پرخاشگری کلامی - چیست؟ چرا پرخاشگری کلامی ظاهر می شود و چرا به آن واکنش دردناکی نشان می دهیم؟
پرخاشگری کلامی همیشه مشکلات زیادی به همراه دارد و در همه جا رخ می دهد. در مقاله ما در مورد چیست و چگونه خود را نشان می دهد صحبت خواهیم کرد.
پرخاشگری کلامی نوعی تأثیر روانی بر شخص است. به صورت کلامی بیان می شود. چنین واکنشی معمولاً در فریاد، توهین، تحقیر ظاهر می شود. اما نوع دیگری نیز وجود دارد - جیغ یا فریاد، زمانی که اصلاً کلمه ای وجود ندارد، بلکه فقط صدا است. بیایید بفهمیم پرخاشگری کلامی چیست و چرا خطرناک است.
پرخاشگری کلامی چیست و چرا خطرناک است؟
متأسفانه، پرخاشگری کلامی بسیار زیاد است. در هر جایی که بتوانید تصور کنید خود را نشان می دهد - در خانه، در محل کار، در حمل و نقل، در یک فروشگاه و غیره. نکته اصلی این است که بسیاری از پرخاشگری فیزیکی را مهار می کنند، زیرا می دانند که منجر به خیر نمی شود، با این حال، پرخاشگری کلامی اغلب بدون توجه به مکان و دلیل بیان می شود.
امروزه، چنین پرخاشگری تقریباً به عنوان یک هنجار تلقی می شود. نه تنها مورد حمایت و توجیه قرار گرفت، بلکه تبلیغ هم شد. به دلایلی، آن را مظهر شجاعت و اعتماد به نفس و همچنین توانایی دفاع از دیدگاه خود می دانند.
اما، با وجود چنین افزایش بی ادبی، پرخاشگری کلامی هنوز پدیده ای است که به افراد اجازه برقراری ارتباط و تعامل موثر را نمی دهد. موافق باشید، اگر مدام فریاد بزنید، شوخی های بد انجام دهید و با مردم دعوا کنید بعید است مشکل را حل کنید.
چنین رفتاری زمانی که در خانواده رخ می دهد بیشترین خطر را به همراه دارد. کودکان دعوا و دشنام می شنوند و سپس از همین الگو در زندگی بزرگسالی استفاده می کنند. بنابراین اکثر کودکان نیز پرخاشگر می شوند، زیرا این مدل به بهترین وجه از آنها مراقبت می کند.
البته، می توانید خود را با این جمله توجیه کنید که کودک همچنان در جاهای دیگر با آن مواجه خواهد شد. اما هیچ کس این را در نظر نمی گیرد که نمی تواند به اندازه تربیت والدینش بر او تأثیر بگذارد.
فقط رفتار والدین به عنوان الگوی تقلید و کپی برداری خودکار پذیرفته می شود.وقتی کودک کلمات بدی از غریبه می شنود، ابتدا از مادرش می پرسد که منظور آنها چیست؟ و وقتی آنها را از مادرش می شنود، حتی به معنی آن فکر نمی کند.
پرخاشگری کلامی چگونه آشکار می شود: انواع، اشکال
پرخاشگری آمادگی برای نشان دادن پرخاشگری است زمانی که شخص در هر جایی که ممکن است احساس خطر کند.
افرادی که دائماً از پرخاشگری کلامی استفاده می کنند ممکن است حتی آن را متوجه نشوند. فقط در جامعه ما مرسوم است که فقط خشونت فیزیکی را پرخاشگری می دانند، اما کلمات می توانند به همان اندازه و حتی گاهی بیشتر آسیب وارد کنند.
از طریق پرخاشگری کلامی، می توانیم به روح شخص دیگری آسیب جدی وارد کنیم. این می تواند منجر به بدتر شدن وضعیت اخلاقی و جسمی شود. علاوه بر این، رابطه با فرد بدتر می شود یا به طور کلی قطع می شود.
به عنوان یک قاعده، پرخاشگری کلامی خود را به شکل زیر نشان می دهد:
- تهدید
- توهین
- اتهامات
- عبارات بی ادبانه
- سرزنش
- نفرین
- و به همین ترتیب
علاوه بر این، پرخاشگری کلامی می تواند باشد. از چندین نوع:
- مستقیم و فعال. در این صورت، شخص در حین گفتگو، دیگری را تحقیر و توهین می کند
- فعال و نه مستقیم. در قالب تهمت، شایعه و شایعه پراکنده در پشت مقتول بیان می شود
- منفعل و مستقیم. شخص از وارد شدن به مکالمه امتناع می ورزد و به طور آشکار یک همکار بالقوه را نادیده می گیرد
- منفعل و نه مستقیم. شخصی از دفاع از دیگری که به خاطر هیچ مورد انتقاد قرار می گیرد امتناع می ورزد
چرا پرخاشگری کلامی رخ می دهد: دلایل
)البته، پرخاشگری کلامی، مانند سایر موارد، یک مکانیسم دفاعی است که در هنگام بروز موقعیت های نامطلوب خود را نشان می دهد. این می تواند تهدیدی برای زندگی، استرس، ناامیدی و غیره باشد. همچنین می تواند به عنوان یکی از راه های حل مشکلات مورد استفاده قرار گیرد، زمانی که بهتر است با آرامش عمل کنید.
البته حل مشکلات با فریاد بهترین راه حل نیست، اما مردم همچنان به دلایل زیر به آن متوسل می شوند: ]
- راه های دیگری برای حفظ فردیت شخصی نمی بینید
- می خواهید ثابت کنید که حق با آنهاست
- سعی کنید از آزار و اذیت و عزت نفس خود دفاع کنید
- آنها می خواهند توجه را به خود جلب کنند
- آنها می خواهند از این طریق دستکاری کنند تا به آنچه می خواهند برسند
- آنها سعی می کنند با تحقیر دیگران اقتدار خود را حفظ کنند
- نمی دانند چگونه می توانند کنترل اوضاع را به دست آورند
تنها روش های دیگر به دستیابی به اهداف و تحقق خود کمک می کنند.
پرخاشگری کلامی با دلایل مختلفی تعیین می شود:
- شخصیت نابالغ
- تربیت بد
- فرهنگ شخصی پایین، بی اخلاقی
- آموزش ناکافی از نظر دانش روانشناسی
- معیارهای تاری اخلاق و اخلاق
افرادی که:
اغلب پرخاشگر هستند- اعتیادهای مختلفی دارند
- سبک زندگی ضد اجتماعی دارند
- در خانواده ای ناقص یا ناکارآمد و همچنین کودکان یتیم بزرگ شده اند.
پرخاشگری چنین افرادی نتیجه ادراک مخدوش و عزت نفس پایین است.
ضمناً پرخاشگری کلامی نیز می تواند نشانه اختلال روانی باشد یا نشان دهنده آغاز انحرافات مشابه باشد.
اگرچه پرخاشگری کلامی از ویژگی های افراد تحصیل کرده، سالم و متمدن است. در این صورت احساسات خود را بر اساس نیت غیراخلاقی به صورت مخرب بیان می کنند. شخص می خواهد رقیب خود را تحقیر کند، اختلاف نظر، خصومت یا چیز دیگری را ابراز کند، حتی اگر بداند چگونه با دیگران همکاری کند و مشکلات را به صورت مسالمت آمیز حل کند.
پرخاشگری در هنجارهای پذیرفته شده عمومی گنجانده نشده است، اما همچنان استفاده می شود و حتی ناخودآگاه. یک حمله کلامی می تواند کارهای زیادی را برای شخص انجام دهد - توهین، سرکوب، ترساندن و غیره. در هر صورت، فقط احساسات بد را به همراه دارد. در این مورد، شما باید برای درک و شنیدن مخاطب بسیار تلاش کنید.
علاوه بر این، نادان ماندن برای بسیاری آسانتر از کار کردن بر روی خود و کنترل اعمال خود است. به ویژه دشوار است که با پرخاشگری به پرخاشگری پاسخ ندهیم.
چرا ما در برابر پرخاشگری کلامی چنین واکنش دردناکی نشان می دهیم؟
نفرین، فریاد، تحقیر و غیره - برخی باید از بدو تولد در چنین فضایی رشد کنند. والدین حتی نمی دانند که صدمات بسیار عمیقی به فرزندانشان وارد می کنند.
بدترین چیز این است که خشونت کلامی مجازات نمی شود. واقعیت این است که وقتی فردی مورد خشونت فیزیکی قرار می گیرد، بلافاصله قابل مشاهده است، اما توهین های کلامی شکلی ندارد. اگر کسی شروع به شکایت کند، فرض بر این است که کسی فقط سر او فریاد زده یا کلمه بی ادبانه ای گفته است. و اینجا خیلی بدتر است. پس از همه، هیچ جای زخم و کبودی وجود ندارد، و بنابراین چیزی برای شکایت وجود ندارد. اغلب این نگرش نسبت به کودکان باعث ایجاد شک و تردید به خود، اضطراب و افسردگی در آنها می شود.
تارهای کلامی می تواند باعث درد شدید شود و دلایل زیادی برای آن وجود دارد:
- صدایی که خیلی بلند است
- لحن جیغ
- حالت چهره غرورآمیز یا حتی تحقیرآمیز
- مدت زمان گریه خیلی طولانی
- توهین ها و توهین ها به شخص (شما کثیف، بی بازو، احمق هستید)
- رسوایی ها همیشه به طور غیر منتظره به وجود می آیند. به نظر می رسد که همه چیز خوب است، اما در همان لحظه یک رسوایی شروع می شود
اگر شخصی مدام مورد تمرین و تحقیر قرار گیرد، تغییرات فعال در سر و بدن او آغاز می شود. همه اینها ناشی از استرس است. نه تنها بر سلامتی تأثیر می گذارد، بلکه بر روان نیز تأثیر می گذارد. افرادی که مورد آزار و اذیت کلامی قرار گرفته اند، فکر خوبی نسبت به خود ندارند. آنها عزت نفس بسیار پایینی دارند. آنها تنها زمانی که خانه را ترک می کنند شروع به احساس عادی می کنند. این به این دلیل است که آنها در خانه فریاد می زنند و بنابراین نمی توانند در شرایط عادی به خودشان فکر کنند و وقتی کسی آنجا نیست احساس عادی می کنند. با این حال، این نیز گران است، زیرا شما دائما باید با خاطرات خود روبرو شوید.
تحقیقات روانشناسان نشان می دهد که وقتی کودک در خانواده احساس امنیت و آرامش کند، بسیار خوب است. علاوه بر این، به این معنی است که او مورد احترام است. بسیاری شگفت زده خواهند شد، اما ما با اشتیاق، ترس و خشم به دنیا آمده ایم. و وقتی کودک مجبور است دائماً در یک محیط پرخاشگرانه باشد، می ترسد. احساسات او استرس زیادی ایجاد می کند. بنابراین، در یک موقعیت استرس زا، بدن نسبت به صدای بلند، نگرش عصبانی، عصبانیت و غیره واکنش شدیدتری نشان می دهد.
به علاوه، کودکان خردسال زمانی که آرام هستند بسیار بهتر رشد می کنند. هر چه یک بزرگسال آرامتر باشد، کودکان سالمتر هستند.
- کودکان نیازهای خاص خود را دارند. احساساتی که باید در نظر بگیرید هر چه بهتر این نیازها را برآورده کنید، روان کودک پایدارتر می شود.
- شما می توانید با رفتار مهربانانه، شفقت و کنجکاوی فرزندتان در بالا بردن عزت نفس خود کمک کنید.
- هنگام دعوا و جدایی، سعی کنید هر چه زودتر آشتی کنید تا از هم گسیختگی عاطفی رخ ندهد.
- وظیفه شما این است که کودک بتواند از شما جدا شود و خودش شود، اما وقتی رفتار او را دوست ندارید نباید او را از خود دور کنید. سعی کنید با آرامش در مورد مشکلات با او صحبت کنید.
- برای والدین بسیار آسان تر است که تکانه های خود را کنترل کنند و درک کنند که چه زمانی از خط عبور می کنند. این به ویژه برای کسانی که سعی در سخت گیری دارند صادق است. شما باید یاد بگیرید که در طول زندگی از اعمال خود آگاه باشید. همه نمی توانند از بیرون به خود نگاه کنند، گفتار و حرکات خود را کنترل کنند. همه اینها به شما امکان می دهد خود را تحت کنترل نگه دارید.
بله، کودکان خردسال می توانند بی ادب و تحریک کننده باشند، اما هنوز هم بسیار آسیب پذیر هستند. باید به تجربه هر کودکی احترام گذاشت و حتی مهم نیست که چه هستند. و باید به فرزندان خود تجربه بهتری بدهید که در دوران کودکی به دست آمده است و تجربه ای دردناک نیست.
