چه چیزی باعث پرخاشگری کودک و راه های مقابله با آن می شود.این گرایش از کودکی مشاهده شده است ، هنگامی که کودک عصبانیت خود را در مورد اسباب بازی ها ، فریادها ، ضربان ها و اغلب اوقات خود خنثی می کند.
چنین رفتاری اولین علامت والدین است که در مورد این سؤال فکر می کنند - چه چیزی باعث آن شده است؟خیلی اوقات اتفاق می افتد که والدین خود عامل اصلی خصومت در فرزندان خود شوند.
علل اصلی
دلایل اصلی پرخاشگری کودکان احساساتی است که کودکان در سن آنها تجربه می کنند.تحقیر از طرف همسالان یا والدین ، بدخواهی و موارد دیگر بر روان مغز کودک تأثیر می گذارد.
خیلی اوقات ، رفتار خصمانه کودک ناشی از ممنوعیت هرگونه عمل یا درخواست است.علاوه بر این ، این ممنوعیت به شکلی نسبتاً حاد تلفظ می شود.کودک هنوز قادر به یافتن راهی برای کنار آمدن با احساسات جدید نیست ، بنابراین تنها فرصت دفاع ، پرخاشگری نسبت به افراد دیگر است.با گذشت زمان ، همانطور که تمرین نشان می دهد ، کودک در معرض پرخاشگری کلامی قرار دارد.
والدین معمولاً بیشتر در استفاده از بدنامی در فرزند خود مشاهده می کنند و این رقم در بین همسالان بسیار بیشتر است.پیگیری استفاده از کلمات بد کار دشواری است ، بنابراین والدین آن را بدون مجازات رها می کنند ، و این باعث می شود کودک چنین عادت را برای زندگی پیدا کند.
عامل دیگر منشاءپرخاشگری کودکان ممنوعیت هر عملی است.مکانیسم تجلی در اینجا کمی متفاوت است.واقعیت این است که از کودکی ، هر والدین شروع به درک عادات فرزند خود می کنند و در عین حال یاد می گیرند که خواسته های خود را حدس بزنند و تقریباً کاملاً افراط کنند.با گذشت زمان ، وقتی چنین الگوی رفتاری والدین نسبت به فرزندشان تغییر می کند ، ایده های کودک درباره برنامه های آینده کاملاً از بین می رود.وقتی کودک قادر به رسیدن به خواسته های والدین خود نیست ، از طریق پرخاشگری شروع به بیرون راندن عصبانیت می کند.
عامل مهم دیگر ، رفتار نامشخص والدین در یک موقعیت خاص است.این اتفاق می افتد که والدین تحت تأثیر عوامل دیگر قادر به پاسخگویی صحیح به کودک نیستند.کودک ، به نوبه خود ، نمی تواند علت اصلی را درک کند و شروع به پنهان کردن خشم خود می کند که در آینده ، به رفتارهای پرخاشگرانه نسبت به همسالان و والدین خود تبدیل می شود.
چگونه با پرخاشگری کودک مبارزه کنیم؟
به معنای مستقیم ، نباید رفتار پرخاشگرانه کودک نسبت به والدین انجام داد.دلیل این امر این است که این یکی از معدود راه هایی است که کودک می تواند عصبانیت خود را ابراز کند.اما اگر پدر دچار احساس اختلال شود و بتواند به صورت کلامی پرخاشگرانه به تجاوز کودک پاسخ دهد ، در این صورت می تواند بر افزایش کل وضعیت تأثیر بگذارد.
بعضی اوقات برای کودک مفید است که "بخار را رها کند" ، اما تحسین چنین فعالیتی ضروری نیست و از همه مهمتر با درک و مهربانی با آن رفتار می کند.مکالمه با لحنهای دلپذیر باعث می شود نه تنها کودک بتواند در گفتگوی آینده موقعیت خوبی داشته باشد بلکه می تواند جای خود را نیز بگذاردتأثیر خود گفتگو را تا حد زیادی افزایش خواهد داد.
اگر کودک نشان داده شود که نسبت به سایر افراد یا وسایل شخصی وی پرخاشگر است ، ایجاد مشکل اصلی ضروری نیست.هر موقعیتی که دارید یک توضیح منطقی و یک راه حل منطقی است.
