کمبود منیزیم و تأثیرات آن بر سلامتی
در رابطه بین مصرف منیزیم و خطر ابتلا به بیماری
امروزه نشریات زیادی در مورد استفاده از منیزیم و خطر ابتلا به بیماری های مختلف وجود دارد ومرگ و میر
کمبود منیزیم یک مشکل بهداشت عمومی شایع و اغلب مطرح است.براساس داده های اپیدمیولوژیک ، بیش از نیمی از جمعیت روسیه امروزه دچار کمبود منیزیم هستند.
این یکی از مواد معدنی اساسی مورد نیاز بدن برای سنتز اسید نوکلئیک ، تولید انرژی و گلیکولیز است.منیزیم یکی از عوامل مهم در تنظیم روده ، پروستات و مثانه است.در بسیاری از محصولات موجود است.به سایر غذاهای موجود به عنوان مکمل رژیم غذایی اضافه می شود و در بعضی از داروها (مانند ملین ها) نیز وجود دارد.
با این حال ، با تغذیه طبیعی ، ممکن است منیزیم کمبود داشته باشد.به دلیل از دست رفتن روزانه منیزیم به دلیل مدفوع ، ادرار و عرق ، مردم خواستار مصرف آن هستند.
طبق مطالعات متعددی در سراسر کشور ، مشخص شده است که رژیم غذایی بیشتر بزرگسالان از نظر منیزیم کمبود دارد.مشخص شد که افراد هفتاد ساله و بالاتر از منیزیم کمتر از جوانان مصرف می کنند.بنابراین ، کمبود منیزیم شایع است.
علائم کمبود منیزیم در افراد سالم نادر است ، زیرا کلیه ها دفع ادرار را در این ماده معدنی محدود می کنند.با این حال ، به دلیل برخی بیماری ها ، تلفات بیش از حد منیزیم مشاهده می شود.
کسری شدیدمنیزیم می تواند منجر به هیپوکلسمی یا هیپوکالمی (کمبود کلسیم سرم یا پتاسیم سرم) شود ، زیرا هموستاز معدنی مختل می شود.
- رویه هایی که شامل ادرارآورها ، برخی داروهای خاص برای درمان سرطان و برخی از آنتی بیوتیک ها می تواند منجر به از دست رفتن منیزیم از طریق ادرار شود.
- دیابت ، که به درستی کنترل نشده است ، می تواند منجر به از دست رفتن منیزیم شود.
- مقادیر بالای مصرف الکل همچنین با کمبود منیزیم همراه است.
- اسهال و استفراغ بیش از حد یا مزمن نیز ممکن است به دلیل کاهش مواد معدنی منجر به کمبود شود.
سطح منیزیم پایین می تواند خطر ابتلا به طیف گسترده ای از بیماری ها را افزایش دهد:
- فشار خون بالا ،
- دیابت ،
- بیماری عروقی ،
- پوکی استخوان ،
- و میگرن.
مطالعات نشان داده اند که مکمل منیزیم باعث کاهش فشار خون در فشار خون بالا می شود.دوز منیزیم در محدوده 243 تا 973 میلی گرم در روز است.مشخص شده است که سطح سرم بالاتر می تواند خطر سکته مغزی را کاهش دهد.
رژیم های غذایی منیزیم بالا با خطر قابل توجهی از دیابت همراه هستند.این امر به دلیل نقش مهم منیزیم در متابولیسم گلوکز امکان پذیر است.هیپوماژسمی ممکن است مقاومت به انسولین را بدتر کند و باعث دیابت شود.
منیزیم در تشکیل استخوان نقش دارد.این فعالیت استئوکلاست و استئووبلاست را تحت تأثیر قرار می دهد.مطالعات تأثیر مثبت بین مصرف منیزیم و اشباع مواد معدنی استخوان در زنان و مردان را تأیید کرده است.
با این حال ، دوز بالای منیزیم از مکمل های غذایی و داروها می تواند به درد شکمی شکم و اسهال منجر شود.اثر ملین نمک منیزیم به دلیل فعالیت اسمزی است.نمک غیر قابل هضم در روده و روده بزرگ و تحریک تحرک معده.
ممکن است فشار خون ، حالت تهوع ، استفراغ ، قرمزی ، احتباس ادرار ، انسداد روده ، افسردگی و بی اختیاری وجود داشته باشد.
ارزیابی وضعیت منیزیم دشوار است زیرا بیشتر آن در داخل سلول یا درون استخوان است.متداول ترین و به راحتی در دسترس برای ارزیابی وضعیت منیزیم اندازه گیری غلظت منیزیم سرم است.برای ارزیابی کامل وضعیت منیزیم ، هم آزمایش های آزمایشگاهی و هم بالینی مورد نیاز است.
