مفصل گیجگاهی فکی: ساختار، آناتومی، تامین خون، عصب دهی، حرکات، عضلات، استخوان ها، سطوح مفصلی، دیسک، کپسول، طبقه بندی، ویژگی های عملکردی، ویژگی ها. بیماری TMJ، انواع تشخیص: سندرم درد دیس

کپسول

یکی از متراکم ترین، ضخیم ترین و قوی ترین قسمت های TMJ. از فیبروز و بافت همبند اندوتلیال تشکیل شده است. رباط هایی که در کپسول بافته می شوند به انجام عملکردهای حرکتی دیسک گره و سر کمک می کنند. در عین حال، آنها عملکردهای حرکتی را به سمت راست، چپ، جلو، عقب محدود کرده و به انجام آن کمک می کنند و همچنین در برابر رگ به رگ شدن محافظت می کنند. بدون آنها، چنین تثبیت سختی از مفصل HF وجود نخواهد داشت.

استخوان ] سر در انتهای فرآیندهای کندیل قرار دارد. به لطف این ساختار استخوانی، قسمت پایینی TMJ متحرک است. در نوزادان و بزرگسالان، این سر از نظر اندازه، شکل و ساختار متفاوت است.

سطوح مفصلی و ترکیب استخوان ها با هر ماه جدید کودک - در طول ظهور شیر تغییر می کند. دندان ها با غضروف پوشانده می شوند و سپس عملکردهای جدیدی به دست می آید، توانایی های رفلکس جویدن رشد می کند، گفتار و غیره.سر فک پایین در هر فردی اندازه و شکل فردی دارد. همه اینها به ویژگی های بدن، عوامل رشد، فعالیت انسان و تغییرات بدن با افزایش سن بستگی دارد.

حفره فک پایین بین شقیقه، سل و فرآیند زیگوماتیک قرار دارد. این حفره توسط یک صفحه استخوانی نازک از مجرای شنوایی محافظت می شود و توسط یک قوس استخوانی خلفی از پرده تمپان جدا می شود. به لطف چنین صفحات جداسازی، عفونت ها وارد TMJ نمی شوند و فرآیندهای مختلف پاتولوژیک پیچیده ایجاد نمی شوند.

در کودکان زیر یک سال، سل مفصلی وجود ندارد و فقط تا 12 ماهگی ظاهر می شود تا 6-8 سال زندگی به طور کامل تشکیل می شود. در افراد مسن، برعکس، این سل به دلیل از دست دادن دندان ها و تغییر شکل فک کاهش می یابد.

مفصل گیجگاهی فکی: عضلات

تحت عمل ماهیچه ها سر فک پایین قرار دارد. تا به حال، بین دانشمندان در مورد اینکه موقعیت صحیح سر چگونه باید باشد، اختلاف نظر وجود دارد.

• برخی از کارشناسان ادعا می کنند که مفصل به درستی قرار می گیرد و اگر سرش در نزدیکی شیب خلفی غده باشد، فرد راحت خواهد بود.
• دیگران متقاعد شده اند که سر باید در عمیق ترین قسمت حفره گره باشد.
• پس از انجام تحقیقات اخیر مشخص شد که موقعیت صحیحی از سر سایت وجود ندارد. علاوه بر این، فقدان کامل هر قاعده، منظم بودن مکان آن وجود دارد.
• در حالت استراحت، وضعیت آن به تن ماهیچه ها و در حین حرکت - به محل فک ها بستگی دارد.

TMJ توسط گروه‌های عضلانی زیر احاطه شده است:

هر عضله ای که به فک پایین متصل باشد به حرکت مفصل کمک می کند. ظرفیت محدود کننده حجم حرکات در گره عمدتاً توسط عضلات تعیین می شود و تنها بخشی از عملکرد حرکتی توسط شکل سطوح مفصلی و همچنین بافت های همبند تعیین می شود.

کار ماهیچه های جونده توسط سیستم عصبی مرکزی تنظیم می شود. این گروه از عضلات بار اصلی را در طول حرکت فک پایین تحمل می کنند. کار تمام عضلات در TMJ توسط گیرنده های پریودنتال تنظیم می شود. با تشکر از این، یک بار یکنواخت مقاوم، اما ناچیز در هر دو طرف انجام می شود.

بیماری مفصل گیجگاهی فکی: سندرم درد اختلال عملکرد، علائم، تعادل

برای اولین بار آکادمیک کوستنکو در مورد اختلال عملکرد TMJ صحبت کرد. او اولین دانشمندی بود که بیماری های عملکردی این سایت را مطالعه کرد.اختلال عملکرد کوستنکو به نام او نامگذاری شده است. نقض توانایی حرکتی TMJ وجود دارد که باید به طور همزمان به سمت راست و چپ به صورت همزمان حرکت کند. هنگامی که آسیب شناسی ظاهر می شود، سمت راست و چپ شروع به کار نامتقارن می کنند. برای جزئیات بیشتر در مورد این بیماری و درمان آن، مقاله را در وب سایت ما بخوانید .

علل چنین آسیب شناسی می تواند متفاوت باشد:

در ابتدای بیماری، علائم می تواند به حدی حداقل باشد که تقریباً برای شخص غیرقابل تشخیص باشد. اما، اگر به موقع با پزشک مشورت نکنید، درد تشدید می شود و تعداد احساسات ناخوشایند افزایش می یابد.

علائم اختلال عملکرد شامل احساسات زیر است:

در طول درمان اختلال عملکرد TMJ، بیمار باید بار روی گره را کاهش دهد - فقط غذای نرم و مایع بخورد، گفتار را محدود کنید. انسداد، NSAID، تزریق داخل مفصلی، ماساژ، روش های فیزیوتراپی و همچنین داروهای مختلفی که به کاهش درد کمک می کنند برای از بین بردن درد تجویز می شوند.

انجام درمان دندان برای ایجاد یک بایت صحیح مهم است. برای بسیاری از بیماران روان‌درمانی و BOS درمانی تجویز می‌شود که آرام‌سازی، یعنی ماهیچه‌های جویدن را آموزش می‌دهند.

همچنین انجام تعادل TMJ مفید است. خود متعادل سازی اغلب به روش شماره یک در درمان بیماری های مختلف این سایت تبدیل می شود. این فرآیند شل کردن عضلات مفصل، بدون مداخله خارجی، روش‌ها و ابزارهای دردناک است. این توسط یک متخصص با استفاده از یک تکنیک آرام سازی خاص انجام می شود.

بیماری های التهابی TMJ و درمان آنها: آرتروز، آرتریت و سایر التهابات

آرتریت TMJ یک فرآیند التهابی با احساسات دردناکی که به گوش و قسمت گیجگاهی سر می رسد. در این بیماری ممکن است دمای بدن افزایش یابد، بستن کامل دندان ها غیرممکن است و باز شدن حفره دهان نیز محدود می شود. برای درمان این بیماری آنتی بیوتیک، تزریق داخل مفصلی، روش های فیزیوتراپی و میوژیمناستیک تجویز می شود.

آرتروز بیماری پیچیده تری است که منجر به اختلال در مکانیسم تغذیه یک محل مشخص می شود. اختلالات مختلف غدد درون ریز، نورودیستروفیک و متابولیک منجر به بروز این بیماری می شود. همچنین، اگر درمان به موقع روند التهابی شروع نشود، آرتروز می تواند ایجاد شود.در اینجا شرایطی وجود دارد که می تواند قبل از ایجاد آرتروز باشد:

اغلب اوقات چندین حالت ترکیبی هستند که منجر به بار ناخواسته بر روی گره می شوند. در نتیجه، غضروف فرسوده شده و تا حدی از بین می رود که سنتز ساختار مفصل را کند می کند. گره دیگر نمی تواند بار را جذب کند و خاصیت کشسانی خود را از دست می دهد. استخوان در مکان هایی که فشار زیادی وجود دارد رشد می کند. در نتیجه، نقض همزمانی حرکت در هر دو گره وجود دارد و، به عنوان یک قاعده، این منجر به اختلال عملکرد عضلانی می شود.

درمان آرتروز به طور جامع انجام می شود. هدف آن عادی سازی فرآیندهای بیومکانیکی در گره آسیب دیده و همچنین جلوگیری از فرآیند دژنراتیو در بافت ها است. درمان کامل این بیماری امکان پذیر نخواهد بود، اما می توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد تا ظرفیت عملکردی گره بازیابی شود.

درمان شامل مراحل زیر خواهد بود:

فقط پزشک تصمیم می گیرد که از کدام یک از این روش ها استفاده کند. زمانی که تمام روش های دیگر با شکست مواجه می شوند، از جراحی به عنوان آخرین راه حل استفاده می شود. اصلاح دندان نقش مهمی ایفا می کند، زیرا بدون بایت صحیح، هیچ یک از روش های درمانی نتیجه مطلوب را به همراه نخواهد داشت.

بیماری های عملکردی TMJ: دررفتگی، سابلوکساسیون، آنکیلوز

دررفتگی TMJ در زنان بیشتر از مردان است. این با این واقعیت توضیح داده می شود که سطوح مفصلی کمتر مشخص هستند و رباط های نزدیک محل خیلی قوی نیستند. در هنگام دررفتگی، سر مفصلی از حفره محل خارج می شود. به طور کلی، این گره توسط یک توبرکل، کپسول و بافت های همبند خاص از چنین مشکلی محافظت می شود. اما ممکن است این کافی نباشد و در نتیجه تأثیرات خارجی، سر جابجا شود که منجر به کشیدگی و پارگی کپسول می شود.

انواع دررفتگی TMJ:

همانطور که می بینید، انواع زیادی از دررفتگی وجود دارد. صرف نظر از این، مهم است که به موقع از پزشک کمک بگیرید تا این روند شروع نشود و فرصتی برای بازیابی ظرفیت عملکردی مفصل داشته باشید.

Subluxation یک آسیب شناسی جداگانه است. این یک دررفتگی ناقص است، زیرا سر گره در تماس با حفره است، اما همچنان در یکی از جهات جابجا می شود. تشخیص سابلوکساسیون زمانی انجام می شود که دیسک مفصلی در هنگام جابجایی به پهلو جابجا شود.

آنکیلوز یک آسیب شناسی است که در آن جوش استخوان رخ می دهد و منجر به کاهش پاکسازی بین غضروف ها می شود. آنها کاملاً با بافت همبند رشد کرده اند. این مستلزم یک سایت بی حرکت است. البته انکیلوز TMJ کمتر از یک بیماری مشابه در مفاصل زانو، آرنج یا ستون فقرات رخ می دهد. اما مهم است که از فرآیند استخوان سازی در صورتی که قبلا شروع شده است جلوگیری شود، زیرا فقط جراحی در موارد پیشرفته کمک می کند.

انواع تشخیص بیماری های TMJ: MRI، اشعه ایکس، پزشک معالج

تشخیص صحیح مشکلات TMJ مهم است. دندانپزشک لمس را انجام می دهد و دقیقاً محل درد بیمار را تعیین می کند. بیمار باید شکایات و علائم خود را به تفصیل شرح دهد تا پزشک اولین علت این اختلالات را دریابد. سپس پزشک اقدامات تشخیصی زیر را تجویز می کند:

• اشعه ایکس - آسیب شناسی توسعه یافته روی تصویر قابل مشاهده خواهد بود. بر اساس تصویر، از قبل می توان درمان را تجویز کرد و روش های اصلاح مفصل را برای بیمار تجویز کرد.
• MRI امکان توصیف دقیق تری از مشکل را فراهم می کند. هنگامی که احساسات ناخوشایند در ناحیه گره رخ می دهد تجویز می شود: ظاهر کلیک، بی حسی، ناراحتی هنگام جویدن، کاهش دامنه حرکت فک.
• ارتوپانتوموگرافی.
• دینامومتری گنات.
• داپلر.
• الکترومیوگرافی.
• آزمایش‌های ادرار و خون - امکان مشاهده تصویر کلی از سلامت بیمار و وجود فرآیندهای التهابی در بدن او را فراهم می‌کند.

ممکن است چندین پزشک برای مقابله با بیماری های TMJ کمک کنند:

• دندانپزشک
• جراح
• ارتوپد
• درمانگر
• روماتولوژیست
• متخصص بیماری های عفونی
• تروماتولوژیست
• گوش و حلق و بینی
• متخصص مغز و اعصاب
• فیزیولوژیست (در صورت مشکوک بودن به سل)
• روان درمانگر (در صورت نیاز به اصلاح شخصیت)

) توصیه: ابتدا باید با یک درمانگر مشورت کنید و سپس او شما را به یک پزشک بسیار متخصص ارجاع می دهد که نه تنها به حل مشکل کمک می کند، بلکه «ریشه» بیماری را نیز شناسایی می کند. به عنوان مثال، دندانپزشک به طور طبیعی بایت نادرست را تصحیح می کند و متخصص بیماری های عفونی یک مشکل عفونی را برطرف می کند.

هنگامی که اولین علائم بیماری ظاهر شد، مراجعه به پزشک را به تاخیر نیندازید. این می تواند با عواقب بدی همراه باشد. بهتر است مشکل را در همان ابتدا حل کنید، قبل از اینکه بیماری شروع به پیشرفت کند و حتی دردسر بیشتری به همراه نداشته باشد. به تو برکت دهد!

ویدئو: مفصل گیجگاهی فکی: ساختار، عملکرد، تامین خون، عصب