کنترل سطح مونوسیت ها در کودکان، تفسیر تجزیه و تحلیل خون، علل و علائم افزایش مونوسیت ها در کودک
در صورت وجود بیماری ویروسی در کودک، سطح مونوسیت ها در خون افزایش. بیایید در نظر بگیریم که در این مورد چه باید کرد.
ما با انواع مختلف لکوسیت ها هنگام انجام آزمایشات پزشکی. برای عملکرد کامل سیستم ایمنی، سطح مونوسیت ها نقش مهمی ایفا می کند. با توجه به انحرافات خاص در بدن کودک، مونوسیت ها می توانند بیش از حد یا کم ارزش باشند.
بیایید در نظر بگیریم که در چه مواردی مونوسیت ها در خون کودک افزایش می یابد و والدین چه اقداماتی باید انجام دهند.
نظارت بر سطح مونوسیت ها در کودکان
در میان بسیاری از انواع سلول های خونی، مونوسیت ها به عنوان مدافع بدن عمل می کنند. ترکیب طبیعی مونوسیت ها در خون به شما امکان می دهد آن را از سلول های منفی، انگل ها و میکروب ها پاک کنید. با کمک آنها، خون تجدید می شود و بافت های آسیب دیده ترمیم می شوند.
اگر آزمایش خون عمومی نشان داد که مونوسیت های کودک بالاتر از حد طبیعی است، در این صورت باید فرمول کامل لکوسیت را مطالعه کرد. نسبت انواع مختلف سلول های خونی به ما اجازه می دهد تا در مورد روند یک فرآیند پاتولوژیک در بدن کودک نتیجه گیری کنیم. فقط یک پزشک می تواند پیش نیازها و ماهیت بیماری را تعیین کند. تعدادی معاینه اضافی برای تشخیص دقیق مورد نیاز خواهد بود.
برای تجزیه و تحلیل کلی، خون گرفتن از انگشت کافی است. در روزهای اول زندگی یک کودک، تجزیه و تحلیل فرمول لکوسیت از پنج گرفته می شود.
برای به دست آوردن اطلاعات قابل اعتماد قبل از انجام آزمایش خون ، رعایت چند قانون ضروری است:
- آزمایش خون صبح قبل از غذا داده می شود. مواد مغذی به طور موقت ترکیب سلولی خون را تغییر می دهند. نوشیدن آب در حد متعادل مجاز است. تمام محصولات دیگر باید اجتناب شود. تجزیه و تحلیل در کودک شیرخوار نیز نیاز به وقفه در تغذیه دارد.
- مطلوب است که کودک را با خلق و خوی عادی به آزمایشگاه بیاورید. عصبی بودن بیش از حد بر شاخص های کمی تأثیر می گذارد.
- رده سنی باید به درستی مشخص شود. قابلیت اطمینان تشخیص شاخص های دریافتی به این بستگی دارد.
- در آخرین روز قبل از گذراندن تجزیه و تحلیل، افزایش بار روی بدن و غذاهای چرب در رژیم غذایی منع مصرف دارد. در غیر این صورت، نتایج لوکوگرام غیر قابل اعتماد خواهد بود.
- مصرف هر دارویی باید هنگام تفسیر نتایج در نظر گرفته شود.
تفسیر آزمایش خون برای تعداد مونوسیت ها در کودک
هنجارهای مونوسیت در خون کودک بر اساس رده سنی تعیین می شود:
- در روزهای اول زندگی کودک ، ترکیب مونوسیت ها باید در محدوده 3-12٪ در برابر پس زمینه سایر شاخص های لکوسیت باشد.
- در هفته دوم زندگی کودک، مونوسیت ها تا 14٪ افزایش می یابد.
- از سن یک ماهگی تا یک سالگی، نسبت درصد طبیعی از 12 تجاوز نمی کند.
- در آنالیز خون کودکان 1-5 ساله پیری، مونوسیت ها به شاخص 10 درصد کاهش می یابد
- برای کودکان در سن مدرسه، تعداد مونوسیت ها در محدوده 4-6٪ است
- در نوجوانی، تعداد مونوسیت ها در 5-7٪ باقی می ماند.
شاخص دیگری داده هایی را در مورد ترکیب مونوسیت ها در یک حجم مشخص ارائه می دهد. اگر مونوسیت ها در خون کودک افزایش یابد، تشخیص مونوسیتوز داده می شود.
بسته به دلایل چنین انحراف، مونوسیتوز به دو نوع تقسیم می شود:
- با ایجاد مونوسیتوز مطلق میزان مونوسیت ها در برابر پس زمینه سایر شاخص های لکوسیت بیش از حد تخمین زده می شود. این شاخص کار ایمنی را در طول یک فرآیند پاتولوژیک مشخص می کند.
- با توسعه مونوسیتوز نسبی تعداد مونوسیت ها در برابر پس زمینه شاخص های پایین سایر لکوسیت ها افزایش می یابد. در همان زمان، مقدار کل ممکن است با هنجار مطابقت داشته باشد. این پدیده در نتیجه بیماری ها یا آسیب های اخیر در بدن ظاهر می شود. در برخی موارد، چنین شاخصی ویژگی یک کودک خاص است و با هنجار فعالیت کامل زندگی او مطابقت دارد.
سلول‌های خون بخشی از فرآیند کلی هستند. بنابراین افزایش مونوسیت ها در یک کودک همراه با انحراف از شاخص های دیگر تصویر کلی از بیماری های بدن را تشکیل می دهد:
- افزایش مونوسیت ها در کودک همراه با افزایش نوتروفیل ها در پس زمینه عفونت های باکتریایی با ترشحات مخاطی چرکی در اندام های تنفسی رخ می دهد.
- ترکیب با ائوزینوفیل های بالا با واکنش های آلرژیک و آلودگی های کرمی همراه است.
- اگر بازوفیل ها و مونوسیت ها نیز در تجزیه و تحلیل بیش از حد برآورد شوند، باید به سطح هورمون ها در بدن توجه شود.
- افزایش مونوسیت ها و لکوسیت ها در بدن یک ویروس یا عفونت است.
علل افزایش مونوسیت ها در کودک
افزایش مونوسیت ها در کودک می تواند باشد. به عنوان یک شخصیت موقت و دائمی پوشیده می شود. پس از سرماخوردگی و بیماری های عفونی، مونوسیت ها همیشه از مقدار طبیعی فراتر می روند. فرآیندهای التهابی در بدن نیز بر ترکیب خون تأثیر می گذارد. مونوسیتوز می تواند با آلودگی به کرم، دندان درد، جراحات و ضربات با طبیعت مختلف رخ دهد.
بیش از حد زیادی مونوسیت در خون کودک مشاهده می شود بیماری های زیر:
- بیماری های سیستمیک که در نتیجه نقص ایمنی ایجاد می شوند - دیابت، لوپوس، یرقان و غیره
- مونونوکلئوز حاد ویروسی. باعث التهاب اندام های نازوفارنکس، کبد و غیره می شود. بدن در نتیجه مونوسیت ها و لکوسیت ها در خون افزایش می یابد.
- بیماری عفونی سل. در طول این بیماری، مونوسیت ها می توانند هم کم و هم زیاد باشند.
- افزایش مونوسیت ها و سطح پایین هموگلوبین نیز در مالاریا مشاهده می شود.
- هنگام تشخیص اشکال مختلف سرطان خون.
- در صورت عفونت های انگلی، آنتی بادی در بدن تولید می شود و در نتیجه مونوسیت ها افزایش می یابد.
- مونوسیت ها به دلیل فرآیندهای بیماری زا در معده و روده افزایش می یابند.
افزایش مونوسیت ها در خون کودک نیز در نتیجه:
- مسمومیت با مواد سمی
- مداخله جراحی
- عفونت های قارچی
علائم افزایش مونوسیت در خون کودک
افزایش محتوای مونوسیت ها در خون کودک همیشه آشکار می شود. در پس زمینه آسیب شناسی های مختلف. بنابراین، مونوسیتوز علائم مشخصه خود را ندارد. تغییرات در بدن کودک بسته به ماهیت ناهنجاری های مختلف رخ می دهد.
- اگر انحراف مونوسیت ها از هنجار خیلی قابل توجه نیست، پس هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد افزایش اندک می تواند تحت تأثیر دلایل زیادی باشد - از یک موقعیت استرس زا شروع می شود و با یک عامل ارثی ختم می شود. شاخص های بسیار بالا ممکن است نشان دهنده شکل پنهان یک بیماری جدی باشد، بنابراین نیاز به مشاوره به موقع با پزشک دارد.
- درمان مونوسیتوز به نوع بیماری در بدن بستگی دارد. بنابراین، روش درمان بسیار گسترده و متنوع است. مهمترین چیز در درمان مونوسیتوز، شناسایی علت اصلی است.
در صورت عدم وجود علائم واضح، لازم است تجزیه و تحلیل برای وجود کرم در بدن در دوران کودکی، این پدیده اغلب اتفاق می افتد. هنگامی که چنین عاملی حذف می شود، پزشکان یک معاینه مجدد را تجویز می کنند. توجه به این نکته بسیار مهم است که وضعیت استرس زا کودک احتمال شاخص های کاذب را افزایش می دهد.
در طول درمان تجویز شده، سطح مونوسیت ها به تدریج به حالت عادی باز می گردد. برای جلوگیری از مونوسیتوز، تقویت سیستم ایمنی بدن کودک توصیه می شود. هوای تازه، تغذیه خوب و سبک زندگی ورزشی به میزان قابل توجهی از تعداد بیماری های احتمالی می کاهد.
تشخیص به موقع به شناسایی و حذف آسیب شناسی در مراحل اولیه کمک می کند. در صورت ابتلا به بیماری های مزمن، کنترل پارامترهای خون برای جلوگیری از عوارض ضروری است.
