مونوسیت ها - چه هستند و چه عملکردی از خون دارند ، شاخص های هنجار مونوسیت ها و درمان در رد آنها

هنگام مطالعه ترکیب خون ، مشخص می شود که این مایع بیولوژیکی از تعدادی سلول تشکیل شده است.ویژگی های منحصر به فرد آنبنابراین ، مونوسیت ها در خون ، فاگوسیت های فعال هستند ، میکروب ها ، ویروس ها و باکتری ها را از بین می برند.اما طیف عمل آنها در بدن به همین جا ختم نمی شود.هنگامی که غلظت سلول ها در سری لکوسیت ها کاهش یافته یا افزایش یابد ، یک روند پاتولوژیک وجود دارد که پس از تشخیص باید به موقع با روش های محافظه کارانه درمان شود.

مونوسیت ها در خون مسئول این هستند

مونوسیت ها در گروه فاگوسیت های فعال در گردش در خون محیطی قرار دارند.در تعداد زیادی از آنها در مغز استخوان ، سینوسهای کبدی ، غدد لنفاوی ، دیواره های آلوئول و طحال موجود است.بر روی اسمیر خون همه لکوسیت ها ، مونوسیت ها به اندازه گرانول بزرگترین اندازه را دارند.هسته در مرکز سلول قرار دارد ، سیتوپلاسم آبی کم رنگ حاوی گرانولهای آزوروفیلیک است.

روند رشد سلول از مونوبلاست ها ، از جمله مرحله تبدیل به پرومونوسیت ها ، به مونوسیت های نابالغ رسماً "خون سازی" نامیده می شود.سلول های سری لکوسیت ها در خون محیطی زندگی می کنندبیش از 3 روز و پس از آن به بافتهای مجاور صادر می شوند و با تشکیل بعدی ماکروفاژهای در حال حاضر بالغ ، مرحله بلوغ را تکمیل می کنند. "وظیفه اصلی چنین است - محافظت از بدن در برابر ویروس ها ، باکتری ها ، آلرژن ها ، میکروب ها ، کاهش کانون های آسیب شناسی.کارکردهای اصلی ماکروفاژهای بالغ در زیر ارائه شده است:

1. گیرنده های عایق ، واقع در سطح ماکروفاژها ، قادر به اتصال قطعات آنتی ژن خارجی با تحویل بعدی آن به لنفوسیت های T هستند.
2. لنفوسیت های T تولید سیتوکین ها ، باعث تحریک ماکروفاژها برای از بین بردن عوامل خارجی می شوند.
3. مونوسیت ها قادر به برون یابی هستند ، یعنی مهاجرت به خارج از رگ های خونی برای تعامل با پاتوژن های بالقوه.
4. ماکروفاژها صادرات سنتز ترانسفرین را فراهم می کنند ، که به طور قابل توجهی جذب آهن توسط بدن را افزایش می دهد.
5. مونوسیت ها فاگوسیتوز و اندوسیتوز (جذب مواد خارجی) را فراهم می کنند ، اما پس از تماس با آنتی ژن نمی میرند.

مونوسیت ها سلولهای محافظتی هستند که در صورت تهاجم بیگانگان قادر به ایمنی محلی هستند.علاوه بر این ، ماکروفاژها توانایی پایداری در فاگوسیتوز را دارند ، که شامل چندین مرحله پی در پی: کموتاکسیس (حرکت سلول های فاگوسیت به سمت آنتی ژن ها) ، نفوذ به ناحیه التهابی ، گرفتن سلول مضر (از این فرایند به نام آندوسیتوز یا پینوسیتوز) از محصول می باشد..

نحوه اهدای خون به مونوسیت ها

در صورت مشکوک التهاب یا سایر آسیب شناسی هاپزشک فرایند را به آزمایش خون بالینی می فرستد ، که در آزمایشگاه انجام می شود.لازم است بلافاصله بر نیاز به فرمول لکوسیت تأکید شود ، در غیر این صورت دستیار آزمایشگاه فقط تعداد کل لکوسیت ها را در نظر می گیرد.در این حالت ، شما باید آزمایش آزمایشگاهی دوم را انجام دهید.مونوسیت ها جزئی از فرمول لکوسیت ها هستند که باعث افزایش فعالیت ویروس ها و باکتری ها می شوند و به ارزیابی پاسخ ایمنی بدن کمک می کنند.

خون از انگشت گرفته می شود ، لازم است آن را صبح و همیشه روی معده خالی مصرف کنید.در آستانه عصر توصیه می شود که زیاد پرخوری نکنید ، غذاهای چرب ، عادات بد و افزایش عصبی بودن را از آن خودداری کنید.به خصوص در مصرف دارو احتیاط کنید ، برای مثال ، نتیجه نادرست توسط گلوکوکورتیکوئیدها (هورمون ها) ، داروهای ضد باکتریایی ارائه می شود.

هنجار مونوسیت ها

اگر مونوسیت ها در بزرگسالان بزرگ شوند ، این روند یک فرآیند عفونی است.هنگامی که شاخص مورد نیاز از نظر پاتولوژیک دست کم گرفته شود ، کم خونی فقر آهن ایجاد می شود.برای تشخیص صحیح و به موقع مون در آزمایش خون ، لازم است از شاخص های هنجار آگاه باشید ، که برای زنان ، آقایان و کودکان تفاوت های خاصی دارد.در زیر یک جدول حاوی مقادیر قابل قبول مونوسیت برای کلیه گروههای بیمار وجود دارد:

لازم به ذکر است که در بدن زن فاصله مشخص شده بطور قابل توجهی متفاوت است.در طول زندگیاین با تمایل بیشتر به موقعیتهای استرس زا ، به تعویق افتادن و یا سزارین ، بیماری های داخلی خاص توضیح داده می شود.در مردان ، هنجار مونوسیت ها بسیار ثابت است.در دوران کودکی ، مهم است که در دوره های سازگاری با شرایط جدید زندگی در هفته های اول پس از تولد کودک فراموش نشود.

مونوسیت های خون بالا می رود

اگر شاخص مونوسیت ها از نظر پاتولوژیک متورم شود ، مونوسیتوز رخ می دهد.برای روشن شدن تصویر بالینی ، اهدا خون مجدد برای تجزیه و تحلیل لازم است و علاوه بر این ، یک سری آزمایشات آزمایشگاهی انجام می شود تا تشخیص قطعی حاصل شود.مونوسیتوز به دو شکل - نسبی یا مطلق اتفاق می افتد ، در حالت اول ما در مورد آسیب شناسی خطرناک صحبت نمی کنیم ، و ترمیم ترکیب سلولی خون بدون درگیری پزشکی اضافی امکان پذیر است.شایع ترین دلایل افزایش مونوسیت ها در خون عبارتند از:

• مرحله نهایی آنفولانزا ، سرماخوردگی ، SARS.
• مرحله اولیه سرفه ، پوست ، تب مروارید ، آبله مرغان؛
• دوره بارداری پیشرفته (هر سه ماهه)؛
• دوره طولانی مدت توانبخشی بعد از عمل.
• تأثیر پرتودرمانی بر جراحی قبلی.

مونوسیتوز مطلق خطرناک تر است ، در موارد پیچیده بالینی شیوع دارد ، نیاز به تشخیص گسترده دارد.ترکیب خون خود شما نیستبه طور نرمال ، پزشک علت اصلی را تعیین می کند ، آن را با کمک داروهای چندین گروه داروسازی از بین می برد.در این حالت ما در مورد آسیب شناسی های جدی صحبت می کنیم ، که در مرحله حاد حتی می تواند باعث مرگ بیماری شود.

علل مونوسیتوز

ترکیب مورفولوژیکی خون شامل گلبول های قرمز ، پلاکت ها ، لکوسیت ها ، لنفوسیت ها ، ائوزینوفیل ها ، نوتروفیل ها و در غلظت کم مونوسیت ها به عنوان محافظ غشای سلولی است.چنین ذرات قادر به موفقیت با عفونت پاتوژن ، با جذب عوامل خارجی هستند.غلظت آنها در مایعات بیولوژیکی در بیماری های خطرناک زیر به سرعت افزایش می یابد:

• بیماری های خود ایمنی: لوپوس اریتماتوز سیستمیک ، پلی آرتریت روماتوئید.
• ضایعات سپتیک با علل مختلف؛
• آلودگی شدید کرم ، تب مالت؛
• مونونوکلئوز پیچیده ، اوریون.
• سفلیس ، سل (عفونت های باکتریایی خاص)؛
• آسیب روماتیسمی در قلب و مفاصل ؛
• اندوکاردیت سپتیک؛
• انتروکولیت ، کولیت اولسراتیو ، انتریتیت.
• ضایعات قارچی (کاندیدیازیس) ؛
• مسمومیت بدن با فسفر یا تتراکلروهان؛
• حصبه ، ذات الریه ، پنومونی؛
• لوسمی حاد ، سایر بدخیمی ها ؛
• هپاتیت ویروسی B ، سایر آسیب شناسی های پیشرفته کبد.
• لنفوگرانولوماتوز مترقی؛
• پورپورا ترومبوسیتوپنیک ، مالاریا.

در زنان

در بدن زن ، تعداد مونوسیت ها در خون بسیار بیشتر از موارد افزایش می یابدنر ، به خصوص در مورد بارداری پیشرو ، تولید و مهاجرت سیتوکین ها هنگام تولد جنین افزایش می یابد.وجود چنین موادی با عمل ضد التهابی جزء مهم فرآیند طبیعی سازگاری پیچیده سیستم ایمنی بدن با بارداری محسوب می شود.علاوه بر این ، پس زمینه هورمونی تأثیر منفی دارد.اما در چنین شرایطی ، انحرافات چشمگیر در هنجار مشاهده نمی شود.

اگر مونوسیت ها اندکی متورم شوند ، دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.ارگانیسم باردار می تواند به طور مستقل با حمله پاتوژن ها مقابله کند.اگر غلظت مونوسیت ها در خون از نظر آسیب شناختی افزایش یابد و مونوسیتوز پیشرفت کند ، باید آزمایش هایی برای عفونت های ویروسی ، که برخی از آنها به ویژه برای جنین خطرناک هستند ، انجام شود.

در كودكان

اگر مونوسیت ها در شیرخوار زیاد شوند ، مجدداً آزمایش خون از انگشت و انجام تعدادی آزمایش آزمایشگاهی برای روشن شدن تصویر بالینی اضافی نخواهد بود.از طرف دیگر ، این دوره ترمیم بافت پس از تحمل آنفولانزا ، سارس یا سرماخوردگی است.اما ما نباید آسیب شناسی های خطرناک تر را رد کنیم.در میان آنها:

• آلودگی کرم؛
• عفونت های مكرر ویروسی.
• لنفوگرانولوموزوز؛
• پیشرفت سرطان؛
• لوسمی حاد.

در مورد دوم ، این یک بیماری جدی خون است که می تواند باعث مرگ یک کودک شود.برای تسریع در پویایی مثبت ، پزشکان چندین دوره شیمی درمانی و پرتودرمانی را انجام می دهند و از این طریق سعی می کنند عمر یک بیمار کوچک افزایش یابد.با پاسخ به موقع به یک مشکل بهداشتی ، می توان لوسمی حاد را در کودک درمان کرد.هنگامی که مونوسیت های پاتولوژیک بالا بروند ، علاوه بر تغییر در ترکیب مورفولوژیکی خون ، بیمار از علائم قابل رویت بیماری مختل می شود ، در حالی که نادیده گرفتن روند پاتولوژیک پیشرفت می کند.

با مونوسیت های افزایش یافته چه کاری باید انجام شود

اول از همه ، باید روشن شود که مونوسیتوز یک بیماری مستقل نیست بلکه فقط علائم آسیب شناسی داخلی است.بدون از بین بردن آن ، ترکیب خون عادی نمی شود.به عنوان مثال ، اگر شما سرماخوردگی یا آنفولانزا را درمان می کنید ، پس از طی 2 تا 3 هفته ، مونوسیت ها به حالت عادی باز می گردند.در مورد سرطان ، تغییرات در شاخص های لکوسیت ها برای مدت طولانی پارامترهای قابل قبول را برآورده نمی کند.هیچ درمانی خاص وجود ندارد ، درمان علامت دار است.

موارد زیر توصیه های کلی متخصصان در صورت افزایش مونوسیت ها در خون از نظر پاتولوژیک است:

1. اولین قدم انجام معاینه کامل برای تشخیص روند پاتولوژیک است.
2. اگر علت از بین رفتن بدن باشد ، پزشک باید دوره ویتامین درمانی را تجویز کند ، تغییر در رژیم غذایی معمول روزانه.
3. مهم است که همه عادت های بد را رها کنید ، معالجه پزشکی معمول بیماری زمینه ای را مرور کنید.
4. در دوران بارداری ، پزشکان توصیه نمی کنند اگر مونوسیت ها در سه ماهه اول زیاد شوند ، عجله کنید.ممکن است که این نوعی "سازگاری" با موقعیت کنجکاو یک زن باشد.آزمایش خون مجددمطلوب است که در 2 - 3 هفته تسلیم شوید.
5. آزمایش خون بالینی فقط یک روش کمکی برای تشخیص است ، بنابراین نباید بدون انجام معاینه بالینی کامل از تشخیص قطعی صحبت کرد.
6. اگر این شاخص بیش از حد نباشد ، ممکن است بیمار هنگام اهدای خون یا خوردن قبل از آزمایشگاه آزمایشگاهی ، به شدت عصبی باشد.در صورت عدم وجود علائم اضافی ، نباید بیش از حد وحشت کرد.
7. انتخاب داروها نمی توانند از نظر دارویی خودكار شوند ، زیرا تصویر بالینی فقط می تواند تقویت شود.

کاهش تعداد مونوسیت ها

اگر شاخص پایین باشد ، این نیز یک ویژگی بارز بیماری بدن است.کاهش موقت در مونوسیت ها اغلب با آشفتگی عاطفی ، یک رژیم غذایی سخت و یک سبک زندگی اشتباه همراه است.دلایل بالقوه ، اگر نتایج آزمایشگاه آزمایشگاهی خون قابل قبول نباشد ، در زیر آورده شده است:

• کم خونی فقر آهن.
• عفونت حاد با کاهش تعداد نوتروفیل ها.
• درمان طولانی مدت گلوکوکورتیکواستروئید.
• لوسمی سلول های مو.
• پانسیتوپنی؛
• بیماری تابش؛
• فرسودگی کامل بدن؛
• حالت شوک.

برای تعیین فاکتور بیماری زایی ، باید با یک متخصص مشورت کرده و تشخیص داده شود.پزشک با توجه به اصلی ترین عامل تحریک کننده ، اصلاح فردی در تغذیه ، ترک کامل عادت های بد ، تجویز خوراکی داروهای حاوی آهن و داروی درمانی را توصیه می کند.در صورت عدم وجود فرآیندهای انکولوژیک دارودرمان مؤثرترین ، اما مهم ، یکپارچه ترین رویکرد سلامت است.

Video

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.