تربیت فرزندان: چگونگی جلوگیری از روابط منفی با کودکان

افزایش مثبت کودکان

در سالهای اخیر ، نه تنها ارزش های آموزش ، بلکه راه های دستیابی به نتایج مورد تجدید نظر قرار گرفته است.والدین نسبت به والدین خود رویکردهای کاملاً متفاوتی نسبت به والدین دارند.امروزه افراد زیادی در مورد موضوع فرزندپروری مثبت بحث می کنند.بیایید بفهمیم که یک تربیت مثبت چیست؟

باید درک شود که آموزش مثبت با هدف تضمین زندگی فرزندان در خانواده بدون درگیری ، برقراری ارتباط با همسالان خود ، رفتار درست و صلح آمیز در جامعه انجام می شود.فرزندپروری مثبت فقط با والدین محبت ، درک ، محتاط و محافظتی انجام می شود که فرزندان خود را با نمونه آنها بزرگ می کنند.

مهمترین شرط برای تربیت مثبت کودک ، عشق بی قید و شرط به والدین است.این به چه معنی است؟هرچه کودکان وارد شوند - درست یا غلط ، در هر سنی که باشند - کوچک یا از قبل کاملاً مستقل هستند ، همیشه باید احساس حمایت و دوست داشتن کنند.آنها همیشه باید اطمینان داشته باشند که در خانه با دقت گوش داده می شوند و شنیده می شوند ، با احترام با آنها رفتار می شوند و به شیوه ای ملایم و بهترین رفتار می شوند.

چگونه فرزندان تربیت کنیم؟چگونه نقاط قوت و ضعف شخصیت کودک را شناسایی کنیم؟چگونه می توان شخصیتی هماهنگ و توسعه یافته را پرورش داد؟

این سؤالات همیشه والدین خوب را مورد توجه قرار داده اند.بیایید سعی کنیم به آنها پاسخ دهیم.اول از همه ، شما باید ویژگی های فردی وبه خلق و خوی کودک توجه کنید.والدین باید به گونه ای عمل کنند که توانایی کودک را به وجود آورد تا بتواند برای مدت طولانی با شدت طولانی مدت در محل کار ، روحیه خوب پایدار ، شجاعت در موقعیت های مختلف جدید ، توجه مداوم هم در سکوت و هم در سر و صدا فعالیت کند.

باید در نظر داشت که هر کودک جنبه های مثبت و منفی از شخصیت دارد و والدین متفکر همواره قادر به ایجاد عزت و رفع نواقص در رفتار فرزند خود خواهند بود.تمام تأثیرات آموزشی بر روی یک جوان مبتنی بر مهربانی ، مراقبت ، احترام و حمایت است تا او را سالم تر کرده و در زندگی موفق شود.اگر والدین قادر به ایجاد و حفظ چنین روابطی - گرم ، پایدار ، پر از عشق باشند ، مهم نیست که چقدر زمان بگذرد ، روابط مثبت پایدار بین والدین و فرزند در کل زندگی حفظ می شود.

چگونه می توان به این نتیجه رسید؟

برآورده شدن مطالبات بالا که اول از همه بر روی خودشان است ، لازم است.این امر کودک را به عنوان نمونه قرار می دهد و او می فهمد که چه شکلی است.اما اجازه داشتن برخورد قاطع با کودک غیرقابل قبول است.بهتر است با قاطعیت رفتار کنید و قابل پیش بینی باشید ، قوانینی روشن وضع کنید و از آنها پیروی کنید و در عین حال طبیعی و منطقی رفتار کنید.

اگر كودك برای تحقق الزامات شما دشوار باشد و گاهی اوقات رسیدن به سطحی كه انتظار دارید از آن آسان باشد و كودك به اشتباه نرسد ، آسان نیست ، لازم است كه وی را به تصحیح اشتباهات خود ترغیب كنید ، به او كمك كنید كه او متوجه نشود.وضعیت را بهتر کنیدو اگر این امکان پذیر نیست ، پس از آن تجربه منفی را به عنوان گامی به معنای درست بردارید