زخم چیست - انواع ، مظاهر ، درمان خانگی ، دفع بستری و پیشگیری

روند پاتولوژیک موضعی که با خارش حاد مشخص می شود به سرعت در حال گسترش است.- جریان نکروتیک ، به نام کاربونکولوز.به عنوان یک نتیجه از فرآیندهای التهابی ، حفره های طاقچه تشکیل می شوند ، پر از محتویات چرکی و بافت های نکروزه - کاربولک ها.روند بیماری می تواند با واکنشهای التهابی سیستمیک همراه با شیوع عفونت به لایه های بافت عمیق پیچیده شود.در مراحل اولیه ، روش های محافظه کارانه موفقیت آمیز خواهند بود ، در مراحل بعدی بدون جراحی انجام نمی شوند.

علل کربونکل

مظاهر بیرونی کاربنکولوز به دلیل شباهت آنها به زغال سنگ نامگذاری شده است (از لات. Carbunculus - "embers") ، که در نتیجه رد تشکیل شده است.مناطق نکروز کننده زخم رنگ خاکستری کثیفی دارند.Carbuncle خوشه ای از نفوذ بزرگ در اطراف چندین فولیکول مو و غدد سباسه است که در مجاورت یکدیگر قرار دارد.روند التهابی نه تنها روی لایه های سطحی پوست تأثیر می گذارد ، بلکه به چربی زیر جلدی نیز گسترش می یابد.

علائم بارز کاربنکولوز گسترش سریع آن است ،روند سریع بیماری و افزایش سریع علائم.روند چرکی و نکروزه تحت تأثیر عوامل تحریک آمیز در افراد در هر سنی توسعه می یابد.براساس آمار ، زنان دارای جنس ضعیف کمتر در معرض این آسیب شناسی قرار دارند (مردان در این بیماری 1.5 تا 2 برابر بیشتر از زنان تشخیص داده می شوند).بیشتر موارد کاربنکولوزیس به دلیل افزایش ترشح غددهای چربی در بهار و تابستان ثبت می شود.

وقوع و پیشرفت کاربولک هنگامی اتفاق می افتد که عوامل بیماری زا وارد سطح زخم پوست می شوند.عوامل ایجاد کننده بیماری عفونی عمدتا میکروبهای گرم مثبت از استافیلوکوکی و استرپتوکوکی هستند.به ندرت ، روند التهابی به دنبال نکروز بافت توسط اشرشیا کولی ، انتروکوک ها ، باکتری های پروتئین گرم منفی یا میکروب های غیر کلستریدیال بی هوازی ایجاد می شود.محل نفوذ باکتری ها به بدن قسمت هایی از بدن است که پوست در معرض آسیب بیشتر قرار دارد (اصطکاک با لباس).

عوامل تحریک کننده

بیشتر میکروارگانیسم ها که عامل فرآیند التهاب حاد هستند ، بیماری زا هستند و نماینده میکرو فلور طبیعی بدن بدن هستند.برای فعال کردن فعالیت بیماری زا باکتری ها نیاز به وجود عوامل تحریک آمیز دارد ، که عبارتند از:

• عدم رعایت قوانین بهداشت شخصی در خانه ، آسپتیک ها و ضد عفونی کننده ها در موسسات پزشکی یا در منزل.
• لباس زیر مایع تغییر.
• کاهش ایمنی در پس زمینه به تعویق افتادبیماری ها یا به دلیل فرسودگی جسمی بدن؛
• عدم درمان بیماری های مزمن؛
• آسیب شناسی غدد درون ریز که به دلیل تولید ناکافی هورمون ها (دیابت) ایجاد می شوند.
• سبوره (افزایش ترشح غدد چربی).
• آسیب مکانیکی به پوست (شانه زدن نیش حشرات ، باز شدن خود جوش ، آبسه).
• کمبود ویتامین ها و مواد معدنی ضروری در بدن؛
• کم خونی؛
• اثرات اختلال در متابولیسم (اضافه وزن ، چاقی).
• سوابق عاطفی ناپایدار ، فرسودگی سیستم عصبی.
• اقامت طولانی در مکانهایی که شرایط نامساعد محیطی ، شرایط کار مضر ، تماس مکرر با مواد سمی زا (فرآورده های نفتی ، روغنهای ماشینی ، گرد و غبار صنعتی) دارند.
• اختلال عملکرد اندام های تصفیه (کبد ، کلیه).

علائم

کربنکولوزیس توسط مرحله ای از توسعه با تظاهرات علائم عمومی و محلی مشخص می شود.شروع بیماری با ضعف ، ضعف ، تب متوسط ​​، درد در محل ضایعه همراه است.با پیشرفت بیماری ، علائم خاص زیر شروع به تناوب می کنند:

• ظهور چندین گره دردناک کوچک مجاور بر روی پوست.
• به عنوان تجمع اگزودات در گره ها ، افزایش سریع اندازه ، افزایش حساسیت به اطراف ناحیه ملتهب وجود دارد.
• تغییر رنگ پوست در اطراف تشکیل گره (تبدیل شدن به بنفش-سیانوتیکی)سایه)؛
• همه لوله های بدن را در یک سطح بزرگ و پوستی پوستی تخلیه می کند (ابعاد نیمکره گاه به قطر 10 سانتی متر می رسد).
• افزایش شدت پوست در محل تجمع نفوذی چرکی ، همراه با افزایش درد (درد ضربان آور می شود).
• افزایش شدید درجه حرارت بدن (تا 39-40 درجه) ، بدتر شدن سلامت عمومی ، بروز حملات تهوع ، استفراغ ، سردرد.
• چندین سوراخ بر روی سطح نفوذی ظاهر می شوند ، و پس از آن دهانه های قیف مانند شکل می گیرند.
• چرک شروع به تخلیه از دهانه ها می کند و دارای رنگ سبز مایل به سبز با ترکیب خون است.
• ترشحات چرکی و توده های نکروزه بافت های مرده به تدریج در طی 14-20 روز از هم جدا می شوند.
• در محل آبسه ، زخم عمیق زخم با لبه های ناهموار و یک کف خاکستری تیره شکل می گیرد.
• منطقه ضایعه شروع به پر شدن از بافت گرانول می کند.
• جای جای زخم متراکم سفید به جای کاربنک تشکیل شده است.

در مراحل اولیه التهاب ، کاربنکولوزیس می تواند به عنوان furunculosis در نظر گرفته شود (ظاهر جوش - سازندهای چرکی که در محل التهاب تنها یک کیسه مو تشکیل می شود).ویژگی های بارز کاربنکول از جوش ویژگی های بارز زیر است:

انواع کاربنک

نشانه های طبقه بندی انواع کاربون ها محل کانون های التهابی و نوع پاتوژن است.بسته به محل قرارگیری پاستولهای چرکی ، کاربنکولوز صورت ، گردن ، تنه ، باسن ، اندامها و سایر محل های مختلف را منتشر می کند.اگر تعیین محل ضایعه نکروز غیرممکن باشد (به عنوان مثال ، روی اندام های داخلی) ، کاربولک بعنوان محلی سازی نامشخص در نظر گرفته می شود.بسته به نوع عامل ایجاد کننده کاربنکولوز ، این بیماری به این دسته بندی می شود:

• آنتراکس - در علائم خاص متفاوت است ، حمله به یک شخص ، حیوانات اهلی و وحشیانواع؛
• برجسته - بیماری حاد باکتریایی که بر گاوها تأثیر می گذارد ، که با روند سریع و مرگ و میر بالای حیوانات مشخص می شود ، انسان نمی تواند به این نوع کاربنکولوزیس آلوده شود.
• چرکی - شایع ترین شکل بیماری؛
• طاعون - به ندرت تشخیص داده می شود ، علت ابتلا به طاعون است.

آنتراكس

عامل ایجاد كننده این نوع كاربنكولوزیس باسیلهای گرم سازنده اسپور گرم است.منبع عفونت انسان حیوانات مزرعه آلوده به جسم سیاه است.محل نفوذ پاتوژن پوست آسیب دیده است ، در محل معرفی باکتری میله ای شکل کاربنک آنتراکس تشکیل می شود.این نوع کاربنکولوزیس انتقال خطرناکی از مرحله موضعی به مرحله تعمیم یافته است.

روند التهابی موضعی در اثر عمل توسط باسیلهای سموم تولید می شود ، که اجزای آن منجر به اختلال در میکروسیرکولاسیون خون ، ادم و شروع فرایندهای نکروبی می شوند.علائم اصلی عفونت آنتراکس:

• عدم وجود یا بیان ضعیف سندرم درد.
• در جاي پاپول باز شده يك انگشت سياه تشكيل مي شود.
• وزیکول های متعدد در اطراف ضایعه نکروتیک تشکیل شده است ، پر از محتویات سرم آشفته با ترکیبات خون است.
• عدم وجود واکنش لکوسیت ها (خستگی رخ نمی دهد)؛
• ناحیه ضایعه ، که حساسیت خود را از دست می دهد ، بی حسی از ناحیه پوست به نظر می رسد.

چرکی

علت شکل گیری چرکیcarbunculosis باکتری است که در بین پاتوژن های بیماری های عفونی بیمارستانی - استافیلوکوکوس اورئوس در رتبه اول قرار دارد.این میکروارگانیسم توسعه بسیاری از بیماری های خطرناک را تحریک می کند و اغلب از طریق سطوح زخم بعد از عمل وارد بدن انسان می شود.تصویر بالینی بیماری التهابی چرکی شامل تجمع اگزودات چرکی در اطراف کیسه موهای محلی و همجوشی متعاقب آنها در یک است.

ضایعات چرکی و نکروز اپیدرم اغلب به دلیل سیر شدید بیماری و خطر عوارض ناشی از فعالیت پاتوژن استافیلوکوکی ها نیاز به مداخله جراحی دارد.در هنگام تشخیص کاربونکولوز چرکی ، تمایز آن با بیماریهای التهابی مانند خلط ، به دلیل تشابه علائم این آسیب شناسی ها ضروری می شود.

تشخیص

با توجه به ویژگی های بارز و تصویر بالینی خاص کربنکولوزیس ، تشخیص این بیماری برای متخصصان مجرب دشوار نیست.انجام اقدامات تشخیصی به دلیل لزوم حذف بیماری هایی با علائم مشابه و تشخیص بیماری های همزمان ایجاد می شود.در طول مطالعه نتایج آزمایشات ، میزان شیوع عفونت مشخص می شود ، وجود ضایعه سپتیک بررسی می شود ، تشخیص افتراقی پاتوژن انجام می شود.

آزمایش خون عمومی برای تعیین سطح قند خون بیمار انجام می شود ، که برای درمان کافی لازم است.با کمک تحقیقات میکروبیولوژیکینوع میکروارگانیسم های بیماری زا مشخص می شود ، و بذر محتوای آبسه ها به پیدا کردن میزان حساسیت میکرو فلورای پاتوژن به گروه های مختلف آنتی بیوتیک کمک می کند.براساس نتایج تشخیص ، پزشک اقدامات درمانی لازم را تعیین می کند.

درمان کاربونک

در اندازه های کوچک سازندهای چرکی که بر روی اندامها یا بدن قرار دارند ، عدم وجود مسمومیت بیان شده ، درمان به صورت سرپایی انجام می شود.اقدامات درمانی تجویز شده بستگی به مرحله بیماری دارد.اگر قبل از شروع ضایعه چرکی و نکروتیک بیمار از پزشک معالج پزشکی درخواست کرد - از روشهای درمانی دارویی مبتنی بر آنتی بیوتیک درمانی استفاده می شود.

نشانه های بستری شدن در بیمارستان و جراحی مراحل دیرهنگام بیماری است ، هنگامی که سلول نکروتیک از قبل تشکیل شده است.روش های محافظه کارانه درمانی نیز در مورد یک دوره بدخیم کاربنکوز استفاده می شود ، همانطور که از تجلی سریع عوارض ، اندازه های زیادی از آموزش چرکی ، محلی سازی در ناحیه صورت مشهود است.

پس از تسکین علائم حاد و تثبیت وضعیت عمومی بیمار ، درمان با فیزیوتراپی تکمیل می شود.تا زمانی که بیمار به طور کامل بهبود نیفتد و تصویر خون عادی شود ، آنتی بیوتیک ها تغییر نمی کنند.در کنار درمان های سنتی ، داروهای هومیوپاتی تحت نظر پزشک مجاز است.با دانستن این که کاربلچل چیست ، باید فهمید که خوددرمانی کاربنکولوزی مملو از عوارض خطرناک است ، بنابراین حتیدر مراحل اولیه بیماری ، باید به بیمارستان بروید و سعی نکنید که از شر آبسه در خانه خلاص شوید.

دارو درمانی

داروهای ضد باکتریایی گروه اصلی داروهای تجویز شده برای درمان کلیه مراحل و اشکال کاربنکولیوز هستند.درمان این بیماری را می توان با انواع دیگر داروها نیز انجام داد که قرار ملاقات آنها براساس تصویر بالینی و وضعیت بیمار انجام می شود.داروهای اصلی تجویز شده در طول کاربنکول درمانی عبارتند از:

جراحي

نشانه هادرمان جراحی کاربنچل اندازه زیادی از آموزش ، بیماری شدید ، تأخیر در ترشح اگزودات چرکی ، بومی سازی آبسه در صورت ، گردن یا زیر بغل است.اقدامات جراحی با استفاده از بی حسی موضعی یا عمومی انجام می شود و شامل اقدامات زیر است:

• درمان سطح آسپتیک.
• برش كاربنكل (ناحيه تجمع محتواي خلط آور جدا مي شود ، بافت نكروز شده برداشته مي شود ، زخم شسته مي شود).
• نصب زهکشی برای خروج آزاد مایعات آلوده؛
• درمان ضد عفونی کننده (زخم با استفاده از محلول کلرید سدیم هیپرتونیک درمان می شود).

از بین بردن کاربنک طول نمی کشد - کل عملیات بیش از یک ساعت طول نمی کشد.دوره بهبودی تحت نظر پزشک است و شامل مصرف داروهای تجویز شده ، مراجعه به روشهای فیزیوتراپی ، تغییر پانسمانهای آسپتیک ، پیروی از رژیم درمانی توصیه شده است.بیماران در دوره بعد از عمل احساس ناراحتی زیادی نمی کنند ؛ تقریباً بلافاصله پس از برداشتن آبسه ، سلامت آنها بهبود می یابد.

فیزیوتراپی

استفاده از اثرات درمانی عوامل طبیعی به روشهای پیشگیرانه یا مکمل درمان کاربنکولوزیس اشاره دارد.فیزیوتراپی در مرحله بلوغ آبسه و پس از برداشتن آن نشان داده شده است.مؤثرترین و متداول ترین روشهای کمکی درمانی کاربنچل درمانی عبارتند از:

• پرتونگاری درمانی - نوعی پرتودرمانی که در مراحل اولیه مورد استفاده قرار می گیردبیماری ها در صورت وجود نشانه های صریح برای انجام به دلیل احتمال بروز پیامد ناخوشایند (در هنگام پرتودرمانی نه تنها سلول های غیر آتیک بلکه بلکه آن ها سالم می میرند).
• UHF درمانی - تحت تأثیر میدان الکترومغناطیسی با فرکانس بالا ، گردش خون لنف و خون به میزان قابل توجهی افزایش می یابد ، که به تسریع در از بین بردن محصولات حیات باکتریایی از بدن کمک می کند.
• UFO درمانی - در مرحله بهبودی ، روش تأثیر موضعی اشعه ماوراء بنفش در مناطق آسیب دیده اعمال می شود ، که منجر به کاهش فعالیت باکتری ها ، افزایش محافظت از ایمنی ، بهبود فرآیندهای ترمیم کننده در بافت ها می شود.
• لیزر درمانی - تحت تابش پرتوهای نوری ، فعال شدن سلولهای ایمنی بدن ، مهار متابولیسم میکروبهای بیماری زا انجام می شود.
• مغناطیس درمانی - یک میدان مغناطیسی استاتیک دارای اثر ترمیمی است و در سرعت فرآیندهای بیوشیمیایی سلول ها اثر مفیدی دارد.

طب سنتی

از فیتوتراپی می توان برای درمان کاربنکولوزی بعنوان یک روش اضافی برای سرعت بخشیدن به روند بهبود و از بین بردن علائم ناخوشایند استفاده کرد.قبل از استفاده از این یا آن مؤلفه ها ، لازم است تا واکنش آنها به بدن مشخص شود ، به همین دلیل لازم است که داروهای قومی را با حداقل دوز مصرف کنید.روشهای مؤثر در درمان کاربونک در منزل دستور العمل های زیر است:

1. پماد کالدولا.برای تهیه ابزار لازم است 50 گرم از گلهای گل خشک شده را با 200 گرم اسمال مخلوط کنید ، با دقت آسیاب کرده و مخلوط را در آن بگذارید.مکان 5-5 ساعت خنکهنگامی که این ترکیب بافت متراکم به دست می آورد ، آنها باید با یک پارچه بافت آغشته شوند و در محل التهاب اعمال شوند.توصیه می شود که این روش روزانه قبل از خواب انجام شود و درمان را یک شبه ترک کنید.
2. کمپرس چنار.این گیاه دارویی خاصیت بهبود زخم را دارد و فرآیندهای التهابی را متوقف می کند ، به همین دلیل در بسیاری از دستور العمل های طب سنتی از آن استفاده می شود.برای تصفیه خانه از کاربونک لازم است که یک برگ درخت چنار چشم تازه را به حالت سیری خرد کنید.دوغاب سبز را روی محل زخم بمالید و با یک باند گازی بپوشانید.با خشک شدن کمپرسور ، یک مورد جدید جایگزین می شود.در یک روز حداقل 7 چنین دستکاری باید انجام شود و تا زمان بهبودی بافت ادامه یابد.
3. عسل آرد-آرد.کنجاله کتانی توانایی درمان فرایندهای التهابی و عادی سازی غدد چربی را دارد.در ترکیب با عمل ضد باکتریایی عسل طبیعی ، آرد به تسریع روند بهبود زخم های زخم کمک می کند.برای تهیه وسایل پزشکی لازم است 1 قاشق غذاخوری وصل شود.لاجزاء ، تا یک توده همگن مخلوط شده و کیک حاصل را در یک پارچه پنیر بپوشانید.فشرده سازی قبل از رفتن به رختخواب اعمال می شود و در طول شب در محل آتش سوزی باقی می ماند.
4. نان و نان بابونه.برای تسریع در روند تخلیه جداکننده چرکی ، می توانید از خواص درمانی آرد چاودار و داروخانه بابونه استفاده کنید.دستور تهیه این است که آبگوشت بابونه (200 گرم بابونه 500 میلی گرم آب جوش بریزید و 10 عدد آن را بپزید)min.) و قسمت نرم نان چاودار را به آن اضافه می کنیم.پس از خنک کردن ترکیب تا دمای اتاق ، باید تخلیه شود و غلات باقی مانده ، که در پارچه پنیر پیچیده شده اند ، در یک شب روی منطقه آسیب دیده بمالند.

عوارض

روند چرکی-نکروز حاد است و در صورت عدم درمان کافی می تواند منجر به شیوع عفونت در بدن شود.خطر ورود عوامل عفونی به خون با سرکوب قابل توجه ایمنی (به دلیل بیماری های مزمن ، آسیب شناسی اندام های داخلی و دیگر حالات نقص سیستم ایمنی) افزایش می یابد.عوارض کاربنکولوزیس در عفونت بافتها با گسترش بعدی پاتوژنها با جریان خون به تمام اندامها آشکار می شود.

بیشترین خطر ابتلا به اثرات بدخیم در تشکیل آبسه بر روی صورت ذکر شده است - از این ناحیه از عوامل بیماری زا آسان ترین نفوذ جریان لنفاوی به رگ های تأمین کننده مغز و تحریک التهاب شاخه های عصبی یا ترومبوفلبیت رگ های صورت است.عوارض معمول کاربنكلوزیس عبارتند از:

• لنفانژیت - ضایعات سیستم لنفاوی از طبیعت التهابی ، كه هنگام درگیر شدن در روند پاتولوژیكی غدد لنفاوی و رگ های خونی ایجاد می شود.
• لنفادنیت - نفوذ میکروارگانیسم های بیماری زا به غدد لنفاوی منطقه ای ، این بیماری ثانویه است و به خودی خود بروز نمی کند.
• سپسیس - یک پاسخ التهابی سیستمیک سیستم ایمنی بدن به تجاوز اندوتوکسیک ، که با یک وضعیت بسیار شدید و زیاد همراه استخطر مرگ؛
• مننژیت چرکی ، پایه - ضایعات مناطق جداگانه از مغز ، با بومی سازی روند التهاب در منطقه فرد ، احتمال توسعه افزایش می یابد.
• arachnoiditis - التهاب غشای میانی مغز که ناشی از دوره واکنش فرآیندهای چرکی و نکروز است.
• آبسه - تخریب بافت در نتیجه تجمع موضعی اگزودات.
• فلبیت - التهاب دیواره های رگهای طبیعت عفونی ، بروز خطرناک خونریزی از رگهای خونی و رگها.
• phlegmon یک فرآیند التهابی حاد حاد است که در بافتهای نرم رخ می دهد و مرز مشخصی ندارد ، برای انتشار به بافت های مجاور خطرناک است.
• پریادنیتیت - ضایعات بافتهای اطراف غدد.
• استئومیلیت یک فرایند پاتولوژیک است که در هنگام عفونت بافت استخوانی رخ می دهد و می تواند منجر به تغییر شکل و اسکلروز استخوان شود.

فیلم ها

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.