آگلاکتیا استرپتوکوکی - علائم عفونت در زنان و مردان ، دارو درمانی و پیشگیری

بخشی از میکرو فلورای بدنباکتریهای فرصت طلب مانند استرپتوکوکهای گروه Blaktiya.به طور معمول ، آنها در غلظت های کم و بدون تأثیر کار روی اندام ها و سیستم ها در بدن انسان حضور دارند.التهاب با تولید مثل شدید آنها ، تحت تأثیر عوامل تحریک کننده خارجی یا داخلی (تغییر در پیش زمینه هورمونی ، کاهش ایمنی) شروع می شود.

استرپتوکوک آگالاکتیا چیست؟

گروهی از باکتریهای فرصت طلب به نام استرپتوکوک ، در غلظت های کوچک ، می توانند در بدن انسان وجود داشته باشند بدون اینکه باعث عفونت یا التهاب شوند.تمام میکروارگانیسم های جنس استرپتوکوک به لحاظ ماهیت رشد در مواد مغذی به همولیتیک ، غیر همولیتیک و سبز تقسیم می شوند.استرپتوکوکهای جنس آگالاکتیا (Streptococcus agalactiae) استرپتوکوکی گرم بتا همولیتیک گروه B هستند.خطر آلوده شدن کودکی توسط مادر آلوده وجود دارددر طول یا کمی قبل از تولد).مقادیر هنجار غلظت بیش از 10 در درجه 4 CFU /ml عفونتهای ناشی از استرپتوکوکهای این نوع با افزایش غلظت آنها نیست ، به خصوص برای نوزادان و افراد مسن که برای آنها مملو از عفونت ادراری ، پریتونیت و ذات الریه ، عفونتهای استخوانی و پوستی است ، بیشتر نیست.

راه ها و شرایط عفونت

مسیرهای اصلی ورود یک باکتری از جنس agalactia به بدن شامل جنسی ، خانگی ، هوا ، غذا ، و بارداری یا خارج رحمی (از مادر تا نوزاد) است.تولید مثل فعال استرپتوکوک ها در پس زمینه اختلال در تعادل میکرو فلور طبیعی به دلیل تعدادی از عوامل زیر رخ می دهد:

• تضعیف ایمنی؛
• نقض قوانین بهداشت شخصی صمیمی؛
• سرنگ منظم (در زنان)؛
• نارسایی هورمونی.
• پوشیدن لباس زیر مصنوعی؛
• تماس جنسی محافظت نشده.

آگلاکتیا استرپتوکوکی در مردان یا بعد از رابطه جنسی بدون کاندوم یا علیه دیسبیوز روده پس از آنتی بیوتیک درمانی یا در نتیجه عوامل دیگر فعال می شود.پس از عفونت اولیه ، حامل قادر به انتقال پاتوژن به شرکای جنسی خود (رایج ترین مسیر انتقال) است.

نوزادان یک گروه خطر جداگانه هستند.طبق آمار ، ناقلین کهکشانی استرپتوکوک A حدود 30٪ از کل زنان سالم را تشکیل می دهد که به دلیل تغییرات هورمونی ممکن است در دوران بارداری تشدید شوند.ناشی از میکروارگانیسم های بیماری زا از عفونت (سیستیت ، حالب و غیره).خطر آلودگی کودک در شرایط زیر افزایش می یابد:

• سن مادر بیش از 20 سال است.
• سقط جنین یا سقط جنین در تاریخ پزشکی مادر؛
• تولد زودرس (تا 37 هفته)؛
• آمنیونیت؛
• عفونت مزمن ادرار.
• تاخیر در توسعه داخل رحمی.
​​
• سندرم تب در هنگام زایمان.

مکانیسم عمل بر روی بدن

میکروارگانیسم های نوع آگالاکتیا از نوع در تولید مثل فشرده باعث بیماری های عفونی دستگاه ادراری ، همراه با یک روند التهابی می شوند.فعالیت باکتری با آزاد شدن ترکیبات زیر و مواد سمی همراه است:

1. نکروتوکسین ها و سموم کشنده ای که باعث نکروز بافت می شوند.
2. لکوسییدین ، ​​ایمنی سلولی را از بین می برد.
3. استرپتولیزین ، که باعث تخریب بافت می شود.
4. آمیلاز ، هیالورونیداز ، پروتئینازهایی که در گسترش عفونت استرپتوکوکی نقش دارند.

علائم افزایش غلظت آگالاکتیا استرپتوکوکی

باکتری های agalactia استرپتوکوکی در ادرار یا اسمیر واژن با افزایش غلظت نشان دهنده التهاب فعلی استفرآیند عفونیبسته به نوع عفونت ، علائم بیماری زیر مشهود است:

• در عفونت های دستگاه ادراری - خارش یا سوزش در ناحیه تناسلی ، کانال گردن رحم ، تکرر ادرار دردناک مکرر ، تورم و قرمزی لبها یا چین های مقعد ، دردبخشی از شکم ،ترشحات از مجرای ادرار.
• در لوزه های استرپتوکوکی (گلودرد) ، فارنژیت و غیره.عفونت های تنفسی باکتریایی - تب ، علائم مسمومیت شدید عمومی ، ضایعات مخاطی.

خطرناک تر از استرپتوکوک آگالاکتیا در بارداری

طبق آمار ، استرپتوکوک موجود در اسمیر در خانم ها تقریباً در 40 درصد موارددر دوران بارداری تشخیص داده می شوند.در برابر پیش زمینه ایمنی کاهش یافته ، حداکثر انتشار فعال آگالاکتیا در هفته های 33-37 مشاهده می شود ، بنابراین ، این شرایط باید به آزمایشات برای تشخیص پاتوژن و خنثی سازی آن اختصاص یابد (در صورت لزوم).عواملی که خطر عفونت را افزایش می دهد عبارتند از:

• تشخیص استرپتوکوکی گروهی در ادرار.
• خطر تهدید تولد زودرس را تشخیص داده است.
• تشخیص عفونت استرپتوکوکی در کودکان قبلی.

در یک زن باردار ، آگالاکتیا می تواند باعث التهاب سیستم ادراری ، ریه ها شود ، عوارض خطرناک زیر را در بارداری و زایمان ایجاد کند:

• اندومتریت (التهاب غده داخلی رحم).
• ترشح زودرس مایعات آمنیوتیک؛
• کوریوآمینونییت (التهاب غشای جنین)؛
• سقط جنین در هر زمان؛
• تولد زودرس؛
• سپسیس ، مننژیت ، اندوکاردیت (التهاب پوشش داخلی قلب) در یک نوزاد.

تشخیص

استرپتوکوک آگالاکتیا در یک اسمیر واژن ، مجرای ادرار یا رکتوم تشخیص داده می شود که ممکن است در تجزیه و تحلیل فلور کوکال مشخص شود.ادرارپس از بررسی ماده بیولوژیکی به روش میکروسکوپ آزمایشگاهی ، بذر بر روی یک ماده مغذی به شناسایی دقیق نوع عفونت باکتریایی ، میزان غلظت میکروارگانیسم ها و مقاومت آنها در برابر داروهای ضد باکتری کمک می کند.

آزمایشهای غربالگری: سنجش های ELISA (سنجش ایمنی متحرک وابسته به آنزیم) و PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز) علاوه بر این ، سنجش ها انجام می شود.سایر روشهای آزمایشگاهی و ابزاری برای تشخیص (تجزیه و تحلیل عمومی و بیوشیمیایی خون ، ادرار ، سونوگرافی و غیره) برای تشخیص بیماری ها در نظر گرفته شده است که توسعه آنها با تولید مثل فعال Streptococcus agalactiae ایجاد می شود.

درمان استرپتوکوک آگالاکتیا

نیاز به درمان دارویی در تشخیص غلظت استرپتوکوکهای این گروه تا 10 در درجه چهارم CFU /ml و بالاتر حتی در صورت پنهان بودن عفونت ایجاد می شود.در التهاب اندام های دستگاه تناسلی ، هر دو شریک جنسی تحت معالجه قرار می گیرند ، با عفونت از نوع مخلوط می توان آنتی بیوتیک های گروه های مختلف دارویی را دریافت کرد ، در شکل مزمن بیماری بیمار با مرحله حاد بیماری ، توصیه می شود که از سیستم ایمنی بدن ، آنزیم ها استفاده کنند و یک دوره فیزیوتراپی را پشت سر بگذارند.

بسته به نوع عفونت ، داروهای ضد باکتریایی به شکل خوراکی یا سایر دوزهای تزریقی (به عنوان مثال ، قرص واژینال یا شمع ، فلوئیمیزین ، ترزینین ، هکسیکون) تجویز می شوند.پنی سیلین ها (اکواسیلین ، آمینوپنی سیلین ها) ، ماکرولیدها (اریترومایسین) و سفالوسپورین ها (سفازولین) فعالیت نسبت به آگالاکتیا را نشان می دهند.

اگر خطر آلوده شدن نوزاد در هنگام زایمان وجود داشته باشد ، به مادران باید تزریق داخل وریدی به طور مستقیم در هنگام زایمان تزریق شود ، و ممکن است اصلاح ضد باکتریایی کانال تولد قبل از زایمان توصیه شود.پس از طی یک دوره آنتی بیوتیک و از بین بردن باکتری ، برای بازگرداندن میکرو فلور طبیعی روده ، درمانی با استفاده از پروبیوتیک ها یا enterosorbents (مانند Atoxil) لازم است.

پیشگیری

اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از عفونت های استرپتوکوکی شامل رعایت قوانین بهداشت شخصی و تماس جنسی ، اقدامات برای حفظ ایمنی طبیعی ،تعادل طبیعی میکرو فلورا:

• تغذیه کامل؛
• سبک زندگی فعال ، ورزش؛
• رژیم سالم روز؛
• مصرف ویتامین ها؛
• بدن را خاموش می کند و از هیپوترمی اجتناب می کند.
• استراحت کامل؛
• ترک عادت های بد.

Video

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.