حاشیه: تعریف، معنای کلمه در کلمات ساده، مصادیق استعمال. حاشیه نشینان چه کسانی هستند؟
حاشیه نشینان چه کسانی هستند، استفاده از این اصطلاح به چه معنا مجاز است - این در مقاله ما مورد بحث قرار گرفته است.
حاشیه: تعریف
- حاشیه ای فردی است که دیدگاه، اصول و شیوه زندگی او با قوانین و هنجارها مطابقت ندارد. در جامعه پذیرفته شده است
- حاشیه‌نشینان نیز افرادی هستند که به دلایلی کارکردهای اجتماعی خود را از دست داده‌اند - قوانین فرهنگ، مذهب، اخلاق ملت، کشور یا جامعه خود را انکار می‌کنند، اما در عین حال به سایر گروه‌های اجتماعی که خارج از طبقات و انجمن‌های مردم هستند، نپیوندید.
- در کنار این تعریف، امروزه «شخصیت حاشیه‌ای» مفهومی مد روز است که ایده آزادی و استقلال، ماندن فرد در خارج از سیستم، خارج از مرزهای قوانین تحمیلی توسط نظام را در بر می‌گیرد. ساختار اجتماعی را تشکیل داد.
اصطلاح "حاشیه" از کلمه لاتین "margo" گرفته شده است که به معنای لبه است. در اصل کلمه «مارجینالیا» به معنای یادداشت های دست نویس در حاشیه کتاب های مرتبط با محتوا بود. در سال 1928، جامعه شناس آمریکایی، آر پارک، این اصطلاح را برای توصیف رفتار یک فرد خارج از گروه های اجتماعی موجود معرفی کرد.
معنای کلمه حاشیه در فرهنگ لغت توضیحی
در جامعه شناسی: کسی که هنجارهای اجتماعی سابق رفتار را از دست داده و با شرایط زندگی جدید سازگار نشده است (معمولاً در مورد نمایندگان اقلیت های ملی، مهاجران، مردم روستا). به معنای کلی: کسی که هنجارها و قواعد رفتاری پذیرفته شده اخلاقی را به رسمیت نمی شناسد.
حاشیه: معنای کلمه در کلمات ساده
- در دهه 1930 ساکنان مناطق روستایی که آمدند. به شهرهای بزرگ برای پول درآوردن، اما هرگز شغلی پیدا نکردند، مهاجرانی که نتوانستند در وطن جدید خود ساکن شوند، و همچنین افرادی که بدون شغل یا سقفی بر سر خود مانده بودند. بعداً این اصطلاح معنای گسترده تری پیدا کرد.
- حاشیه نشینان افرادی هستند که ارتباط خود را با جامعه ای که در آن زندگی می کنند از دست داده اند. نباید با حاشیه نشینان به عنوان افراد درجه دو برخورد کرد. فقط رفتار آنها تفاوت محسوسی با اکثریت ثابت، سنت ها و آداب پذیرفته شده دارد.
) کلمه حاشیه ای: استفاده از مثال ها
در زبان روسی مدرن، کلمه حاشیه دارای مترادف های زیر است: غیر رسمی، طرد شده، فردی. در اینجا چند نقل قول در مورد استفاده از کلمه حاشیه در ادبیات آمده است:
هر یک از جوامع ما به گونه ای تنظیم شده است که توده ها و حاشیه نشینان مسئولیت های خود را تقسیم کرده و مکمل یکدیگر باشند. اعتقاد به معجزه در زندگی روزمره موجه تر و امیدوارکننده تر از ناباوری است، انسان را به حاشیه، مستی و مواد مخدر سوق می دهد.
حاشیه نشینان چه کسانی هستند؟
برخی از روانشناسان و جامعه شناسان مدرن بر این باورند که تیپ شخصیتی حاشیه ای بیشتر عقلانی و توسعه یافته است، در معرض تغییر است، مستقل از عوامل محدود کننده و استانداردهای دوگانه جامعه. حاشیه‌ها شامل افراد کاملاً متفاوت با موقعیت‌های مختلف زندگی می‌شوند که تحت شرایط، از جامعه طرد شده‌اند:
- افراد دارای برخی ناتوانی‌های جسمی.
- افرادی که از بیماری های روانی رنج می برند.
- نمایندگان جریانات و فرقه های مذهبی غیرسنتی.
- گوشه نشینانی که عمداً عقاید خود را با هنجارهای افکار عمومی مخالف می کنند.
- افرادی که زیر خط فقر هستند که در عین حال به دنبال بهبود وضعیت خود نیستند.
- افرادی که درگیر فعالیت های مجرمانه هستند.
ویژگی های بارز حاشیه نشینان عبارتند از:
- نگرش منفی نسبت به دیگران
- امتناع از تماس های اجتماعی و میل به تنهایی
- خودمحوری
- جاه طلبی های ارضا نشده
- حالات اضطرابی و فوبیا
انواع حاشیه ها
) در بین انواع طردشدگان جامعه می توان 4 گروه اصلی از حاشیه نشینان را تشخیص داد:
اقتصادی
این نوع حاشیه به تغییرات در حوزه مادی - از دست دادن کار، منابع معمول درآمد، پس انداز یا دارایی. همه این عوامل منجر به ارزیابی مجدد ارزش ها، جستجوی راه های جدید درآمد، و اغلب - به تلخی و رد دایره معمول ارتباط می شود. شدیدترین شکل به حاشیه راندن اقتصادی، افت عزت نفس به دلیل ناتوانی در بهبود رفاه، اعتیاد به الکل، اعتیاد به مواد مخدر و تخریب شخصیت است.
اجتماعی
حاشیه نشینی اجتماعی با تمایل به دستیابی به موقعیت اجتماعی بالاتر، وارد شدن به گروه اجتماعی دیگر - حرکت به سمت گروه اجتماعی بیشتر همراه است. شغل معتبر یا موقعیت پردرآمد، ازدواج سودآور. اگر چنین بهبودی در موقعیت اجتماعی طولانی نباشد یا به شکست ختم شود، فرد ارتباط خود را با محیط قبلی خود از دست می دهد و خود را در موقعیت طرد شده می بیند.
سیاسی
حاشیه گرایی سیاسی در پس زمینه بحران های سیاسی، بی اعتمادی به مقامات و کاهش آگاهی مدنی خود را نشان می دهد. چنین افرادی عمداً خود را با جامعه سیاسی موجود مخالفت می کنند، با افکار عمومی، هنجارها و قوانین مخالفت می کنند.
قومی
این نوع شامل افرادی است که به دلایلی محل سکونت خود را تغییر داده و خود را در میان نمایندگان ملیت یا قومی دیگر یافتند. در چنین مواردی، علاوه بر مانع زبانی، مهاجران در درک فرهنگ و سنت های بیگانه با مشکل مواجه می شوند. این به ویژه در مواردی برجسته می شود که محیط جدید به طور قابل توجهی با محیط معمول متفاوت است - مذهب ، شیوه زندگی ، ویژگی های ذهنیت. غلبه بر حاشیه های قومی سخت ترین است، زیرا بر اساس عواملی است که فرد نمی تواند آنها را تغییر دهد - ظاهر، تعلقات مذهبی، آداب و رسوم و سنت ها.
