چه کسی بزرگتر، بزرگتر است: خال یا جوجه تیغی؟

از این مقاله خواهید فهمید که چه کسی بزرگتر است: خال یا جوجه تیغی.

آیا تا به حال فکر کرده اید چه کسی بزرگتر است: یک خال یا یک خال جوجه تیغی؟ در این مقاله با این موضوع آشنا خواهیم شد.

با جوجه تیغی ملاقات کنید

جوجه تیغی به طول 20-30 سانتی متر، وزن 0.7-0.8 کیلوگرم ، با دم کوچک، تا طول 3 سانتی متر. صورت جوجه تیغی کشیده، بینی تیز، پنجه هایش دارای 5 انگشت با چنگال های تیز است. کل جوجه تیغی، به جز شکم و سر، با سوزن هایی به طول 2-3 سانتی متر پوشیده شده است، سوزن های داخل آن خالی هستند، به سرعت مو رشد می کنند، هر کدام 1-1.5 سال. بین سوزن ها، جوجه تیغی نیز با موهای کمیاب پوشیده شده است. شکم جوجه تیغی و همچنین سرش با موهای تیره پوشیده شده است.

جوجه تیغی ها در آب و هوای معتدل، در اروپا، آسیا و اخیراً در نیوزیلند زندگی می کنند. آنها در لبه های جنگل های برگریز، علفزارهای کوچک، در دشت های سیلابی رودخانه ها و حتی در پارک ها مستقر می شوند. مکان های مورد علاقه برای لانه سازی جوجه تیغی ها چاله ها، گودال های رها شده، زیر ریشه درختان است.

جوجه تیغی ها به صورت جداگانه لانه می سازند، اما نه چندان دور از یکدیگر. لانه با علف خشک و برگ پوشیده شده است. روزها در پناهگاه های خود می نشینند و شب ها برای شکار بیرون می روند. جوجه تیغی ها حشرات، کرم ها، قورباغه ها، موش ها، تخم پرندگانی که روی زمین می نشینند می خورند. از غذاهای گیاهی، جوجه تیغی مانند انواع توت ها، قارچ ها و میوه ها. با فرا رسیدن فصل زمستان جوجه تیغی ورودی چاله را محکم می بندد و به خواب زمستانی می رود و برای زنده ماندن در زمستان به راحتی باید در پاییز چربی کافی به دست آورد. در این زمان، جوجه تیغی ها پرخور واقعی هستند: آنها در جستجوی غذا تا 5 کیلومتر در شب راه می روند.

جوجه تیغی از سموم تولید شده توسط زنبورها، زنبورها، مارها نمی ترسند، آنها می توانند آنها را کنترل کنند. دشمنان واقعی جوجه تیغی پرندگان شکاری با منقار بلند (جغد، جغد، شاهین)، راکون و روباه هستند. امید به زندگی در طبیعت 3-5 سال است.

بیایید با خال ملاقات کنیم

خال به طول 12-16 سانتی متر، دم 2-4 سانتی متر، وزن 70-120 متر ، با چشم ها و گوش های کوچک و دانه خشخاش، پوشیده از چین های پوستی برای جلوگیری از ورود خاک. کل حیوان با خز کوتاه مخملی سیاه پوشیده شده است، خز در افراد جوان تیره تر است. با توجه به اینکه خال یک کارگر بزرگ است، خز به سرعت پاک می شود و 3-4 بار در سال می ریزد.

خال ها به تنهایی در آب و هوای معتدل اروپا و آسیا زندگی می کنند.برای سکونت، مزارع، باغ ها، مراتع، لبه های جنگل را انتخاب می کنند، جایی که خاک نرم است، فشرده نیست، مکان هایی با آب ایستاده بالا و خاک شنی را دوست ندارند. آنها سایر اقوام را در قلمرو خود تحمل نمی کنند، حتی می توانند گاز بگیرند.

از آنجایی که خال ها تمام عمر خود را بر روی زمین می گذرانند و برای حفاری بهتر، طبیعت پنجه های جلوی آنها را مانند بیل ساخته است. خال ها زمین را حفر می کنند و با تمام بدن به سمت آن حرکت می کنند و زمین کنده شده با پنجه های خود برگردانده می شود و به بیرون رانده می شود. در طول شب، یک خال می تواند تا 50 متر سوراخ کند.

معابر مسکونی، جایی که خال در آن می خوابد، و جستجوی غذا است. در معابر علوفه یابی، خال انبارهای واقعی می سازد. غذا برای زمستان در اینجا ذخیره می شود: کرم های زنده، لاروها، کاترپیلارها، حشرات که سرشان توسط خال گاز گرفته شده است، بدون آنها این حیوان نمی تواند دورتر بخزد، اما نمی میرد. چنین صرفه جویی یک خال تعجب آور نیست - یک خال نمی تواند گرسنگی را تحمل کند، اگر بیش از 12 ساعت غذا نخورد، مرگ رخ می دهد.

در طبیعت، خال ها 4-5 سال عمر می کنند.

جوجه تیغی و خال چه مشترکاتی دارند؟