درباره مشکلات فرزند بزرگتر در بدو تولد نوزاد دیگر

بزرگترین فرزند خانواده: قربانی و متجاوز

برای منافع مشترک در خانواده باید حداقل دو فرزند داشته باشد.بیشتر؟سوال فردی است.دو یا سه نفر به عنوان فرزندان بهینه فرزندان خانواده متوسط ​​بدون داشتن سطح پایین تر از فقر ، بدون آسیب رساندن به سلامتی زن ، در نظر گرفته می شوند.

این خوب است:

1. برای دولت ، زیرا جمعیت را محروم نمی کند؛
2. والدینی که در سن سالمندی از حمایت قابل اطمینان تری برخوردار می شوند نسبت به یک فرزند مجرد.
3. برای کودکانی که از یک دوست و عضو قابل اعتماد خانواده در یک سن برخوردار هستند ، در بزرگسالی وقتی والدین ناتوان می شوند یا این دنیا را ترک می کنند ، پشتیبانی می کنند.

اما همیشه عواملی وجود دارند که حتی رویدادهای شادی را نیز مبهم می کنند.تولد فرزند اول خانواده در یک تعطیلات برای زوج جوان و والدینشان تبدیل می شود ، آنها پدربزرگ و مادربزرگ شدند.اما تولد فرزندان دوم و بعدی ، گاه به یک چالش واقعی برای خانواده تبدیل می شود.کودک بزرگتر استرس فوق العاده ای دریافت می کند.

لازم است که کودک آماده شود و کودک را برای این امر آماده کند.واقعیت این است که متولد اول نمی داند چگونه زندگی می تواند در غیر این صورت تنظیم شود ، او آماده تغییر نیست ، او از قبل به والدین و نزدیکان خود حسادت می کند.او از از دست دادن ارزشمندترین و مهمترین چیزی که دارد - مادرش می ترسد.

و او درست است ، زیرا مهم نیست آنچه به او گفته شده و وعده داده شده است ، گویی مادر و سایر اعضای خانواده برای جبران غیبت او ، سعی در جبران غیبت وی نکرده اند و از توجه وی کم می کنند ، این اتفاق همچنان رخ خواهد داد.از آنجا که کودک نیاز به مراقبت و مراقبت مداوم از مادر خود دارد ، هیچ کس نمی تواند جایگزین او شود ،به خصوص در دوران شیردهی

موقعیتهای مشابه در بزرگسالان نیز رخ می دهد.به ویژه ، موارد بسیاری وجود دارد که یک شوهر به خاطر همسر تازه متولد شده خود به همسر خود حسادت می کند و از کم شدن توجه و اضطراب شکایت دارد.موارد مکرر ترک خانواده.اما یک فرد بالغ توانایی انتخاب و تصمیم گیری را دارد ، توانایی اجرای این تصمیمات.یعنی قادر به تحمل یک دوره دشوار ، درگیر شدن در مراقبت از کودک یا ترک خانواده هستید.

و کودک چنین فرصتی ندارد.او نمی تواند چیزی را در موقعیت خود تغییر دهد.علاوه بر این ، او حتی تجربه کافی زندگی را هم برای درک اینکه اوضاع موقتی است ، که هنوز هم دوستش دارد ، ندارد.و از همه مهمتر ، برادر یا خواهر با ارزش ترین هدیه ای است که به او سرنوشت می بخشد.

به یک طریق یا روش دیگر ، وقتی کودک ناگهان بزرگ شد ، کودک مجبور شد با این وضعیت زندگی کند.او لزوماً شکایات ، توهین ، رفتار نامناسب ، اقدامات نامشخص را نشان خواهد داد.هدف از این رفتار جلب توجه است.تا آنجا که ممکن است توجه کنید.و کودکان معمولاً کیفیت توجه دریافتی را به اشتراک نمی گذارند.حتی فریاد زدن ، عصبانیت ، کف زدن برای او از بی تفاوتی ، یا حتی یک امتناع مودبانه از وقت گرفتن است.

شکایات و هوی و هوس از بعضی جهات حتی بهتر از شرایطی است که کودک در آن بسته می شود ، احساسات خود را صمیمانه ابراز نمی کند ، و ریاکارانه است.این وضعیت خطرناک است زیرا باعث تقویت عادت دروغگویی و تظاهر به دریافت پاداش در قالب توجه ، نگرش دوستانه عزیزان می شود.و همچنین می تواند باعث خرابی شود که در آن آشکار خواهد شدصدمه ای به کودک یا خود وارد می کند.علاوه بر این ، این عمل می تواند هم آگاهانه و هم ناخودآگاه باشد ، غیر عمدی اما مطلوب باشد.

نحوه رفتار یک فرد مسن تا حد زیادی به خانواده ، به ویژه مادرش بستگی دارد.اگر کودک بیش از 3 سال داشته باشد ، او در حال حاضر شروع به جدا شدن از مادر خود ، گذراندن زمان بیشتر با پدر و سایر اقوام خود می کند ، به ابتکار خودش به استقلال می رود.اگر کمتر باشد ، زنده ماندن از این شکاف برای او بسیار سخت تر خواهد بود.باید پشیمان شد ، درک کرد و از آن حمایت کرد.

والدینی که فرزند خود را تنها اگر می خواهند یک برادر یا خواهر بخواهند ، کاملاً اشتباه است.حتی بیشتر اشتباه است ، اگر جواب او را در نظر بگیرند ، براساس او تصمیم می گیرند کودک دیگری داشته باشند یا آن فکر را رها کنند.

اطلاع رسانی به یک پسر یا دختر بزرگسالی کاملاً نامناسب است که به دلیل امتناع از برادر یا خواهر ، والدین هرگز فرزندان دیگری به دنیا نیاوردند.در حقیقت ، آنها این کار را کردند زیرا آنها نمی خواستند ، از مشکلات می ترسیدند.

کودک نباید مسئولیت چنین تصمیماتی باشد.این فقط باید مورد توجه قرار گیرد ، تلاش می شود آن را تا حد ممکن مثبت ارائه کنیم.نیازی به اطمینان نیست که این یک دوست و هم تیمی بازی ها باشد.بهتر است بگوییم که در ابتدا کودک کاملاً ناتوان خواهد شد ، مادرش مجبور است زمان زیادی را به او بدهد که این کار دشواری خواهد بود ، اما هنگام تولد نیز با او همینطور بود.

هیچ شورای جهانی وجود ندارد ، زیرا همه شرایط بی نظیر است.فقط یک چیز مشترک وجود دارد: کودک بزرگتر به توجه ، عشق و اثبات نیاز دارد.او نیاز به شنیدن ، دیده شدن ، در آغوش گرفتن و لمس کردن ، صحبت کردن و صحبت کردن دارداواز این واقعیت که یک نوزاد در خانه ظاهر شد ، بزرگتر ناگهان متوقف نشد که کودک شود.