بیماری کونیگ نوعی پوکی استخوان است که بیشتر افراد پانزده تا سی ساله را مبتلا می کند. در اصل، این مرگ بخشی از مفصل است. ناحیه آسیب دیده غضروف جدا می شود و در نهایت از استخوان جدا می شود. آسیب شناسی می تواند مفاصل بدن انسان را تحت تاثیر قرار دهد، مفاصل زانو و مچ پا بیشتر مستعد هستند.
بیماری کونیگ مفصل زانو: علل در نتیجه آسیب
تعریف
نوجوانانی که بیشتر آسیب می بینند، مستعدترین افراد به این بیماری هستند.
آنها ساختار استخوانی را توسعه می دهند، ورزش هایی مانند فوتبال، اسکی، راگبی را انجام می دهند که در آنها خطر آسیب بسیار زیاد است.
علت نکروز بار سنگین و خون رسانی ناکافی به مفصل آسیب دیده است.
با این حال، یک رابطه واضح بین آسیب و بیماری قابل ردیابی نیست - پس زدن از ناحیه نکروز در یک دوره زمانی طولانی اتفاق می افتد.
مراحل بیماری کونیگ
تشریح استئوکندروز به 4 مرحله طبقه بندی می شود:
1 - یک برآمدگی کوچک روی استخوان ها
2 - جدایی جزئی از بافت استخوان
3 - جدا شدن غضروف بدون جابجایی
4 - جابجایی کامل یک قطعه غضروف مرده
بیماری درمان نمی شود، نتیجه نهایی ممکن است به آرتروز تبدیل شود.
تظاهرات و علائم بیماری کونیگ
در سنین جوانی، آسیب شناسی بدون علامت به نظر می رسد، اما با گذشت زمان اولین تظاهرات ظاهر می شود.
تظاهرات
مناطق آسیب دیده استخوان و بافت غضروف باعث درد متناوب، سفتی و تحرک کمتر می شود. مفصل آسیب دیده.
در برخی موارد، تجمع مایع در حفره مفصلی.
هیپرتروفی عضلانی ظاهر می شود، راه رفتن همراه با لنگش.
در صورت جدا شدن قسمت هایی از بافت، قفل شدن مفصل در یک زاویه خاص ممکن است رخ دهد.
تشخیص بیماری کونیگ
حتی یک پزشک از نظر بصری، در مراحل اولیه، نمی تواند با اطمینان وجود بیماری را تشخیص دهد. بیماری کونیگ. در برخی موارد، پزشکان از "تست ویلسون" - یک معاینه پزشکی سریع - یک غربالگری اولیه قابل اعتماد - یک آزمایش برای اختلالات استفاده می کنند.
روی میز بنشینید و پاهای خود را از لبه آویزان کنید.
پاها را در زانو با زاویه 90 درجه خم کنید.
پای بیمار را بگیرید و آن را به داخل بچرخانید به طوری که درشت نی رو به پای دیگر باشد.در مورد استئوکندریت وقتی پا به حدود 30 درجه چرخش می رسد، درد خفیفی وجود دارد.
از بیمار بخواهید پای آسیب دیده را تا زمانی که درد احساس شود، دراز کند.
پاي بيمار را با كشيدن به سمت جلو به حالت طبيعي خود برگردانيد.اگر اين كار درد زانوي بيمار را كاهش داد، آزمايش مثبت است.
مراحل 3-5 را برای تأیید نتیجه تکرار کنید.
تشخیصی
هشدار: ]
آزمایشات ویلسون را انجام ندهید مگر اینکه توسط پزشک توصیه شود.
مطمئن شوید که بیمار در طول آزمایش به آرامی و بدون تکان‌ها انجام می‌دهد.
برای تشخیص دقیق، پزشکان در نهایت غربالگری پیشرفته تری را به بیماران توصیه می کنند. بیشتر، اشعه ایکس است. هدف رد ناهنجاری های استخوانی، ارزیابی وضعیت کلی مفصل و تعیین کانون آسیب شناسی است. علاوه بر تشخیص رادیوگرافی، موارد زیر استفاده می شود:
تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI).
آسیب غضروف قبلاً در مراحل 1-2 بیماری تشخیص داده شده است، اندازه ضایعه قابل مشاهده است.
توموگرافی کامپیوتری; بیماری را در مراحل اولیه مشخص می کند.
رادیو ایزوتوپ ها. معاینه امکان تعیین مرحله بیماری و ارزیابی پویایی توسعه را فراهم می کند.
درمان بیماری کونیگ
به عنوان یک قاعده، بیماری کونیگ در کودکان و نوجوانان، به طور خود به خود، به ویژه در طول مراحل رشد فعال استراحت و پرهیز از ورزش های با خطر ابتلای بالا برای درمان و رفع علائم ضروری است.
درمان غیرجراحی: اگر علائم پس از یک دوره استراحت طولانی عود کند، پزشک ممکن است استفاده از گچ را برای بی حرکت کردن مفصل آسیب دیده در طول دوره بهبودی توصیه کند. اکثر بیماران مبتلا به بیماری کونیگ بعد از 2-4 ماه از شروع درمان احساس بهتری پیدا می کنند و پس از 6 ماه می توانید به از سرگیری فعالیت های فیزیکی یا ورزشی قطع شده فکر کنید.
درمان جراحی ارائه خواهد شد اگر:
تحت تأثیر این ناحیه از استخوان جدا شده است.
ضایعه بزرگ است (بیش از 1 سانتی متر) و بیمار قبلاً مرحله رشد را تکمیل کرده است.
درد علیرغم روشهای محافظه کارانه ادامه دارد.
چندین درمان جراحی برای استئوکندریت وجود دارد. هر کدام به صورت جداگانه برای بیمار انتخاب می شوند.
درمان
آنها می توانند با حداقل تهاجم (آرتروسکوپی) و با جراحی باز باشند:
سوراخ شدن ناحیه آسیب دیده و استخوان برای اطمینان از تامین خون.
تثبیت ضایعه با پین یا پیچ.
برداشتن ضایعه غضروفی و سوراخ شدن استخوان برای ایجاد غضروف جدید.
جایگزینی ناحیه آسیب دیده با پیوند.
پس از جراحی، عصا حدود 6 هفته دوام می آورد و پس از آن فیزیوتراپی برای حدود 2-4 ماه انجام می شود. بازگشت به فعالیت های بدنی یا ورزشی پس از 5-6 ماه توصیه می شود.
