بیماری پرتس مفصل ران در کودکان: علائم و علل، روند بیماری، تشخیص، پیشگیری و درمان بیماری پرتس در کودکان
اگر کودک شما از درد پا شکایت دارد، توجه به این شکایت شاید این بیماری پرتس باشد.
بدتر شدن خون رسانی به سر استخوان ران و متعاقب آن نکروز آسپتیک از بیماری پرتس است. این بیماری در سنین کودکی (نوجوانی) و بیشتر در پسران ظاهر می شود. دختران کمتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند، اما خود بیماری شدیدتر است. بین محلی سازی یک طرفه و دو طرفه بیماری تمایز وجود دارد و اغلب مفصل دوم لگن کمتر تحت تأثیر قرار می گیرد.
علائم و علل بیماری پرتس
در ابتدا، دردهای ضعیف در مفصل ثابت می شوند و در طبیعت کسل کننده هستند، در زمان پیاده روی گاهی اوقات درد در زانو و حتی در کل ساق پا احساس می شود. در این دوره است که لنگش شروع می شود.
با ادامه تخریب سر استخوان، درد شدیدتر می‌شود، لنگش قوی‌تر می‌شود. تورم بافت های نرم، محدودیت تحرک در مفصل وجود دارد که راه رفتن را دشوار می کند. کیفیت پا تغییر می کند، سرد می شود، رنگ پریده، پوست مرمر می شود. دما ممکن است افزایش یابد.
بعداً، درد فروکش می‌کند، و اگرچه کودک اکنون می‌تواند به پای خود تکیه کند، اما همچنان می‌تواند لنگ بزند. مواردی وجود دارد که پا کوتاهتر می شود. در آینده، یک تصویر بالینی مشخصه آرتروز مشاهده می شود.
- دلیل بیماری Perthes می تواند کوچکترین، گاهی اوقات حتی باشد. جراحت بدون توجه، و نه تنها یک کبودی، دررفتگی یا رگ به رگ شدن، بلکه فقط یک حرکت ناراحت کننده است.
- همچنین علت می تواند التهاب مفصل به طور مستقیم در پس زمینه یک عفونت ویروسی باشد.
- در نوجوانی، علت ممکن است تنظیم زدایی متابولیسم، تغییر در تعادل هورمونی باشد. یک علت احتمالی ممکن است عوامل ارثی باشد که به عنوان مثال، ویژگی های ساختار بافت استخوانی یا خود مفصل را تعیین می کند.
- پزشکان آلرژی، بیماری های عفونی، راشیتیسم، هیپوتروفی را از جمله عوامل مؤثر در این بیماری نام می برند.
با توجه به مشاهدات پزشکان، بیماری پرتس اغلب در بین کودکان مبتلا به میلودیسپلازی رخ می دهد که با توسعه نیافتگی و تعداد کمتر رگ های خونی در ناحیه مشخص می شود. سر استخوان ران، که منجر به خون رسانی ناکافی به بافت ها و در نتیجه مرگ آنها می شود.
روند توسعه بیماری پرتس
- کاهش جریان خون و تشکیل ناحیه نکروزه.
- در ناحیه آسیب دیده، سر استخوان ران به شکل شکستگی تغییر شکل می دهد.
- سپس بافت نکروزه جذب می شود و گردن فمور کوتاه تر می شود.
- بافت همبند در ناحیه نکروز رشد می کند. با استخوان جایگزین می شود، شکستگی رشد می کند.
نحوه پایان بیماری با توجه به اندازه و محل ناحیه نکروز تعیین می شود.. اگر کوچک باشد، بهبودی می تواند کامل شود. در حالت مخالف، امکان جداسازی سر به چند قسمت وجود دارد که می تواند منجر به شکل نادرست آن در هنگام همجوشی شود. نتیجه می تواند درجه شدید کوکسارتروز باشد.
تشخیص بیماری Perthes
ابتدا شرح حال گرفته می شود، کودک توسط ارتوپد معاینه می شود و دامنه حرکتی در مفاصل تعیین می شود.
- یکی از روش های اصلی تشخیصی اشعه ایکس است. اگر فرصتی برای تعیین تصویر کلی در مراحل اولیه بیماری ایجاد نمی کند، سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری و MRI مفصل ران انجام می شود.
- در همان زمان، ضربان قلب مطالعه می شود، فشار خون اندازه گیری می شود و ECG گرفته می شود. آزمایش ادرار و خون نیز برای تعیین وجود تغییرات در فرآیندهای متابولیک استخوان انجام می شود.
درمان بیماری پرتس
با تغییرات کوچک در مفصل، کودک توسط متخصص ارتوپد اطفال مشاهده می شود . اگر علائم بارزتر باشد، یک دوره درمانی در بخش ارتوپدی تجویز می شود و پس از آن درمان سرپایی بیشتر انجام می شود. به طور کلی، درمان بسیار طولانی است (از یک تا سه تا چهار سال.
- دوره درمان شامل: تخلیه مطلق پا، حمل یک سوزن کرشنر از طریق برای درمان از ناحیه فوق کندیل، بانداژ با استفاده از گچ یا آتل، وسایل ارتوپدی و تخت‌هایی با طراحی خاص استفاده می‌شود. و فرآیندهای رشد بافت همبند تحریک می شوند.مجموعه اجباری ویژه انتخاب شده فیزیوتراپی، ماساژ عضلات محیطی. کندروپروتکتورها و آنژیوپروتکتورها(ایبوفن، نوروفن و غیره) به صورت خوراکی و داخل عضلانی تجویز می شوند که فرآیندهای التهابی و احساس درد را کاهش می دهند.
- در طول درمان از حمام های معدنی، گل درمانی، دیاترمی، UHF، جلسات الکتروفورز، مغناطیسی و لیزر درمانی استفاده می شود.
درمان جراحی پس از رسیدن کودک به سن شش سالگی امکان پذیر است، در صورت وجود یک تغییر شکل قابل توجه دوره پس از عمل شامل روش های فوق الذکر درمان محافظه کارانه، درمان دستی است.
روش های پیشگیرانه برای بیماری پرتس
در ماه های اول پس از دوره درمان، عصا می تواند برای جلوگیری از بارگذاری مناطق مشکل استفاده شود.
- لازم است از افزایش بار جلوگیری شود، فعالیت های ورزشی را محدود کنید.
- ایستادن طولانی مدت روی پاها توصیه نمی شود.
- .
باید به خاطر داشت که هرچه درمان زودتر شروع شود ، بهبودی مؤثرتر و کامل تر است. بنابراین، در اولین شکایت کودک در مورد ناراحتی در زانو یا ران، در کوچکترین لنگش، بسیار مهم است که بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
