چسبندگی روده پس از عمل - علائم ، تشخیص ، درمان و پیشگیری

تشکیل چسبندگی های روده اغلب بعد از عمل اتفاق می افتد.هر چه طولانی تر و بزرگتر باشد ، خطر فرآیند چسبندگی بیشتر است.بیش از 70٪ بیماران در دوره بعد از عمل تحت چسبندگی صفاقی قرار می گیرند.داشتن ایده برای درمان مشکل ، علائم و علل آن بسیار مهم است.

اطلاعات عمومی در مورد چسبندگی روده

در پزشکی ، چسبندگی ها به هم پیوستن غشای سروز و جایگزینی آن توسط بافت همبند به دلیل فرآیندهای پاتولوژیک در حفره شکمی گفته می شود.نقض یکپارچگی لایه اپیتلیال روده اغلب بعد از عمل رخ می دهد.مکانیسم شکل گیری به شرح زیر است.در روده بزرگ و ریز ترک ایجاد می شود که منجر به روند التهابی می شود.بدن دفاعی را بسیج می کند و باعث می شود که ترک ها با بافت همبند ، یعنی چسبندگی پر شوند.آنها تحرک اندام های داخلی را محدود می کنند.

از نظر ظاهری ، بافت پیوندی از نوع شبیه به فیوزهای سفید طبیعت فیلمی است.آنها بین اندام های شکمی یا حلقه های روده متصل می شوند.مفاصل بعد از عمل جراحی روده به عنوان ناهنجاریهای اکتسابی طبقه بندی می شوند.آسیب شناسی و مادرزادی وجود داردنوع

علل

روند چسبندگی می تواند به دلایل مختلف ایجاد شود.این موارد عبارتند از:

• صدمات مکانیکی شکم باز و بسته شکمی.
• خونریزی در حفره شکم.
• تماس بافت ها با مواد خارجی (ابزار جراحی بخیه)؛
• نقض یکپارچگی بافت صفاقی حین عمل؛
• اختلالات سیستم فیبرینولیتیک.
• خشک شدن اندام های شکمی هنگام عمل.
• فرآیندهای عفونی و التهابی از صفاق پیدایش انواع مختلف.
• بیماری سیستم دستگاه تناسلی.

علائم

چسبندگی روده غالباً بعد از عمل بدون توجه به نظر می رسد.اگر آسیب شناسی آشکار شود ، پس از آن با علائم مشخصی مشخص می شود:

• کشیدن درد یا اسپاسم در روده ، ناحیه بخیه بعد از عمل بعد از فعالیت بدنی یا غذا خوردن تشدید می شود.
​​
• نفخ شکم ، نفخ ناشی از فشار داخلی به دیواره شکم.
• اختلالات مدفوع - یبوست یا اسهال به علت دور شدن.
• استفراغ یا حالت تهوع بعد از غذا.
• کاهش وزن (در آسیب شناسی مزمن).
• افزایش دما ، احتباس تنفسی ، گرفتگی و دل درد - با چسبندگی مترقی.

تشخیص

تشخیص روند چسب با معاینه و لمس شکم ، جای زخم بعد از عمل شروع می شود.سپس پزشک آزمایشات آزمایشگاهی (آزمایش خون ، ادرار) را تعیین می کند.تعیین در دسترس بودنچسبندگی فیبروتیکی صفاقی از طریق تشخیص ابزار ممکن است.روشهای آن عبارتند از:

• جراحی تشخیصی (لاپاروسکوپی).
• آبیاری - رادیوگرافی روده با تجویز باریم.
• كولونوسكوپی - معاینه ركتوم از نظر آندوسكوپی.
• توموگرافی کامپیوتری چند رشته ای.
• سونوگرافی و سی تی اسکن از اندام های شکمی.
• electrogastroenterography - مطالعه فعالیت الکتریکی روده.

درمان

درمان چسبندگی های بعد از عمل با کمک چند گروه از داروها انجام می شود.آنها عبارتند از:

علائم بیان شده و وجود پاتولوژی های همزمان علت درمان جراحی چسبندگی است.در صورت جدا شدن ، از لاپاروسکوپی یا درمان با لیزر استفاده می شود.تعداد زیادی از وزن ها نیاز به لاپاراتومی دارند.پس از آن ، خطر وزنهای جدید افزایش می یابد.جلوگیری از چسبندگی بعد از عمل شامل استفاده از اقدامات با هدف کاهش زمان جراحی ، حفظ رطوبت بافت است.

رژیم غذایی برای بیماری روده چسبنده به عادی سازی روند هضم کمک می کند.خوردن غذا در قسمتهای گرم و گرم لازم است.مواد غذایی باید از نظر قوام ، نرم و کم فیبر باشند.توصیه های پزشک متخصص رژیم غذایی بستگی به ماهیت بیماری ، وجود عوارض جانبی دارد.این نکات باید قبل از عمل و در طول دوره درمان رعایت شود.

عوارض احتمالی

بدلیل تشخیص دیرهنگام یا درمان ناکارآمد ، چسبندگی می تواند عوارضی ایجاد کند.این موارد عبارتند از:

• انسداد روده (حاد یا مزمن)؛
• اختلالات ثانویه چرخه قاعدگی (دیسمنوره).
• خطر خونریزی روده یا سوراخ شدن در