پاراپسوریازیس: درمان و رژیم غذایی ، انواع و علائم ، علل ایجاد بیماری و آسیب شناسی خطرناک
پاراپسوریازیس متعلق به گروهی از بیماری های پوستی غیر قابل انتقال شبیه بهتصویر بالینی با پسوریازیس.بطور مزمن اتفاق می افتد ، با عود و عود مجدد.علل این بیماری هنوز ناشناخته است.فقط عواملی که در تظاهرات بثورات نقش دارند ، شناخته شده است.
پاراپسوریازیس گروهی از بیماریهای پوستی است که تظاهر مشترک دارند: پوسته پوسته شدن ، بثورات برافراشته شده بر روی سطح درم.ممکن است اینها مانند پاپولها یا پلاکهایی باشند که در قسمت بالای تنه و اندامهای مجاور قرار دارند.با این حال ، این شرایط پاتوژنز ، هیستوپاتولوژی متفاوت دارند و بر این اساس ، یک روش درمانی جداگانه نیز لازم است.در ICD-10 آسیب شناسی تحت کد L41 قرار دارد.
نام این بیماری برای اولین بار در سال 1902 توسط متخصص پوست فرانسه ، لوئیز بروک مطرح شد.در ابتدا ، آنها سه شکل اصلی پاراپسوریازیس توصیف شده اند:
- در اندازه های کوچک و بزرگ.
- لیکنوئید؛
- قطره ای شکل.
بعداً ، تیم نیز به گونه ای از هابرمن-موچ اختصاص داده شد.پاتوژنز این بیماری مبتنی بر تشکیل نفوذیهای متشکل از سلولهای T است.چرا چنین تغییر پوستی رخ می دهد هنوز مشخص نیست.
فرم های اصلی
پاراپسوریازیس ریز نوعی اختلال خوش خیم است که بندرت پیشرفت می کند.Krupnoblyashechny می تواند نتیجه شوم تر داشته باشد ، زیرا در 10٪ موارد لنفوم سلول T در پس زمینه آن شکل می گیرد.برخی محققان حتی آن را مرحله اولیه بدخیمی می دانند.آسیب شناسی فیبرهای کوچک معمولاً از دو تا سه ماه تا چند سال طول می کشد و سپس می تواند به صورت خود به خود برطرف شود.نوع بزرگتر مثانه بیشتر دارای دوره مزمن است و نیاز به درمان اجباری دارد زیرا ممکن است با تشکیل لنفوم پایان یابد.
مکانیسم وقوع
به گفته دانشمندان ، این اشکال از درماتوس مراحل مختلفی از اختلالات لنفوپرولیفراتیو هستند - از درماتیت مزمن گرفته تا لنفوم سلول T به وضوح بدخیم.
- خرد شده.یک فرآیند واکنشی که از طریق سلول های CD4 T انجام می شود.تصویر مشابه تغییرات درماتیت مزمن است.با این حال ، برخی از کارشناسان معتقدند که ممکن است نوعی سقط جنین لنفوم سلول T باشد.به نظر می رسد که نقاط کاملاً مشخصی با سطح پوسته پوسته وجود دارد.قطر - کمتر از 5 سانتی متر. محلی در صندوق عقب و اندام ها ، خارش ندارند.یک نمونه معمولی بثورات انگشت مانند مانند است که در یک درماتوم خاص قرار دارد و در سطح جانبی قفسه سینه یا شکم موضعی است.
- در مقیاس بزرگ.این فرم با یک روند التهابی مزمن همراه است.از نظر بافت شناسی ، بدون وجود لنفوسیتهای آتیپیک خوش خیم است.در غیر این صورت به عنوان مرحله اولیه لنفوم در نظر گرفته می شود.لکه های اریتماتوی ضعیف با خطوط قوسی ظاهر می شود.همهبثورات اغلب به ابعاد بزرگتر از 6 سانتی متر وجود دارد. این عناصر در قسمتهای انتهایی و تنه محلی قرار می گیرند ، و گاهی اوقات شبیه "لباس مناسب" است.سطح بثورات قرمز (ماهی قزل آلا) است که در بالا با پوسته های نازک مانند پوسته پوشیده شده است.
دانشمندان دریافته اند که 87٪ از بیماران مبتلا به پاراپوریازیس ورید بزرگ دارای ویروس تبخال نوع 8 هستند.اما اینکه چقدر این دو پدیده با هم ارتباط نزدیک دارند هنوز مشخص نشده است.
اپیدمیولوژی
آمار دقیقی از شیوع آسیب شناسی در دست نیست.این ممکن است به دلیل مشکلات تشخیصی باشد: بسیاری از بیماران به سادگی علائم را دست کم می گیرند ، به خصوص هنگامی که مشخص نیستند.ارقام تخمینی: 3.6 مورد به ازای هر 1 میلیون جمعیت در سال.
در مورد شکل فیبری کوچک ، هیچ عارضه و تلفات گزارش نشده است.در bolsheblyashchenoy - عوارض مرتبط با توسعه لنفوم سلول T ، در این حالت ، بقای پنج ساله بیماران 90٪ است.
نوع چشم کوچک در بیماران مرد شایع تر است.نسبت زن و مرد 3: 1 است.
دانشمندان ارتباط واضحی بین عوامل عفونی و شروع پاراپوریازیس پیدا نکرده اند.این بدان معنی است که این بیماری مسری نیست.
تظاهرات بالینی
در بیشتر موارد ، آسیب شناسی شروع کندی دارد.بثورات به تدریج ظاهر می شوند ، و در طی مدت زمان طولانی قابل توجه می شوند.بعضی از افراد عناصر اضافی پوستی دارند.
از این رو ممکن است از نوع ریز و باریک ادامه یابددو تا سه ماه تا چند سال.این بیماری پیش آگهی مطلوبی دارد - پس از اپیزودهای تشدید بثورات می تواند بطور خودبخود ناپدید شود.
Bolsheblyachechny همچنین به صورت مزمن ظاهر می شود ، سالها و گاهی نیز دهه ها به وجود می آید.ممکن است منجر به قارچ قارچی ، لنفوم سلول T پوستی شود.بدون درمان مناسب ، در این حالت بهبودی رخ نمی دهد.
تشخیص
تشخیص افتراقی با بیماری های زیر انجام می شود:
- درماتیت تماسی آلرژیک.
- لنفوم سلول T جلدی؛
- درماتیت بومی ،
- پسوریازیس گوته؛
- گلسنگ صورتی؛
- سفلیس.
پاراپسوریازیس با الگوی بثورات و بومی سازی آنها با پسوریازیس تفاوت دارد.این آسیب شناسی ها با پاتوژن های مختلف و تغییرات مورفولوژیکی در پوست مشخص می شوند.فقط یک متخصص پوست و مو باتجربه می تواند یک تشخیص دقیق ایجاد کند.
مطالعات آزمایشگاهی
آزمایش خون برای محاسبه تعداد لکوسیت ها و تمایز آنها انجام می شود.مقادیر زیاد لنفوسیتها یا وجود سلولهای سزارین ، میوکوز قارچی مشکوک یا لنفوم سلول T را نشان می دهد.
طبق شهادت ، ممکن است بیوپسی منطقه بثورات انجام شود.سپس آنالیز بافت شناسی نمونه انجام می شود.این خصوصاً در مورد مشکوک بودن لنفوم ضروری است.
درمان
درمان محافظه کارانه معمولاً برای پاراپسوریازیس توصیه می شود ، که در بیشتر موارد مؤثر است.قابل اجرا:
- آماده سازی موضعی با خاصیت نرم کننده.
- هورمونهای کورتیکواستروئیدی؛
- فوتوتراپی؛
- ترکیبی از فوتوتراپی با psoralen.
طرح درمانی بسته به شدت و شدت روند ، بطور جداگانه توسط پزشک تهیه می شود.
ریز
هرچه این نوع آسیب شناسی به ندرت پیشرفت می کند ، درمان شامل تسکین علائم است.معمولاً محدود به استفاده از محصولات مراقبت از پوست موضعی است.ژل و پمادهای مبتنی بر چربی توصیه می شوند و خاصیت نرم کنندگی دارند.در بعضی موارد ممکن است پمادهایی با هورمونهای گلوکوکورتیکوئید (کلاس III-V) تجویز شود.به گفته برخی از متخصصان ، آنها دارای اثر بالینی برجسته تری هستند.
فوتوتراپی با شیوع بالای بثورات بر روی بدن نشان داده شده است.مؤثرترین تابش اشعه ماوراء بنفش باریک باریک ، در بسیاری موارد منجر به ترمیم می شود.در صورت عدم وجود تأثیر معنی دار ، درمان PUVA با درمان با اشعه ماوراء بنفش psoralen و موج طولانی نشان داده شده است.
بیماران با فرم دانه ریز تحت مراقبت پزشک متخصص پوست هستند.با افزایش تعداد بثورات ، رشد تدریجی اندازه آنها ، بروز مهر و موم یا آتروفی اپیدرمال بیوپسی پوست را نشان می دهد.
چشم بزرگ
در این حالت ، درمان الزامی است زیرا مانع پیشرفت روند می شود و خطر لنفوم را کاهش می دهد.داروهای محلی زیر ممکن است در این طرح گنجانده شوند:
- کورتیکواستروئیدهای طبقه متوسط یا بالا (II-IV).
- گاز خردل ازت (خردل).
- کارمستین.
کنترلدرمان هر دو تا سه ماه انجام می شود.فتوتراپی با استفاده از اشعه ماوراء بنفش باند پهن یا باند باریک انجام می شود.روش PUVA نیز اثر خوبی دارد.در بیشتر بیماران ، در بهبودی نقش دارد.
پیشرفت بثورات یا تغییر در مورفولوژی آنها به سؤال بیوپسی های پوستی می پردازد.
سبک زندگی و رژیم
رها کردن عادت های بد ، تقویت سیستم ایمنی بدن از طریق تغذیه خوب عواملی هستند که به دستیابی به بهبودی کمک می کنند.اگر شما بثورات پوستی دارید ، باید سیگار کشید.الکل فقط به صورت موردی در اعتدال مجاز است.
یک رژیم خاص پگانو برای بیماران دارای مشکلات پوستی ایجاد شده است.این محصول بر پایه محصولاتی است که خاصیت قلیایی دارند.در عین حال ، غذاهایی که باعث اسیدی شدن بدن می شوند باید محدود باشند.یک جدول ویژه وجود دارد که واکنشهای قلیایی محصولات را نشان می دهد.بر این اساس ، شما باید یک منو درست کنید.رژیم غذایی باید شامل موارد زیر باشد:
- سالاد میوه و سبزیجات تازه ، چاشنی روغن زیتون یا ماست طبیعی.
- فرنی - جو دوسر ، گندم سیاه ، برنج ، مروارید؛
- سوپ بر روی مایع سبزیجات و غلات؛
- سبزیجات پخته شده یا بخارپز.
- ماهی های دریایی از انواع چربی بهتر هستند.
- پرنده مرغ یا بوقلمون است؛
- نان را با سبوس یا آرد بپاشید.
محصولات حاوی رنگ و مواد نگهدارنده از این فهرست حذف شده اند.برای محدود کردن کباب توصیه می شود.خوردن محصولات نانوایی سفید بسیار نادر استآرد
Lichenoid
این آسیب شناسی با بثورات پوسته پوسته از طبیعت پاپولی مشخص می شود.آنها یک رنگ مایل به قرمز یا قرمز مایل به قهوه ای دارند.اغلب در تنه یا اندام ها بومی سازی می شوند.آنها مانند باندهایی هستند که با هم تلاقی می کنند.
به طور معمول ، نوع لیکنوئید خوش خیم است و پس از دوره تشدید وضوح خود به خودی دارد.بعضی اوقات بثورات برای مدت طولانی روی پوست باقی می ماند.
قطره قطره ای
بثورات ویژه مشخصه این نوع بیماری است: گره هایی با اندازه نخود ، صورتی یا قهوه ای.در مرکز چنین آموزشهایی مقیاسهای خاکستری قرار دارند.تشخیص آسیب شناسی بر اساس پدیده های خاص:
- یکپارچگی - مقیاس های سطح بثورات به طور کامل برداشته می شوند.
- گوسفند - اگر بالای دسته را بچینید ، پس از آن جویدن مشاهده می شود.
- خون - خراش دادن قوی باعث آزاد شدن قطرات خون می شود.
در طول نوع قطره ، آسیب شناسی ممکن است حاد ، زیر حاد یا مزمن باشد.حاد گاهی با تب یا ضعف همراه است.برخی از بیماران غدد لنفاوی دارند.مزمن می تواند سالها طول بکشد.تشدید در پاییز و زمستان بیشتر است.
شایع تر در جوانان (زیر 30 سال) ، نوجوانان مشاهده می شود.رابطه این فرم با بیماریهای عفونی منتقل شده (آنژین ، سارس ، سرخک ، آبله مرغان) برقرار شد.پس از آن که بثورات پوستی از بین برودمعمولاً هیچ اثری از مناطق لوكودرما دیده نمی شود كه به ندرت مشاهده می شود.
درمان داروهای زیر را تجویز می کند:
- آنتی بیوتیک سری پنی سیلین.
- آنتی هیستامین ها و داروهای ضد حساسیت ("ستیریزین" ، کلرید کلسیم ، گلوکونات کلسیم ، تیوسولفات سدیم)؛
- مجتمع ویتامین با D2؛
- اسکوروتین ، اسید نیکوتین.
Antimalarials مانند Delagil نیز در این نوع آسیب شناسی مؤثرتر است.گلوکوکورتیکوئیدها طبق نشانه ها تجویز می شوند.آنها می توانند به صورت قرص یا به صورت پماد استفاده شوند.درمان با پرتوهای نور ، به ویژه درمان PUVA ، تأثیر خوبی دارد.توصیه هایی برای استفاده از فونوفورز با پماد سالکوسریل وجود دارد.
هابرمن-موچ
وی خیلی دیرتر از سه گانه کلاسیک به این گروه از بیماریها مراجعه کرد.خصوصیت شروع حاد پاتولوژی و وجود بثورات پلی مورفیک مشخصه است.عناصر پوستی ممکن است متفاوت باشد:
- حباب.
- نبش؛
- پاپول؛
- عناصر خونریزی.
- گره های نکروزه.
ممکن است بیماران از ضعف عمومی ، تب ، سردرد شکایت کنند که گاهی اوقات افزایش غدد لنفاوی را نشان می دهد.
بثورات نه تنها در اندامها بلکه بر روی پوست سر ، پا ، دست ها نیز جای می گیرد.عناصر نسبتاً کمیاب پوستی روی غشاهای مخاطی قابل مشاهده قرار دارد.بثورات معمولاً گسترده و معمولاً متقارن چیده شده اند.به تدریجعلائم رگرسیون ، در بعضی موارد جای زخم های کوچک باقی می ماند.
تظاهرات پاراپسوریازیس از نظر شدت متفاوت است ، در چند شکلی که در دوره تشدید بیماری تشدید می شود تفاوت دارد.در این حالت ، هر نوع آسیب شناسی ویژگی های خاص خود را دارد ، نیاز به یک روش درمانی جداگانه دارد.به همین دلیل است که تشخیص این بیماری باید توسط پزشک با صلاحیت های مناسب انجام شود.
