ریشه کن کردن رژیم رژیم درمانی
مطالب
مجموعه ای از اقدامات درمانی دو هفته ای که با هدف از بین بردن نوع خاصی از باکتری ، ویروس یا سلول های بدخیم در بدن ریشه کن می شوند.در بیشتر موارد ، این درمان با هدف از بین بردن باکتری معروف به هلیکوباکتر پیلوری انجام می شود.این میکروارگانیسم یکی از دلایل اصلی زخم ، گاستریت و سرطان معده است.
هدف از روش ریشه کن کردن
طرح ریشه کن کردن درمانی شامل برنامه ریزی برخی از داروهای خاص با هدف از بین بردن پاتوژن ها یا سلول ها و بهبودی آسیب دیده است.داروهای ریشه کنی باید از نظر سمیت کم و به ندرت عوارض جانبی داشته باشند: در صورت بروز عوارض در 15٪ از بیماران ، درمان موفقیت آمیز تلقی می شود.
ریشه کن کردن روشی است که بیشتر از چهارده روز طول نمی کشد و مؤثر است اگر بعد از این مدت ، آزمایش ها نشان دهد که جمعیت ویروس یا باکتری 80 درصد کاهش یافته است و بهبودی فعال بافت های آسیب دیده آغاز شده است.برای دستیابی به این تأثیر ، پزشکان و دانشمندان دائماً روشهای جدید ریشه کن کردن را با چندین هدف در دست دارند:
- سمیت داروهای مصرفی را به حداقل می رساند.
- مقرون به صرفه برای ریشه کن کردناولویت باید به استفاده از داروهای کم هزینه باشد.
- اثربخشی - پیشرفت باید از روزهای اول ریشه کن شدن اتفاق بیفتد.
- راحتی پیروی از رژیم؛
- با استفاده از وجوه طولانی مدت با افزایش نیمه عمر ، میزان مصرف داروهای روزانه را کاهش می دهد.
- کوتاهی دوره ریشه کن کردن - کاهش مدت زمان درمان از دو هفته به یک هفته.
- تعداد داروهای مصرفی با استفاده از داروهای ترکیبی را کاهش می دهد.
- به حداقل رساندن عوارض جانبی؛
- غلبه بر مقاومت میکرو فلورای بیماری زا در برابر آنتی بیوتیک ها.
- توسعه رژیم های جایگزین ریشه کنی در صورت حساسیت به رژیم های دارویی سنتی یا عدم موفقیت در درمان.
ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری
زخم معده ، گاستریت ، اثنی عشر و سایر بیماری های دستگاه گوارش اغلب توسط هلیکوباکتر پیلوری ایجاد می شود.این باکتری در غشای مخاطی اثنی عشر و معده زندگی و توسعه می یابد ، اگرچه اسیدیته دوم به حدی زیاد است که می تواند پلاستیک را حل کند.عفونت به صورت خوراکی (از طریق غذا ، بوسه ، استفاده از وسایل مشترک) صورت می گیرد.هلیکوباکتر پیلوری در 90٪ موارد خود را معلوم نمی کند و در هنگام خرابی در سیستم ایمنی بدن ، سوء تغذیه ، تحت تأثیر عادتهای بد فعال می شود.
برای زنده ماندن در یک محیط اسیدی ، هلیکوباکتر آنزیمی اورهاز تولید می کند که اوره را تجزیه می کند.آمونیاک در طول واکنش تشکیل می شود ، که اسید هیدروکلریک را خنثی می کند و باعث تحریک ، التهاب می شودغشای مخاطیاین منجر به افزایش دفع پپسین ها و اسید هیدروکلریک می شود که این امر بر دستگاه گوارش تأثیر منفی می گذارد.در غشای مخاطی فرآیندهای مخرب را آغاز می کند: شکننده می شود ، سپس فرو می ریزد ، و با تشکیل زخم ها باعث ظهور نواحی ملتهب می شود.
گاستریت برانگیخته شده توسط هلیکوباکتر پیلوری مشمول درمان سنتی نیست.این باکتری توانایی نفوذ به عمق بافت ها را دارد و به همین دلیل برای بسیاری از آنتی بیوتیک هایی که توانایی خود را در یک محیط اسیدی از دست می دهند غیرقابل دسترسی می شود.با توجه به عمل مخرب میکروب ها در مخاط فرآیندهای برگشت ناپذیر مخاطی که می توانند یک وضعیت پیش سرطانی را برانگیزند ، به علت ایجاد آنکولوژی تبدیل می شوند.ریشه کن کردن برای جلوگیری از وقوع این امر استفاده می شود.
علائم عفونت باکتریایی هلیکوباکتر
تشخیص هلیکوباکتر کار ساده ای نیست زیرا علائم آن هیچ تفاوتی با علائم زخم یا گاستریت ایجاد نکرده است.این بیماری به شرح زیر است:
- درد در شکم یک شخصیت برش یا صاف است.این بیماری در فواصل زمانی و یا بر روی شکم خالی ایجاد می شود ، که بعد از غذا ناپدید می شود.
- Belching - نشانگر اسیدیته اضافی آب معده است.
- حالت تهوع و استفراغ منظم.
- گاز بیش از حد روده ، نفخ (نفخ).
- اختلالات مدفوع: اسهال یا یبوست بیش از 2-3 روز ، وجود خون و مخاط در مدفوع.
تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری
اگر درد شکم ، سوزش قلب ، سوزش ادرار یا یبوست را تجربه کرده اید ، باید با پزشک مشورت کرده ونظرسنجی را برای تعیین علت بیماری انجام دهید.از جمله آزمایشات برای تعیین وجود عفونت هلیکوباکتر در بدن.در میان آنها:
- معاینه سرولوژیکی - سنجش ایمونوسوربنت ایمنی وابسته به آنزیم (ELISA) ، که شامل آزمایش خون آنتی بادی های تولید شده در بدن برای مبارزه با پاتوژن است.
- تجزیه و تحلیل مدفوع با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تعیین آثار فعالیت میکروبی.
- تست تنفس برای تعیین سطح بازدم آمونیاک.
- معاینه سیتولوژیک قادر به وجود یک باکتری توسط DNA آن است.
- بیوپسی که طی آن از آندوسکوپی برای معاینه بافتهای اثنی عشر و معده استفاده می شود.این معاینه وضعیت بافت و وجود سلولهای سرطانی را مشخص می کند.
- آزمایش اوره آز (آزمایش CLO) - نمونه ای از مخاط در یک ماده مغذی با اوره و نشانگر قرار می گیرد.اوره آزمی که توسط باکتریها آزاد می شود با اوره واکنش نشان می دهد و باعث می شود زرد به قرمز تبدیل شود.
طرح ریشه کنی
درمان ریشه کنی برای بیماران مبتلا به بیماری زخم ، وضعیت پیش سرطانی با آتروفی بافت ، لنفوم ، گاستریت آتروفیک ، بیماران بعد از برداشتن بدخیم تجویز می شود.تومورهادر موارد دیگر ، ریشه کن کردن حتی با وجود یک باکتری نمی تواند انجام شود ، زیرا آسیب ناشی از درمان می تواند از مزایای آن بیشتر شود.طرح ریشه کن کردن هلیکوباکتر پیلوری شامل استفاده از یکی از چهار روش است:
- تک درمانیبه ندرت استفاده می شود زیرا بی اثر است.این شامل استفاده از ضد میکروب ها (آموکسی سیلین ، کلاریترومایسین ، ترکیبات بیسموت) است.
- ریشه کنی مضاعف - دو داروی مونوتراپی (بیسموت + آنتی بیوتیک) تجویز می کند.اثربخشی درمان 60٪ است.
- ریشه کنی سه گانه.علاوه بر داروهای تجویز شده برای درمان دوگانه ، بیمار استفاده از مشتقات ایمیدازول (مترونیدازول ، تینیدازول) تجویز می شود.در صورت عدم آلرژی به داروهایی از این نوع ، اثربخشی درمان 90٪ است.
- ریشه کن کردن چهارگوشه - مهارکننده های پمپ پروتون (CCI) ، به عنوان مسدود کننده تشکیل اسید هیدروکلریک ، به داروهای سه گانه درمانی اضافه شده است.پس از چنین درمانی 95٪ بیماران بهبود می یابند.
داروهای ریشه کنی
آب معده اسیدی عملکرد بسیاری از داروها را خنثی می کند ، بنابراین از مقدار محدودی از داروها برای ریشه کن کردن استفاده می شود.در دوره درمانی برای از بین بردن هلیکوباکتر پیلوری از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود.از آنجا که باکتری ها می توانند به مرور زمان با آنها سازگار شوند و خود داروها دارای عوارض جانبی قوی باشند ، آشکار می شود که برای درمان سایر داروهای ضد میکروبی باید از سایر داروهای ضد عفونی کننده استفاده شود که موثر اما کمتر پیچیده باشند.این موارد عبارتند از:
- داروهای ضد باکتری و ضد عفونی.
- آماده سازی با بیسموت؛
- مهار کننده پمپ پروتون؛
- پروبیوتیک و پروبیوتیک.
آنتی بیوتیک ها
در پایان قرن گذشته ، دانشمندان مطالعات انجام دادند که نشان دادبسیاری از داروهای ضد باکتریایی با کلونی هلیکوباکتر پیلوری موجود در یک لوله آزمایش مقابله می شوند.در تنظیمات بالینی ، آزمایشات انجام نشد زیرا اسید آب معده اثر آنها را کاملاً خنثی کرد.علاوه بر این ، معلوم شد که اکثر آنتی بیوتیک ها قادر به نفوذ عمیق به بافت مخاطی نیستند ، جایی که باکتری در آن قرار دارد.به همین دلیل ، انتخاب داروهای ضد باکتریایی مؤثر در مبارزه با باکتریها اندک است.
قبل از شروع درمان با آنتی بیوتیک ، لازم است اطمینان حاصل کنید که به داروهای گروه تعیین شده حساسیت ندارید.داروهای زیر برای ریشه کن کردن داروهای زیر است:
- آموکسی سیلین (Flemoxin)؛
- آموکسیکلاو؛
- آزیترومایسین؛
- کلاریترومایسین.
آموکسی سیلین به آماده سازی گروه پنی سیلین اشاره دارد.اگرچه این دارو باکتری ها را از بین می برد ، اما تنها می تواند روی میکروب های تولید مثل تأثیر بگذارد.به همین دلیل ، ریشه کن کردن همزمان با داروهای باکتریواستاتیک که باعث تقسیم پاتوژن ها نمی شوند ، تجویز نمی شود.این دارو برای آلرژی ، مونوکلئوز عفونی ، بیمارانی که مستعد ابتلا به واکنش های لوسمی هستند ، تجویز نمی شود.با دقت لازم برای نارسایی کلیه تجویز می شود ، اگر زنی در انتظار نوزاد است ، بیمار مبتلا به کولیت شبهوممبرن است.
دو ماده فعال در آموکسیکلاو وجود دارد - آنتی بیوتیک آموکسی سیلین و اسید کلاوولانیک ، که اثربخشی آنتی بیوتیک های گروه پنی سیلین در برابر سویه های مقاوم را تضمین می کند.با این حال ، آن را نیز ضد باکتری خاص خود را دارد.با تشکر از آنزیم های کلاوولانیک اسید ،که ساختار پنی سیلین را از بین می برد ، محدود شده و آموکسی سیلین به سرعت با هلیکوباکتر مقابله می کند.آموکسیکلاو موارد منع مصرفی مشابه آموکسی سیلین دارد ، اما بیشتر اوقات منجر به دیسبیوز می شود.
کلاریترومایسین یک داروی از گروه اریترومایسین است که داروهای آن به ماکرولیدها معروف است.این یکی از مؤثرترین راه حلها در مبارزه با هلیکوباکتر پیلوری است که بندرت در باکتریها یافت می شود.این دارو به خوبی با CCI هایی که در ریشه کن کردن چهار قطره استفاده می شود ، به خوبی پیش می رود.این دارو سمیت کمی دارد: عوارض پس از مصرف آن فقط در 2٪ از بیماران مشاهده شده است.از جمله عوارض آن می توان به استفراغ ، حالت تهوع ، اسهال ، استوماتیت ، التهاب لثه ، رکود صفرا اشاره کرد.
آزیترومایسین یک ماکرولید نسل سوم است که در 0.7٪ موارد عوارض ایجاد می کند.این دارو قادر است غلظت بیشتری در آب معده و روده جمع کند ، که به عملکرد ضد باکتریایی آن کمک می کند.با این حال ، در مقابله با هلیکوباکتر پیلوری به عنوان کلاریترومایسین به همان اندازه مؤثر نیست ، بنابراین در صورت استفاده از عوارض جانبی برای از بین بردن تجویز می شود.
ضد باکتری و ضد عفونی
ممکن است داروهای ضد عفونی و ضد باکتری برای ریشه کن کردن برای از بین بردن هلیکوباکتر پیلوری تجویز شوند.در میان آنها:
- مترونیدازول؛
- Macmiror یا Nifuratel.
مترونیدازول یک داروی ضد میکروبی از گروه نیترومیدازول ها است و بنابراین با عملکرد ضد باکتری شناخته می شود.ماده فعال وارد انگل شده و به عناصر سمی تجزیه می شود و منجر به آن می شودتخریب سلولهای باکتریایی.با یک دوره کوتاه درمانی ، دارو به ندرت باعث ایجاد عوارض می شود.عوارض جانبی شامل آلرژی ، استفراغ ، حالت تهوع ، اشتهای ضعیف ، طعم فلزی در دهان است.این دارو به ادرار رنگ قهوه ای مایل به قرمز می دهد.
درمان مؤثرتر برای ریشه کن کردن ماده ضد باکتری Macmiror است ، ماده فعال آن nifuratel از گروه نیتروفوران است.این دارو با تکثیر باکتریها تداخل دارد و فرآیندهای داخل سلول را مهار می کند ، که منجر به مرگ عوامل بیماری زا می شود.با یک دوره کوتاه از درمان ، عوارض نادر است.مکمیر می تواند آلرژی ، درد شکم ، سوزش سر دل ، حالت تهوع ، استفراغ را برانگیزد.
بیسموت
ریشه کن کردن اغلب با استفاده از آماده سازی بیسموت که باعث ایجاد زخم زخم می شوند ، از مخاط مخاطی در برابر محیط فاسد محافظت می کنند و یک فیلم محافظ روی بافت های آسیب دیده تشکیل می دهند.داروهای حاوی بیسموت باعث افزایش فعالیت داروهای طولانی مدت ، تحریک سنتز مخاط ، مهار تشکیل پکسین می شوند ، فعالیت ضد میکروبی در برابر هلیکوباکتر پیلوری در مناطقی دارند که آنتی بیوتیک ها ضعیف هستند.
ریشه کن کردن غالباً از آماده سازی ضد زخم De-nol استفاده می کند ، که مؤلفه فعال آن زیر قشر بیسموت است.این دارو از بافت های آسیب دیده دستگاه گوارش با یک فیلم خاص محافظت می کند ، تولید مخاط و بی کربنات ها را فعال می کند و باعث کاهش اسیدیته آب معده می شود.تحت تأثیر دارو ، فاکتورهای رشد در مخاط دستگاه گوارش آسیب دیده جمع می شوند و به سفت شدن سریع زخم ها کمک می کنندفرسایش
د نول با Helicobacter pylori به خوبی مقابله می کند ، رشد میکروب ها را سرکوب می کند و باعث می شود محیط باکتری برای موجودیت آن نامناسب باشد.بر خلاف بسیاری از داروها ، بیسموت دنول در ترشح معده به خوبی حل می شود و به عمق غشای مخاطی معده و اثنی عشر نفوذ می کند.در اینجا ، میکروبها نفوذ کرده و پوسته بیرونی آنها را از بین می برد.
اگر یک داروی دوره کوتاه مدت انجام شود ، تأثیر سیستمیکی روی بدن ندارد ، زیرا بخش عمده آن به جریان خون جذب نمی شود بلکه مستقیماً به روده می رود.به همین دلیل ، عمده ترین موارد منع مصرف دارو ، حساسیت ، بارداری ، شیردهی ، بیماری شدید کلیه است (این دارو در ادرار دفع می شود).
مهار کننده های پمپ پروتون
CCI به طور انتخابی کار سلول های معده تولید آب معده را مسدود می کند ، که شامل مواد تهاجمی مانند اسید هیدروکلریک و آنزیم هایی است که پروتئین ها را حل می کنند.از جمله این داروها عبارتند از:
- اومز (هند).ماده فعال امپرازول است.محصول: کپسول.اثر در طی یک ساعت حاصل می شود ، عمل 24 ساعت طول می کشد.
- نولپازا (اسلوونی).ماده مؤثر: پانتوپرازول سدیم هیدرات سدیم.تأثیر دارو به میزان مصرف غذا بستگی ندارد: 77٪ به گردش خون سیستمیك جذب می شود.حداکثر مقدار دارو در خون پس از 2 تا 5/2 ساعت مشاهده می شود.
- Rabeprazole (تولید شده توسط تولید کنندگان مختلف).ماده فعال مشابه اسم است.در صورت بروز زخم معده ، درد در طول روز پس از اولین استفاده از دارو ، احساسات ناخوشایند فروکش می کندطی چهار روز کاملاً ناپدید می شوند.
- پنتوپرازول - با مارک های تجاری Sanpraz ، Nolpaza ، Pantap ، Ulsepan به فروش می رسد.ماده فعال نه تنها ترشح آب معده را کاهش می دهد بلکه فعالیت ضد باکتریایی را در برابر هلیکوباکتر پیلوری نیز دارد.دارو به سرعت درد را تسکین می دهد ، عمل یک روز ادامه دارد.
CCI تولید آب معده را کاهش می دهد ، که شرایط را برای رشد طبیعی هلیکوباکتر پیلوری بدتر می کند و باعث از بین رفتن آن می شود.این داروها اثر تهاجمی آب معده را بر روی بافت های آسیب دیده از بین می برد و باعث بهبود زخم ها و زخم ها می شود.کاهش اسیدیته آنتی بیوتیک ها به حفظ فعالیت آن در داخل معده و مقابله مؤثر با باکتری ها کمک می کند.تمام داروهای CCI با عمل انتخابی مشخص می شوند ، به همین دلیل عوارض نادر است.عوارض جانبی در میگرن ، سرگیجه ، حالت تهوع و اختلال در صندلی مشاهده می شود.
عادی سازی میکرو فلورا پس از ریشه کن کردن
داروهای دارای اثر ضد باکتریایی ، اثر منفی نه تنها در بیماری زا ، بلکه بر روی فلور مفید ارگانیسم دارند که می تواند منجر به سوء هاضمه شود.متخصص گوارش پروبیوتیک ها و prebiotics را برای تثبیت میکروبیوتایز روده تجویز می کند.داروها با هم متفاوت هستند از آنجا که پروبیوتیک ها یک فرهنگ زنده از میکروارگانیسم های مفید هستند که مرگ میکرو فلورا را "رشد" می دهند ، در حالی که پربیوتیک ها ترکیبات مصنوعی هستند که شرایط لازم را برای این کار ایجاد می کنند.
یکی از این داروها Linex است.پروبیوتیک حاوی سه نوع باکتری اسید لاکتیک زنده است که برای آنها لازم استکار بخشهای مختلف روده.باکتری های شیر در تبادل رنگدانه های صفراوی و اسیدها دخیل هستند و از ایجاد فلور بیماری زا جلوگیری می کنند و به افزایش اسیدیته به میزان لازم برای سرکوب باکتری های مضر و عملکرد طبیعی دستگاه گوارش کمک می کنند.
Acypol هم پروبیوتیک است و هم پروبیوتیک.این دارو حاوی باکتری های مفیدی (لاکتوباسیل ها) در کپسول ها است که به دلیل این شکل در روده در حالت سالم قرار می گیرند و با گذشت از اثر تهاجمی آب معده می توانند از بین بروند.در اینجا ، لاکتوباسیل ها آزاد شده و روده ها را مستعمره می کنند و از بین بردن dysbiosis می شوند.این دارو حاوی پلی ساکاریدهای قارچ کفیر است که شرایط مناسبی را برای رشد باکتریهای مفید ایجاد می کند.
Bifidumbacterin شامل bifidobacteria ، که بخشی از میکرو فلور روده طبیعی است ، و همچنین لاکتوز لازم برای رشد آنها پس از ورود به بدن است.پروبیوتیک از رشد فلور بیماری زا جلوگیری می کند ، تعادل بین باکتری های مفید و فرصت طلب را عادی می کند ، کار دستگاه گوارش را تنظیم می کند ، سیستم ایمنی بدن را تحریک می کند.
Video
اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.
