آماده سازی های آریتمی - انواع و شکل آزاد سازی ، دوز ، اثرات جانبی و بررسی ها

اختلالات یک ریتم قلبی در فرد بر اثر عوامل مختلف تحریک می شود.غالباً بیماران به این علامت توجه نمی کنند و به پزشک مراجعه نمی کنند ، اگرچه این علامت می تواند نتیجه یک اختلال جدی باشد.توصیه نمی شود خودتان داروهای آریتمی را انتخاب کنید.لیست داروها زیاد است ، بنابراین فقط پزشک باید معالجه درمانی را تجویز کند.

آریتمی چیست؟آریتمی شرایطی است که در آن ضربان قلب ، دنباله یا ریتم شخص مختل می شود.علت آسیب شناسی ممکن است موارد زیر باشد:

• تغییرات ساختاری سیستم رسانا؛
• بیماری سیستم غدد درون ریز یا قلب.
• اختلالات الکترولیت یا متابولیک.
• مسمومیت با مواد مخدر؛
• روش نادرست زندگی؛
• استرس.

طبیعی است که در فواصل منظم ، انقباض عضله قلب با فرکانس 60-90 ضربان در دقیقه در نظر گرفته شود.بدن اصلی انسان می تواند کار خود را در طول روز تنظیم کند.بستگی به نیاز بدن انسان دارد.سازمان بهداشت جهانی (WHO) آریتمی را هرگونه انحراف از ریتم عضله قلب از حالت طبیعی در نظر می گیرد.

فرد ممکن است همیشه نتواند به طور مستقل این نقص عملکرد سیستم قلبی عروقی را بدون دانستن علائم اساسی آن تشخیص دهد.برای آریتمیکه به شرح زیر است:

1. ضربان قلب هرج و مرج که به طور ناگهانی شروع و پایان می یابد.فواصل زمانی بین آنها ناهموار است.کارشناسان این وضعیت را فیبریلاسیون دهلیزی می نامند.
2. فواصل بین ضربان قلب در طول مدت متفاوت است یا ممکن است ضربان های خارق العاده ای تشخیص داده شود.این شرایط پزشکان را اکستازیستول می نامند.
3. قلب به طور نامنظم و به ندرت می لرزد ، بیمار دچار کندی ، سرگیجه می شود.در این حالت ، آریتمی با ضعف گره سینوس قلب برانگیخته می شود.

انواع داروهای آریتمی

قلب انسان از ساختار پیچیده ای برخوردار است.فقط کار صاف تمام قسمت های این بدن ، رفاه حال را در اختیار صاحبخانه قرار می دهد.آریتمی در تنگ شدن رگ های خونی ، ضعیف شدن غشای قلب ، انقباض نادرست دهلیز یا بطن ها ظاهر می شود.به همین دلیل ، هیچ درمانی جهانی برای آسیب شناسی وجود ندارد.فقط پزشکان همانطور که مشخص شد داروهای آریتمی و تاکی کاردی را انتخاب می کنند.

بسته به ماهیت اثر در بدن ، داروی آریتمی به گروههایی تقسیم می شود.طبقه بندی در زیر ارائه شده است:

1. تثبیت کننده غشاء.این نوع دارو برای آریتمی ناشی از نقص عملکرد بطن ها ، دهلیز استفاده می شود.داروهای این گروه می توانند بر سرعت تکانه ها تأثیر بگذارند.
2. مسدود کننده های آدرنرژیک گروه بزرگی از درمان های آریتمی است.چنین داروهایی قلب را تنظیم می کنند ، تمام اندام های داخلی را با اکسیژن غنی می کنند.
3. مسدود کننده کانال کلسیم.این گروه شامل عواملی هستند که در ترشح کلسیم واین عنصر وارد جریان خون می شود.به همین دلیل قلب تنظیم می شود ، فرکانس انقباضات آن کاهش می یابد.

علاوه بر این ، متخصص قلب ممکن است داروهای تقویت کننده عروق ، آدنوزین تری فسفات ها ، گلیکوزیدهای قلبی ، پتاسیم یا منیزیم ، استاتین ها ، مسکن ها را تجویز کند.مهم است که قرار ملاقات توسط پزشک انجام شود ، زیرا همه داروها دارای عوارض جانبی و موارد منع مصرف هستند.راههای عادی سازی ضربان قلب به صورت قرص ، کپسول یا محلول های تزریقی در دسترس است.

مسدود کننده های کانال پتاسیم

این گروه از داروها برای بیماران در معرض خطر بالای فیبریلاسیون بطنی مناسب است.محبوب ترین مسدود کننده کانال پتاسیم Amiodarone است.این دارو در قرص موجود است.این محصول بر اساس هیدروکلراید آمیودارون ساخته می شود.این عمل گشاد کننده عروق کرونر ، ضد آنژین ، ضد آریتمی را ارائه می دهد.

ماده فعال عملکرد قلب را بدون تغییر سرعت میوکارد و برون ده قلبی تسهیل می کند.آمیودارون به دلیل اثر عروق محیطی (گشاد شدن رگهای خونی) جریان خون را کاهش می دهد ، باعث کاهش مقاومت شریانی ، کاهش فشار خون (فشار خون) و ضربان قلب (ضربان قلب) می شود.

قبل از شروع مصرف این قرص ها از آریتمی ، خواندن موارد منع مصرف حائز اهمیت است.این موارد شامل موارد زیر است:

• فروپاشی (اختلال در خون رسانی به اندام های داخلی به دلیل افت فشار خون).
• هیپوکالمی؛
• سن زیر 18 سال؛
• بارداری؛
• حساسیت فردی به اجزای یا عدم تحمل ید.
​​
• برادی کاردی سینوس؛
• کم کاری تیروئید (نقض غده تیروئید)؛
• شوک کاردیوژنیک (نارسایی بطن با درجه شدید)؛
• افت فشار خون؛
• بیماری مزمن ریه ؛
• پرکاری تیروئید (افزایش عملکرد تیروئید).

تمام داروهای قلبی دارای عوارض جانبی زیادی هستند ، بنابراین مجاز به استفاده کاملاً مطابق پزشک می باشند.در برابر مصرف آمیودارون اغلب شرایط زیر را ایجاد می کنید:

• برادی کاردی سینوس (ضربان قلب تا 60 ضربان در دقیقه).
• واسکولیت (التهاب سیستم ایمنی رگهای خونی)؛
• ترومبوفلبیت (ترومبوز ورید با التهاب دیواره رگ).
• فشار خون کاهش می یابد.
• اختلالات تیروئید؛
• تنگی نفس؛
• سرفه؛
• اسپاسم برونشی.
• آپنه خواب؛
• کلستاز کبد.
• اختلالات گوارشی؛
• سردرد؛
• افسردگی؛
• توهم شنوایی؛
• لرزش اندام؛
• فشار خون داخل جمجمه؛
• ضایعات عروقی یا عنبیه؛
• بثورات؛
• درماتیت لایه برداری؛
• ریزش مو؛
• پیشرفت برادی کاردی (خصوصاً در سن).

این دارو قبل از غذا به صورت خوراکی مصرف می شود.طرح درمان آریتمی ، در هر مورد توسط پزشک تعیین می شود.در یک بیمارستان ، بیماران روزانه 600-800 میلی گرم از دارو مصرف می کنند.حداکثر دوز روزانه آمیودارون 1200 میلی گرم است.دوره بستری - حداکثر 8 روز.قرص های سرپایی چند بار در روز مصرف می شود.دوز روزانه 600-800 میلی گرم.دوره درمانی 10-14 روز به طول می انجامد.درمان حمایتیشامل استفاده از 100-400 میلی گرم از دارو روزانه در چند مرحله است.

عوامل تثبیت کننده غشای

نام گروه داروها روش تأثیر درمانی قرص ها بر روی عضله قلب را توضیح می دهد.دارو تثبیت کننده های الکتریکی در برابر غشای سلولی را تثبیت می کند و از فعالیت بیش از حد در دهلیز و بطن جلوگیری می کند.بسته به پتانسیل عمل ، داروهای تثبیت کننده غشایی را می توان به گروههای مختلف تقسیم کرد:

1. مدت زمان افزایش: آیمالین ، پروکائین آمید ، کوئینیدین.
2. مدت زمان کاهش: فنیتوئین ، مگزیتیل.
3. آنها بر پتانسیل عمل تأثیر نمی گذارند ، اما هدایت را کاهش می دهند: بونکنور ، اتوزین ، پروپانورم.

کوینیدین یک داروی شناخته شده برای تنظیم ضربان قلب به شکل قرص است.این ماده متعلق به داروهای ضد آریتمی کلاس 1 است.کوینیدین روند انتقال یون های سدیم را از طریق کانال های سریع دیواره های قلبی (سلولهای عضلانی قلب) کند می کند ، تحریک پذیری میوکارد را تضعیف می کند.این دارو اقدام به واژولیتیک می کند ، فشار خون را کاهش می دهد و فعالیت انقباضی قلب را کاهش می دهد.

علاوه بر این ، دارو با مهار كننده كلینورسپتورها ، انتقال AV را تحریک می كند.دوزهای درمانی کوئینیدین با کاهش لحن رگهای خونی محیطی ، فشار خون را کاهش می دهد ، دارای یک اثر تحریک کننده موضعی است.این دارو به دلیل تأثیر مضر بر مغز بیمار ، اثر ضدپیری و ضد درد دارد.

قبل از شروع درمان ، مهم است كه خود را با دسته بيماراني كه نمي توان آنها را براي درمان توصيه كرد ، آشنا كنيد.قرص کینیدین موارد منع مصرف دارد:

• میاستنی گراویس.
محاصره دهلیزی (دهلیزی) از 2-3 درجه؛
• حساسیت به اجزای دارویی.
• شوک قلبی زا؛
• اختلالات هدایت داخل رحمی از فرم شدید.
• مسمومیت با گلیکوزید با اختلال در هدایت.

در زمینه درمان کینیدین ، ​​بیمار ممکن است شرایط پاتولوژیک ایجاد کند.غالباً این دارو عوارض جانبی زیر را ایجاد می کند:

• ترومبوآمبولی شریانی.
• آستول؛
• تلخی در دهان؛
• از دست دادن اشتها؛
• اکستریاستول بطنی از نوع خارج رحمی.
• کاهش فشار خون؛
• تاکی کاردی بطنی پاروکسیسمال؛
• برادی کاردی سینوس؛
• هپاتیت سمی؛
• اسهال؛
• سردرد؛
• حالت تهوع ، استفراغ؛
• آستانه؛
• سردرگمی؛
• وزوز گوش؛
• ترومبوسیتوپنی.
• نقص بینایی؛
• خارش؛
• کم خونی همولیتیک؛
• افتادگی پوست؛
• تب؛
• بثورات.

کینیدین به صورت خوراکی 2 ساعت پس از مصرف یا 60 دقیقه قبل از غذا مصرف می شود.حتماً قرص ها را با آب یا شیر بشویید تا اثر تحریک کننده بر دستگاه گوارش کاهش یابد.دوز استاندارد دارو برای آریتمی - 200-300 میلی گرم حداکثر 4 بار در روز.در صورتی که بیمار علاوه بر نارسایی قلبی ، تاکی کاردی داشته باشد ، در فواصل 3 ساعت 400-600 میلی گرم کینیدین مصرف کنید تا تسکین کامل حمله.با فیبریلاسیون دهلیزی ، 200 میلی گرم از دارو را هر 3 ساعت (حداکثر 8 دوز در روز) مصرف کنید.برای حفظ شرایط: داروهای 200-300 میلی گرم 4 بار در روز.

مسدود کننده کانال کلسیم

این گروه از داروها به اشکال مختلف آریتمی استفاده می شوند.آنتاگونیست های کلسیم استنتاج این عنصر از سلول ها را مختل می کنند.داروهای مختلفی در این گروه از لحاظ تأثیر بر قلب ، فارماکوکینتیک وجود دارد.وراپامیل یک داروی ارزان قیمت محبوب برای آریتمی قرص ها است.این قرص ها بر اساس وراپامیل هیدروکلراید ساخته می شوند.

این دارو اثرات ضد آریتمی ، ضد فشار خون و ضد فشار خون را فراهم می کند.این اثر با محاصره کانال های "آهسته" کلسیم در سیستم هدایت قلب ، سلول های میوکارد و رگ های خونی همراه است.به همین دلیل جریان یونی عنصر درون سلولها عادی می شود ، ورود ترانسمیبرون عنصر (نفوذ از طریق ممبران) به کاردیومیوسیت ها کاهش می یابد.علاوه بر این ، دارو قدرت انقباضات میوکارد و ضربان قلب را کاهش می دهد ، جریان خون کرونر را افزایش می دهد.

قبل از مصرف قرص های آریتمی ، خواندن موارد منع مصرف حائز اهمیت است.وراپامیل در موارد زیر تجویز نمی شود:

• برادی کاردی بیان کرد.
• اختلال عملکرد بطن چپ را بیان کرد.
• حساسیت به اجزاء.
• محاصره دهلیزی 2-3 درجه؛
• افت فشار خون؛
• دوره شیردهی؛
• بارداری؛
• نارسایی کبدی /کلیوی؛
• پیری.

در زمینه درمان ، بیماران ممکن است علائم جانبی ایجاد کنند.شایع ترین پدیده ها در زیر آورده شده است:

• برادی کاردی؛
• سردرد؛
• کاهش فشار خون را نشان داد.
• یبوست؛
• افزایش می یابدمقیاس؛
• قرمزی پوست؛
• خستگی را افزایش داد.
• اسهال؛
• عصبیت؛
• ادم ریوی؛
• مهار؛
• بثورات پوستی؛
• خارش؛
• ترومبوسیتوپنی؛
• آرتروز؛
• ادم محیطی.

درمان وراپامیل و رژیم های دوز توسط پزشک به صورت فردی تعیین می شود.این مسئله سن بیمار ، وضعیت ارگانیسم ، داروهایی را که او قبلاً استفاده می کرد و مواردی از این دست را در نظر می گیرد.طبق برنامه استاندارد ، این ابزار برای مواد غذایی 80-120 میلی گرم (2-3 قرص) سه بار در روز مصرف می شود.حداکثر دوز روزانه دارو 480 میلی گرم ، تک دوز - 160 میلی گرم است.برای مبتلایان به بیماری کبد ، دوز سه برابر کاهش می یابد.

یکی دیگر از داروهای ارزان قیمت برای آریتمی ، بیزوپرولول است.قیمت قرص ها در داروخانه بستگی به بسته بندی و تولید کننده دارد.این دارو بر اساس بیوپرولول فومارات ساخته می شود.پس از تجویز ، اثر ضد آنژین ، ضد آریتمی مشاهده می شود.علاوه بر این ، بیسوپرولول فشار خون را کاهش می دهد.اثر ضد آریتمیک با توانایی اجزای فعال در از بین بردن تاکی کاردی ، تأثیر بر سیستم عصبی انسان و کاهش سرعت عملکرد دهلیزی توضیح داده می شود.

لیست موارد منع مصرف قبل از شروع درمان باید مورد مطالعه قرار گیرد.از بیسوپرول در موارد زیر استفاده نمی شود:

• حساسیت به اجزاء.
• نارسایی حاد قلبی؛
• شوک قلبی زا؛
• CHF (نارسایی مزمن قلب) در مرحله جبران شده؛
• ادم ریوی.
• اختلال عملکرد گره سینوس.
• برادی کاردی؛
• شریانیافت فشار خون شدید؛
• آسم برونشی.
• اسیدوز متابولیک (اختلال در تعادل اسید و پایه خون).
• دیابت؛
• هیپوکالمی نسوز ، هیپوناترمی یا هیپوکلسمی.
• کمبود لاکتاز.

متخصصان برای ترمیم ضربان قلب در افراد زیر 18 سال از بیسوپرولول در کودکان استفاده نمی کنند.علاوه بر این ، درمان با این عامل ممکن است علائم جانبی زیر را ایجاد کند:

• سرگیجه؛
• بی خوابی؛
• آپنه؛
• خستگی مداوم؛
• افتادگی صورت؛
• سردرد؛
• توهم؛
• ملتحمه؛
• کاهش ترشح مایع اشکی؛
​​
• درد شکم؛
• استفراغ؛
• یبوست؛
• تشنج؛
• اسهال؛
• انسداد برونش؛
• ضعف عضلانی؛
• هایپرهیدروز (تعریق)؛
• برادی کاردی؛
• اختلال نعوظ؛
• افت فشار خون.

دوز بیزوپرولول براساس نشانه ها توسط پزشک به صورت جداگانه تعیین می شود.صبح برای درمان از این دارو استفاده کنید.این دوره با 0.005 گرم دارو یک بار شروع می شود.اگر بیمار افزایش قابل توجهی در فشار خون نداشته باشد ، دوز آن نصف می شود.حداکثر 0.02 گرم از دارو ممکن است در روز مصرف شود.به عنوان یک قاعده ، بیسوپرولول یک دوره طولانی انجام می شود ، بنابراین توصیه نمی شود که در طول درمان دوز مصرف را افزایش دهید.

هنگام در نظر گرفتن داروهای آریتمی از گروهی از مسدود کننده های کانال کلسیم ، شایان ذکر است Metoprolol.راه حل ارزان قیمت است.این است که بر اساس metoprolol ساخته شده استترشات با دوز 50 یا 100 میلی گرم.این دارو بتا مسدودکننده قلب و عروق است ، دارای عمل ضد آریتمی ، ضد فشار خون ، ضد آنژین است.متوپرولول تأثیری بر غشای قلب ندارد.

این راهکار منع مصرف بسیاری دارد.Metoprolol در موارد زیر تجویز نمی شود:

• محاصره روده ای از 2-3 درجه.
• شوک قلبی زا؛
• عدم تحمل اجزاء؛
• آنژین؛
• نارسایی حاد قلبی؛
• انفارکتوس میوکارد؛
• افت فشار خون؛
• شیردهی؛
• اسیدوز متابولیک؛
• نارسایی کبدی؛
• میاستنی گراویس؛
• دیابت؛
• حاملگی؛
• برونشیت انسدادی؛
• تیروتوکسیکوز؛
• پسوریازیس.

علاوه بر موارد منع مصرف ، عوارض جانبی نیز باید در نظر گرفته شود.در برابر سوء استفاده از Metoprolol ، علائم زیر اغلب ایجاد می شود:

• کاهش سرعت واکنش ها (ذهنی ، حرکتی ؛
• افزایش خستگی ؛
• سردرد ؛
• ضعف ؛
• تشنج ؛
• لرزش اندام ؛
• بی توجهی ؛
• اختلال خواب ؛
• توهم ؛
• اضطراب ؛
• میاستنی ؛
• بی خوابی ؛
• اختلال در حافظه ؛
• آستنیا ؛
• درد چشم ؛
• ملتحمه ؛
• کاهش تولید مایع اشکی ، خشکی چشم ؛
• از دست دادن هوشیاری ؛
• افت فشار خون ؛
• تورم ؛
• برادی کاردی ؛
• اختلال در عملکرد میوکارد ؛
• تغییر در طعم غذا ؛
• کلستاز ؛
• زردی اسکلرا و پوست و اسکلرا.
• هایپر هیدروس؛
• آلوپسی؛
• بثورات پوستی؛
• برونکواسپاسم؛
• ترومبوسیتوپنی؛
• تنگی نفس؛
• کاهش میل جنسی ، قدرت؛
• درد مفاصل؛
• افزایش وزن بدن.

Metoprolol به صورت خوراکی مصرف می شود.قرص ها جویدن یا شکستن ندارند.دوز توسط پزشک به صورت جداگانه در هر مورد تعیین می شود.رژیم استاندارد: 50 میلی گرم ، 2-3 بار در روز.در افراد مسن روزانه 50 میلی گرم از متوپرولول تجویز می شود.اگر بیمار مبتلا به بیماری کبد باشد ، آنگاه مقدار لازم تنظیم نمی شود و ماده را با آنالوگ هایی جایگزین کنید که در سیستم کبدی متابولیزه نشده اند.

بیهوشی موضعی

علاوه بر این داروها ، بیماران مبتلا به آریتمی ممکن است داروهای بیهوشی موضعی (لیدوکائین یا نووکائین آمید) تجویز شوند.هر دو ماده به صورت محلول برای تزریق ، با عمل بی حسی و ضد آریتمی در دسترس هستند.لیدوکائین یک مشتق استاتانید است که برای تجویز داخل وریدی در نظر گرفته شده است.این ابزار غشاهای سلولی را تثبیت می کند ، نفوذپذیری آنها را افزایش می دهد ، کانال های سدیم را مسدود می کند.به همین دلیل این دارو ریتم قلب را عادی می کند بدون اینکه بر هدایت میوکارد تأثیر بگذارد.

لیدوکائین در آمپول برای استفاده در کلیه بیماران مجاز نیست.موارد منع مصرف در مورد استفاده از محلول تزریق به شرح زیر است:

• حساسیت به اجزاء.
• برادی کاردی بیان کرد.
• نارسایی قلبی؛
• کاهش قابل توجهی در فشار خون.
• نارسایی بطن؛
• سندرمضعف گره سینوس.
• بارداری؛
• دوره شیردهی؛
• محاصره سینواتری؛
• اختلالات هدایت داخل جمجمه.

آشنا شدن با عوارض لیدوکائین قبل از شروع درمان آریتمی به همان اندازه مهم است.این موارد شامل موارد زیر است:

• سردرد؛
• خواب آلودگی؛
• منحرف شدن؛
• لرزش اندام؛
• سرگیجه؛
• احساس مختصر سرخوشی؛
• وزوز گوش؛
• فتوفوبی؛
• کاهش فشار؛
• فروپاشی؛
• عروق محیطی؛
• کهیر ، خارش؛
• استفراغ؛
• گرما؛
• اختلال نعوظ (در مردان).

لیدوکائین در داروخانه ها با 10 ویال در هر بسته به فروش می رسد.قیمت دارو به تولید کننده بستگی دارد.طرح درمان و دوز توسط پزشک تعیین می شود.برای عادی سازی ضربان قلب از محلول 10 میلی لیتری برای تزریق (100 میلی گرم لیدوکائین) استفاده می شود.اگر بعد از 5 دقیقه هیچ تغییر مثبتی مشاهده نشود ، می توان 50-75 میلی گرم یا 5-7.5 میلی لیتر دیگر تجویز کرد.این ابزار در تبلت ها نیز موجود است.این قرص ها حاوی 250 میلی گرم ماده فعال هستند.محلول 1 میلی لیتری برای تزریق حاوی 100 میلی گرم پروکائین آمید است.این دارو در آریتمی ، به عنوان یک غشاء و تحریک کننده غشاء مورد استفاده قرار می گیرد.نووکائین آمید جریان یون های سدیم را مهار می کند ، سرعت دپلاریزاسیون فاز صفر را کاهش می دهد ، هدایت عنصر را مهار می کند ، تغییر مجدد را کند می کند ، تحریک پذیری میوکارد دهلیز و بطن ها را کاهش می دهد.

همچنین فعال استپروكاآن آمید ماده تاكیكاردی را كاهش داده و فشار خون را در اثر عمل واژولیتیك و عروق (آرامش عضله عروقی) كاهش می دهد.این دارو برای بیمارانی که عدم تحمل اجزاء ، لوکوپنی دارند ، تجویز نمی شود.با احتیاط نووکائین در افراد مسن و در شرایط زیر استفاده می شود:

• آسم برونشی.
• نارسایی مزمن قلب در مرحله جبران نشده؛
• انفارکتوس میوکارد؛
• آسیب شناسی کبد یا کلیه ؛
• مصرف بیش از حد با گلیکوزیدها.
• فشار خون بالا؛
• آترواسکلروز کل.

نووکائین عوارض جانبی بسیاری دارد.درمان آریتمی با این روش درمانی می تواند موارد زیر را برانگیزد:

• سرگیجه؛
• آتاشیا؛
• تشنج؛
• میاستنی گراویس؛
• حمله روانی؛
• سرکوب خونریزی مغز استخوان.
• افسردگی؛
• کم خونی همولیتیک؛
• تاکی کاردی بطنی پاروکسیسمال؛
• لوپوس اریتماتوز (با درمان طولانی مدت)؛
• اختلالات هدایت دهلیزی؛
• عفونت؛
• ترومبوسیتوپنی (مشکلات مربوط به لخته شدن خون به دلیل کاهش غلظت پلاکت).

داروی معالجه بیماران مبتلا به آریتمی به صورت عضلانی یا داخل وریدی تجویز می شود.برای تزریق به ورید ، 100-500 میلی گرم پروکائین آمید در محلول کلرید سدیم 9/0 درصد رقیق می شود.نووکائین به آرامی (حداکثر 50 میلی گرم در دقیقه) تجویز می شود.در عین حال لزوماً فشار خون بیمار را کنترل می کند.در بعضی موارد ، تزریق مجدد محلول برای دستیابی به یک اثر ماندگار مورد نیاز است.برای جلوگیری از