چگونه HIV از ایدز متفاوت است - علائم معمولی ، درمان ، پیش آگهی

اطلاعات HIV به طور مرتب توسط رسانه ها ، مدرسه پوشش داده می شودو دانشگاه ها.جمعیت با روش های جلوگیری از عفونت آشنا هستند.اما تنها درصد کمی از مردم تفاوت بین ایدز و HIV را درک می کنند.کم آگاهی اغلب به اشتباهات و مشکلات منجر می شود ، بنابراین ارزشمند است که با اطلاعات بیماری آشنا شوید.

تفاوت بین HIV و ایدز در تعریف

برخی از افراد به اشتباه معتقدند که این اصطلاحات یک معنی دارند.این مهم است که درک کنیم که مفاهیم با یکدیگر چه تفاوت هایی دارند و باعث سردرگمی آنها نمی شوند.موارد زیر مخفف اختصاری است:

1. HIV یک ویروس نقص سیستم ایمنی بدن انسان است که با هزینه سلول های خود در بدن حامل زندگی می کند.
2. ایدز یک سندرم نقص ایمنی اکتسابی است.این بیماری با ضعف شدید سیستم ایمنی بدن و عدم توانایی در مبارزه با هرگونه بیماری مشخص می شود.

پس از غوطه ور شدن در خون ، ویروس نقص ایمنی را نمی توان از بین برد.او تا آخر عمر در کنار شخص می ماند ، و بندرت اما آشکارا خود را تحت معالجه قرار می دهد.یک فرد آلوده می تواند به طور کامل ده سال با او زندگی کند.سندرم نقص ایمنی آخرین مرحله از بیماری است که عفونت قبلاً بیشتر سلولهای ایمنی را کشته است.این وضعیت برای انسان خطرناک است و اغلب به مرگ ختم می شود.با تشکر از درمان ضد ویروسی می توان بروز آخرین مرحله بیماری را برای مدت طولانی به تأخیر انداخت و عمر بیمار را طولانی تر کرد.

راه های انتقال عفونت HIV

ویروس نقص ایمنی بدن انسان در تعداد کمی از روش های انتقال متفاوت است.راه های عفونت در زیر آورده شده است:

1. تماس جنسی.عفونت از طریق ترشحات واژن یا مایع منی اتفاق می افتد.این شایع ترین مسیر انتقال ویروس نقص سیستم ایمنی بدن انسان است که خطر جدی را به دنبال دارد.احتمال عفونت بستگی به بار ویروسی شریک زندگی دارد.اما پیش بینی توسعه آسیب شناسی و انتقال غیرممکن است.عفونت می تواند پس از یک تماس با حامل ، در بدن سالم گسترش یابد و در طول مدت طولانی بدون محافظت جنسی گسترش نگیرد.
2. تزریق زایمان ، پیوند (عفونت با خون).عفونت در طی انتقال خون ، پیوند ، استفاده از سرنگ های کثیف با داروی داخل وریدی رخ می دهد.
3. پیوند عمودی ، داخل بینی (از مادر به نوزاد از طریق شیر مادر یا قبل از تولد).اگر زنی قبل از بارداری با عفونت منعکس شده باشد ، در هنگام زایمان نوزاد یا پس از زایمان ، ویروس نقص ایمنی بدن انسان می تواند به کودک منتقل شود.مادران انتظار با اینتشخیص باید توسط داروهای ضد ویروسی انجام شود ، که خطر انتقال بیماری را به حداقل می رساند.

ناآگاهی مردم در مورد راه های انتقال HIV باعث افسانه های بسیاری شده است.عملا امکان عفونت از طریق لوازم جانبی مانیکور ، موچین ابرو ، ابزارهای دندانی وجود ندارد (همه این روشها هپاتیت C و B را منتقل می کنند).علاوه بر این ، نمی توان از طریق:

• بزاق آلوده شد.
​​
• آغوش؛
• ادرار؛
• مدفوع؛
• کل غذا؛
• پیت؛
• اشک؛
• بوسه؛
• ملافه؛
• لباس.

اماکن عمومی تهدیدی برای افراد سالم ایجاد نمی کند: استخرهای شنا ، سونا ، سالن های بدنسازی ، سالن های ماساژ و موارد دیگر.نمی توان از طریق سرنگ های باقی مانده یا خون دودی آلوده شد.افسانه های مشابه برای ترساندن افراد نادان اختراع شده است.ویروس نقص ایمنی انسان از نظر زنده ماندن در محیط خارجی تفاوت ندارد.تکامل و تولید مثل سلولهای آن فقط در ارگانیسم زنده اتفاق می افتد.

مدت زمان لخته شدن 30-120 ثانیه است ، پس از آن ویروس می میرد.حتی اگر با سرنگ باقی مانده در زمین بازی یا سینما باقی مانده باشد ، خون حاصل از آن بدون فشار به پیستون وارد بدن انسان نمی شود.به منظور ابتلا به این بیماری از طریق تماس مستقیم با خون آغشته به نرده یا سایر مکانهای عمومی ، تماس باید در 60 دقیقه اول پس از ترک آن انجام شود.علاوه بر این ، باید تعداد زیادی از ذرات ویروسی و بدن یک فرد سالم داشته باشد تا زخم باز داشته باشد.در این حالت احتمال عفونت وجود داردبیش از 10-15٪ نخواهد بود

پاتوژنز

این بیماری و پاتوژن آن یک نام دارند.این ویروس سیستم ایمنی بدن انسان را هدف قرار می دهد.هنگام ورود به بدن ، سلولهایی که دارای ساختار پروتئین (گیرنده های CD-4) در قسمت بیرونی پوسته هستند ، تحت تأثیر قرار می گیرند.این موارد عبارتند از: لنفوسیت های T ، مونوسیت ها ، ماکروفاژها و موارد دیگر.سایر ویروس های ویروس اچ آی وی از نظر تفاوت زیادی در درمان آنها ندارند.

علاوه بر این ، با گذشت زمان ، بیشتر سلولهای ایمنی بدن می میرند ، که منجر به تضعیف نیروهای دفاعی انسان می شود.بیماران ممکن است در اثر بیماریهای فرصت طلبانه که در پس زمینه ویروس نقص ایمنی بدن ایجاد می شوند ، بمیرند.به دلیل تغییرپذیری آن ، ایجاد واکسن برای عفونت غیرممکن است.همه ویروس های کودک حداقل 1 عنصر با والدین متفاوت هستند.

در انسان ، ویروس نقص ایمنی از چند مرحله عبور می کند.چرخه پیشرفت بیماری در زیر شرح داده شده است:

1. دوره نفوذ.
2. انتشار پاتوژن.
3. پاسخ اولیه ارگانیسم.
4. مبارزه با بدن در برابر بیماری زا.
5. تضعیف دائمی نیروهای دفاعی بشر ، توسعه بیماری های فرصت طلب.

بیماری-فرصت طلب

ایدز مرحله نهایی توسعه بیماری است.وی با سرکوب شدید سیستم ایمنی بدن ، هنگامی که بدن قادر به مقاومت در برابر هرگونه عفونت نیست ، مشخص می شود.در برابر این پیش زمینه ، دلبستگی انواع بیماریهای فرصت طلب آغاز می شود.محبوب ترین آنها در زیر ارائه شده است:

1. آسیب شناسی سیستم عصبی مرکزی: اختلالات عصبی شناختی ،آنسفالیت توکسوپلاسما ، مننژیت کریپتوکوکی ، لکوئانسفالوپاتی پیشرونده چند موضعی.
2. بیماری های دستگاه تنفسی: سل ، ذات الریه پنومونی ، پنومونی مایکوپلاسما.
3. بیماریهای دستگاه گوارش (دستگاه گوارش): مری (التهاب ویروسی یا قارچی مری) ، اتیولوژی سمی مگاولون ، کریپتوسپوریدیوز ، سالمونلوز عمومی ، عفونت سیتومگالوویروس ، میکروسپوریدیوز.
4. نئوپلاسم: سارکوم کاپوسی ، سرطان دهانه رحم ، لنفوم بورکیت ، پاپیلوما دستگاه تناسلی ، لنفوم سلول بزرگ ، سرطان مقعد.
5. انواع دیگر بیماری ها: برفک دستگاه تناسلی یا دهان (ضایعات مخاطی توسط قارچ کاندیدا) ، کوکسییدیومیکوز ، التهاب شبکیه ، پنی سیلینوز ، هیستوپلاسموز.

مراحل بیماری

هنگام بررسی تفاوت بین ایدز و HIV ، ارزش بررسی مراحل بیماری است.پس از ورود ویروس به بدن ، چندین مرحله بالینی را پشت سر می گذارد:

1. فاز حاد.حدود یک ماه پس از عفونت ادامه می یابد.علائم عفونت با ویروس نقص ایمنی انسان مشخصه نیست ، یادآور سرماخوردگی با شدت متوسط.درجه حرارت آلوده subfebrile (تا 5/37 درجه سانتیگراد) ، کهیر خود را نشان می دهد.غالباً بیماران دچار تب طولانی ، زخم دهان ، بثورات پاپول و درد عضلات می شوند.موارد زیر را می توان به اختلالات گوارشی اشاره کرد: تهوع ، استفراغ ، اسهال.فرض عفونت HIV در این مرحله دشوار است ، زیرا این علائم با سایر بیماری ها فرقی ندارد.فرض کنیدنفوذ ویروس به بدن در صورت وجود سابقه (مقاربت محافظت نشده یا تزریق مواد شیمیایی در طی 4-6 هفته گذشته) امکان پذیر است.
2. عفونت حاد HIV (مرحله نهان).دوره بدون علامت با شروع تعادل بین سلولهای ویروس و سیستم ایمنی بدن مشخص می شود.بر روی علائم عفونت در این مرحله ، ظاهر لنفادنوپاتی (تورم پراکنده ، بزرگ شدن غدد لنفاوی) است.تشخیص ویروس نقص ایمنی انسان تنها پس از معاینه نمونه خون از حامل امکان پذیر است.
3. پیشگیری از ایدز.این مرحله با علائم شدید مشخص می شود.بیمار دچار کاهش وزن شدید ، ایجاد عفونتهای سطحی ، آبسه بر روی پوست ، موارد شایع تر عفونت با سرماخوردگی است.
4. ایدز.مرحله پایانه با پیوستن به تعداد زیادی از عفونتهای فرصت طلب مشخص می شود.بهزیستی یک فرد بسیار بدتر است.بدن فرد آلوده نمی تواند حتی با میکرو فلورا به طور شرطی بیماری زا ، که وضعیت طبیعی همه افراد سالم است مقابله کند.در این مرحله ، نارسایی اندام چندگانه (اختلال در عملکرد چندین سیستم به طور همزمان) ایجاد می شود ، تومورها رشد می کنند و مرگ بیمار رخ می دهد.

ذکر این نکته حائز اهمیت است که ایدز با این واقعیت مشخص می شود که مرحله نهایی عفونت HIV و حداکثر گلدهی بیماری است.سندرم نقص ایمنی با کاهش اساسی تعداد سلولهای سیستم ایمنی بدن مشخص می شود.تعداد آنها در میلی لیتر خون ممکن است بیش از 10 نباشد ، وقتی که این هنجار 600-1900 باشد.

تفاوت بین HIV و ایدز چیست

با توجه به تفاوت HIV با HIV ، می توان نتیجه گیری کرد.یادآوری موارد زیر حائز اهمیت است:

• فقط HIV (ویروس نقص ایمنی انسان) می تواند آلوده شود.
• ایدز را نمی توان از حامل عفونت بدست آورد زیرا این مرحله نهایی بیماری است.
• بدون درمان ضد ویروسی ، فاصله زمانی از عفونت HIV تا ایدز تقریباً 10 سال است.
• اگر بیمار از مراحل اولیه بیماری درمان کند ، ایدز ممکن است برای ده ها سال (30-40 سال قبل از شروع مرحله ترمینال) ایجاد نشود.
• بیمار مبتلا به HIV که از طریق درمان ضد ویروسی دریافت می کند تا 70-80 سال عمر می کند ، بدون این که حدود 10-11 سال از زمان عفونت درمان کند.
• درمان کافی با ایدز بیش از 12 ماه و حداکثر 3 سال طول نمی کشد ، در صورت درمان.

تشخیص

امروزه روش های مختلف زیادی برای تشخیص بیماری وجود دارد.آزمایش اکسپرس HIV به طور مرتب در مراکز خرید و مراکز آموزشی انجام می شود.کلیه روسها می توانند خون را برای تجزیه و تحلیل در پلی کلینیک های شهرداری در محل زندگی خود اهدا کنند یا برای تشخیص در یک موسسه پزشکی تجاری به آنها پرداخت می شوند.

توجه به این نکته ضروری است که پاسخ غربالگری مثبت مبنایی برای تشخیص نیست.سپس بیمار به مراکز تخصصی اچ آی وی مراجعه می شود.بررسی ها به صورت داوطلبانه و ناشناس انجام می شود.در روسیه ، یک روش دو سطح استاندارد برای تشخیص عفونت HIV علاوه بر آزمایش های سریع انجام می شودروشی که شامل موارد زیر است:

• سیستم آزمایش ELISA (سنجش ایمنی تحریک کننده ایمنی وابسته به آنزیم)؛
• تجزیه و تحلیل IB (بلات ایمنی) با انتقال عوامل ویروسی به نوار نیتروسلولوز (استرپ).

چه تفاوتی بین درمان HIV و ایدز وجود دارد

افراد مبتلا به HIV باید در کنترل مداوم وضعیت ایمنی بدن باشند.متخصصان پیشگیری و درمان عفونت های ثانویه را انجام می دهند و بر پیشرفت تومورها نظارت می کنند.اغلب بیمار پس از تشخیص نیاز به سازگاری اجتماعی و کمک روانشناختی دارد.این بیماری گسترده منجر به حمایت و توان بخشی در سراسر کشور از بیماران شده است.به بیماران خدمات درمانی واجد شرایط ارائه می شود ، روند بیماری را تسهیل می کند ، کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.

HIV درمان با ایدز متفاوت است.در حال حاضر ، درمان اتیوتروپیک ترجیحی ویروس تجویز داروهایی است که باعث کاهش ظرفیت تولید مثل آن می شوند:

• NIZT (مهارکننده های ترانسکریپتاز نوکلئوزید): زیدوودین ، ​​دیدانوزین ، آباکویر ، استاوودین ، ​​زالسیتابین و دیگران.
• مهار کننده های پروتئاز: نلفیناویر ، ریتوناویر ، ساکیناویر؛
• NTIZT (مهارکننده های معکوس ترانسکریپازاز نوکلئوتید معکوس): ایفویرینز ، نویراپین.
• مهار کننده های ادغام: Enfuvirtide.

مدت زمان درمان متفاوت است.این داروها به طور مداوم در طول زندگی بیمار مصرف می شود.موفقیت به طور مستقیم به انضباط خود بیمار بستگی دارد: دارو به طور منظم به طور منظم ، پایبندی به برخیرژیم رژیم.استفاده از سیستم ایمنی بدن برای استفاده ممنوع است ، زیرا داروهای موجود در این گروه عملکردهای محافظتی بدن را مهار می کنند.علاوه بر این ، تجویز عوامل ترمیم کننده و پشتیبانی کننده (مکمل ها ، ویتامین ها) ، روش های فیزیوتراپی.

درمان بیماران مبتلا به سندرم نقص سیستم ایمنی با حاملان متفاوت است.از چند جهت انجام می شود:

• قرار دادن اجباری بیمار در بیمارستان.
• مراقبت ماهر؛
• رژیم غذایی ویژه؛
• درمان ضد ویروسی فعال (این روش امکان افزایش تعداد سلولهای ایمنی بدن را حتی در مرحله ترمینال فراهم می کند).
• درمان اختصاصی بیماریهای ثانویه؛
• شیمی درمانی از عفونتهای فرصت طلب.

لغو HIV و ایدز در پیش آگهی

مفاهیم نیز با پیش آگهی زندگی متفاوت هستند.عفونت غیرقابل درمان است ، و درمان ضد ویروسی ممکن است اثر مطلوب را ایجاد نکند.متوسط ​​امید به زندگی بیماران مبتلا به HIV 11-12 سال است.درمان های مدرن و شیوه های زندگی خاص این اصطلاح را به طور قابل توجهی 2-4 بار گسترش می دهد.با توجه به وضعیت روانی و تلاش های حامل عفونت ، با هدف پیروی از رژیم غذایی و رژیم تجویز شده ، نقش مهمی ایفا می کند.

پس از تشخیص - سندرم نقص ایمنی - امید به زندگی در حدود 1 تا 2 سال است.خدمات درمانی واجد شرایط این دوره را به 4 سال افزایش می دهد.علاوه بر این موارد زیر تأثیر قابل توجهی در بقای مبتلایان به این تشخیص دارد:

1. قابلیت حمل محصول دارویی (داروها ممکن استعوارض جانبی جدی ایجاد می کند).
2. نگرش بیمار به وضعیت و قرارهای پزشکان.
3. کیفیت زندگی بیمار.
4. وجود عوارض جانبی (مثلاً سل ، هپاتیت ویروسی).
5. مصرف مواد مخدر ، مصرف الکل.

Video

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.