افزایش اسیدیته معده - علائم بیماری

در بیشتر موارد ، اسیدیته ناشی از سوءتغذیه همراه با سوء مصرف غذاهای چرب ، تند ، شور یا الکل است.در برخی از بیماران ، این انحراف در بیماری های دستگاه گوارش رخ می دهد.

چه بیماری هایی با افزایش اسیدیته آب معده همراه است

یک دلیل جدی تر برای افزایش اسیدیته آب معده ، نقض رژیم است.چنین آسیب شناسی ناشی از مصرف نامنظم مواد غذایی ، مواد غذایی در مواد جامد ، جویدن ناکافی غذا و رژیم های یکنواخت است.افزایش اسیدیته آب معده ممکن است با برخی بیماری ها همراه باشد:

نشانه اسیدیته بالای معده

ترکیب اسید هیدروکلریک تولید سخت است.آب معمولی سیب بدون مواد افزودنی به تأیید ظن ها کمک می کند.نوشیدن یک لیوان ضروری است.اگر بعد از مدتی سوزش ، درد و سنگینی در اپی گاستریوم در پشت ساق پا وجود داشته باشد ، احتمال تمرکز زیاد در اسید معده اسید معده وجود دارد.

به علت این انحراف ، اختلالات گوارشی مختلفی در انسان بروز می کند.این منجر به کمبود مواد مغذی ، مواد معدنی و ویتامین ها در بدن می شود.اشتها از بین می رود ، فرد به سرعت وزن خود را از دست می دهد.اثرات این بیماری عبارتند از:

• مو و ناخن شکننده.
• کمبود پوست؛
• گاستریت؛
• زخم معده یا معده اثنی عشر.
• التهاب دیواره ها ، زخم یا تومور بدخیم مری.

درد

علائم اصلی اسیدیته معده بالا -ناراحتی و درد.آنها در قسمت فوقانی شکم در زیر ساق پا احساس می شوند.درد می تواند از نظر ماهیت متفاوت باشد - خواه جزئی باشد یا بسیار شدید.این علائم پس از ورود اسید به اثنی عشر به وجود می آید.بخصوص درد شدید در صورت وجود نواحی آسیب دیده از مخاط.حمله درد می تواند چند دقیقه طول بکشد.

اختلالات سوء هاضمه

یکی دیگر از علائم بارز افزایش ترشح اسید هیدروکلریک ، سوزش سر دل است.این احساس سوزش در گلو است که ناشی از تخلیه به مری ترشحات معده اسیدی است.بیشتر اوقات سوزش سر دل بعد از غذا اتفاق می افتد.همچنین می تواند در شب و بر خلاف پیش زمینه ورزش رخ دهد.سایر علائم سوء هاضمه با افزایش اسیدیته معده:

• اسید بلچک ؛
• احساس سنگینی در معده؛
• تلخی در دهان؛
• پلاک سفید در امتداد خط میانی زبان؛
• حالت تهوع که استفراغ می شود.

اختلالات روده

مشکلات روده هنگامی رخ می دهد که اسیدیته آب معده برای مدت طولانی ادامه یابد.علائم مشخصه:

• نفخ؛
• یبوست یا اسهال مکرر ، که درمان با دارو دشوار است.
• قولنج روده.

فیلم

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.