چگونه غوطه وری در رویاها انگیزه شما را نابود می کند و چگونه می توان آن را متوقف کرد

به دلیل ویژگی های مغز انسان ، رویاهای طولانی مدت پیروزیهای آینده می تواند شما را از رسیدن به عقب بازدارد.اهداففهمیدیم که چرا ما دوست داریم خیلی زیاد خواب ببینیم و چگونه نباید با تفکر مثبت آن را زیاده روی کنیم.

چرا از خواب و برنامه ریزی لذت می بریم؟مسابقات

در این مرحله ، شما فقط تصور یک دستاورد دارید ، نه اینکه آن را واقعی کنید.پس چرا بدون داشتن پایه و اساس واقعی در ذهن ، افکار پیروزی ها و جوایز بسیار لذت بخش و جذاب هستند؟این همه چیز در مورد انتقال دهنده عصبی دوپامین است که از انگیزه ما پشتیبانی می کند.

مدت طولانی است که دوپامین با لذت همراه است ، اما مطالعات طولانی مدت دوپامین Not About Pleasure.جان سلیمان ثابت کرد که این هورمون نه تنها برای لذت بلکه مسئول انتظارات وی است.

انگیزه به عمل مستقیماً به میزان دوپامین بستگی دارد.به عنوان مثال ، موشهایی با سطح پایین دوپامین همیشه مسیری کوتاه تر برای تولید را انتخاب کرده اند ، حتی اگر از طریق آزمایش های خاص وعده داده اید پاداش بسیار بیشتری را کسب کرده است.

در انسان ، رابطه بین سطح دوپامین و تمایل چیزی استتا در افسردگی خوب عمل کنیمکاهش میزان دوپامین افراد را از پیش بینی وقایع آینده جلوگیری می کند ، بنابراین چیزی نمی خواهند.

به دلیل سطح پایین دوپامین ، انسان و حیوان تمایل به انجام کاری را برای پاداش از دست می دهند ، بنابراین دوپامین بیشتر از خود لذت مسئول تحریک و تحلیل قیمت و فواید است.

جان سالامون ، محقق دانشگاه کانکتیکاتمورد نظردر حالت ایده آل ، این طرح باید به شرح زیر باشد: پیش بینی → اجرای → رسید.

اما عادت به خواب و برنامه ریزی غیرممکن ، دو نکته آخر را از این طرح مستثنا می کند.عملکرد و دریافت با یک پیمایش مداوم در ذهن افکار دلپذیر پیروزیهای موجود وجود ندارد.در نتیجه ، مقدار کافی دوپامین رضایت بخش است.

متأسفانه ، بدن ما به گونه ای تنظیم شده است که دیگر نمی توانیم از یکسان لذت ببریم و هنوز همان شدت احساسات را حفظ کنیم.رویاهای خالی ، مانند هر فعالیت لذت بخش دیگری ، می توانند به اعتیاد تبدیل شوند.

چطور اعتیاد شکل می گیرد

وقتی فرد وابسته محرکی را با اعتیاد خود می بیند ، سطح دوپامین در ساقه مغز بالا می رود دوپامین در داروسوء استفاده و اعتیاد: نتایج مطالعات تصویربرداری و پیامدهای درمانی.که باعث می شود او مواد مخدر بخورد ، کیک بخورد ، یک سیگار بخورد.

با این حال ، تحریک مداوم سیستمتشویق دوزهای زیاد دوپامین باعث می شود مغز با افزایش میزان انتقال دهنده عصبی سازگار شود.

در افراد معتاد ، تعداد گیرنده های دوپامین D2 کاهش می یابد و دوپامین کمتر در جسم مخطط آزاد می شود.علاوه بر این ، کاهش در تعداد گیرنده های D2 در نوار مغز با کاهش فعالیت قشر orbitofrontal ، منطقه مرتبط با انگیزه و رفتار اجباری ، و همچنین یک غده کمر مسئول کنترل رفتاری همراه است.این منجر به از دست دادن کنترل بر رفتار آنها می شود که این ویژگی برای افراد وابسته وجود دارد.

بنابراین ، دریافت مداوم دوزهای زیادی از دوپامین به طور کلی بر گیرنده های شما و کار سیستم ارتقاء تأثیر می گذارد.با تحریک مصنوعی خود در مقابل روزی روزانه ، به ناحق مقدار زیادی دوپامین دریافت می کنید که این امر بر توانایی شما برای لذت بردن از آنچه در واقعیت اتفاق می افتد منفی می گذارد.

از آنجا که یک اعتیاد به رویای شما را از رسیدن به اهداف خود باز می دارد.اگر قبلاً پاداش خود را دریافت کرده اید ، دستیابی به چیزی چیست؟

تنها کاری که انجام می دهید حرکت در افکار دلپذیر در سر شماست و دوز خود را از دوپامین دریافت می کنید.

این حتی در مفهوم "تفکر وجود را نیز تعریف می کند" مضر است.از این گذشته ، با ارائه چندین سناریو غیر واقعی برای 100مین بار و انجام هیچ کاری برای تحقق آنها ، فرصت های واقعی خود را از دست می دهید که دیگر به نظر جذاب نمی رسد.

چگونه از شر آن خلاص شویموابستگی

برای بازگشت شادی واقعیت و متوقف کردن زندگی در رویاها و خیالات ، فرد باید خود را از تجربه پیروزی های غیر موجود امتناع ورزد.

یکی از راه های خوب برای یادگیری دیدن خوب در واقعیت ، مراقبه است.پنج دقیقه در روز ، به اندازه کافی برای تیزبینی درک شما از واقعیت و شروع به توجه به چیزهای کوچک دلپذیر که قبلاً امری عادی به نظر می رسید بودند ، توجه کنید.

علاوه بر این ، مراقبه به شما می آموزد که از پیچ و خم های درهم ریخته خیالات خود خارج شوید و بر لحظه حال متمرکز شوید - آنچه در حال حاضر در سر ، بدن شما اتفاق می افتد.

با بیرون رفتن از خیالات خود ، می فهمید که چیزهای دلپذیر زیادی در جهان وجود دارد و با متوقف کردن تحریک ذهنی ، گیرنده های دوپامین خود را حفظ خواهید کرد و می توانید در زندگی بسیار بیشتر به دست آورید.