پری آرتروز مفصل شانه: علل، علائم، درمان
علل، علائم و روش های درمان پری آرتروز شانه.
]پری آرتروز درد مفصل شانه یک بیماری نسبتاً شایع است که علل آن هنوز به طور دقیق مشخص نشده است. در این مقاله در مورد علائم این بیماری و نحوه درمان آن صحبت خواهیم کرد.
پری آرتروز مفصل شانه: علل، علائم
افرادی که دائماً با یک دست کار می کنند از این بیماری رنج می برند. آنها عمدتا نقاش، گچ کار، بالرین و ژیمناستیک هستند. یعنی آن دسته از افرادی که به شدت و اغلب دست های خود را به سمت بالا، به سمت بالا می برند. علاوه بر این، حرکات آنها کاملاً تیز و تکانشی است. پری آرتروز مفصل شانه را می توان در افرادی که به این حرفه ها مرتبط نیستند مشاهده کرد. اغلب در پس زمینه بیماری های دیگر رخ می دهد. به عنوان مثال، پوکی استخوان در ستون فقرات گردنی و شانه، و همچنین به دلیل فتق یا برخی از بلوک ها در ناحیه قفسه سینه.
تشخیص بیماری بسیار ساده است. در اغلب موارد، هیچ نشانه واضحی از هیچ بیماری در عکسبرداری با اشعه ایکس وجود ندارد، بنابراین مفیدترین روش تشخیص MRI و همچنین معاینه توسط پزشک ارتوپد است. بیمار تحت آزمایشات خاصی قرار می گیرد که در طی آن بازو باید 60 و 120 درجه عقب کشیده شود. اگر در این زمان کرانچ، درد وجود داشته باشد یا فردی نتواند این تمرینات را انجام دهد، این تشخیص داده می شود که با روش های دیگر قابل تایید است.
در مورد علائم بیماری، آنها در یک روز ظاهر نمی شوند.. بیشتر اوقات، چندین ماه یا سال طول می کشد تا بیماری ایجاد شود. در مرحله اولیه، فرد احساس درد شدید می کند و گاهی اوقات دردناک است. عمدتاً در مواردی ظاهر می شود که شخص به طور ناگهانی دست خود را بالا می برد. پس از رساندن دست ها به وضعیت قبلی، درد از بین می رود، فرد دیگر نگران نمی شود. اما با گذشت زمان، درد می تواند نه تنها هنگام تغییر موقعیت دست، بلکه در شب، زمانی که بیمار روی یک طرف خاص می خوابد، رخ دهد.
پری آرتروز مفصل شانه: درمان
درمان این بیماری چندان ساده نیست. واقعیت این است که دلایل زیادی برای ظاهر آن وجود دارد. شاید سفتی در ناحیه شانه به هیچ وجه مربوط به فرآیندهای پاتولوژیک در این ناحیه نباشد. شاید پوکی استخوان مهره گردن فقط به شانه می دهد. بنابراین در هر صورت لازم است MRI انجام شود تا دقیقا مشخص شود چه چیزی باعث این بیماری شده است. تاکتیک های درمانی بر این اساس انتخاب می شوند.
P تجویز داروها و روش های درمان:
- در مورد تسکین درد، همه چیز در اینجا کاملاً استاندارد است. از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و همچنین مسکن های مختلف استفاده می شود. انسداد مفصل شانه اغلب با استفاده از نووکائین یا لیدوکائین انجام می شود. علاوه بر این، روش های فیزیوتراپی از اهمیت بالایی برخوردار است. موثرترین آنها عبارتند از: درمان با تشدید مغناطیسی، سونوگرافی، الکتروفورز. بسیاری به اثربخشی روش های نه چندان استاندارد مانند طب سوزنی، یعنی طب سوزنی، هیرودتراپی - استفاده از زالو توجه می کنند. همه اینها به بازیابی تحرک مفصل شانه و همچنین بهبود وضعیت بیمار و کاهش درد کمک می کند.
- در مورد درمان پزشکی، علاوه بر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، اغلب داروهای تقویت کننده عمومی مانند Actovegin تجویز می شود. کندروپروتکتورها اغلب برای جلوگیری از تخریب مفصل شانه استفاده می شوند. شایان توجه است که در هیچ موردی نمی توان ناحیه شانه را کاملاً بی حرکت کرد. زیرا آتروفی عضلات کمربند شانه ای در عرض 1-1.5 ماه رخ می دهد. به این ترتیب، سایر فرآیندهای مرتبط با تخریب استخوان و غضروف در این ناحیه می توانند تحریک شوند. بر این اساس، انجام ژیمناستیک درمانی و همچنین تمرینات ویژه ای که توسط متخصص ارتوپد تجویز می شود، ضروری است. آنها تحرک شانه را بهبود می بخشند و فعالیت حرکتی را به طور کامل بازیابی می کنند.
- اغلب این بیماری هیچ ارتباطی با آسیب شناسی شانه ندارد. این بیماری در افرادی که دچار سکته مغزی، حمله قلبی شده اند و همچنین ماستکتومی انجام داده اند، ایجاد می شود، یعنی در صورت تشخیص تومور خوش خیم یا بدخیم، سینه را خارج می کنند. یعنی این بیماری یک عواقب است. در مورد از بین بردن علائم دردناک، مهم ترین مورد در درمان استفاده از گلوکوکورتیکواستروئیدها، یعنی هورمون ها است. آنها اغلب همراه با مسکن هایی مانند نووکائین یا لیدوکائین تجویز می شوند. یک یا دو هفته پس از شروع درمان، درد به طور قابل توجهی کاهش می یابد، دامنه حرکت در ناحیه شانه افزایش می یابد. در مورد درمان بیشتر، بیمار به داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی منتقل می شود و سپس با استفاده از اولترافونوفورز و سایر دستکاری ها به درمان فیزیوتراپی می پردازند.
به طور کلی، پیش آگهی برای درمان بیماری مطلوب است. به خصوص اگر فرد به پزشک مراجعه کند. در موارد پیشرفته می تواند باعث ناتوانی و از دست دادن کامل حرکت شانه به دلیل دیستروفی عضلانی شود. بر این اساس، به هیچ وجه نباید تحرک را در ناحیه شانه به طور کامل محدود کنید، بلکه تمرینات خاصی را که توسط پزشک تجویز می شود انجام دهید.این کار باعث حفظ فعالیت ماهیچه ای در این ناحیه می شود و از بروز بیماری های جدی تر با تخریب غضروف و استخوان جلوگیری می کند.
پری آرتروز مفصل شانه یک اصطلاح جمعی است که شامل چندین بیماری مختلف است که با علائم مشابه مشخص می شوند. یعنی با محدود کردن تحرک در ناحیه شانه.
