فروتنی در ایمان ارتدکس چیست؟ چگونه تسلیم بودن را یاد بگیریم؟
منظور از فروتنی مسیحی چیست؟ چه ویژگی هایی یک فرد متواضع را متمایز می کند؟ بیشتر در مورد این در مقاله ما.
به لطف آموزش و آداب، فرد در طول سالها می آموزد که باوقار و با اعتماد به نفس به نظر برسد، بدون اینکه خود را نشان دهد. اما اغلب این فقط یک تجلی بیرونی است - در روح، بیشتر مردم عمیقاً خودخواه هستند و اهداف خود را در همه چیز دنبال می کنند، حتی هنگام انجام کارهای خوب.
تواضع چیست؟
در دنیای مدرن، یک مدل خودگرایانه از جهان بینی از دوران کودکی پایه گذاری شده است. کودکان خردسال همیشه خود را در اولویت قرار می دهند و خود را مرکز جهان می دانند. والدین فقط این درک از محیط را تشویق می کنند و به کودک می گویند: "تو از همه بهتری." مرسوم است که فرزندتان را تحسین کنید و توانایی های او را تمجید کنید. چقدر می توانید چنین جملاتی را در صحبت های مادران بشنوید. از طرف والدین ، این مظهر غرور است و از سنین پایین به کودک آموزش داده می شود که باید همیشه در تلاش باشد تا اولین باشد - در نتیجه بالاتر از دیگران باشد ، باهوش تر ، قوی تر و توانمندتر باشد.
- خودخواهی انسان را از خدا جدا می کند. وقتی انسان متواضع بود و خدا را اطاعت می کرد، اتحاد خود را با خداوند احساس می کرد. اما به محض اینکه مردی تصمیم گرفت "من" خود را نشان دهد، از خدا دور شد، بهشت را ترک کرد، خود را گم کرد. فروتنی با تسلیم آغاز می شود.
- ما باید در مورد "من" خود فقط در یک مورد - زمانی که خود را محکوم می کنیم - به یاد بیاوریم. سپس خودمان را در مرکز مشکل قرار می دهیم، گناه خود را می پذیریم، می گوییم: «من مقصرم، اشتباه کردم، گناه کردم». متأسفانه، در این حالت است که شخص فراموش می کند خود را به یاد بیاورد و تمام مسئولیت را به شخص دیگری منتقل کند یا شرایط را مقصر بداند.
انسان مدرن با مراجعه به روانشناسی، آموزش و سایر راههای بهبود زندگی خود، خود را در مرکز جهان بینی خود قرار داد. او فقط از خواسته های خود اطاعت می کند، غرور و غرور بر او حکومت می کند. اما خداوند چیز دیگری را به ما می آموزد - حتی اگر شخصی تمام احکام را انجام دهد و به کلام خدا احترام بگذارد، باز هم باید خود را یک بنده نالایق خدا بداند. مسیر رشد معنوی بسیار طولانی است و بسیاری اعمال خود را در همان ابتدای راه بزرگ می دانند.
فروتنی در ارتدکس
فروتنی مظهر ضعف نیست، وقتی انسان متواضعانه ضربات سرنوشت را بپذیرد و برای چیزی تلاش نکند. یک فرد فروتن در حقیقت است - او جایگاه خود را در این جهان می داند، تلاش می کند تا درست زندگی کند. او به بی ارزشی خود پی می برد و با وجود تمام ضعف ها و گناهانش، بابت همه کارهای خوبی که نصیبش می شود، خدا را شکر می کند.
- فروتنی یعنی درک حقیقت و زندگی نکردن در فریبکاری که در اطراف ما ایجاد می شود. هدف اصلی شیطان تشویق خودخواهی انسان است، که مردم را از یکدیگر و از خدا دور می کند، باعث ایجاد احساسات ناشایست دیگر - حسادت، خشم، نارضایتی از زندگی می شود.
- خداوند از مردم می خواهد که در زندگی خود فروتن باشند و فروتنی نشان دهند. یعنی پذیرفتن سختی ها و ضررها با شادی و آرامش. غم ها و محرومیت ها روح ما را از گناهان گذشته و آینده پاک می کند و از بیماری ها شفا می بخشد.
قرار دادن به معنای سرکوب اراده، نشان دادن اطاعت است. تمام خودخواهی یک شخص دقیقاً در بیان اراده ، خواسته ها ، ناتوانی در مقابله با وسوسه ظاهر می شود.
- اولین نذر راهبان هنگام ختنه کردن، اطاعت است - قطع اراده برای رسیدن به کمال معنوی. همین اطاعت، اساس ازدواج است. اگر در ازدواج مردی نتواند اراده خود را سرکوب کند، خود را فدای دیگری کند، نمی تواند به آرامش و آرامش درونی دست یابد.
- اگر انسان بفهمد که با دست کشیدن از امیال خود و بهبود اختیاری خود به خاطر همسایه چه آزادی بزرگی به او می دهد، آنگاه به آرامش و خوشبختی واقعی دست خواهد یافت.
چگونه فروتنی را یاد بگیریم؟
چه چیزی مانع فروتنی می شود؟
فروتنی حالتی از ذهن است که به شخص اجازه می دهد جایگاه خود را در جهان در ارتباط با خدا و سایر مردم به درستی ارزیابی کند.
- فراگیری فروتنی با غرور مانع می شود - غرور بیش از حد خود نسبت به دیگران، گاهی تلاش برای ارتقای خود به رقابت با خداوند.
- غرور، شور و شوقی است که بر انسان مسلط است و همه اعمال و افکار او را کنترل می کند. تواضع و غرور دو قطب جهان بینی انسان، حالت روح اوست.
مثلاً فردی که استعداد خاصی دارد باید بفهمد که نبوغ او هدیه ای از جانب خداوند است. اگر انسان متواضع باشد خدا را به خاطر این موهبت شکر می کند و از آن در جهت خیر استفاده می کند. اگر انسان مستعد غرور باشد، استعداد خود را منحصراً دستاورد خود می داند، خود را بر دیگران برتری می دهد و خود را برتر از خدا می داند.راه گناه اینگونه آغاز می شود، زیرا غرور مستلزم تأیید دائمی اهمیت خود است.
- به محض اینکه سعی می کنیم وارد راه خضوع شویم، اولین وسوسه ای که هر شخصی تجربه می کند، بطالت است. این احساس زمانی است که انسان با انجام یک کار خوب شروع به افتخار می کند. اینگونه است که نفس ما دوباره تجلی می یابد - "من کارهای نیک انجام می دهم، پس بهتر از دیگران هستم، مانند دیگران نیستم."
- حتی اگر هیچ کس از کارهای خوب شما اطلاعی نداشته باشد، برای مثال، شما این راز دارید که به فقرا کمک می کنید، به حیوانات بی خانمان غذا می دهید، از عزیزان حمایت می کنید، غرور درونی شما به کارهایتان است. مظهر غرور
چگونه آشتی کنیم؟
فروتنی بر شیوه زندگی انسان دلالت دارد - او خود را با دیگران مقایسه نمی کند، آنها را محکوم نمی کند، خود را بزرگ نمی کند.
- شخص متواضع نمی گوید: "من بهتر می دانم، به من نگویید چه کنم." برای رشد معنوی، همیشه گوش دادن به نصیحت و تجربه شخص دیگری مفید است.
- مؤمنی که می خواهد فروتنی را بیاموزد، نمی تواند مجادله کند، تسلیم خشم و بدخواهی شود.
فروتنی تجربه صاحب است، فقط او می تواند آن را بیان کند. ثروتی وصف ناپذیر است، نام خداست.
- نتیجه تواضع، احساس بی میلی به مدح و جلال است. روح از تحسین دیگران احساس خستگی می کند، هیاهوی اطراف، نمی تواند شادی خود را تحمل کند.
- وقتی تواضع وارد روح می شود، انسان نسبت به خوبی که انجام می دهد احساس بی تفاوتی می کند. انسان متوجه می شود که در مقایسه با بار گناهان آشکار و ناخودآگاه زندگی خود، هنوز بسیار کم انجام می دهد، که ایده آل اخلاقی هنوز بی نهایت دور است.
- بهبود معنوی منجر به درک این موضوع می شود که ما سزاوار برکات و شادی هایی نیستیم که خداوند به ما داده است. اگر انسان از خداوند هدایایی دریافت کند و مایه شادی معنوی، نصیحت و کمک دیگران شود، با این حال متوجه می‌شود که پاسخ خدا را به درستی نمی‌دهد و برای همه این فواید شایسته آن است. این گونه است که ذهن خود را از وسوسه غرور، عشق به خود و تکبر محافظت می کند.
- انسان متواضع از از دست دادن ارزشهای مادی یا معنوی نمی ترسد، زیرا می داند که مالک چیزی نیست.
کسی که معتقد است چیزی ندارد، مسیح را در خود دارد.
- شخصی که به دنبال رسیدن به تواضع است، باید از قدرت ذهنی برخوردار باشد که محرومیت، خواری و بدخواهی انسانی را با شادی و فروتنی بپذیرد. در دنیای امروز، این غیر قابل قبول به نظر می رسد. چگونه می توانید بی عدالتی را بپذیرید؟
- فروتنی از بین بردن هر خشم در نفس است.کسی که سختی ها و گرفتاری های دنیا را با شادی می پذیرد، خشم و عصبانیت نشان نمی دهد. با هر مظاهر بی عدالتی با آرامش برخورد می کند، زیرا راه خود را می بیند.
اگر زندگی خود را به این دنیا محدود کنید. و به ملکوت خدا ایمان نداشته باشید، پس غم و اندوه آن ناعادلانه و گاهی طاقت فرسا به نظر می رسد. اما اگر درک کنیم که هدف ما در زندگی یادگیری عدالت، رهایی از احساسات، انتظار برای ملاقات با مسیح است که در قلب ما زندگی می کند، آنگاه همه مشکلات به عنوان موانع ضروری در راه تطهیر روح درک می شوند.
