روابط خانوادگی: والدینی که رشد نکرده اند
کودکی شیرخوار یا والدین
احتمالاً با بزرگسالانی روبرو شده اید که در رفتار ، افکار و سبک زندگی آنها شبیه کودکان است.اینها در بازی های رایانه ای "گیر" شده اند ، به اصطلاح "هنرمندان مستقل" که هنوز هم در 40 سال "به دنبال خود" می گردند و شخصیت های پرزرق و برق ، دائماً خواستار توجه هستند و فقط کسانی که "کلمه را نمی گویند"- بلافاصله توهین می شوند.
این احساس که شما با یک بزرگسال ارتباط نمی دهید بلکه با یک کودک ارتباط برقرار می کنید ، مدام در برخورد با آنها بوجود می آید.اینها امیلی ، کارلسون و پیتر پینا هستند ... اما در افسانه ها ، این شخصیت ها بسیار خنده دار و زیبا هستند و در زندگی واقعی برخورد با آنها چندان خوشایند نیست.و از همه مهمتر ، وقتی مادران و پدران چنین رفتار می کنند ...
والدینی که بزرگ نشده اند می توانند مورد اهانت قرار بگیرند و تمام روز را صرف "رقصیدن" برای فرزندان خود کنند ، ترتیب تحریم ها ، سرکشی به عنوان نوجوان ... برخی حتی به موقعیت های بحرانی فرار می کنند.ترجیح می دهد مشکل کودک را حل نکند ، بلکه "توجه نکند".من از یک پدر بی رحمانه یک خانواده می دانم که هر وقت بیمار می شود یکی از فرزندانش بیمار می شود.این فرد به طور ناخودآگاه برای جلب توجه در خانواده در حال رقابت است.
و این حتی بدتر است: پدر انتظار دارد که کودک شروع به "خراب کردن" مشکلات بزرگسالی کند ، به عنوان مثال ، او از برادر /خواهر کوچکتر خود مراقبت خواهد کرد ، "میله صاعقه" از ظلم بر همه مادربزرگ ها خواهد بود ، شروع به نجات پدر می کند.از مستی یا رفتار ایده آل آنها برای ثابت کردن دائم به مادر که او "تنها" است.
چرا برخی از والدین رفتارهای نوزادی می کنند؟
همه دردر مرحله خاصی از پیشرفت ، او نه تنها چیز جدیدی را می آموزد ، بلکه وظایف اساسی را که مربوط به سن او می باشد ، نیز حل می کند.و به او در این افراد نزدیک که به این دوره از زندگی نزدیک هستند کمک کنید.کودکانی که والدین آنها به عنوان شخصیتهای شخصی خود ، درک و برآورده کردن نیازهای خود ، مراقبت و پشتیبانی ، توانایی پذیرش کامل را داشته اند ، بهترین زندگی در هر سن را برای زندگی کامل در زندگی بزرگسال خود حفظ می کنند.
آنها شاد ، سرشار از ایده هستند و با دنیای درونی خود و جهان خارج مطابقت دارند.روانشناسان درباره چنین شخصی می گویند - فرزند درونی او سالم است.
در هر بزرگسال ، یک کودک "درونی" زندگی می کند - تجربه و تجربیات و روابط خود در کودکی زندگی می کند.و اگر این کودک درونی زمان خود از مراقبت ، عشق ، پذیرش ، پشتیبانی کافی برخوردار باشد ، مرد بالغ آماده است تا همه این موارد را با عزیزان خود به اشتراک بگذارد.چقدر خوشحالیم که ، در زندگی ، اعتماد به نفس و مسئولیت پذیر هستیم ، بستگی به این دارد که فرزند درونی ما چیست.
كسانی كه در طی مراحل سنی خاصی زندگی نكرده اند ، كه نیازهای مهم آنها برآورده نشده است (مورد آزار و اذیت ، تحقیر ، نادیده گرفتن ، رها كردن از خود ، استقلال سرکوب شده) ، در دوران كودكی گیر كرده اند.روانشناسان چنین افرادی را بچگانه ، نابالغ می نامند و فرزند درونی چنین شخصی آسیب دیده است.
او همیشه احساس نارضایتی ، نیازمند ، متروک ، وابسته می کند.این افراد اغلب با این موارد مشخص می شوند:
- - عدم مسئولیت پذیری ،
- - عدم توانایی در تصمیم گیری ،
- - کنترلعواطف ،
- - خواستار دیگران ،
- - خودمحوری ،
- - حداکثر گرایی ،
- - سرسختی ،
- - کینه ورزی ،
- - توهین ،
- - تحریک پذیری ،
- - تمایل به شکایت و سرزنش خود برای عدم داشتن خصوصیات کودکانه.
تصاویر ، نارضایتی ها ، ادعاهای چنین کودک بزرگسالی در ابتدا برای والدین در نظر گرفته شده است ، اما برای افراد دیگر ، غالباً شرکای زندگی و فرزندان خود پیش بینی می شود.
بله ، اگر پسری توجه والدین خود را به عنوان كودك جلب نكرده باشد ، می تواند نسبت به فرزند تازه متولد شده خود صمیمانه مورد اهانت و عصبانیت قرار گیرد زیرا او توجه زیادی از این زوج به خود جلب می كند.
حلقه بسته
غالباً به دلیل فرزند "حقیقی" ، "بهبودی" فرزند درونی والدین نوعی وصله زخم های ذهنی است.به عنوان مثال ، پدری که از داشتن تمام لذت های فرزندان ، عشق و مراقبت از او محروم شده باشد ، در درک هوی و هوس و "ناچیز" ، از نظر او ، آرزوهای فرزند خود را دشوار خواهد کرد.او به یک کودک کوچک اطاعت مداوم ، تمایل ، فقط نمرات عالی و بدون انجام وظایف سنی نیاز خواهد داشت.
این روش "اشتباه" او برای یافتن راحتی عاطفی و احساس خودکفایی و اهمیتی است که در کودکی مورد آزمایش قرار نگرفته است.کودک چنین والدینی غالباً عبارات را می شنود: "همه به خاطر شما!" ، "اگر نه برای شما - من می توانستم ... (یک ورزشکار عالی بشوم ، خوب ازدواج کنید ، به خارج از کشور بروید و غیره.")
چنین فرزندی چه می ماند؟مسئولیت همه چیز ، از جمله والدین غیر بالغ را بر عهده بگیرید.و آنگاه او نیز بدون اینكه پدر شود ، پدر می شودو اوضاع خود را تکرار می کند ...
هرچه والدین بزرگتر می شوند
بنابراین می بینیم که پدر - "فراری" شیوه ای از رفتارهای شیرخوارانه را به فرزند خود منتقل می کند ، و این از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.چگونه این حلقه شرور را بشکنیم؟
بزرگسالی همیشه نیاز به شجاعت دارد.توهین از کودک آسانتر و سودآورتر است: او هیچ چیز نمی داند و مسئولیت هیچ چیز و غیره نیست.البته ، می توانید زخم ها و زخم های خود را برای مدت طولانی گرامی و تغذیه کنید ، والدین خود را سرزنش کنید و جهان را ناعادلانه بدانید.
اما اگر می دانید که تجربه کودکی شما ضعیف و حتی آسیب زا است ، در حال حاضر گامی مهم در جهت بهبود است.تنها آنچه در آن زمان لازم است این است که یاد بگیرید که تصمیم بگیرید به تنهایی تصمیم بگیرید ، مسئولیت هر آنچه در زندگی اتفاق می افتد و در روابط با فرزندان است را به عهده بگیرید ، خود را به عنوان مقصر اصلی ، موفقیت و ناکامی در مشاغل دشوار آموزش بدانید.
موافقم ، فقط در صورت نزدیك بودن نزدیكانی كه مسئولیت آنها بر عهده آنهاست ، شیرخوار بودن میسر است ، برای مثال ، مادری كه همیشه به یاری فرزند 40 ساله خود خواهد آمد ، یا زوجه ای كه از همه بار مراقبت از فرزندان مراقبت می كرد..
بنابراین ، یکی از وظایف اصلی خانواده برای کسانی که فرزند بزرگسالی را "می کشند" این نیست که یاد بگیرند چگونه مسئولیت مشترک بین همه اعضای خانواده را به اشتراک بگذارند ، بخشی از مسئولیت های یک شریک را به آنها واگذار کنند.به عنوان مثال ، همسران مجبور نیستند كه همسر خود را در كنار فرزندان خود رها كنند (در حالی كه هنوز هم به آنها اجازه می دهند ابتکار عمل خود را انجام دهند) ، و مردان - به زنان این فرصت را می دهند كه در مناطقی غیر ازاز بزرگ کردن کودکانو برای والدین بسیار شیرخوار - از ترس از خطرات ، ترك از ناحیه آسایش ، انجام كاری كه اساساً با روش قدیمی زندگی و اعمال متفاوت باشد ، نترسید.
به عنوان مثال ، از والدین خود دور شوید ، دور شوید و با مردان بد برخورد با کودک خود برخورد کنید ، در صورت بروز نزاع ، اولین قدم را برای آشتی بردارید و غیره.جستجوی کمک از متخصص (روانشناس ، روان درمانی) نیز به هر حال یک عمل بسیار بزرگسال است.و اگر پدر بزرگ شد ، مسئولیت زندگی خود را به عهده گرفت ، به طور خودجوش آن را به فرزندان آموزش می دهد.و هرگز خیلی دیر نیست که کار خود را شروع کنید.
