روابط خانوادگی: چرا مردم فرزندان می خواهند؟
چرا مردم می خواهند بچه دار شوند و فرزندان خود را پرورش دهند: جنبه روانشناختی
دیر یا زود ، هر زوج متاهلی به این نتیجه می رسند که می خواهند فرزندان داشته باشند.برای هر شخص ، سنی که او کاملاً این خواسته را درک کرد ، خودش است.
بعضی اوقات نیاز به بچه دار شدن در سنین جوانی و گاه به بزرگسالی می رسد.نکته اصلی این است که کودک وقتی بخواهد متولد می شود و انتظار آن را دارد.بهتر است یک کودک 30 ساله داشته باشید اما کاملاً از مسئولیت این مرحله و داشتن آرزو آگاه هستید تا اینکه به یک مادربزرگ و مادربزرگ 20 ساله بروید.یک مادر نوجوان ، که خود هنوز کاملاً کودک است ، بعید به نظر می رسد که بتواند واقعاً آماده باشد تا کودکش مسئولیت بزرگ کردن یک فرد جدید را به عهده بگیرد.
چرا مردم کودکان می خواهند؟انگیزه ها و دلایل این نیاز بسیار متنوع است.نوزاد یک پسوند جنس است و این واقعیت برای مردانی که خون آنها به طور طبیعی تمایل به انتقال بر روی ژن های آنها است از اهمیت بسیاری برخوردار است.زنان همچنین یک غریزه مادری قوی دارند ، بنابراین اغلب ما نمی توانیم دلیل نیاز به کودک را توضیح دهیم - بنابراین این نیاز طبیعی به نظر می رسد و نیازی به توضیحی ندارد.
اما ، البته ، روانشناسی انسانی آنقدر پیچیده است که نمی توان میل به فرزندان را به ندای خالص غریزه کاهش داد.برخی از افراد می توانند به طور منطقی نیاز فرزندان خود را توجیه کنند.بله ، ممکن است کودک به عنوان یاری دهنده و تحقق امیدهای برآورده شده به والدین احتیاج داشته باشد.
افرادی که به دلیل نیاز خود چنین توضیحی می دهندغالباً به کودک بزرگسالی خود دیکته می کنند که چه کاری انجام دهد ، چه کاری را در زندگی انجام دهد ، با چه کسی دوست باشد و با چه کسی رهبری نکند.والدین استبدادی که با نگرش مصرف کننده نسبت به فرزندشان متمایز می شوند ، ناامید شده اند.
كودكانی كه در معرض فشارهای بیش از حد كودك قرار گرفته اند ، ممكن است شروع كنند كه والدین خود را در دوران نوجوانی اجتناب كنند و در برابر آنها قدم بگذارند.و اگر والدین قدرتمند موفق به شکستن اراده فرزند خود شوند ، او نیز بعید است که در بزرگسالی خوشحال شود.
تمایل به کنترل مداوم کودک برای والدین مجرد و یا افرادی که هنگام تولد فرزند قصد دارند او را به شخصی تبدیل کنند که متناسب با ایده های ایده آل آنها باشد.
به عنوان یک قاعده ، این انگیزه ها دلایل اصلی روانشناختی هستند - خود تحقق ناموفق والدین ، اشتباهات مهلک در جوانی ، تنهایی و قدرت عشق.کودکان آخرین امید افراد تنهایی هستند که زندگی شخصی آنها توسعه نیافته است.
زنانی که احساس می کنند عملکرد فرزندآوری ممکن است به زودی در بزرگسالی آنها را ناکام کند ، جرات می کنند فرزند خود را به دنیا بیاورند.آنها معتقدند كه كودكان به آنها كمك می كند تا با تنهایی مقابله كنند ، و در سالمندی كسی خواهد بود كه "لیوان آب بدهد".البته چنین زنهایی قابل درک هستند و نمی توانند محکوم شوند.با این حال ، آنها ممکن است ناامید شوند وقتی کودکی که از پوشک خارج می شود ، شروع به سوال می کند که پدرش کجاست.در یک خانواده ناقص ، کودکان با سازگاری اجتماعی مشکلات بسیار بیشتری را تجربه می کنند.زنی که فرزندش آگاهانه بدون پدر بزرگ می شود باید همه کارهایی را انجام دهد تا به او کمک کند تا بفهمد کودک به هیچ وجه مقصر نبودن نیستخانواده شوهر
برای یک مادر مجرد نیز خطر تحقیر زندگی فرزندش با حضانت مستمر مادرش وجود دارد که این در حال حاضر تهدیدی برای زندگی خودش محسوب می شود."مادران سونی" معمولاً در زندگی شخصی خود ناراضی هستند زیرا بین احساس تعهد نسبت به مادرشان و تمایل به زندگی خودشان پاره شده اند.
هنگام تصمیم گیری در مورد فرزندی در خانواده ، به خود گوش دهید.و اگر معلوم شود که میل به فرزندآوری مبتنی بر نیاز به زندگی به فرد جدید است ، از او مراقبت کنید ، بهتر روی او سرمایه گذاری کنید ، پس از میل واقعی شما.
