پریآرتریت زانو - چگونگی درمان دارو ، فیزیوتراپی ، ورزش و جراحی

نه تنها مفاصل زانو ، بلکه بافت نرم و یا پیر نرم مفصلی نیز در معرض فرآیند التهاب قرار دارند.به طور سنتی به این بیماری پریآرتریت گفته می شود.بیشتر اوقات آسیب شناسی روی تاندون پنجه غاز (تقریباً 4 سانتی متر زیر خم زانو) تأثیر می گذارد.پری آرتریت زانو علائم خاصی ندارد و تظاهرات آن شبیه سایر بیماری های سیستم اسکلتی عضلانی است ، اما التهاب به راحتی قابل درمان است.

پریآرتریت زانو چیست

این بیماری التهاب بافتهای واقع در اطراف مفصل است.پری آرتریت در معرض تاندونهای عضلانی ، کپسول مفصل ، سیستم اسکلتی عضلانی قرار دارد.مفصل زانو در روند التهابی دخیل نیست.اغلب در زنان 40 سال آسیب شناسی ایجاد می شود.پزشکان پری آرتریت اولیه و ثانویه ترشح می کنند.اول تحت تأثیر عوامل درون زا و برون زا شروع می شود ، دوم - به دلیل تغییرات دژنراتیو-دیستروفی در مفصل ، وقتی بیماری های مزمن (پوکی استخوان ، آرتروز ، آرتروز ، بورسیت) ادامه می یابد.

علل پری آرتریت

یک یاچندین عامل نامطلوب می تواند باعث پریآرتریت زانو شود.علل اصلی بیماری عبارتند از:

• ایستادن طولانی؛
• فعالیت بدنی شدید؛
• هیپوترمی اندام تحتانی.
• سبک زندگی بی تحرک؛
• آسیب زانو؛
• ناپایداری دستگاه اتصال
• بیماری غدد درون ریز؛
• چاقی؛
• اختلالات تعادل هورمونی؛
• آرتریت مزمن ، آرتروز.
• بیماری قلبی عروقی.

علائم

اصلی ترین علائم بالینی پریآرتریت مفصل زانو ، سندرم درد است که در:

عوارض احتمالی

عدم درمان پریا آرتریت زانو یا تشخیص بیماری به موقع ، در نهایت تومورهای فیبری در بافت های ملتهب ایجاد می شود که می توانند عملکرد مفصل زانو را مختل کنند..با پیشرفت پاتولوژی ، به طور جزئی یا کاملاً آتروفی رخ می دهد ، که ابتدا منجر به محدودیت عملکرد حرکتی و سپس به ناتوانی می شود ، زیرا تحرک اندام از بین می رود.با كیفیت بالا و به موقع درمان پره آرتریت بهبودی كامل بدون عوارض و ترمیم تحرک پا كاملاً ممكن است.

تشخیص

برای تشخیص دقیقpodiatrist جمع آوری بیهوشی ، نظرسنجی و معاینه را انجام می دهد.اگر بیمار زانو را با درد شدید خم کند ، برای تأیید تشخیص رادیوگرافی زانو به آن ارسال می شود.این مطالعه به شناسایی ضایعات تاندون پنجه غاز و ناهنجاری در بافت های مفصلی کمک می کند.در صورت لزوم ، پزشک ممکن است یک تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) یا اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) سفارش دهد.

درمان پری آرتریت زانو

برای جلوگیری از درگیری التهاب ساختارهای داخل مفصلی زانو ، درمان پریآرتریت پریآتروز یا مفصل زانو در مراحل اولیه توسعه ضروری است.در مرحله اولیه بیماری ، درمان محافظه کارانه انجام می شود و در بیماری مزمن برای رفع انقباضات ، چسبندگی ، کلسیفیکاسیون هایی که تحرک تحرک اندام ها را برطرف می کند ، جراحی تعیین می شود.

در دوره حاد پریآرتریت در مفاصل مبتلا به محدود کردن حرکت توصیه می شود.برای این منظور ، پزشکان برای جلوگیری از آسیب دیدگی بافت های ملتهب و کاهش علائم دردناک ، پوشیدن باند مخصوص را تجویز می کنند.در درمان پیچیده پریآرتریت زانو به روشهای فیزیوتراپی و تمرینات بدنی درمانی کمک می کند.دستور العمل های عامیانه ، که بیمار بعد از مشورت با پزشک در خانه استفاده می کند ، نیز در حال بهبود است.

دارو درمانی

در فرایند التهابی حاد ، دارو درمانی با تعیین داروهای ضد التهابی با تمرکز ضد درد شروع می شود.اینها داروهای غیر هورمونی در قرص ها یاتزریقدردهای شدید ضد درد را برای استفاده داخلی و خارجی تجویز کنید.اگر داروهای غیر استروئیدی اثر مثبتی نداشته باشند ، از داروهای هورمونی استفاده می شود.ضرورتاً در دوره درمان ، مجتمع های معدنی - ویتامین با مقدار بالای ویتامین های گروه B را تجویز کنید.برخی داروهای محبوب پریآرتریت:

1. ژل Fastum.دارای اثر ضد درد موضعی ، ضد اگزوداتیو است.درد مفاصل را کاهش می دهد ، برای درمان علامت دار پیچیده پریآتریت موثر است.برای درد در مفصل زانو ، مقدار کمی ژل 1-2 بار در روز به مدت بیش از 2 هفته در ناحیه ضایعه اعمال می شود.درمان طولانی مدت می تواند منجر به تظاهرات آلرژیک پوستی شود: خارش ، بثورات ، درماتیت تماسی.
2. پردنیزون.کورتیکواستروئید ، عملکرد ماکروفاژهای بافتی و لکوسیت ها را مهار می کند.دارای خاصیت ضد حساسیت ، ضد التهابی ، ضد عفونی کننده است.در آسیب شناسی مفاصل در 30-20 میلی گرم در روز تعیین شود.دوره درمان - بیش از 14 روز نیست.در صورت مصرف بیش از حد ، چاقی ، چربی بیش از حد ، آکنه ، پوکی استخوان ، پیشرفت زخم ناشناخته و عوارض جانبی دیگر امکان پذیر است.

داروهای ضد التهاب

داروهای غیر استروئیدی در دارو درمانی پریاستریت استفاده می شود.NSAID ها شدت التهاب را کاهش می دهند ، درد را کاهش می دهند.به خاطر داشته باشید که موارد منع مصرف بسیاری از موارد مصرف آنها وجود دارد ، بنابراین خودتان را تعیین نکنید.داروهای ضد التهاب مؤثر:

1. ضد ادم ، ضد تب ،اثر ضد درددر درمان پریآرتریت ، زانو درد را از بین می برد ، از تورم در ناحیه التهاب جلوگیری می کند ، سفتی حرکات را کاهش می دهد.طبق دستورالعمل Nyzes توصیه می شود بعد از غذا ، قرص را در مقدار کمی آب حل کنید.دوز روزانه - 1-2 قرص در روز 50 میلی گرم.دوره درمان - 7-10 روز.موارد منع مصرف قرص ها شرایط زیر را دارند: تشدید فرآیندهای فرسایش در دستگاه گوارش ، نارسایی حاد کلیوی و کبدی ، بارداری ، شیردهی ، آسم برونش ، درماتیت آتوپیک.
2. اورتوفن.NVPS ، یک مشتق اسید فنیل استیک است.مکانیسم عمل با کاهش فعالیت COX همراه است.دارای خاصیت ضد درد ، ضد التهابی ، اثر ضدپیری متوسط ​​است.با پری آرتریت زانو ، دوز روزانه 25-50 میلی گرم 2-3 بار در روز به مدت 5-7 روز.این دارو را برای تشدید زخمهای فرسایش ، خونریزی اختلال در علت ناشناخته ، حساسیت به اجزای آن تجویز نکنید.

تمرین های ویژه

پس از یک دوره حاد پریآرتریت ، پزشک ارتوپدی ممکن است فیزیوتراپی را تجویز کند.تمرینات نتایج درمانی را تکمیل می کند ، و به دستیابی به بهبودی کامل کمک می کند.تربیت بدنی برای هر بیمار به صورت جداگانه توسعه می یابد.کلاسها به شل شدن عضلات ، ترمیم لحن عضلات ، حجم حرکات ، افزایش کشش رباط ها کمک می کنند.

مدت اولیه تمرین درمانی 5-10 دقیقه است.در ابتدا مهم است که زمان مشترک را برای بهبودی اختصاص دهید ، بنابراین هنگام نشستن روی صندلی از ورزش استفاده می شود.سپس در حال اجرا در محل اضافه می شود ،چمباتمه ، ضربات ، پرش.شدت آن کم است و بستگی به شدت بیماری ، سن بیمار دارد.به تدریج پیچیدگی تمرینات افزایش می یابد ، بار روی مفصل زانو طولانی تر می شود.

درمان فیزیوتراپی

روشهای فیزیوتراپی برای درمان التهاب حاد کیسه های مفصلی و مفاصل بافت مجاور تجویز می شود.دوره ها بر اساس شرایط بیمار به صورت جداگانه انتخاب می شوند.فیزیوتراپی که در دوره حاد پری آرتریت زانو انجام می شود:

1. مغناطیس درمانی پالس.نفوذ در التهاب توسط میدان های مغناطیسی با شدت متفاوت رخ می دهد.در طی این روش یک گشادکننده عروق ، تخلیه لنفاوی ، اثرات ضد فشار خون و فشار خون بالا وجود دارد.
2. لیزر درمانی مادون قرمز.بدن تحت تأثیر امواج نوری در محدوده مختلف و بیشترین عمق نفوذ قرار دارد.تحت اثر پرتوهای مادون قرمز که گرم می شود ، واکنش های فیزیکی و شیمیایی تولید شده توسط مواد فعال بیولوژیکی را تسریع می کند ، لکوسیت ها به ضایعه فرستاده می شوند.
3. الکتروفورز نووکائین.تحت تأثیر جریانهای الکتریکی ، یون های نووکائین به عمق بافت های آسیب دیده می روند و غلظت بالایی از داروها را ایجاد می کنند.اثر درمانی به مدت 15 ساعت یا بیشتر ادامه دارد.

جراحی

اگر اقدامات محافظه کارانه فایده ای نداشته باشد ، بیمار مبتلا به پری آرتریت زانو برای معالجه جراحی ارجاع می شود.هدف از این عملیات بازگرداندن تحرک اندام است ،برداشتن چسبندگی و نواحی تغییر یافته در ناحیه رشد استخوان استخوان ران ، و به دنبال آن انعطاف پذیری.بدون کمک فوری ، اندام در نهایت تحرک را از دست می دهد و فرد معلول می شود.چندین روش جراحی برای پریآرتریت زانو وجود دارد.

آرتروسکوپی در دسترس ترین روش تا به امروز است.این عمل به مداخلات کم ترومائی اشاره دارد ، زیرا بافت نرم را خراب می کند.آرتروسکوپی تحت بی حسی نخاعی انجام می شود.در بالای مفصل ، جراح برای آرتروسكوپ و سازها دو سوراخ می كند.کیسه مشترک با محلول نمکی باد می شود تا به همه نواحی حفره دسترسی پیدا کند.این عمل بیش از یک ساعت طول نمی کشد.

درمان های مردمی

برای کاهش شدت علائم پریآرتریت ، می توانید کمپرس هایی از برگهای گلهای گیاه مارشملو ، بورکینا و گل آذین بابونه درست کنید.برای تهیه لازم است گیاهان خشک را به مقدار مساوی مخلوط کنید.سپس 2 قاشق غذاخوری.ل250 میلی لیتر آب جوش را جوشانده ، اجازه دهید 20 دقیقه آن را تزریق کرده و پارچه را در تزریق خیس کنید.انجام کمپرس در شب ضروری است.دوره درمان - تا از بین بردن کامل درد.

برای افزایش ایمنی و بهبود بازسازی بافت ، توصیه می شود روزانه 2-3 بار چای ویتامین را از برگهای توت ، زغال اخته ، باسن گلاب بنوشید.برای تهیه آن لازم است در یک قاشق غذاخوری یک ظرفیت قرار داده شود.در هر گیاه 300 میلی لیتر آب جوش بریزید ، اصرار کنید و مانند چای معمولی بنوشید.برگ درخت غان ، پوست بید همان خاصیت درمانی دارند.

پیشگیری

به منظور جلوگیری از پیشرفت در مفصل زانو پریاستریت ، لازم استعوامل موثر در بروز آن را از بین ببرید:

• از صدمات زانو جلوگیری کنید.
• بار را روی اندام به طور مساوی توزیع کنید.
• از هیپودینامیک جلوگیری می کند.
• ورزش باید متوسط ​​باشد.
• از قوانین تغذیه سالم پیروی کنید.
• به موقع فرآیندهای التهابی را که در بدن رخ می دهد درمان کنید.

Video

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.