درمان شنوایی ، ناشنوایی بعد از مننژیت.ناشنوایی در نتیجه مننژیت.

ناشنوایی در نتیجه مننژیت.داشتن وقت کاشت

ظاهر ناشنوایی در هر سنی یک تغییر پاتولوژیک محسوب می شود که در از دست دادن شنوایی حاد ابراز می شود.به عنوان یک قاعده ، آن را با اثرات منفی جهان یا بیماری ها به دست می آورد و همراه است.

گزینه دیگر یک شکل مادرزادی است ، هنگامی که ناشنوایی در نتیجه ناسازگاری مرکز شنوایی یا کانال های مربوطه نمایان می شود.اگر یک فرد بالغ یا کودک تغییراتی در رفتارهای خود داشته باشد ، این اولین دلیلی برای نگرانی و مراجعه به یک متخصص گوش و حلق و بینی است.

آسیب شناسی توسعه

ناشنوایی به عنوان اختلال یا کم شنوایی بروز می کند.به طور معمول ، دامنه شنوایی از 20dB تجاوز نمی کند.در مورد اختلال در درک شنوایی ، می توان آسیب شناسی را به سه مرحله توسعه تقسیم کرد.

در درجه خفیف دامنه از 39 dB تجاوز نمی کند (غیرممکن است که شخص با زمزمه صحبت کند) ، در صورت تغییر تدریجی شنوایی - 69 dB (درک زبان گفتاری عادی غیرممکن است) ، در آخرین مرحله توسعه ، فرد زبان را نمی فهمد ،حتی اگر تماس گیرنده فریاد کند - دامنه فوقانی به 94 دسی بل می رسد.

تشخیص برخی از تفاوت های ظریف در بیماری مهم است.هنگامی که بیمار توانایی شنیدن صداها را داشته باشد ، یک متخصص به عنوان کم شنوایی تشخیص داده می شود.اگر در دامنه حداکثر 90 دسی بل باشد ، فرد قادر به تشخیص زبان واسطه است ، سریعتر او ناشنوایی ایجاد می کند.

چرا ناشنوایی ایجاد می شود؟

پذیرفته شده استدر نظر بگیرید که ناشنوایی می تواند از طریق عوامل محیطی خارجی منفی ایجاد شود ، یعنی شخصیت به دست آورد.یا کودک در حال حاضر با نقصی به دنیا آمده است ، که باعث می شود این بیماری ماهیت مادرزادی داشته باشد.

به عنوان یک قاعده ، ناشنوایی در این حالت به دلیل مستعد ارثی رخ می دهد ، یا در طول رشد جنین ، مادر از مواد مخدر غیرقانونی استفاده می کرد یا از الکل سوء استفاده می کرد.

صحبت از شکل اکتسابی این بیماری ، عوامل بسیاری وجود دارد که بر کانال شنوایی تأثیر منفی می گذارد.علت اصلی ناشنوایی بیماری های عفونی (مننژیت ، سرخک) است.عفونت های انسانی همچنین می تواند رخ دهد که کانال چاقی ، مقادیر زیادی گوگرد یا خون را تحت تأثیر قرار می دهد.همچنين ناشنوايي ناشي از ناشي از آن است:

هنگام بروز اوتيت متوسط يا حاد.در اولین تجسم ، مایعات در گوش میانی تجمع می یابند.
تروما پیچیده در سر ممکن است رخ داده است که می تواند مراکز را تحت تأثیر قرار داده یا فعالیت مغز یا تروما یا گوش را کند کند.
تغییر سن در سلولهای حسی ممکن است با افزایش سن مشاهده شود ، بنابراین افراد مسن کمی بدتر از نسل جوان شروع به شنیدن می کنند.
انباشت مقادیر زیادی گوگرد یا نفوذ میکروب های مضر که باعث ایجاد بیماری عفونی می شوند.

علائم

باید درک کرد که ناشنوایی به آرامی و به تدریج رشد می کند.بیدار شدن از خواب در صبح غیرممکن است و می دانید که اصلاً کسی نمی تواند چیزی را بشنود یا درک کندفقط صدا و لحن.

به عنوان یک قاعده ، در مرحله اولیه توسعه ممکن است سرگیجه ناگهانی ، درد با شدت متفاوت در گوش ، اختلال در دوره ای از فعالیت شنوایی وجود داشته باشد.

ممکن است برخی افراد احساس کنند که یک شی خارجی در گوش آنها وجود دارد.این معمولاً به این دلیل است که مایعات یا گوگرد می توانند در گوش میانی جمع شوند.

تشخیص ناشنوایی

متأسفانه ، تشخیص خود ناشنوایی کاملاً مشکل ساز است.بنابراین توصیه می شود ابتدا با یک متخصص گوش و حلق و بینی مشورت کنید که معاینه کیفی را انجام داده و در صورت لزوم برای معاینه به بیمار مراجعه کند.در طول بررسی ، هر متخصص باید دریابد:

در جایی که مشکل بومی سازی شده است ،
چقدر توانایی شنوایی از بین رفته است ،
چه عواملی می تواند باعث کم شنوایی شود.

برای تعیین میزان کم شنوایی شدید ، هر متخصص از تکنیک های مختلفی استفاده می کند:

واتوسکوپی ،
آزمایش شوواچ
، یاسمعک

به منظور بررسی وضعیت داخلی گوش ، متخصصان از تصویربرداری رایانه ای یا رزونانس استفاده می کنند.

روشهای ممکن درمان

روش درمانی بسته به نوع شکل موجود توسط پزشک متخصص انتخاب می شود.

به عنوان مثال ، بیماران مبتلا به بیماری حاد به بیمارستان مراجعه می کنند.
برای جلوگیری از خراب شدن بیشتر ، یک عمل فوری در بخش گوش و حلق و بینی انجام شده است.

معمولاً آماده سازی و جراحی مورد نیاز استبیش از یک هفته طول نمی کشد.تمام داروهای لازم به صورت عضلانی به بیمار تزریق می شود.با وجود حفظ وضعیت جسمی بیمار ، متخصصان در اسرع وقت سعی می کنند تشخیص دهند که محلی سازی وی در کجا اتفاق می افتد و چه عواملی باعث شده است.

امروزه چندین روش رایج برای کنترل ناشنوایی وجود دارد که بسته به تشخیص و ویژگی بیماری ، به بیمار اختصاص می یابد.

اثرات دارویی بر بیماری ها

به منظور مقابله با بروز ناشنوایی ، متخصصان غالباً از چهار گروه دارو استفاده می کنند که می توانند کم تحریک شنوایی را تحریک کنند.

دسته اول شامل استفاده از گلیسین ، رایج ترین نماینده کلاس ماده nootropic است.آنها به بهبود گردش خون و همچنین به عبور طبیعی روند احیای الیاف عصبی کمک می کنند.
تیمامین برجسته ترین نماینده گروه دوم در نظر گرفته می شود.به درستی ، به گروه ویتامین های B تعلق دارد.لازم به ذکر است که هر ماده ای که بخشی از ویتامین B باشد ، باعث هدایت عصب می شود ، کار شاخه شنوایی نیز توسط این مواد بهینه می شود.
بدون استفاده از داروهای ضد باکتریایی که پزشک در صورت وجود بیماری عفونی شناخته شده است ، درمان وجود ندارد: اوتیت حاد یا چرکی.به عنوان یک قاعده ، در ترکیب با داروهای ضد باکتریایی (آزیتروکس) ، لیست با داروهای ضد التهابی (نوروفن) تکمیل می شود.
در طی مراحل التهابی ، هر بیمار موظف است آنتی هیستامین ها را مصرف کند.آنها به کاهش تورم کمک می کنند.این گونه عوامل شامل zirtek یا furosemide هستند.

انجام عمل جراحی یا لانه گزینی

به طور معمول ، اگر متخصصان دریافته اند که سمعک ها شکست خورده اند ، کاشت کاشت انجام می شود.

از آنجا که پیشرفت پزشکی تا به امروز متوقف نشده است ، قبلاً کاشت استخوان مصنوعی وجود دارد که پس از عمل ، تحرک آنها را افزایش می دهد و مردم شروع به شنیدن خیلی بهتر می کنند.در صورت بروز آسیب شناسی در اثر نقص غشای تمپان ، پزشکان از میرینگوپلاستی استفاده می کنند.برای شروع ، محل ناحیه آسیب دیده مشخص می شود و سپس با جراحی ، پروتز جایگزین می شود.

طبق آمار ، اکثر تغییرات پاتولوژیک منجر به کم شنوایی فقط از طریق کاشت کاشته می شود.بعد از شنیدن تعویض ، فرد فرصت دوم را دارد که یک سبک زندگی عادی را طی کند و با افراد دیگر ارتباط برقرار کند.

در بعضی شرایط ، معمولاً در موارد در حال اجرا ، ممکن است بیمار به رفع سریع تر مشکل نیاز داشته باشد.در این حالت از ایمپلنت ها برای بهبود کار گوش میانی ، ساقه مغز استفاده می شود.

برای این منظور ، الکترودهای ویژه به صورت مصنوعی معرفی می شوند تا از نظر کیفی روی عصب شنوایی تأثیر بگذارند.ماهیت چنین عملی ، ثبت و اعمال مؤثر در کانال استبرای بهبود انتقال سیگنال