درماتیت دورانی در کودکان و بزرگسالان - دارو درمانی

فرآیندهای التهابی در ناحیه دورانی ، احساس ناراحتی ناراحت کننده را به بیمار می دهد.، درد و خارش.اشکال مختلفی از درماتیت وجود دارد که از نظر علائم و منشأ آنها متفاوت است.برای جلوگیری از بروز عوارض ، هر گونه نیاز به تشخیص و درمان به موقع دارد.

علل

توسعه پاتولوژی تحت تأثیر تولید مثل باکتریها در ناحیه دورانی اتفاق می افتد.این بیماری اغلب در افراد دارای اضافه وزن با عفونتهای مزمن ، هایپرهیدروز بروز می کند.عوامل زیر در ایجاد درماتیت نقش دارند:

• وجود بواسیر.
• واکنش آلرژیک به مواد شوینده لباسشویی که برای لباسشویی استفاده می شود.
• دوچرخه سواری منظم؛
• حساسیت به محصولات بهداشتی برای ناحیه دورانی.
• صدمات مقعد؛
• اسهال؛
• کاهش ایمنی ، ضایعات مقعد ، استافیلوکوک ، قارچ کاندیدا.
• اختلال در تعادل ميكرو فلور روده ، مهبل.
• واکنش آلرژیک به پارچه ساخته شده از مواد مصنوعی.
• انتروبیازیس؛
• انتقال فرآیندهای التهابی در روده به مقعد.

نوعی درماتیت نادر و خطرناک در ناحیه اطراف آن آبستنی است ("بیماری جیپ").چنین آسیب شناسی خطر را افزایش می دهدعوارضی که با عمل جراحی متوقف می شوند.دلیل آن ماندن طولانی مدت در چرخ خودرو است.با داشتن یک صندلی ثابت ، موهای موجود در ناحیه پرینه شکسته می شوند ، سپس به پوست جذب می شوند.نتیجه آن زخم های چرکی در اطراف مقعد در بزرگسالان است که دارای معابر کوتاه و خارق العاده ای هستند.

علائم

انواع درماتيت در ناحيه پستانال توسط تظاهرات معمول مشخص مي شود.علائم زیر مشاهده می شود:

• احساس درد در ناحیه دورانی.
• بروز ترک ، مقیاس در بافت مقعد؛
• تراکم ، تورم ، سوزش ، قرمزی مقعد (که گاهی اوقات به سمت راست روده گسترش می یابد).
• ظاهر زخم ها ، سرانجام پوسته پوشانده شده است.
• خارش دورانی؛
• تشکیل پاپول ها ، نبض ها ، وزیکول ها.
• درد در دفع مدفوع.
​​

درمان

درماتیت پریانال نیاز به درمانی متناسب با شکل بیماری دارد.با توجه به نتایج تشخیص ، پزشک نقشه درمانی را انتخاب می کند که شامل استفاده از داروهای گروه های زیر است:

ویژگی های درمان کودکان

طرح درمان درماتیت در کودکان باید براساس داده های تشخیصی توسط پزشک انتخاب شود.یک شرط مهم برای درمان موفقیت آمیز فرآیندهای التهابی در ناحیه دورانی ، عادی سازی وضعیت عاطفی کودک است.درمان شامل استفاده از داروهای ایمن است که به سلامتی کودک آسیب نمی رساند.برای تسکین علائم درماتیت از داروهای زیر استفاده می شود:

• آنتی هیستامین ها (دیازولین ، تاویل).
• محرک بازسازی بافت (Bepanten).
• ضد عفونی کننده (Drapolin)؛
• عوامل ضد قارچی (کلوتریمازول)؛
• آماده سازی انتهلمینتیک (پیرانتل).

طب مردمی

داروهای درمانی درماتیت ناحیه پریانال به کاهش علائم طب عامیانه بر اساس مؤلفه هایی که دارای فعالیت ضد التهابی ، ضد پرفیوژن ، ضد عفونی کننده هستند ، کمک می کند.در اولین تظاهرات آسیب شناسی ، توصیه می شود از دستور العمل های زیر استفاده کنید:

1. مخلوطی از پوست بلوط ، بابونه ، گله های گرفته شده را به مدت 1 قاشق غذاخوری تهیه کنید.لمجموعه را 1 قاشق غذاخوری پر کنید.آب جوش ،فشار دهید تا محلول رنگ قهوه ای تیره داشته باشد.گاز را با مایع خیس کنید.کمپرس را به مدت 30 دقیقه در ناحیه دورانی بمالید.با درماتیت ، روش را 3-4 بار در روز ، دوره 10-14 روز انجام دهید.
2. 1 قاشق غذاخوری.لبره موم ، با قرن connect وصل شوید.لروغن نباتیسواب پنبه را با ماده به دست آمده خیس کنید.درماتیت دسته ای را 3-4 بار در روز به مدت 20-30 دقیقه انجام دهید.دوره درمانی - 10 روز.
3. 1 لیتر آب جوش 200 گرم گل و برگ بابونه بریزید.اصرار بر این راه حل برای نیم ساعت.مایع را درون یک ظرف آب گرم (5-6 لیتر) بریزید.در حالت نشسته ، محل درماتیت مبتلا را در وان قرار دهید.روش را 1-2 بار در روز به مدت 15-20 دقیقه انجام دهید.دوره درمان باید تا زمان از بین رفتن علائم درماتیت ادامه یابد.

Prevention

روش اصلی پیشگیری از التهاب محیطی پیروی از قوانین بهداشت است.برای جلوگیری از درماتیت ، سایر توصیه ها باید رعایت شود:

• پوشک و پوشک کودک را به موقع عوض کنید.
• هنگام انتخاب لباس زیر برای لباس روزمره ، پارچه های طبیعی را ترجیح دهید.
• سطح مطلوب ورزش را به بدن ارائه می دهد.
• برای شستن لباس زیر از شوینده های حساسیت زا استفاده کنید.
• ایمنی را تقویت می کند؛
• به یک رژیم متعادل و سالم پایبند باشید.
• بطور دوره ای آزمون هایی را برای تعیین حضور کرم های هلیم ارائه می دهد.
• درمان به موقع را برای بیماری های عفونی و مزمن ارائه می دهد.
• برایاستفاده از ابزارهای نرم ، ظریف ، hypoallergenic.
• اگر اولین علائم دارید ، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

Video

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.