برونشیت مزمن - اولین تظاهرات تشدید ، دارو درمانی و داروهای مردمی

بسیاری از مردم با توجه به پرداخت به حملات طولانی مدت سرفه، زیرا آنها می توانند بیماری های التهابی جدی نشان می دهد.به عنوان یک آسیب شناسی حاد دستگاه تنفسی در بزرگسالان ، برونشیت مزمن که علائم اصلی آن تنگی نفس و خلط هنگام سرفه است ، در افراد بالای 40 سال دیده می شود.این بیماری در پس زمینه برونشیت حاد ایجاد می شود و علت آن در فرآیندهای التهابی در بافت و دیواره های برونش است.

برونشیت مزمن چیست

پاتوژنز بیماری مزمن با دفع بیش از حد مداوم خلط مخاط با آتروفی همزمان لایه های عمیق دیواره های برونش مشخص می شود.تنگی نفس وجود دارد ، عملکردهای ترشحی ، تمیز کننده و محافظ غشای برونش شکسته می شود.تشدید تا چندین بار در سال ثابت است و شکل مزمن نشانگر وجود علائم حداقل برای 3 ماه متوالی یا برای یک سال اما کمتر از دو سال متوالی نیست.این روند با تغییر دوره های تشدید و ترمیم ادامه می یابد.

حدود 10٪ از بزرگسالان از برونشیت منسوخ رنج می برند.بیماری مزمن به اولیه تقسیم می شود ، هنگامی که ضایعات پراکنده درخت برونش مشاهده می شود ، و ثانویه ، که در آن تنفس و سایر بیماری های بدن انسان عامل ایجاد کننده است.برونشیت انسدادی به طور جداگانه مشخص می شود.همچنین دارای یک دوره مزمن است و با اختلال در باز بودن برونش - باریک شدن لومن برونش ها مشخص می شود.

علائم

باید به یکباره بیان شود که علائم بیماری کاملاً فردی است ، اما در بین آنها تعدادی از علائم مشخصه وجود دارد که می تواند برونشیت فرض شود.تشخیص دقیق فقط پس از انجام آزمایشات اولیه و آزمایشگاهی توسط پزشک قابل انجام است.علائم اصلی سرفه است ، و در مرحله اولیه ممکن است به هیچ وجه بیمار را آزار ندهد ، یا فقط صبح بروز کند.

خلط دائمی بیرون کشیدن یکی دیگر از علائم بالینی این بیماری است.این مقدار می تواند متفاوت باشد و به دوره های 100-150 میلی لیتر در روز برسد.با این حال ، عامل تعیین کننده ثبات ترشحات است - آنها چسبناک می شوند.با گذشت زمان ، تنگی نفس با برونکواسپاسم همراه است و این نشانگر ظهور انسداد برونشی است.بیمار حتی با فعالیت بدنی کم ، خستگی عمومی و کاهش عملکرد نیز تعریق دارد.

علائم تشدید برونشیت مزمن

در مرحله پیشرفت بیماری در بزرگسالانحملات مکرر سرفه مشاهده می شود ، و میزان برون دهی خلط ، همانند برونشیت کاتارال افزایش می یابد.کیفیت آن متفاوت است ، می تواند چرک و حتی قطره خون وجود داشته باشد.این نشان دهنده تشدید برونشیت چرکی است.در مرحله تشدید درد در سینه شروع می شود.یک علامت شایع تب است.با وجود ویژگی خس خس سینه تنفس سفت می شود.یک کبودی از نوک گوش و بینی وجود دارد ، انگشتان ضخیم می شوند (به اصطلاح علامت طبل).

علل

در حال حاضر ، علت بیماری به طور کامل مشخص نشده است ، بنابراین به راحتی می توان گفت که علت بیماری مزمن نیست.می تواندابتلا به این بیماری تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله عفونتهای باکتریایی است که در ترکیب با سایر علل مانند پوسیدگی دندان ، سینوزیت و سایر موارد نیز وجود دارد.انگیزه ای برای پیشرفت بیماری مزمن است.کاهش ایمنی می تواند یک شرایط اضافی باشد.

لیست پیش بینی های ارثی که لوله های برونشی ضعیف را در معرض هرگونه تأثیر عوامل مضر قرار می دهد ، از این فهرست مستثنا نیست.در میان این موارد خطرات شغلی وجود دارد: به عنوان مثال ، اگر ذرات کوچک از جمله گرد و غبار در برونشها مستقر شوند.استعمال دخانیات و سیگار کشیدن طولانی مدت خطر بزرگی است.در پزشکی ، حتی مفهوم "سرفه سیگاری" وجود دارد که صبح مردم را عذاب می دهد.آب و هوای سرد و مرطوب نیز می تواند به دلایل دلایل مربوط باشد ، اما بیشتر از آنکه منبع وقوع آن باشد ، در ایجاد بیماری نقش دارند.

در کودکان

ردیابی از رشد کودک دشوار است.در مراحل اولیهعلائم برونشیت مزمن شبیه سایر بیماری های ویروسی مانند SARS است.تا سه سال ، آنها به هیچ وجه تشخیص داده نمی شوند ، زیرا اعتقاد بر این است که فقط در این سن عملکرد ایمنی ریه ها را افزایش داده اند.اگر بعد از این سن علائم باقی بماند ، پزشکان در مورد یک بیماری مزمن صحبت می کنند.

برخی از متخصصان این رویکرد را به اشتراک نمی گذارند و فقط از برونشیت حاد صحبت می کنند و معتقدند که فقط عفونت های ویروسی در پیشرفت بیماری نقش دارند.هنگامی که در بدن نوزاد قرار بگیرند ، آنها همیشه توسط سلولهای مخاطی مسدود نمی شوند و با ورود به غدد لنفاوی ، شروع به توسعه می کنند.این بیماری با تب ، کاهش اشتها و فعالیت همراه است.

خطر برونشیت مزمن چیست؟

اگر درمان برونشیت منسوخ به موقع انجام نشود ، آسیب شناسی های بیشماری می تواند در پس زمینه بیماری ایجاد شود.این بیماری می تواند ذات الریه ، آسم برونش ، آمفیزم ریه و سندرم آسم باشد.این بیماری ها به خودی خود خطرناک هستند ، اما با تشدید برونشیت می تواند عواقب تاسف آور به همراه داشته باشد.علاوه بر این ، یک درمان به خوبی طراحی شده ، همراه با اجرای کلیه توصیه های پزشک ، به بیمار کمک می کند تا از ظهور پیش زمینه بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی ریوی یا انسداد دستگاه تنفسی جلوگیری کند.

طبقه بندی

طبق طبقه بندی پذیرفته شده ، اشکال مختلفی از بیماری مزمن وجود دارد.ماهیت تغییرات برونشها بین برونشیت ساده ، چرکی ، فیبرونی ، آتروفیک و خونریزی تمایز قایل است.با سطح شکستاین بیماری به پروگزیمال تقسیم می شود ، هنگامی که برونش های بزرگ التهاب می شوند ، و دیستال ، که با شکست برونش های کوچک مشخص می شود.در مرحله فرآیند مرسوم است که بیماری مزمن را در مرحله ترمیم و تشدید تشخیص می دهد.

در حضور یک جزء برونکواسپاسمی ، پزشکان بیماری مزمن را به موارد انسدادی و غیر انسداد تقسیم می کنند.در دوره بالینی - در مورد برونشیت دوره نهفته با تشدید مکرر ، تشدید مکرر و مداوم عود کننده.در صورت وجود عوارض مرسوم است که بیماریهای آمفیزم ریوی ، نارسایی تنفسی ، هموپتیزی ، فشار خون ریوی ثانویه طبقه بندی شود.

تشخیص

پزشک در مرحله اولیه ، بیمار را معاینه می کند ، به وضعیت عمومی وی ، حضور مضرات شغلی علاقه مند است.برای انجام آزمایش ادرار و آزمایش عمومی به بیمار مراجعه می شود.در تخصیص خلط خلط آور به معاینه میکروسکوپی آن اختصاص می یابد.در صورت مشکوک التهاب طولانی مدت برونشها ، ذات الریه مزمن یا سل ریوی ، در بیمار رادیوگرافی تجویز می شود.تقریباً 30٪ بیماران مبتلا به برونشیت در رادیوگرافی سینه علائم آمفیزم را نشان می دهند.

علاوه بر این ، مکانیسم تشخیص ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• برونکوسکوپی (معاینه ریه از داخل).
• فرهنگ باکتریولوژیک برای تشخیص بیماریزای میکروبی.
• اسپیرومتری (بررسی تنفس خارجی)؛
• پنوموتاكومتری (اندازه گیری میزان پوسیدگی برونش ها با اندازه گیری میزان استنشاق و بازدم).

قابل درمان استبرونشیت مزمن

درمان کامل ممکن برای این بیماری موضوعی است که بحث برانگیز است.درمان جامع به موقع به ادامه مرحله بهبودی بیماری مزمن کمک می کند ، اما بر بیماری های جدی غلبه نمی کند.روش های دارویی به کاهش علائم مانند سرفه مداوم و تنگی نفس کمک می کند ، اما انواع بیماری های مرتبط با آن ، درمان برونشیت مزمن را پیچیده می کند و بیمار را ملزم به رعایت دقیق همه نسخه ها می کند.

درمان

از آنجا که علائم مشابه سایر بیماری های تنفسی است ، قبل از درمان برونشیت منسوخ شده باید با یک متخصص مشورت کنید.وی پس از مشاهده نتایج تحقیق ، دوره درمانی را برای شما تجویز می کند.در این حالت ، او می تواند اطمینان حاصل کند که بیمار برونشیت دارد و سپس داروها و روشهای لازم را تجویز می کند.چند روز پس از شروع درمان ، ممکن است به بیمار تمرینات تنفسی یا ماساژ قفسه سینه انجام شود تا تخلیه برونش بهبود یابد.

درمان آنتی بیوتیکی

آنتی بیوتیک ها فقط پس از کاشت خلط به منظور اطمینان از وجود یک ماده عفونی از بیماری مزمن تجویز می شوند.به عنوان یک قاعده ، علائم در این حالت تب ، ترشحات مخاطی مخاطی ، مسمومیت بدن است.داروهای مؤثر مانند آموکسیکلاو ، آگمنتین ، سفوروکسیم ، Avelox ممکن است توسط پزشک تجویز شود.

Expectorants

داروهای موکولیتیک برای سهولت بیرون کشیدن تجویز می شوند.از اتصال دهنده های خلط برای کمک به رقیق کردن آن و مواد منفجره در نظر گرفته شده برای برداشتن آن از مجاری تنفسی استفاده می شود.از جمله داروهایی که چنین تأثیراتی دارند ، شایان ذکر است ، به عنوان مثال ، Lazolvan ، Bromhexine ، ACC ، Flavamed ، Ambrohexal.

برونکولیتیک ها و داروهای ضد التهاب

پس از بررسی وضعیت بیمار و بررسی نتایج یک آزمایش آزمایشگاهی ، پزشک معالج ممکن است برونکولیتیک و داروهای ضد التهابی را به بیمار تجویز کند.این دستور العمل به صورت موردی نوشته می شود ، بنابراین توصیه نمی شود به خود مصرف دارو توصیه شود.داروها بر روشهای مختلفی برای افزایش لومن برونش تأثیر می گذارند.به عنوان یک قاعده ، می توان برای درمان فلوتیکازون ، اویفیلین ، سالبوتامول ، Berodual تجویز کرد.

استنشاق

علاوه بر مصرف دارو ، به عنوان یک درمان موثر ، استنشاق را نیز شامل می شود و می توان آن را هم در کلینیک سرپایی و هم در منزل انجام داد.به منظور خلاص شدن از علائم بیماری با تأثیرگذاری بر ضایعات مزمن از طرف های مختلف ، درمان پیچیده ای انجام می شود.استنشاق داروها را مستقیماً به دستگاه تنفسی منتقل می کند و از این طریق جریان خون را تحریک می کند و باعث ترمیم بازسازی برونش می شود.

این عمل یک و نیم ساعت قبل از غذا انجام می شود.پس از استنشاق ، باید آرام باشید و حدود یک ساعت به بیرون نروید.خوب است که هنگام استفاده از نبولایزر اقدامات انجام شود.این روند بیش از ده دقیقه طول نمی کشد.استنشاق باید از طریق دهان و بازدم از طریق بینی بخار انجام شود.برای درمان استنشاقاز Chlorophyllpt ، Atrovent ، Salbutamol استفاده کنید.

چگونه می توان برای همیشه درمان کرددرمان کاملاین همچنین در مورد برونشیت صدق می کند ، به خصوص اگر فرآیندهای برگشت ناپذیر در ریه ها شروع شده باشد.اگر بافت های دستگاه تنفسی آسیب نبیند و فقط علائم اولیه ذکر شود ، می توان چنین برونشیت را درمان کرد.لازم نیست بیماری را با برونشیت آلرژیک اشتباه بگیرید ، زیرا علت این بیماری تحریک کنندگان کاملاً متفاوت هستند.همین مورد در مورد برونشیت آسم نیز صدق می کند.

پیش آگهی و پیشگیری

ترمیم با کاهش سرفه خشک مشخص می شود که همراه با تنگی نفس نیست.بهبودی در باز بودن برونشها وجود دارد.در این زمان لازم نیست که از پیشگیری ثانویه فراموش شود ، که اجازه عود نخواهد کرد.مهمترین شرط فراموش کردن برونشیت برای همیشه ، یک شیوه زندگی سالم با ترک سیگار است.هوا در اتاقی که فرد در آن قرار دارد ، باید از رطوبت طبیعی برخوردار باشد ، بنابراین هنگام خشک شدن ، لازم است از مرطوب کننده استفاده شود یا حداقل ظروف را با آب قرار دهید.

لباس همیشه باید برای هوا مناسب باشد ، نباید سرد باشد.از آنجا که بیمار مبتلا به برونشیت مستعد تعریق بیش از حد است ، نباید باعث گرم شدن بیش از حد شود.هنگام برخورد با مواد خطرناک ، شما باید اقدامات حفاظتی بی سابقه ای را انجام داده و در حالت ایده آل ، دامنه را کاملاً تغییر دهیدفعالیتهاراه رفتن در هوای آزاد و سخت شدن کار اضافی نخواهد بود.

فیلم ها