مجاری ادراری - علائم و نشانه ها ، تجزیه و تحلیل برای تشخیص ، دارو درمانی و پیشگیری

غلظت بالای باکتری ها در تجزیه و تحلیل ادرار نشان دهنده وجود استرپتوکوک است.عفونت دوم.پاتوژن باعث تعدادی بیماری جدی می شود که بر بسیاری از ارگان ها یا سیستم ها تأثیر می گذارد.بیماری های برانگیخته شده توسط میکروارگانیسم ها باعث ناراحتی بیمار می شوند ، می توانند جان وی را تهدید کنند.

استرپ چیست؟باکتریها در دستگاه تنفسی ، دستگاه گوارش ، پوست ، در دستگاه ادراریال تولید مثل و زندگی می کنند.تعداد زیادی استرپتوکوک در دهان ، حفره بینی ، گلو ، روده بزرگ حل و فصل می شود.پاتوژن در مجرای ادرار در مردان ، در واژن در زنان یافت می شود.در طبیعت ، استرپتوکوک ها در سطح قارچ ها ، گیاهان و زمین مشترک هستند.

باکتری استرپتوکوک به میکرو فلورای بیماری زا اشاره دارد که به طور دائم در بدن انسان است.میکروارگانیسم در غلظت کم ، به تعداد آن آسیب نمی رساندتوسط سیستم ایمنی کنترل می شود.هنگامی که محافظت از بدن ضعیف می شود ، استرپتوکوک ها تولید مثل فعال را آغاز می کنند و سموم سمی را برای انسان مسموم می کنند و منجر به التهاب ، بیماری های عفونی می شوند.

گروه ها

امروزه بیش از 100 نوع استرپتوکوکی وجود دارد که به دلیل بیماری زایی آنها شناخته شده است.بسته به تأثیر گلبولهای قرمز ، 3 گروه اصلی از این باکتریها وجود دارد:

• سبزی یا آلفا استرپتوکوکی - همولیز ناقص را تحریک می کنند.
• استرپتوکوکهای بتا همولیتیک باعث از بین رفتن کامل گلبول های قرمز ، که برای انسان خطرناکتر است.
• گاما استرپتوکوکی باکتریهای غیر همولیتیک هستند.پاتوژن ها باعث از بین رفتن گلبول های قرمز نمی شوند.

چرا استرپتوکوک در ادرار رخ می دهد

Streptococcus ادرار محتوای ادرار - 10 در درجه 4 CFU /ml افزایش غلظت باکتری در ادرار با وجود عفونت ممکن استیا نمونه گیری نادرست از ماده بیولوژیکی.پاتوژن ها در دوره های تضعیف ایمنی ، یافتن بیمار در حالت استرس زا یا به عنوان یک بیماری همزمان شروع به رشد و توسعه می کنند.مستعمرات غالباً در دستگاه روده ، گلو یا دستگاه ادراریال بومی می شوند.استرپتوکوک ممکن است غلظت در ادرار بیماری های مجاری ادراری را که به عنوان یک عفونت اولیه یا در نتیجه سایر بیماری ها رخ می دهد ، افزایش دهد.

راه ها و شرایط عفونت

دو بیماری وجود دارد که باعث ایجاد بیماری استرپتوکوکی می شود - تضعیف ایمنی بیمار ، تماس مستقیم آن با میکروارگانیسم.خودکفا (داخلی) وعفونت از خارجپاتوژن می تواند به صورت زیر وارد بدن شود:

• هوابرد.خطر بزرگی برای سایرین ، بیمارانی است که در دستگاه تنفسی عفونت موضعی دارند.عطسه و سرفه اصلی ترین راه های انتقال استرپتوکوک از فرد به فرد دیگر است.
• گرد و غبار موجود در هوا.این مسیر مستلزم استنشاق عوامل بیماری زا با ذرات معلق در هوا است.قرار گرفتن در اتاق های گرد و غبار ، خطر ابتلا به استرپتوکوک را افزایش می دهد.
• تماس-خانگی.عفونت با استرپتوکوک هنگام استفاده از ظروف ، ملافه ، تختخواب بهداشتی و بهداشت شخصی به همراه شخص بیمار ایجاد می شود.احتمال عفونت در صورت وجود تروما به پوست ، غشاهای مخاطی دهان و حفره بینی افزایش می یابد.
• غذا.انتقال استرپتوکوک با استفاده از محصولات آلوده انجام می شود.
​​
• جنسی.نفوذ پاتوژن در حین تماس صمیمی رخ می دهد.شریک جنسی می تواند عفونت را چه به عنوان حامل و چه به عنوان بیمار منتقل کند.استرپتوکوک به طور فعال در واژن یا مجرای ادراری تولید مثل می کند.
• هوشیاری (مدفوع-دهانی).عفونت با نقض قوانین بهداشت شخصی رخ می دهد.استرپتوکوک ها از راست روده به دستگاه تناسلی خارجی می رسند.
• پزشکی.پاتوژن هنگام معاینه ، مداخلات دندانپزشکی ، جراحی ، که با استفاده از ابزارهایی که ضد عفونی نشده اند ، وارد بدن می شوند.
• جفت.استرپتوکوک از مادر آلوده به نوزاد منتقل می شود.

یک عدد وجود داردشرایط پاتولوژیک که باعث فعالیت استرپتوکوکها می شود.از جمله آنها می توان به SARS ، عفونت HIV ، سل ، دیابت ، لوزه ، صدمات غشای مخاطی گلو ، بینی ، سیستم ادراری ، حفره دهان ، هیپوترمی ، اختلالات غدد درون ریز اشاره کرد.علاوه بر بیماری ها ، متخصصان عواملی را افزایش می دهند که خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد:

• استرس ، خستگی مداوم ، اختلالات خواب؛
• تعادل هورمونی تغییر می کند.
• عادت بد (الکل بیش از حد ، مواد مخدر ، سیگار کشیدن)؛
• حفظ سبک زندگی بی تحرک؛
• مصرف مواد غذایی مضر ، عدم وجود عناصر کمکی و ویتامین ها در بدن؛
• شغل در محل های آلوده ، به ویژه بدون استفاده از تجهیزات محافظ تنفسی.
• انجام روش های پدیکور ، مانیکور ، تمیز کردن پوست ، سوراخ کردن در سالن های مشهور مشکوک.
• سوء استفاده از آنتی بیوتیک ها ، عروق تنگ کننده و سایر داروها.

مکانیسم عمل بر روی بدن

اثر پاتولوژیک بر روی بدن انسان ناشی از خاصیت استرپتوکوک ها در طول زندگی خود سموم تولید می کند:

• اریتروژنین - تحت تأثیر آن گشاد شدن عروق رخ می دهد.
• استرپتولیزین - باعث از بین رفتن بافتهای قلبی ، سلولهای خون می شود.
• آنزیم (هیالورونیداز ، آمیلاز ، استرپتوکیناز ، پروتئیناز) - به استرپتوکوک کمک می کند تا به سرعت در سراسر بدن گسترش یابد.
• سم کشنده ، نکروتوکسین - باعث مرگ بافت.
• لکوسییدین - به سیستم ایمنی بدن آسیب می رساند ،بر لکوسیتها اثر منفی می گذارد.

مقادیر بالای ادرار استرپتوکوک حاکی از وجود بیماری های ارگان ها و سیستم های مختلف است.پاتوژن قادر به ایجاد آسیب های زیر است:

• آنژین ، تب سرخک ، لوزه ها ، فارنژیت.
• اورتریت ، سرویسیت؛
• برونشیت ، ذات الریه
• پروستاتیت ، بالانیت؛
• مننژیت؛
• سیستیت؛
• سپسیس؛
• پریودنتیت؛
• پیرونفریت.

علائم افزایش غلظت استرپتوکوک در ادرار

وجود افزایش میزان باکتری در ادرار باعث تظاهرات منفی از طرف اندام ها و سیستم ها می شود.در صورت آلوده شدن به استرپتوکوک ، علائم زیر مشخص است:

• مکرر به ادرار کردن؛
• درجه حرارت بدن افزایش یا کاهش می یابد.
• بزرگ شدن غدد لنفاوی در ناحیه inguinal؛
• بثورات پوستی؛
• احساس دردناک ، سوزش با ادرار؛
• درد طبیعت حاد در زیر شکم؛
• دفع ادرار ابری؛
• قرمزی در ضایعات.
• گلو درد ، گلو.
• تشکیل پلاک سفیدی به شکل تکه های روی گونه های مخاطی ، گلو ، زبان.
• حالت تهوع ، استفراغ؛
• فشار خون را افزایش یا کاهش می دهد.
• شخصیت دردناک در ناحیه کمر.

بیماران واکنش آلرژیک به پاتوژن ها ایجاد می کنند.با یک بثورات لکه دار که با پوسته های زرد پوشیده شده و حاوی چرک است ، آشکار می شود.عفونت استرپتوکوک اغلب فرآیندهای خود ایمنی را ایجاد می کند که باعث تخریب مفصل می شود ،قلب ، کلیه هااختلال در عملکرد اندام فیلتر باعث افزایش سطح کراتینین در خون بیمار می شود.

در صورت عدم درمان به موقع ، عفونت استرپتوکوکی ممکن است آندومتریت ، مجاری ادراری ، کاندیدیازیس واژینال ، التهاب مزمن مثانه و غده پروستات ایجاد کند.از مجرای ادرار ، ترشحات چرکی ، بیماران درد شدیدی را در قسمت تحتانی شکم ، در ناحیه کمر ، خارش ، تورم تجربه می کنند.گلومرولونفریت بیماری خود ایمنی عارضه دیررس عفونت استرپتوکوکی است.در کلیه ها ، جایگزینی بافت های همبند سالم اتفاق می افتد ، اندام مختل می شود.

علائم عفونت زودرس و دیر هنگام ممکن است در کودکان بروز کند.در حالت اول ، شروع بیماری در هفته اول زندگی کودک سقوط می کند ، می تواند منجر به ذات الریه ، سپسیس ، مننژیت شود.این بیماری با افزایش خواب آلودگی ، تب ، مشکلات تنفسی همراه است.بعداً ، عفونت از 7 روز تا 3 ماه پس از تولد نوزاد شکل می گیرد و باعث ایجاد سپسیس ، مننژیت می شود.این بیماری با دمای بالای بدن ، سرفه ، احتقان بینی ، خواب آلودگی ، تشنج ، مشکلات خوردن رخ می دهد.

آنچه در مورد استرپتوکوک در ادرار در دوران بارداری خطرناک است

اگر آگالاکتیا استرپتوکوکی در ادرار در دوره حاملگی تشخیص داده شود ، زن به درمان فوری نیاز دارد.در صورت عدم درمان به موقع ، باکتری خطر ابتلا به شرایط پاتولوژیک مادر و جنین را افزایش می دهد:

• عزیمت زودرسپوسته های میوه ای ، کوریوآمینونییت.
• بیماری سپسیس ، مننژیت ، ذات الریه در نوزادان؛
• تولد زودرس؛
• مرگ داخل رحمی جنین؛
• شروع کودکی با فلج مغزی (فلج مغزی)؛
• مشکلات یادگیری ، شنوایی و سایر آسیب شناسی ها در کودک.

تشخیص

اقدامات ارائه شده برای تشخیص عفونت استرپتوکوکی بسته به محلی سازی پاتوژن متفاوت است.روشهای تحقیق زیر ارائه شده است:

• تجزیه و تحلیل کلی ادرار و خون.
• Streptotest؛
• بذر باکتریولوژیک ماده بیولوژیکی که از ناحیه ضایعه گرفته شده است (خلط ، دهان و حلق و بینی ، بینی ، مجرای ادرار و واژن ، خراش از سطح پوست).
• تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی ادرار ، خون؛
• رادیوگرافی ریه ؛
• بررسی سونوگرافی (سونوگرافی) اندام های داخلی؛
• الکتروکاردیوگرافی.

برای تعیین دقیق عامل ایجاد کننده ، لازم است تشخیص دیفرانسیل انجام شود.عفونت استرپتوکوکی باید از هم تفکیک شود:

• از بیماریهایی که علائم مشابهی دارند (تک مونوکلئوز ، سرخک ، دیفتری ، سرخچه ، اگزما ، درماتیت).
• از عفونت های ناشی از سایر عوامل بیماری زا (مایکوپلاسما ، استافیلوکوک ، تریکوموناس ، کاندیدا ، اورهپلاسما ، کلامیدیا ، گاردنرلا).

آنالیز ادرار

از باسیل برای تعیین عفونت ادراری استرپتوکوکی استفاده می شود.برای این که مطالعه تا حد امکان دقیق و آموزنده باشد ، باید آماده سازی مناسب برای تجزیه و تحلیل و نمونه گیری انجام شودمواد بیولوژیکیتوصیه های زیر باید رعایت شود:

• برای جمع آوری ادرار باید یک ظرف استریل مخصوص با یک درب محکم پیچ خورده خریداری شود.می توانید یک دارو را در داروخانه خریداری کنید.
• برای جلوگیری از ورود میکروب ها به وسیله آنالیز ، باید اندام ها را کاملاً شستشو داده و با ژل ضد باکتری درمان کرد.
• زنان باید با استفاده از سواب استریل ، واژن خود را ببندند ، زیرا ممکن است عفونت همراه با ترشحات وارد آزمایش شوند.
• توصیه نمی شود قبل از مطالعه ، هویج ، چغندر یا سایر محصولات حاوی رنگدانه های روشن استفاده كنید كه رنگ ادرار را تغییر می دهد.
• در آماده سازی برای تجزیه و تحلیل ، باید بهداشتی دقیق دستگاه تناسلی خارجی انجام شود.
• مصرف ادرارآور یا سایر داروها بدون مشورت قبلی با پزشک ممنوع است ، زیرا ممکن است آماده سازی نتایج کاشت را تحریف کند.
• ورزش فعال باید 12 تا 24 ساعت قبل از شروع مطالعه قطع شود - فعالیت بدنی به افزایش سطح پروتئین در ادرار کمک می کند.
• ادرار اول صبح برای تجزیه و تحلیل مورد نیاز است.چنین ماده بیولوژیکی حاوی حداکثر غلظت باکتریها است.حداقل 70 میلی لیتر نمونه مورد نیاز خواهد بود.
• ظرف باید به طور متوسط ​​بخشی از ادرار را جمع کند.برای این کار ، جت اولیه را در توالت پایین بیاورید.سپس روند ادرار کردن را کمی به تاخیر بیندازید ، ظرف را برای نمونه تعویض کنید.پس از جمع آوری مقدار مورد نیاز ادرار ، آخرین جت را به داخل توالت بریزید.
• ظرف را محکم ببندید ، آن را بشویید ، آن را تمیز کنید و در 1.5-2 ساعت به آزمایشگاه بیاورید.

درمان

برای تشخیص غلظت های زیاد استرپتوکوکی در ادرار ، درمان پیچیده ای انجام می شود.درمان در مناطق زیر انجام می شود:

• درمان ضد باکتریایی (تست حساسیت باکتری ها به انواع مختلف داروها).
• تقویت دفاع سیستم ایمنی بدن؛
• ترمیم میکرو فلور روده مختل شده در طی مصرف آنتی بیوتیک.
• درمان سم زدایی؛
• درمان علامت دار؛
• تجویز آنتی هیستامین ها (لازم برای کودکان مبتلا به حساسیت به آنتی بیوتیک ها).

هر دوره درمانی شامل استفاده از دارو است.داروهای گروههای زیر استفاده می شوند:

• داروهای ضد باکتریایی برای مصارف داخلی (پنی سیلین ، آگمنتین ، لووفلوکساسین ، سفتریاکسون ، اریترومایسین).
• آنتی بیوتیک های نفوذ محلی (Bioparox، Tonsilgon H، Chlorhexidine)؛
• داروی سیستم ایمنی (ایمونال ، ایمونوریکس ، ایمودون ، لیزوبکت)؛
• پروبیوتیک (Bifidumbacterin ، Linex ، Bifiform ، Acypol)؛
• سم زدایی (Enterosgel ، Albumin ، Atoxyl)؛
• آنتی هیستامین (Suprastin ، Claritin ، Cetrin)؛
• ضد التهاب (پاراستامول ، ایبوپروفن)؛
• تنگ کننده عروق (فارمازولین ، ناکسپری)؛
• آنتی بیوتیک (سرکال ، Motilium).



Prevention

اقدامات پیشگیرانه جهت جلوگیری از بروز استرپتوکوک آگلاکتیا در ادرار باید انجام شود.توصیه های اصلی متخصصان:

• رعایت قوانین بهداشت شخصی؛
• عادی سازی رژیم های استراحت و کار.
• تقویت سیستم ایمنی؛
• تشخیص به موقع عفونت های جنسی ، درمان آنها.
• استفاده از کاندوم در طی مقاربت جنسی.
• از بین بردن یا کاهش موقعیتهای استرس زا.

Video

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.