آنتی بادی های توکسوپلاسما در آزمایش خون

تهاجم انگلیryuvannya است که با ضایعات از عضلات اسکلتی، عضلات قلب، سیستم عصبی، کبد و بزرگ شدن طحال، به نام توکسوپلاسموز.انگل Toxoplasma gondii عامل ایجاد کننده عفونت است که روش اصلی تشخیص آنالیز سرولوژیکی خون برای تعیین آنتی بادی ها است.

تجزیه و تحلیل توکسوپلاسموز

در حال حاضر ، بررسی به موقع خون برای توکسوپلاسموز نه تنها باعث تثبیت ، بلکه خلاص شدن کامل از عفونت می شود.تجزیه و تحلیل برای تشخیص توکسوپلاسما به این موارد اختصاص یافته است:

• زنانی که قصد بارداری یا بعد از برداشتن دارند.
• افراد دارای ایمنی ضعیف؛
• با بزرگ شدن غدد لنفاوی بدون دلیل مشخص؛
• بیمار مبتلا به HIV؛
• در صورت درد منشا ناشناخته ، همراه با تب ، لرز؛
• با بزرگ شدن همزمان طحال و کبد؛
• پس از پیوند عضو یا انتقال خون.
• اگر نتیجه قبلی تجزیه و تحلیل بودمشکوک

پزشکی مدرن انواع مختلفی از آزمایشات توکسوپلاسموز را ارائه می دهد.محبوب ترین روش ها:

• الیزا.مخفف مخفف ایمونواسی آنزیمی است که طی آن ایمونوگلوبولین های IgG و IgM (G و M) در خون تشخیص داده می شوند.این آنتی بادی هایی هستند که بدن برای نفوذ در پاتوژن تولید می کند.در طی عفونت ، ایمونوگلوبولین ها در غلظت های مختلفی در خون جمع می شوند - به این عناوین پادتن گفته می شود.
• PCR.اگر آزمایش خون برای توکسوپلاسموز نتیجه مشکوک به دست آورد ، از یک واکنش زنجیره ای پلیمری استفاده می شود.جوهر روش تشخیص DNA و RNA مولکولهای پاتوژن است.برای تحقیق نمونه ای از ادرار ، خون ، بزاق حامل بگیرید.

آنتی بادی های توکسوپلاسما چه هستند

هنگامی که انگل ها ظاهر می شوند ، بدن با تولید فعال ایمونوگلوبولین G و M شروع به پاسخ می دهد.این آنتی بادی ها فرد را از عفونت محافظت می کنند.با شناسایی باکتری های بیماری زا که به طور فعال در روده تولید می شوند ، ایمونوگلوبولین ها ساختار سلولی آنها را از بین می برد ، که در نهایت میکروب ها را به سمت مرگ می کشاند.آنتی بادی در بدن انسان برای همیشه باقی می ماند.پس از عفونت بیشتر ، سیستم ایمنی بدن بلافاصله پاتوژنها را سرکوب می کند ، بنابراین هیچ پتانسیل آسیب رساندن به سلامتی را ندارند.

ایمونوگلوبولین های گروه M

اگر توکسوپلاسموز در خون تشخیص داده شود ، اولین کسی است که به عفونت ایمونوگلوبولین حاد M (IgM) پاسخ می دهد.آنها شاخص ایمنی هومورال هستند که بدن را در برابر آنتی ژن های پروتئین محلول در خون یا مایعات دیگر محافظت می کنند.آنتی بادی های کلاس M به توکسوپلاسمابه مدت 2-3 روز پس از نفوذ میکروارگانیسم های خارجی در خون ظاهر می شود و به حداکثر 21 روز می رسد.2 ماه پس از عفونت ، مقدار ایمونوگلوبولین lgM به تقریبا صفر کاهش می یابد.

آنتی بادی ضد توکسوپلاسما gondii igg

آنتی بادی کلاس G به توکسوپلاسما پس از عفونت در خون حامل بعدا ظاهر می شود (پس از چند هفته) اما طولانی تر (تا 2 سال))حضور در تجزیه و تحلیل ضد توکسوپلاسما gondii igg نشان می دهد که بدن قبلاً با این عفونت روبرو شده بود ، و او آن را تشخیص داد.هنگام تشخیص آنتی بادی های G ، می توان در مورد دوره مزمن عفونت نیز صحبت کرد.در این مرحله از درمان توکسوپلاسموز مورد نیاز نیست.مقدار مشخصی از ایمونوگلوبولین IgG در طول زندگی فرد حتی پس از بهبودی در خون ذخیره می شود.

آنتی بادی های IgG و IgM چقدر متفاوت هستند

آنتی بادی های موجود در خون در مورد عفونت اخیر بیمار مبتلا به توکسوپلاسموز به پزشک اطلاع می دهد.مقدار IgM در بین تمام ایمونوگلوبولین ها تنها 10٪ است.اگر زیاد شود ، نشان دهنده وجود عفونت و التهاب در بدن است.اگر آنتی بادی های IgM کم باشند ، این نشانگر نقص سیستم ایمنی بدن است.ایمونوگلوبولین های ضد توکسوپلاسما گوندی IgG رایج است.تعداد آنها 80٪ از کل آنتی بادی ها است.با توجه به عملکرد عالی ، آنتی بادی های IgG به توکسوپلاسما تأثیر مثبتی در بدن دارند:

• نیروهای محافظ را تقویت می کنند.
• مواد سمی را خنثی می کند.
• در شکل گیری ایمنی در جنین در دوران بارداری نقش دارد.

شاخص

آزمایش خون برای آنتی بادی هاتوسط الیزا انجام می شود.دارای آستانه (حداکثر مجاز) و مقادیر مرجع (متوسط) است.اگر مقدار نشانگرها زیر تیتر منافذ باشد ، نتیجه تحلیل منفی است و اگر بالاتر باشد - مثبت.هر آزمایشگاه برای ایمونوگلوبولین IgG استانداردهای خاص خود را دارد.شاخص های رمزگشایی در ترکیب های مختلف:

رمزگشایی روش ایمنی همراه با آنزیم

برای تعیین مرحله رشد و مدت بیماری وایمونوگلوبولین های بیشتری اکنون مورد بررسی قرار گرفته است.در نتیجه تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی ، سرم از شاخص هوایی به توکسوپلاسما بدست می آید.مطالعه آنتی بادی ها از این طریق فرصتی سریع می دهد تا از قدرت ارتباط آنها با یک عامل خارجی مطلع شوید.هرچه عفونت در بدن طولانی تر باشد ، میزان کمبود هوا بیشتر می شود.

نتیجه به تصمیم پزشک مبنی بر تجویز داروهای انگل درمانی بستگی دارد.این مطالعه به ویژه برای بیمارانی که قصد بارداری دارند ، مهم است ، زیرا عفونت اولیه عارضه جدی زایمان است.برای تشخیص مهم استشاخص های آنتی بادی های G به توکسوپلاسما ، زیرا می توانند به راحتی زمان عفونت بیمار را تعیین کنند.سه درجه خلوص وجود دارد:

آنتی بادی در مقابل توکسوپلاسموز در دوران بارداری

اگر زنی در دوران بارداری از نظر توکسوپلاسموز lgG مثبت باشدعدم ری از آنتی بادی IgM، به این معنی که در گذشته او تا به حال با این عفونت، بنابراین در حال حاضر ایمنی که از عفونت های ثانویه محافظت می کند است.این نتیجه نشان می دهد که ایمونوگلوبولین های کلاس G از کودک در رحم نیز محافظت می کند ، زیرا به راحتی در سد جفت نفوذ می کنند.

اگر مادر انتظار در صورت عدم وجود IgG ، دارای IgM مثبت باشد ، آنگاه برای نوزاد متولد نشده یک عامل خطرناک است.اگر عفونت اولیه با توكسوپلاسما در هفته دوازدهم بارداری رخ داده باشد ، خطر ابتلا به نقایص هنگام تولد جنین افزایش می یابد ، زیرا در این دوره جنین ، كبد و سایر قسمتهای بدن ایجاد می شود.در برخی موارد ، تغییرات پاتولوژیک در بدن کودک منجر به مرگ وی در بدو تولد می شود.

پیشرفت توکسوپلاسما در یک زن باردار تا هفته 30 ممکن است کودک را تحریک کندشکست اندام بینایی و مغز.عفونت بدست آمده توسط مادر در این مرحله از بارداری ممکن است منجر به آسیب شناسی های زیر در کودک شود:

• هیدروسفالی (قطر مغزی).
• كوری كامل؛
• عدم توسعه آب مروارید و مغز.

در عفونت های شدید ، کبد ، طحال ، سیستم خون ساز ، دستگاه گوارش ممکن است مبتلا شود.اگر توکسوپلاسما پیشرفت کند یا درمان نشود ، ممکن است یک زن باردار سقط جنین کند.اگر این عفونت در تاریخ اخیر رخ داده باشد ، در این صورت احتمال تولد زودرس نیز زیاد است.در دوره شیردهی ، اگر مادر شکل فعال توكسوپلاسموز نداشته باشد ، عفونت از طریق شیر مادر مستثنی است.

اخیراً ، تشخیص توكسوپلاسموز در دوران بارداری نشانه عمده ای برای خاتمه آن بوده است.امروزه ، یک زن با این آسیب شناسی توسط یک پزشک تحت نظارت فردی است و نیاز به تحقیقات بالینی اضافی دارد.نشانه های اصلی تجزیه و تحلیل توکسوپلاسموز در زنان باردار عبارتند از:

• عدم اشتها.
• شکستن بدن؛
• ضعف عمومی؛
• اختلال خواب؛
• اختلال روده؛
• دمای بدن را تا 38 درجه سانتیگراد بالا می برد.
• اندازه کبد بزرگ شده؛
• عرق را افزایش داد.
• گلو درد؛
• غدد لنفاوی بزرگ شده.

اگر IgM مثبت باشد

درمان توکسوپلاسما در زنان باردار از هفته 12-16 شروع می شود.اگر آنتی بادی های مثبت تشخیص داده شوندبه توكسوپلاسمای IgM در غیاب IgG (عفونت اولیه) در اوایل ، زن به سقط جنین پیشنهاد می شود.این در شرایطی است که برای خلاص شدن از شر توکسوپلاسما ، لازم است آنتی بیوتیک مصرف کنید که بر رشد جنین تأثیر منفی خواهد گذاشت.

در صورت عدم وجود عفونت داخل رحمی (توسط نتایج PCR مایعات آمنیوتیک) ، پزشکان داروهای ضد باکتری سری ماکرولیدها را تجویز می کنند: اسپیرامایسین ، ماکروپن.آنها قادر به جمع شدن در جفت هستند و از انتقال عمودی توكسوپلاسما جلوگیری می كنند.

در عفونت جنین و عفونت بدون علامت در زنان باردار ، داروسازی از داروهای ضد مالاریا (پیریمامین) و ضد میکروبی (سولفادیازین) تشکیل شده است.اولی تقسیم سلولی در مغز استخوان را مهار می کند و دوم یک ماده ضد انگل قدرتمند است.درمان توکسوپلاسما مزمن بسته به ماهیت ضایعه ، شدت علائم بالینی ، سن بیمار ، وضعیت ایمنی انجام می شود.از داروهای زیر استفاده می شود:

• آنتی ویروس.پس از دریافت ویروس ها در DNA جاسازی شده ، مهار سنتز آن (Ganciclovir ، Panavir ، Foscarnet) می شود.
• ایمونوگلوبولین ها.قادر به ایجاد ایمنی زن و کودک باردار (پنتاگلوبین ، اکتاگام).
• اینترفرون.بازتولید فعال ذرات ویروسی که حرکت آنها را محدود می کند ، محدود کنید (ویفرون ، رئالدیرون).

پیشگیری از ابتلا به عفونت توكسوپلاسما براساس رعایت استانداردهای بهداشتی ، انتخاب روش های پخت و پز ایمن ، پیروی از قوانین نگهداری از منزل است.حیواناتبرای کاهش خطر ابتلا به عفونت ، باید:

• دست ها را قبل و بعد از پختن بشویید.
• در هنگام خاکورزی دستکش بپوشید.
• شیر خام بز را نخورید.
• از خوردن گوشت پخته یا خام خودداری کنید.
• همیشه سبزیجات ، میوه ها و انواع توت ها را قبل از استفاده بشویید.
• از تماس مستقیم با مدفوع گربه (تغییر سینی دستکش) خودداری کنید.

Video

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.