Lomflox - دستورالعمل استفاده و آنالوگ

برای فرآیندهای عفونی و التهابی در بدن ، پزشکان تعیین می کنندب ضد باکتری Lomfloks (Lomflox) طیف گسترده ای.این دارو با خاصیت ضد باکتریایی ضد عفونی برای عفونت مفاصل ، بافت های نرم ، اندام های ENT توصیه می شود.مهم است که قبل از شروع درمان با یک متخصص مشورت کنید.

ترکیب و شکل رهاسازی

محصول دارویی Lomflox دارای یک نوع دوز واحد است - قرص های پوشیده از فیلم قهوه ای سبک.تاول به 4 یا 5 قطعه تقسیم می شود.بسته مقوا حاوی 1 ، 4 یا 5 تاول ، دستورالعمل استفاده است.ویژگی های ترکیب شیمیایی:

عمل دارویی

) لومفلوکس یک ماده ضد میکروبی مصنوعی از گروه فلوروکینولون ها با یک عمل ضد باکتریایی تلفظ شده است.ماده مؤثر آنتی بیوتیک با تشکیل یک کمپلکس با تترامر آن ، ژیراز DNA باکتریها را مسدود می کند.این دارو تکثیر DNA را مختل می کند ، در نتیجه فعالیت فلور بیماری زا را کاهش می دهد و به مرگ سلول های میکروبی کمک می کند.

آنتی بیوتیک Lomflox در برابر تعدادی از عوامل بیماری زا فعال است - در اثر هوازی گرم مثبت و گرم منفی ، کلامیدیا ، مایکوپلاسماها ، اوره آپلاسما و لژیونلا کشته می شود.این دارو میکروبهایی که در برابر آمینوگلیکوزیدها ، پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها حساس نیستند را از بین می برد.Lomflox خاصیت آنتی بیوتیکی پس از آنتی بیوتیک دارد.استرپتوکوک (پنومونی ، گروه های A ، B ، D ، G) ، بی هوازی ، سودوموناسسپاسیا ، Ureaplasmaurealyticum ، مایکوپلاسماهومینیس نسبت به لومفلوکساسین مقاوم هستند.

این دارو به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود.حداکثر غلظت پلاسما بعد از تجویز خوراکی یک دوز 1-1.5 ساعت می رسد.نیمه عمر 7 ساعت است (از بین رفتن آهسته خون وجود دارد).متابولیت ها توسط کلیوی توسط مواد فعال دفع می شوند.در نارسایی مزمن کلیوی ، مقدار روزانه Lomflox به صورت جداگانه تنظیم می شود.

Lomflox یک آنتی بیوتیک است یا نه

این دارو نماینده آنتی بیوتیک های سیستمیک ، فلوروکینولون ها با عملکرد ضد میکروبی و ضد باکتریایی در بدن است.مؤلفه فعال منشأ مصنوعیلومفلوکساسین هیدروکلراید یک گروه دیفلوئوروکینولون است ، توانایی تجمع در بافت ها را دارد ، باعث کاهش فعالیت در یک محیط اسیدی می شود.

نشانه های استفاده

آنتی بیوتیک Lomflox با عملکرد سیستمیک در بدن مشخص می شود.دستورالعمل های استفاده شامل لیست کاملی از نشانه های پزشکی است:

• عفونت مجاری ادراری: مجاری ادراری ، پروستاتیت ، سیستیت ، پیلونفریت.
• عفونت اندام های ENT: اوتیت مدی ، برونشیت ، ذات الریه ، ذات الریه
• عفونت چرکی بافت نرم و پوست.
• عفونت استخوان ها و مفاصل ، مانند استئومیلیت مزمن؛
• سل ریوی؛
• سالمونلوز ، دیسنتری ، تب حصبه ، وبا.
• بیماری های وریدی: سوزاک ، کلامیدیا.
• انتروکولیت ، کوله سیستیت ؛
• می سوزد؛
• پیشگیری از عفونت های دستگاه ادراری و تنفسی.
• ملتحمه ، بلفاروکونژونکتوییت ، بلفاریت (قطره چشم)؛

روش تجویز و دوز

دستورالعمل های دقیق در مورد استفاده از لومفلوکس بسته به ماهیت روند پاتولوژیک ، مدت زمان درمان دارویی را توصیف می کند.این دارو باید کاملاً بلعیده شود ، از قبل جویده نشود ، با مایعات زیادی بشویید.دوز استاندارد - Lomflox 400 میلی گرم مربوط به 1 قرص.تعداد پذیرش - 1 بار در روز.طبق دستورالعمل ، دوره درمان به بیماری بستگی دارد:

• ضایعات پوستی - 10-14 روز؛
• کلامیدیا حاد - 14 روز؛
• عفونت ادراری - 3-14 روز؛
• برونشیت مکرر - 7-10 روز؛
• کلامیدیا حاد ، سوزاک بدون عارضه - 14 روز؛
• سل - 28 روز؛
• مکرر کلامیدیا - 14-21 روز.

از آنتی بیوتیک مشخص شده برای جلوگیری از عفونت های دستگاه ادراری و ارگان های گوش و حلق و بینی استفاده می شود ، قبل از تشخیص ، جراحی برنامه ریزی شده.طبق دستورالعمل استفاده ، بیمار 1 جدول به صورت خوراکی تجویز می شود.2-6 ساعت قبل از شروع عمل یا قبل از معاینه بالینی.خود دارویی منع مصرف دارد.

تداخلات دارویی

داروهای سیپروفلوکساسین ، پفلوکساسین ، Ofloxacin و Lomefloxacin سرکوب مایکوباکتریوم توبرکلوزیس توبرکلوزیس در خود مصرف (به سرعت جذب می شوند).در حالی که لومفلوکس در یک رژیم درمانی جامع تجویز می شود.طبق دستورالعمل ، تداخلات دارویی برخی از گروههای دارویی نیز از این امر مستثنا نیستند:

1. آنتی اسیدها ، سوکرالفات ، ویتامین ها ، آماده سازی آلومینیوم ، آهن یا منیزیم باعث کاهش سرعت جذب لومفلوکساسین می شود.
2. در درمان سل ترکیب لومفلوکس با ریفامپیسین ممنوع است ، در غیر این صورت خطر مسمومیت بدن افزایش می یابد.
3. مصرف همزمان با استرپتومایسین ، ایزونیازید ، پیرازینامید ممنوع نیست.
4. مقاومت متقاطع با سفالوسپورین ها ، پنی سیلین ها ، آمینوگلیکوزیدها ، مترونیدازول و کو تریموکسازول وجود ندارد.
5. محصولات دارویی که باعث ترشح ترشح لوله و همچنین پروبنسید می شوند ، دفع لومفلوکساسین را کند می کنند.
6. داروی مشخص شده افزایش می یابداثر درمانی ضد انعقادها ، باعث افزایش سمیت NSAID ها می شود.
7. استفاده همزمان آنتی بیوتیک با الکل ممنوع است.

عوارض جانبی

داروی Lomflox باعث عوارض جانبی می شود که بر اندام ها و سیستم های داخلی سالم تأثیر می گذارد ، باعث بهبود و رفاه حال بیمار می شود..دستورالعمل استفاده لیست کاملی از شکایات بیمار را ارائه می دهد:

• دستگاه گوارش: تهوع ، استفراغ ، حملات سوء هاضمه ، خشکی دهان ، اسهال ، یبوست ، تغییر رنگ زبان.
• سیستم عصبی: لرزش اندام ، استنشاق ، سردرد ، برانگیختگی ، عصبی بودن ، آستنیا ، سرگیجه ، تشنج ، پاراستزی.
• سیستم قلبی عروقی: برادی کاردی ، افت فشار خون ، تاکی کاردی ، اکستریاستول ، اختلالات مغزی ، آنژین؛
• سیستم اسکلتی عضلانی: میالژی ، تشنج ماهیچه های گوساله ، ورم مفاصل ، کمردرد.
• دستگاه ادراری: مداوم مکرر به توالت ، مشکل در ادرار ، پلی اوری ، دیسوریا و سایر اختلالات کلیه.
• پوست: افتادگی پوست ، خارش ، تورم ، حساسیت زدایی ، کهیر
• دیگران: گرگرفتگی در صورت ، افزایش عرق کردن ، تشنگی و خشکی مخاط دهان ، برونکاسپاسم ، سرفه ، خلط آشفته ، بیش فعالی شدن (نقض ترشح غده بزاقی).

مصرف بیش از حد

با بیش از حد منظم از دوزهای روزانه لومفلوکس ، توهمات بینایی ایجاد می شود ، لرزش اندام ، دیسترس تنفسی وگرفتگیبیمار در اثر حملات تهوع ، استفراغ طولانی مدت آشفته است.در چنین علامت شناسی لازم است معده را شستشو دهید ، به صورت خوراکی جاذب ها مصرف کنید ، علائم درمانی را انجام دهید ، مجدداً هیدراتاسیون کنید.همودیالیز با کارآیی کم مشخص می شود.درمان بیشتر علامت دار است.

موارد منع مصرف

همه بیماران مجاز به استفاده از Lomflox نیستند.دستورالعمل شامل لیستی از موارد منع مصرف است که برای نقض توصیه نمی شود:

• صرع؛
• تمایل به حضور در دادگاه.
• دوره بارداری ، شیردهی؛
• سن زیر 15 سال؛
• آترواسکلروز مغزی؛
• سیروز کبدی؛
• حساسیت بدن به مواد فعال دارو.

شرایط فروش و انبارداری

قرص لمفلوکس یک داروی نسخه ای است که در داروخانه فروخته می شود.طبق دستورالعمل استفاده ، دارو باید در محلی خشک و تاریک و با دمای حداکثر 25 درجه نگهداری شود.ماندگاری - 3 سال.

آنالوگ Lomflox

اگر یک آنتی بیوتیک باعث عوارض جانبی و بدتر شدن وضعیت بیمار شود ، باید آنالوگ را جایگزین کرد.داروهای قابل اعتماد و مشخصات مختصر آنها:

1. Xenakvin.این قرص ها برای استفاده خوراکی است که برای فرآیندهای عفونی و التهابی در بیماران بالای 18 سال توصیه می شود.طبق دستورالعمل ، 1 جدول برای بیمار تجویز می شود.یک روزدوره درمان به بیماری بستگی دارد.
2. لماسین.این ماده ضد میکروبی یک گروه از فلوروکینولون ها با اثر ضد باکتری است.طبق دستورالعمل ، باید 400-800 میلی گرم برای 2-3 مصرف شودمصرف روزانهدوره درمان 7-10 روز است.
3. لومفلوکساسین.قرص های پوشیده شده از فیلم برای فرآیندهای عفونی بدون عارضه ارگان های ENT و بافت های نرم تجویز می شوند.دوز روزانه - 1 جدول در صورت لزوم ، به 2 جدول افزایش می یابد.
4. لوفوکس.داروی ضد باکتریایی گروه فلوروکینولون ، برای بیماران بالای 18 سال توصیه می شود.طبق دستورالعمل ، باید 1 جدول بنوشید.در روز به مدت 7-14 روز.
5. ماكسكوین.قرص های مورد نیاز برای عفونت دستگاه ادراری ، پوست و بافت نرم.این دارو برای بیماران بالای 18 سال تجویز می شود.دوزهای روزانه و روش مصرف در دستورالعمل ها توضیح داده شده است.
6. اوکاسین.این یک داروی ضد باکتری به شکل قطره چشم برای استفاده در چشم پزشکی است.طبق دستورالعمل ، بسته به شواهد پزشکی بسته به مدارک پزشکی باید 1-3 قطره مصرف شود.

نقد و بررسی

ویکتور ، 42 سال

من قرص های لمفلوکس را با یک دوره دو هفته در پروستاتیت مست کرده ام.دارو به طور کامل کمک می کند ، به سرعت و بدون عوارض جانبی عمل می کند.از آنجا که من به بیماری مزمن کلیه مبتلا هستم ، پزشک دوز را به صورت جداگانه تنظیم کرد.می توان ادرار را بازیابی کرد ، از شر احساسات دردناک و ناراحتی خلاص شد.

ایرینا ، 36 سال

آنتی بیوتیک Lomflox را با سیستیت حاد گرفت.مهمترین مزیت دارو: لازم است روزانه یک بار قرص بنوشید.من دیگر وقت کافی ندارم و همیشه فراموش می شوم که تحت درمان قرار بگیرم.هیچ مشکلی با این دارو وجود ندارد.درد ادرار روز سوم گذشت ، من هنوز یک هفته می گذرددوره ای به توصیه پزشک.

ایوان ، 45 سال

داروی Lomflox باعث سوء هاضمه می شود.من آن را برای پروستاتیت تجویز کردم ، بنابراین او فقط پس از شروع دوره رنج برد.دارو ارزان است ، اما من نمی توانم در مورد اثربخشی قضاوت کنم.ما مجبور شدیم به طور فوری یک آنالوگ را انتخاب کنیم ، زیرا این بیماری در اثر حملات اسهال ، درد شکم و نفخ شکم بدتر شد.

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.