مسمومیت با مونوکسید کربن - علائم و علائم
مونوکسید کربن (CO ، مونواکسید کربن) یک ترکیب گازی بسیار سمی ، بی بو ، به رنگ و به طعم است.این امر در نتیجه احتراق ناقص مواد حاوی کربن ، مانند دود آتش سوزی یا دود وسایل نقلیه رخ می دهد.مسمومیت با مونوکسید کربن یک شکل جدی از مسمومیت بدن انسان است.
علائم مسمومیت خفیف و متوسط
مسمومیت با محتوای مونوکسید کربن موجود در هوا ، مدت زمان تأثیر آن بر بدن و شدت تنفس انسان تعیین می شود.شدت پاتولوژی با ریزش خون ، خستگی ، هیپوویتامینوز ، دمای بالای هوا ، وجود بیماری های همزمان در قربانی افزایش می یابد.علائم مسمومیت با مونوکسید کربن خفیف:
قسمت های بدن: | علائم مسمومیت خفیف یا متوسط |
) سیستم عصبی مرکزی (CNS) | سردرد در ابتدا خفیف است ، به دنبال آن شدت متوسط تیز کردن ، کاهش شنوایی ، بینایی ، وزوز گوش ، گرفتگی یا از بین رفتن کوتاه مدت هوشیاری. |
سیستم قلبی عروقی | ضربان قلب و ضربان قلب تا 90 ضربان در دقیقه ، آریتمی ، درد ، فشار در قلب. |
دستگاه تنفسی | تنگی نفس ، تنگی نفس ، هیپوکسی خفیف. |
غشای مخاطی | قرمزی مخاطی. |
پوست | افتادگی پوست به دلیل افزایش جریان خون. |
شدید
هنگامی که مقدار C در خون از 50 درصد بیشتر باشد ، شدیددرجه فرایند پاتولوژیک.اگر در این مرحله از مسمومیت کمک های مناسب یا اولیه انجام نشود ، فرد در حال ابتلا به مرگ است.علائم مسمومیت شدید با مونوکسید کربن:
قسمتهای بدن | علائم مسمومیت شدید |
CNS | تشنج طولانی مدت ، از دست دادن هوشیاری ، ادرار کردن غیر ارادی ، حرکات روده ، کما. |
سیستم قلبی عروقی | ضربان نبض تا 130 ضربه در دقیقه ، آریتمی شدید در اثر خطر بالای انفارکتوس میوکارد. |
دستگاه تنفسی | تنفس متناوب سطحی. |
غشای مخاطی | رنگ پریدگی غشاهای مخاطی. |
پوست | رنگ پریدگی پوست به دلیل عدم وجود اکسیژن عمیق در اعصاب محیطی. |
تظاهرات اشکال غیرقانونی مسمومیت
در آسیب یک ارگانیسم ، مونوکسید کربن ممکن است خصوصیات کمی از مسمومیت ایجاد کند.علائم غیرمشخص مسمومیت با مونوکسید کربن:
فرم ناخودآگاه | فرم سرخوشی |
افت شدید فشار خوناز 70/50 میلی متر جیوه) ، ضعف فوری ، سیانوز پوست و غشاهای مخاطی در ضمن حفظ تنفس. | از آنجا که خون در قربانی غلظت CO را در او داردبرانگیختگی جنسی ، ذهنی ، جسمی با سرخوشی ، تغییر چراغ ، توهم واضح ، پریشانی تنفسی ، از دست دادن هوشیاری وجود دارد. |
فیلم
اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.