منیسک زانو چیست؟ پارگی منیسک مفصل زانو: علل، علائم، درمان
در این مطلب با احساس و درمان پارگی منیسک CS آشنا خواهید شد.
بیش از 200 استخوان در بدن انسان وجود دارد. همه آنها متصل می شوند، بی حرکت، بی حرکت یا متحرک می شوند. زانوها مفاصل متحرک هستند و بنابراین بیشتر از سایر مفاصل تحت بارهای سنگین قرار می گیرند. خطر زیادی برای صدمات و صدمات مختلف وجود دارد.
مفصل زانو از استخوان ها، تعداد زیادی رباط و تشکیلات تشکیل شده است. زانوها همچنین شامل منیسک ها هستند که وظیفه بالشتک کردن مفاصل را بر عهده دارند. بیشتر اوقات، درد در زانو در نتیجه برخی آسیب شناسی ها رخ می دهد. افراد زیر 40 سال از بیماری منیسک به دلیل جراحات شکایت دارند. پس از این سن، تغییرات دژنراتیو در سیستم استخوانی شروع می شود. و جدی ترین آسیب شناسی پارگی منیسک در نظر گرفته می شود.
منیسک چیست؟
منیسک - تشکیلات غضروفی که برای:
-
)
- استهلاک مفصل کاهش بار روی آن.
- افزایش سطح استخوان در مفاصل. در نتیجه بار روی زانوها کاهش می یابد.
- تثبیت کار زانو.
- تشکیل موقعیت مطلوب مفاصل تحتانی.
در هر زانو، مینیسک پشت 2 قرار دارد:
- خارجی را جانبی می گویند.
- داخلی را میانی می گویند.
در قسمت قدامی، منیسک ها با استفاده از یک رباط عرضی به یکدیگر متصل می شوند. رباط عرضی دسته ای از رشته های همبند است. منیسک که در داخل قرار دارد نیز توسط یک رباط به پهلو متصل است. در صورت بروز هر گونه آسیب، داده های آموزشی به طور همزمان بدتر می شوند.
هیچ عروقی در منیسک ها وجود ندارد، اما آنها تغذیه به شرح زیر دریافت می کنند:
- تغذیه به لطف عروقی که در کپسول مفاصل قرار دارند به قسمت های جانبی نفوذ می کند.
- در نواحی داخلی به دلیل وجود مایع سینوویال در نزدیکی این مکان.از آن است که اجزای غذایی که به منیسک می رسند نفوذ می کنند.
سه منطقه وجود دارد:
- قرمز. درست در کنار کپسول واقع شده است. در صورت آسیب دیدگی و پارگی، بافت ها به خودی خود شروع به رشد می کنند، زیرا خون رسانی در این ناحیه سریعتر است.
- متوسط. دور از کپسول قرار دارد، بنابراین خون رسانی در اینجا کمی بدتر است. در نتیجه، بهبود منیسک دشوارتر است. در هنگام صدمات و تخلفات در این محل، مداخله جراحی لزوما تجویز می شود.
- سفید. نزدیک به قسمت مرکزی مفصل قرار دارد. این منطقه منبع خون ضعیفی دارد، مواد مغذی کمی در اینجا نفوذ می کنند. بنابراین، منیسک پس از آسیب به خوبی بهبود نمی یابد. برای از بین بردن مشکل، مداخله جراحی تجویز می شود.
علل پارگی منیسک زانو
شایع ترین علت پارگی منیسک، ضربه به زانو است. صدمات جدا هستند و با سایر آسیب های داخلی زانو رخ می دهند. اغلب، آسیب نوع دوم منجر به آسیب به رباط صلیبی می شود که در جلوی زانو قرار دارد. شکستگی کندیل تقریباً در 50 درصد موارد پارگی دیده می شود.
2 نوع پارگی مینیسک وجود دارد. بیایید آنها را با جزئیات بیشتری در نظر بگیریم.
تروماتیک
معمولاً در نتیجه ترومای غیر مستقیم یا ترکیبی رخ می دهد. این پارگی اغلب منجر به چرخش ساق پا می شود. اساساً، فرم تروماتیک به دلایل زیر رخ می دهد:
- زانو مفصل حمایت کننده اصلی در نظر گرفته می شود.
- تحرک چرخشی در زانو انجام می شود.
- زانو کمی خم شده است.
اغلب آسیب در طول کشش اجباری پا پس از یک آسیب شدید و پیچیده رخ می دهد. بسیاری از ورزشکاران حرفه ای اغلب دچار پارگی مکرر مفاصل می شوند که در نتیجه آن فرد شروع به شکایت از منیسکوپی (آسیب مزمن) می کند. در آینده، هر حرکت تند می تواند منیسک را پاره کند. به عنوان مثال، با یک اسکات غیر منتظره یا آسیب زانو.
صدمات به شرح زیر است:
- آسیبی که در منیسک داخلی رخ داده است. به دلیل پارگی رباط ها رخ می دهد، پارگی مینیسک به دلیل آسیب شناسی تغییر می کند. بیشتر اوقات، آسیب در امتداد محور طولی رخ می دهد، زمانی که قسمت میانی مینیسک در همان زمان پاره می شود. به چنین شکافی «قطعه آبیاری» می گویند. شاخ های جلو و عقب نیز اغلب پاره می شوند. گاهی اوقات پارگی های عرضی در مرکز مینیسک وجود دارد.
- آسیب به منیسک واقع در خارج. به عنوان یک قاعده، به دلیل چرخش داخلی زانو ظاهر می شود. برای بزرگسالان، این آسیب غیر معمول در نظر گرفته می شود زیرا منیسک جانبی دارای تحرک عالی است.
دژنراتیو
این نوع پارگی در افراد بین 45 تا 50 سال رخ می دهد. اغلب، چنین آسیب شناسی به دلیل ترومای جزئی مکرر ظاهر می شود. دلایل ممکن است این باشد: بارهای سنگین در طول تمرین، فعالیت بیش از حد زایمان.
دلایل این نوع شکاف به شرح زیر است:
- تب روماتیسمی یا روماتیسم. آسیب شناسی دوم اغلب منجر به التهاب غشای قلب، آسیب به مفاصل بزرگ می شود. روماتیسم می تواند چندین هفته پس از شروع آنژین رخ دهد. تب روماتیسمی به دلیل تغییرات پاتولوژیک در کپسول مفصلی رخ می دهد. در نتیجه، بافت های اطراف مفصلی شروع به متورم شدن می کنند، خون رسانی مختل می شود و تغییرات دژنراتیو رخ می دهد.
- نقرس. این آسیب شناسی می تواند حاد یا مزمن باشد. در نتیجه بیماری، اسید اوریک در مفاصل رسوب می کند. هنگامی که این کریستال ها به مفصل نفوذ می کنند، شروع به تحریک التهاب با درد شدید می کنند. گاهی اوقات التهاب در حین نقرس منجر به آسیب منیسک، نفوذ اسید اوریک به داخل آن می شود.
علائم پارگی منیسک مفصل زانو
در طول آسیب، دو نوع دوره آسیب شناسی وجود دارد.. پس از آسیب مفصل، درد فوری با شدت های مختلف ظاهر می شود. در عین حال، زانو به شدت متورم می شود. درد می تواند در ناحیه محل پارگی، گاهی در سراسر شکاف مفصل رخ دهد. قسمت آسیب دیده زانو تا حدی تداخل دارد. مشکلات مربوط به حرکت اندام تحتانی را ایجاد می کند. اگر آسیب کوچک باشد، ممکن است بیمار با کلیک دردناک در مفصل، احساس ناراحتی، اذیت شود. اگر آسیب بزرگ باشد، مفصل حرکت عادی خود را متوقف می کند.
- مینیسک آسیب دیده که به سمت مرکز زانو حرکت می کند، از حرکت طبیعی ساق جلوگیری می کند. گاهی اوقات آسیب در ناحیه ای که عروق زیادی وجود دارد رخ می دهد. خون در این ناحیه جمع می شود که به این بیماری همارتروز می گویند. در طول بیماری، کاسه زانو متورم می شود.
- اگر آسیبی به شاخ مفصل واقع در جلو وارد شود، زانو مسدود شده است، بنابراین، بیمار نمی تواند آن را گسترش دهد. اگر زانو به معنای «قابل تحمل آب» آسیب دیده باشد، بیمار فقط می تواند مفصل را تا 15 درجه گسترش دهد. در هنگام آسیب به شاخ خلفی، اساساً زانو شروع به خم شدن ضعیف می کند.
- دردها کاملاً مشخص هستند. قربانی نمی تواند روی پای آسیب دیده پا بگذارد.اغلب این می تواند در هنگام پارگی شدید یا در هنگام له شدن منیسک ها، زمانی که شکستگی اپی فیز استخوان تیبیا رخ می دهد، مشاهده شود. شایان ذکر است که در برخی موارد درد تقریباً هیچ ناراحتی ایجاد نمی کند و بنابراین بیمار می تواند حرکات خاصی را بدون مشکل انجام دهد. مثلاً با آرامش از یک تپه پایین بروید یا از پله ها بالا بروید.
به محض کاهش درد و کاهش تورم، آسیب شناسی به شکل مزمن تبدیل می شود. ممکن است درد موضعی در مفصل وجود داشته باشد، مایع جمع می شود، التهاب ظاهر می شود.
برخی از آزمایشات ممکن است برای تشخیص آسیب شناسی انجام شود:
- )) آزمون بایکوف. بیمار زانوها را خم می کند. سپس پزشک انگشت خود را در امتداد مفصل زانو می برد، در حالی که بیمار باید زانو را صاف کند. اگر او احساس درد کرد، پس بیمار منیسک آسیب دیده دارد.
- آزمون استیمن. در طول خم شدن مفصل، بیمار حرکت چرخشی را در ناحیه پایین ساق پا آغاز می کند. آیا بیمار احساس درد می کند؟ سپس منیسک آسیب دید.
- تست چاکلین. برای تشخیص آسیب منیسک، بیمار اندام تحتانی کشیده را بالا می آورد. هنگامی که پارگی رخ می دهد، یک کلیک در ناحیه مینیسک وجود دارد. در حالت دوم، بیمار باید پای خود را صاف بالا بیاورد و اگر ناحیه داخلی عضله اصلی ران آتروفی شود و عضله خیاط کوتاه شود، پارگی رخ می دهد.
- تست پولیاکوف. بیمار باید به پشت بخوابد، اندام سالم را بلند کند. با بالا بردن تنه، ایستادن روی تیغه های شانه و پاشنه، بیمار با کشیدن اندام آسیب دیده درد احساس می کند، آسیب وجود دارد.
اگر بیمار نمی خواهد باید درمان شود، زیرا می تواند منجر به مشکلات جدی تری برای سلامتی شود:
- آرتروز. در طول این بیماری، سایش سریع غضروف رخ می دهد.
- بیمار شروع به حرکت کمی می کند و زانوها را به طور غیر فعال خم می کند.
- بی حرکتی مطلق زانو. در نتیجه این بیماری، فرد به طور کامل از عملکرد حرکتی محروم می شود.
در نتیجه این عوارض جدی، بیمار در آینده با مشکلی مانند ناتوانی مواجه می شود.
درمان پارگی منیسک مفصل زانو
این بیماری را می توان با درمان محافظه کارانه یا جراحی درمان کرد. با رشد فن آوری های مختلف جدید، پیوند مینیسک محبوبیت زیادی پیدا کرد. انواع زیر از درمان بیماری نیز اغلب استفاده می شود:
- محافظه کارانه. برای تسریع در بهبود پارگی های کوچک در شاخ خلفی استفاده می شود. چنین آسیب هایی می تواند با درد همراه باشد. اما، به عنوان یک قاعده، بافت غضروفی محدود نیست، کلیک کردن و احساس غلتیدن رخ نمی دهد. درمان بیماری به شرح زیر است - بیمار باید هرگونه فعالیتی را که ممکن است وضعیت را بدتر کند متوقف کند. در پدربزرگ ها و مادربزرگ های مسن، این درمان می تواند منجر به نتایج مثبت شود، زیرا آسیب شناسی در این مورد به دلیل آسیب های دژنراتیو یا آرتریت ایجاد می شود.
- بخیه زدن از داخل به بیرون ممکن است در هنگام آسیب استفاده شود. برای این درمان از یک سوزن نسبتا بلند استفاده می شود. در سراسر شکاف از حفره مفصل به خارج از ناحیه کپسول قوی وارد می شود و بخیه ها محکم زده می شود. این مزیت اصلی روش در نظر گرفته می شود، اگرچه، در عین حال، رگ های خونی و اعصاب ممکن است در حین برداشتن سوزن از حفره مفصل آسیب ببینند. این تکنیک برای از بین بردن شکافی که می تواند از غضروف تا شاخ خلفی ایجاد شود مناسب است. در طول آسیب شاخ، گاهی اوقات مشکلات مربوط به وارد کردن سوزن ظاهر می شود.
- اگر شاخ قدامی آسیب دیده باشد، پزشک بخیه هایی را از قسمت بیرونی به قسمت داخلی می زند. این روش برای اعصاب و عروق خونی خطری ندارد. سوزن از طریق شکاف خارج از مفصل وارد می شود، سپس به داخل حفره زانو وارد می شود.
- امروزه روش بدون بخیه بسیار رایج است. این فرآیند سریع است و از هیچ تکنیک پیچیده ای استفاده نمی کند. اما امروزه این روش تضمین کاملی برای بهبود کامل منیسک نمی دهد.
- جراحی. در آن موارد در صورت وجود افیوژن و درد شدید (در صورت عدم رفع آنها با استفاده از درمان طبی معمول) تجویز می شود. همچنین، این عمل را می توان در هنگام اصطکاک در حین حرکات یا اگر مفصل نتواند به طور طبیعی حرکت کند، تجویز کرد.
- پیش از این، رزکسیون ایمن ترین و مطمئن ترین روش درمان بود. همانطور که مطالعات اخیر نشان می دهد، در بسیاری از موارد این روش می تواند باعث آرتروز شود. این واقعیت توانست بر روش های اصلی درمان تأثیر بگذارد. اما اکنون روش برداشتن ناحیه کوچکی از بافت آسیب دیده به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین از روش پرداخت قطعاتی که تغییر شکل داده اند استفاده می شود.
- کندروپروتکتورها. با این روش، پزشک برای بیمار داروهای خاصی را تجویز می کند که ساختار غضروف را ترمیم می کند. در هنگام آسیب غضروف زانو نیز می توان داروها را تجویز کرد. لازم به ذکر است که کندروپروتکتورها داروهایی هستند که در هنگام صدمات و آسیب های دژنراتیو به منیسک کمک می کنند.
