5 مرحله برای شروع یک زندگی کامل

سوزان دیوید ، نویسنده انعطاف پذیری عاطفی ، توضیح می دهد که چرا تماس به فکر مثبت مضر است واصلاً کار نمی کند ، چگونه می توان از دایره تصمیمات اتوماتیک خارج شد ، احساسات آنها را گرفت و زندگی آگاهانه را شروع کردلنو.

انعطاف پذیری عاطفی چیست؟

خطرات بسیار کمتری در زندگی یک انسان مدرن وجود دارد و اگر ما در احساسات خود دخالت نکنیم ، آنها به ما می گویند که چگونه در یک موقعیت خاص عمل کنیم.ما از روی قلب می فهمیم که اگر کسی دروغ می گوید ، و نمی توانیم توضیح دهیم که چرا ما یک مرد را دوست نداریم ، فقط اینگونه احساس می کنیم.

انعطاف پذیری عاطفی توانایی فرد برای پاسخگویی بهینه به موقعیت های روزمره ، بدون عجله به تجربیات و خودخواهی است ، اما به عنوان یک مسئله دچار مشکل می شود.

فرهنگ مصرف کننده این تصور را می دهد که هر چیزی که برای ما مناسب نباشد قابل اصلاح نیست.روابط ناموفق با تغییر شریک زندگی "درمان می شود" ، کار غیرمولد به یافتن برنامه های خاص برای تلفن های هوشمند یا دوره های آموزشی تبدیل می شود.وقتی سعی می کنیم افکار منفی را به زور تصحیح کنیم ، فقط موارد بیشتری در مورد آنها داریمبیایید آویزان شویم

هشتاد درصد موفقیت بازگشت فرد در مسیر درست است.

وودی آلن

انعطاف پذیری عاطفی با بازگشت به چهره شما و نگاه کردن به افکار ، احساسات و رفتار شما آگاهانه و بدون تعصب آغاز می شود.بیایید ببینیم چه اقداماتی باید انجام شود.

1. درک کنید که ما قلاب را زدیم

ما به طور متوسط ​​روزانه 16000 کلمه صحبت می کنیم ، اما صدای درونی ما خیلی بیشتر صحبت می کند.بیشتر افکار ما یک کوکتل قدرتمند از داوری ها و احکام است ، همه با احساسات فصلی است.و در قضاوتهایمان ، ما حتی در شرایط نسبتاً خنثی ، به راحتی به قلاب خود حفاری ضربه می زنیم.

هوکینگ با این واقعیت شروع می شود که افکار خود را به عنوان واقعیت در نظر می گیرید.

"من نمی توانم این کار را انجام دهم.چند بار سعی کرده ام - این نتیجه نمی یابد. "بیشتر اوقات ، این افکار باعث می شوند که از موقعیت هایی که می تواند باعث ایجاد آنها شود جلوگیری کنید: "حتی سعی نمی کنم."

اتوماتیک سازی تفکر

این عجیب است که یک شخص واقعیتهای اطراف را تایپ کند و سپس بدون تجزیه و تحلیل هر تصمیمی روی خودکار خود عمل کند.بعضی اوقات شک و تردیدهایی وجود دارد و شما در را بسته اید و اجاق گاز خاموش است.برای خارج شدن از حالت خودکار ، به انعطاف پذیری زیادی احتیاج دارید.

به عنوان مثال ، از روانشناسان خواسته شد مکالمه آزمایشگر را با شخصی که در مورد نیمی از گروه گفتند برای مصاحبه کار کند و نیمی دیگر یک بیمار روانپزشکی بود ، مشاهده کنند.سپس روانشناسان با تکیه بر این ، مجبور بودند ویژگی این شخص را ایجاد کنندگفتگوی او با آزمایشگرنیمی از این گروه که در مورد ناهنجاری های انسانی اظهاراتی داده شده بودند ، علائم بیماری روانی و ناتوانی را نشان دادند.نیمی دیگر از این گروه این فرد را کاملاً متعادل و عادی پیدا کردند.

افراد قلقلک ، جهان را از دیدگاه راه حل های آماده می بینند که لزوماً در یک موقعیت خاص قابل اجرا نیستند.

چهار قلاب خطرناک

1. فکر می کنم مضر - شخص مسئولیت اعمال خود را بر این فکر مقصر می داند: "من فکر کردم این صدا احمقانه است و به همین دلیل ساکت است" ، "من فکر کردم کهاو باید قدم اول را برداشته و هیچ کاری نکرده است. "
​​
2. "در حال صحبت کردن با میمون" - یک مونولوگ تخیلی داخلی درباره وقایع آینده یا گذشته ، هنگامی که پاسخ های گفتگوی را پیش بینی می کنید و سرنخ های خود را دوباره آزمایش می کنید.دوباره و دوباره
3. ایده های قدیمی که از مدت ها قبل رشد کرده اید.شما سالهاست که نظرات خود را مرور نمی کنید: "من برای این خیلی احمق هستم" ، "من یک شکست هستم ، همیشه خوش شانس نیستم" ، "مامان همیشه می گفت من خونگیر هستم".
4. اصرار بر ماندن کف در دهان خود ، حتی در مواقعی که معقول و منطقی نباشد ، اضافی است.

جالب ترین راه حل ها اغلب هنگامی حاصل می شود که ما به عنوان یک مبتدی به یک کار نگاه کنیم ، با ظاهری تازه و بدون الگوی.

بودن از نظر عاطفی به معنای شناخت و پذیرش احساسات خود ، و یادگیری پیچیده و ناخوشایند است.

پاسخ به استرس

پنجه گیرها مسئله را نادیده می گیرند ، تجربیات خود را دفن می کنند ، و سعی می کنند احساسات را انکار کنند.احساسات سرکوب شده ناگزیر تسخیر خواهد شدو در برخی شرایط دیگر راهی پیدا کنید.

شما از توهین به یک رفتار ناعادلانه در محل کار گزیده شده اید - و اکنون با صدای بلند فریاد می کنید که یک فیلم غمناک را تماشا می کنید ، یا به شخص نزدیک خود گریه می کنید.

بندهای بسته بندی شده ، که درگیر تجربیات ناخوشایند هستند ، نمی توانند اوضاع را رها کنند و از نظر ذهنی دوباره و دوباره به حوادث منفی بازگردند.پیمایش از طریق یک احساسات ناخوشایند ، این توهم را به وجود می آورد که او برای حل مسئله گام برداشته است.

در دنیای مدرن ، این تصور که در لحظه های اضطراب ذهنی باید کاری را با احساسات خود انجام دهد: تصمیم گیری ، عمل کردن ، کنترل کردن ، کنترل کردن ، مثبت اندیشی کردن ، کاملاً محکم است.به گفته سوسن دیوید ، بدیهی ترین و ساده ترین کاری که باید انجام شود ، کاری نیست.شما باید تجربیات خود را بپذیرید و به آنها اعتماد کنید ، سعی نکنید در اسرع وقت از آنها خلاص شوید.

2. فاصله گرفتن از تجربه

فاصله گرفتن از احساسات به شما امکان می دهد آگاهی را توسعه دهید.چگونه افکار و احساسات را به اشتراک بگذاریم؟چندین روش وجود دارد.

1. در مورد هر چیزی که ذهن شما را اشغال می کند و باعث حرکت شما می شود ، یادداشت های روز یا هفته گذشته را نگه دارید.
2. در شرایط معمول به روشی متفاوت عمل کنید ، زیرا شما موظف نیستید که دائماً یک سناریوی تثبیت شده را که قبلاً انتخاب کرده اید و به مدت طولانی پیشرفت کرده اید ، دنبال کنید: "ورزش برای من نیست" ، "من نمی توانم در جمع صحبت کنم".
3. حالت تضاد را روشن کنید ، از طرف های مختلف به این مسئله نگاه کنید: شما هم از بدن ، روابط ، کار و مکانی که در آن زندگی می کنید دوست دارید و متنفر هستید.همه چیز دو طرف دارد.
4. خندید.
5. سعی کنید از دید شخص دیگری به مسئله نگاه کنیدنمایش
6. چیزها را با نام خود بنویسید.اگر احساس می کنید که توسط یک فکر گزیده شده اید ، پس درباره آن بحث کنید: "ایده ای به ذهنم رسید ..." ، "من احساس می کنم که ...".

3. ارزش های اصلی خود را بیابید

اگر مدت طولانی در اتومبیل بوده اید ، زندگی خود را با ارزش شروع می کنید که با ارزش ها همبستگی ندارد.به وضوح برای شما مهم است

اگر هیچ وقت برای تعیین ارزش های خود وقت نکرده اید ، می توانید ساعت ها در اینترنت بگردید ، تماشای نمایش های واقعیتی و احساس پوچی درونی کنید.

این سؤالات به تحکیم ارزش های آنها کمک می کند.برای من مهمترین چیز چیست؟در زندگی چه کاری می خواهم انجام دهم؟چه نوع رابطه ای می خواهم داشته باشم؟چه موقعیت هایی بیشتر از همه به من قدرت می دهد؟

در بعضی موارد ، ممکن است خود را بین دو مقدار که دقیقاً متعلق به شما است پاره شود.به عنوان مثال ، یک پروژه جالب در محل کار و یک خانواده مورد علاقه.شما انتخاب خود را توجیه نمی کنید که کدام یک از شرایط موجود بهتر باشد ، بلکه این است که اکنون باید به یکدیگر اولویت دهید.

وقتی ما ارزش های خود را می شناسیم ، انعطاف پذیر تر و باز تر می شویم.

وفاداری به اهداف غیرواقعی یا مضر ، که اغلب تحت تأثیر احساسات قرار می گیرند ، علت بسیاری از رنج ها و فرصت های گمشده است.

اهداف و مقادیر می توانند تغییر کنند - و این اشکالی ندارد!

سال هاست که بسیاری از آنها به روابطی ادامه می دهند که خود را خسته کرده اند یا کارهای غیر علاقه ای دارند.چنین افرادی می ترسند از خود بپذیرند که اشتباهی مرتکب شده اند یا اینکه قبلاً آن اهداف را پشت سر گذاشته اند.بگذارید قدیمی ها را رها کنیدسناریوهایی که شما را از تغییر دور می کند.

اگر درک کنیم که تنها با تغییر چشمگیر روش معمول زندگی می توان مشکل را حل کرد ، احساس ناامیدی و ترس فلج کننده از ناشناخته ها را تضمین می کنیم.

برای رسیدن به یک هدف عالی قدم های کوچک بردارید.

اگر هدف را در مراحل کوچک تقسیم کنیم ، قیمت شکست پایین می آید ، تقریباً هیچ چیزی را در معرض خطر قرار نمی دهیم و با اطمینان بیشتری شروع به حرکت خواهیم کرد.

4. پایبند به اصل متعادل کننده

انعطاف پذیری عاطفی به بهترین وجه در شرایط تعادل بین کارهای پیچیده ای که ما را توسعه داده و به جلو سوق می دهد ، و کارهای معمول حفظ می شود.

وقتی امنیت را با آنچه می دانیم و می فهمیم اشتباه می گیریم ، قابلیتهای ما محدود است.ترک منطقه ای از ثبات به معنای باز کردن پتانسیل کامل شما است.

پیشرو عمل کنید.مسئولیت زندگی ، شغلی ، روابط خود با افراد را بر عهده بگیرید.

ترس را انکار نکنید.این دقیقاً همان چیزی است که ما را به جلو سوق می دهد.جسور بودن به معنای ترسیدن نیست ، به معنای پیشروی است ، هر چقدر هم ترسناک باشد.

5. خودتان را بپذیرید

به دنبال آرمان نباشید ، چنین افرادی فقط در جلد مجلات و اینستاگرام وجود دارند.شما با تمام احساسات خود ، مثبت و منفی ، تجربیات زندگی و ایده آل ها هستید که هستید.

این یک تصور غلط است که نمی توان برای ماندن در اسب سوار اجباری شد.با این حال ، کسانی که نسبت به شکست آرام تر هستند ، انگیزه بیشتری برای موفقیت دارند زیرا از ترس تسلیم نیستند.

یاد بگیرید و همدلی کنیدخودت

خود را به عنوان یک کودک فکر کنید.شما والدین خود ، طبیعت یا ساختار ، وضعیت اقتصادی کشور و وضعیت مالی خانواده را انتخاب نکرده اید.همه اینها نتیجه تلاش شما نبود ، بلکه همه به خودی خود بودند.در کودکی فقط از آنچه در اختیار دارید استفاده کرده اید ، در شرایطی عمل کرده اید - و مقابله می کنید.

حال تصور کنید که کودکی که قبلاً در آن بودید ، با اشک در می آید.بعید نیست که شما از ترسهای او بخندید ، بگویید که به او اخطار داده شد و خود او مقصر است.به احتمال زیاد او را در آغوش خواهید گرفت و او را آرام خواهید کرد.یک فرد بالغ باید با همان همدردی درمان شود.