کورتیکواستروئیدها چیست - طبقه بندی ، فرم های انتشار ، شاخص ها و روش های استفاده ، بررسی

كورتیكواستروئیدها به زیر مجموعه داروهای استروئیدی تعلق دارندهورمون هادر بدن سالم ، این هورمون ها توسط غدد تولید می شوند.به هر بیمارانی که هورمون درمانی دریافت می کنند ، توصیه می شود که جزئیات آن را بیان کنند که کورتیکواستروئیدها چیست ، چه دارویی با آنها ارائه می شود ، تفاوت آنها و نحوه عملکرد آنها روی بدن است.به خصوص بخش های مربوط به موارد منع مصرف و عوارض جانبی را با دقت بخوانید.

نشانه های استفاده

کورتیکواستروئیدها کاربردهای گسترده ای دارند.بنابراین ، کورتیزون و هیدروکورتیزون نشانه هایی برای استفاده دارند:

• روماتیسم.
• آرتریت روماتوئید در تظاهرات مختلف؛
• تومورهای بدخیم و خوش خیم (به تشخیص پزشک)؛
• آسم برونش ، آلرژی؛
• بیماری های خود ایمنی (ویتیلیگو خارجی ، لوپوس)؛
• بیماری های پوستی (اگزما ، گلسنگ)؛
• گلومرولونفریت؛
• بیماری کرون؛
• کم خونی همولیتیک؛
• کولیت اولسراتیو ، پانکراتیت حاد؛
​​
• برونشیت و ذات الریه ، فیبروزآلوئولیت
• برای بهبود بقای اعضای پیوند شده.
• عفونت اندامهای بینایی (یووییت ، کراتیت ، اسکلریت ، اریتیت ، ایریدوسیکللیت).
• پیشگیری و درمان شرایط شوک.
• نورالژی.

آلدوسترون ، مانند هر کورتیکواستروئید ، تنها با اجازه پزشک قابل استفاده است.این دارو دارای لیست بسیار اندکی از نشانه های استفاده است.این بیماری شامل چندین بیماری است:

• بیماری آدیسون (با اختلال عملکرد غدد فوق کلیوی) ایجاد می شود.
• میاستنی (ضعف عضلانی در حضور پاتولوژی اتوزومال).
• نقض متابولیسم مواد معدنی؛
• adynamia.

طبقه بندی

کورتیکواستروئیدهای طبیعی هورمونهای قشر آدرنال هستند که به گلوکوکورتیکوئیدها و مواد معدنی تقسیم می شوند.اولین مورد شامل کورتیزون و هیدروکورتیزون است.اینها استروئیدهایی با عملکرد ضد التهابی هستند که تحت کنترل آنها بلوغ ، پاسخ به استرس ، عملکرد کلیه ها ، در دوران بارداری است.آنها در کبد غیرفعال می شوند و در ادرار دفع می شوند.

مواد معدنی کورتیکواستروئیدها شامل آلدوسترون است که یون های سدیم را حفظ می کند ، دفع یون های پتاسیم را از بدن افزایش می دهد.کورتیکواستروئیدهای مصنوعی در پزشکی استفاده می شوند که دارای خواص مشابه طبیعی هستند.آنها مدتی روند التهاب را سرکوب می کنند.کورتیکواستروئیدهای مصنوعی منجر به تنش ، استرس ، می توانند ایمنی را کاهش دهند ، روند بازسازی را مسدود کنند.

از کورتیکواستروئیدها ممکن است مدت طولانی استفاده نشود.از مضرات این داروها می توان سرکوب را تشخیص دادعملکرد هورمون های طبیعی ، که می تواند به اختلال در غدد آدرنال منجر شود.فرمولاسیون های نسبتاً ایمن پردنیزولون ، تریامسینولون ، دگزامتازون و سینالار هستند که دارای فعالیت بالا اما دارای عوارض جانبی پایین هستند.

فرم هاي انتشار

كورتيكواستروئيدها در قرص ها ، كپسول هاي با عمل طولاني يا آني ، راه حل هاي موجود در آمپول ها ، پمادها ، كرم ها موجود است.آسترانواع مختلفی وجود دارد:

1. برای مصارف داخلی: پردنیزولون ، دگزامتازون ، بودنوفالک ، کورتیزون ، کورتینف ، مدرول.
2. تزریق: هیدروکورتیزون ، دیپروسپان ، کنلن ، مدرول ، فلوسرون.
3. استنشاق: بکلومتازون ، فلونیزولاید ، اینگاکورت ، سینتاریس.
4. آئروسل های بینی: بودزونید ، پالمیکورت ، رینوکورت ، فلیکسوتید ، فلیکسوناز ، تریامسینولون ، فلوتیکازون ، آزماکورت ، نازاکورت.
5. آماده سازی موضعی موضعی: پماد پردنیزولون ، هیدروکورتیزون ، لوکوئید ، کورتئید ، فلوروکورت ، لوریندن ، سینا فلان ، فلوتینار ، کلوبتازول.
6. کرم ها و پمادهای کورتیکواستروئید: افلودرم ، لاتیکورت ، درموویت
7. لوسیون ها: لوریندن
8. ژل: فلوچینار.

داروهای داخلی

محبوب ترین داروهای کورتیکواستروئید قرص های خوراکی و کپسول ها هستند.این موارد عبارتند از:

1. پردنیزون - دارای اثرات ضد آلرژی و ضد التهابی قدرتمند است.موارد منع مصرف: زخم معده ، آسیب شناسی روده ، واکسیناسیون ، فشار خون بالا ، تمایل به لخته شدن خون در عروق.مقدار مصرف: یک بار در روز 5-60 میلی گرم در روز ، اما بیشتر از 200 میلی گرم نیست.دوز اطفال0.14-0.2 میلی گرم /کیلوگرم از وزن بدن در 3-4 بار.دوره درمان یک ماه طول می کشد.
2. Celestone - حاوی بتامتازون به عنوان ماده فعال است.موارد منع مصرف: انفارکتوس میوکارد ، فشار خون بالا ، اختلالات غدد درون ریز ، گلوکوم ، سفلیس ، سل ، فلج اطفال ، پوکی استخوان.اصل عمل سرکوب پاسخ های ایمنی طبیعی است.در مقایسه با هیدروکورتیزون اثر ضد التهابی بیشتری دارد.مقدار مصرف: 0.25-8 میلی گرم برای بزرگسالان ، 250-250 میکروگرم بر کیلوگرم برای کودکان.ابطال درمان بتدریج است.
3. Kenacort - تثبیت غشای سلولی ، علائم آلرژی و روند التهابی را از بین می برد.موارد منع مصرف: روان پریشی ، نفریت مزمن ، عفونت های پیچیده ، ضایعات قارچی.ماده فعال تریامسینولون در دوز بزرگسالان 4-24 میلی گرم در روز در چندین دوز استفاده می شود.دوز توسط 2-3 میلی گرم در هر 2-3 روز کاهش می یابد.
4. قرص های کورتینف حاوی فلاودروکورتیزون استات است.موارد منع مصرف: میکوز سیستمیک.مقدار مصرف: 100 میلی گرم سه بار /هفته تا 200 میکروگرم در روز.لغو تدریجی است.
5. Metipred - حاوی متیل پردنیزولون است.موارد منع مصرف: عدم تحمل فردی.این دارو با احتیاط در بارداری ، عفونت های پیچیده ، روان پریشی ، ناهنجاری های غدد درون ریز مورد استفاده قرار می گیرد.قرص ها بعد از وعده غذایی با دوز 4-48 میلی گرم در روز در دوز 2-4 مصرف می شوند.دوز شیرخوار 0.18 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن است.
6. Berlicort - قرص های مبتنی بر تریامسینولون ، منع مصرف در زخم ، پوکی استخوان ، روان پریشی ، میکوز ، سل ، فلج اطفال ، گلوکوم.مقدار مصرف: 0.024-0.04 گرم در روز یک بار در روز بعد از صرف صبحانه.
7. فلورینف - حاوی فلاودروکورتیزون است.موارد منع مصرف: روان پریشی ، تبخال ، آمبیازیس ، میکوز سیستمیک ، قبل و بعد از واکسیناسیون.مقدار مصرف: 0.1 میلی گرم سه بار در هفته تا 0.2 میلی گرم در روز.دوز در فشار خون بالا کاهش می یابد.
8. اوربازون یک پودر خوراکی است که حاوی متیل پردنیزولون است.موارد منع مصرف: حساسیت ، حساسیت به سرماخوردگی ، آبله مرغان ، اختلالات روانپزشکی ، فلج اطفال ، گلوکوم.مقدار مصرف: 30 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن.

کورتیکواستروئیدهای موضعی

از عوامل موضعی برای کاربرد موضعی استفاده می شود.آماده سازی کورتیکواستروئید به صورت ژل ، پماد ، کرم ، لعاب موجود است:

1. پردنیزولون - که در پوست ، زنان و زایمان ، چشم پزشکی استفاده می شود.موارد منع مصرف: تومورها ، بیماریهای ویروسی ، قارچی ، روزاسه ، آکنه ، درماتیت محیطی.مقدار مصرف: 1-3 بار در روز با یک لایه نازک ، در چشم پزشکی - سه بار در روز با یک دوره بیشتر از دو هفته.
2. هیدروکورتیزون یک پماد چشم بر اساس هیدروکورتیزون استات است.موارد منع مصرف: واکسیناسیون ، اختلال در یکپارچگی اپیتلیوم ، تراکوم ، سل چشم.مقدار مصرف: 1-2 سانتی متر 2-3 بار در روز در کیسه ملتحمه.
3. لوکوئید - حاوی هیدروکورتیزون 17 بوتیرات است.موارد منع مصرف: دوره پس از واکسیناسیون ، درماتیت ، ضایعات پوستی قارچی و ویروسی.مقدار مصرف: یک لایه نازک 1-3 بار در روز ، با بهبود ، 2-3 بار در هفته به سمت استفاده از پماد حرکت کنید.
4. لوریندن A و C پمادهای حاوی فلومازازون پیوالات و اسید سالیسیلیک (A) یا فلورازازون پیوالات و کلیویوئینول (C) هستند.برای درمان درماتوز آلرژیک حاد و مزمن استفاده می شود.منع مصرف در دوران کودکی ، در دوران بارداری ،ضایعات پوستی ویروسی.2-3 بار در روز استفاده می شود ، تحت پانسمان انسداد قرار دارد.
5. سینافلان یک پماد ضد حساسیت است و ماده فعال آن فلوئوسینولون استونید است.در دوران بلوغ با احتیاط استفاده می شود ، منع مصرف در بثورات پوشک ، پیودرما ، بلاستومایکوز ، همانژیوما ، در دوران شیردهی.این ابزار 2-4 بار در روز به مدت 5-25 روز روی پوست اعمال می شود.
6. فلوچینار ژل یا پماد ضد التهابی در برابر پسوریازیس است.منع مصرف در بارداری ، خارش بی هویت.1-3 بار در روز استفاده کنید.ارزان است.

کورتیکواستروئیدهای استنشاق

در بیماری های تنفسی ، استفاده از فرمولاسیون ها به صورت اسپری یا محلول های استنشاق نشان داده شده است.کورتیکواستروئیدهای داخل رحمی محبوب:

1. Becotide - یک آئروسل اندازه گیری شده حاوی بکلومتازون دی پروپیونات ، آسم برونش را درمان می کند.در صورت حساس بودن به مواد مغذی منع مصرف می شود.در چند مرحله با دوز 200-600 میكروگرم در روز تجویز می شود ، در صورت شدید بودن آسم ، دوز آن دو برابر می شود.کودکان 4 ساله دارای 400 میکروگرم در روز هستند.
2. Aldecin (Aldecim) یک اسپری است که بر اساس بکلومتازون دی پروپیونات ساخته شده است.منع مصرف در سل ، دیاتز خونریزی ، خونریزی مکرر بینی.1-2 استنشاق در هر سوراخ 4 بار در روز ، برای کودکان دو بار در روز نشان داده می شود.
3. باکنوناز - اسپری که شامل بکلومتازون است ، به رینیت مزمن و فارنژیت کمک می کند.مقدار مصرف: 2 تزریق دو بار در روز یا 3-4 بار در روز.
4. اینگاکورت یک آئروسل مبتنی بر فلانیزولید است.نمایش داده شده از 1میلی گرم در روز (2 تزریق داخل سوراخ بینی دو بار در روز) به مدت 4-6 هفته.در آلرژی به اجزای ممنوع.
5. Syntaris درمانی برای آسم برونش حاوی فلونیزولید است.منع مصرف آن در برونکوسپاسم حاد ، برونشیت غیر آسم است.دوز: حداکثر 8 استنشاق در روز برای بزرگسالان و حداکثر دو کودک برای کودکان.
6. Pulmicort یک سیستم تعلیق استریل است که بر اساس بودون سونوگرافی میکرونیزه شده است.استنشاق برای استفاده در کودکان زیر شش ماه ممنوع است.مقدار مصرف: 1 میلی گرم در روز یک بار.
7. نازاکورت اسپری بینی است ، ماده فعال تریامسینولون است.برای درمان و پیشگیری از رینیت فصلی و آلرژیک نشان داده شده است.موارد منع مصرف: سن تا 6 سال ، بارداری ، هپاتیت C. مقدار مصرف: 220 میکروگرم در روز (2 تزریق) یک بار ، کودکان 6-12 سال - دو بار کمتر.

برای تزریق

کورتیکواستروئیدهای تزریقی برای تزریق داخل وریدی ، زیر جلدی و عضلانی نشان داده شده است.محبوب ترین شامل:

1. پردنیزون - که در اورژانس درمانی استفاده می شود.در کودکان در هنگام رشد و حساسیت به اجزای ترکیب منع مصرف دارد.به صورت داخل وریدی یا عضلانی با دوز 100-200 میلی گرم به مدت 3-16 روز تجویز می شود.درمان طولانی مدت به تدریج از بین می رود.
2. هیدروکورتیزون ، یک تعلیق برای تزریق ، می تواند به مفاصل یا ضایعات تزریق شود تا سوخت و ساز بدن را تسریع کند.موارد منع مصرف: حساسیت ، خونریزی پاتولوژیک.دوز اولیه 100-500 میلی گرم ، سپس هر 2-6 ساعت تکرار شود.دوز اطفال - 25 میلی گرم در کیلوگرم در روز.
3. کنل - سیستم تعلیق سیستماتیک ومقدمه داخل مفصلی.منع مصرف آن در روانپزشکی حاد ، پوکی استخوان ، دیابت است.دوز تشدید به صورت جداگانه تجویز می شود.اگر دوز بیش از حد باشد ، ممکن است بیمار متورم شود.
4. Flosterone - یک سیستم تعلیق حاوی بتامتازون دی سدیم فسفات و بتامتازون دی پروپیونات ، که برای استفاده سیستمیک یا داخل مفصلی در نظر گرفته شده است.منع مصرف در زخم معده ، ترومبوفلبیت ، تاریخچه آرتروپلاستی ، شیردهی.دوز: 0.5-2 میلی لیتر در هر مفصل هر 1-2 هفته.تزریق عضلانی در اعماق گلوتئوس برای استفاده سیستمیک نشان داده شده است.
5. Medrol - حاوی متیل پردنیزولون است که برای استفاده در چشم پزشکی ، پوست و آسیب مفاصل ذکر شده است.دوز: 4-48 میلی گرم در روز ، شیرخوار - 18/0 میلی گرم /کیلوگرم وزن بدن در روز در سه دوز.

نحوه استفاده از

درمان کورتیکواستروئید باید با کلسیم همراه باشد تا خطر ابتلا به پوکی استخوان را از بین ببرد.بیمار به رژیم غذایی سرشار از پروتئین ، محصولات کلسیم پایبند است ، کربوهیدرات و نمک مصرفی (حداکثر 5 گرم در روز) ، مایعات (1.5 لیتر در روز) را محدود می کند.برای کاهش تأثیر منفی کورتیکواستروئیدها بر دستگاه گوارش ، بیماران می توانند از آلماژل ، اسیدی استفاده کنند.سیگار کشیدن ، الکل ، ورزش باید از زندگی آنها ناپدید شود.برنامه های مصرف:

1. متیل پردنیزولون به صورت داخل وریدی با 40-60 میلی گرم هر 6 ساعت ، پردنیزولون - 30-40 میلی گرم در روز تجویز می شود.گلوکوکورتیکوئیدها 6 ساعت پس از مصرف شروع به فعالیت می کنند و به طور بهینه دوز هر بار 3-5 روزه کاهش می یابد.داروهای طولانی مدت نمی کنندمکانیسم های طبیعی
2. بهتر است دارو را هنگام غذا مصرف کنید.
3. منو را برای مدت زمان درمان پروتئین غنی کنید ، مقدار کربوهیدرات و نمک را کاهش دهید.
4. علاوه بر این ، ویتامین های کلسیم و B را برای جلوگیری از پوکی استخوان مصرف کنید.
5. حداقل 1.5 لیتر آب تمیز در روز بنوشید ، از مصرف الکل خودداری کنید.
6. دوز تزریق یا قرص را افزایش یا کاهش ندهید.مصرف بیش از حد یک عارضه خطرناک از عوارض جانبی است.
7. مدت مطلوب درمان 5-7 روز ، حداکثر 3 ماه است.

روشهای درمانی

روشهای درمانی بطور جداگانه برای هر بیمار انتخاب می شوند.آنها از نظر برخی خصوصیات متفاوتند:

1. فشرده - داروها به صورت داخل وریدی تجویز می شوند و در شرایط بسیار شدید نشان داده می شوند.
2. محدود کننده - قرص های مورد استفاده ، معالجه افراد مبتلا به بیماری های مزمن.
3. آلترناتیو - رژیم پر مصرف دارو ، متناوب را نشان می دهد.
4. متناوب - داروها به مدت 4 روز در فواصل 4 روز مصرف می شود.
5. پالس درمانی - مقدار زیادی از دارو به صورت داخل وریدی تجویز می شود.

استفاده در كودكان و زنان در دوران بارداری

استفاده از قرص های قرص برای كودكان بر روی نشانه های استثنایی رخ می دهد - در صورتی كه این یک وضعیت حیاتی است.بنابراین ، در سندرم انسداد برونش ، 2-4 میلی گرم در کیلوگرم از وزن پردنیزولون می تواند به صورت داخل وریدی تجویز شود ، هر بار 2-4 ساعت با کاهش 20-50٪ از دوز ، هر بار تکرار این روش انجام می شود.در وابستگی هورمونی (آسم برونش) کودکبه پرده درمانی با پردنیزولون منتقل شد.اگر کودک اغلب از عود بیماری آسم رنج ببرد ، نشان داده می شود که استنشاق بکلومتازون را استنشاق می کند.

از کرمهای موضعی ، پمادها و ژلها باید در تمرین کودکانه با احتیاط استفاده شود ، زیرا ممکن است رشد را مهار کند ، باعث سندرم Itzenko-Cushing ، اختلال در عملکرد غدد درون ریز.پمادها و کرم ها باید در حداقل سطح و میزان محدودی اعمال شوند.برای كودكان سال اول زندگی می توان پماد را فقط با 1٪ هیدروكورتیزون یا درماتول تا 5 سال استفاده كرد - هیدروكورتیزون 17-بوتیرات.کودکان بالای 2 سال مجاز به استفاده از پماد مومبازون هستند.برای درمان درماتیت آتوپیک آدوانان دوره مناسب تا 4 هفته است.

استفاده از كورتيكواستروئيدها در دوران بارداري نامطلوب است ، زيرا آنها در سد جفت نفوذ مي كنند و ممكن است بر فشار جنين تاثير گذارد.ورود هورمونهای مصنوعی به خون یک زن باردار ، سیگنال استرس کودک در حال رشد را تقلید می کند ، بنابراین جنین استفاده از ذخایر را مجبور می کند.این داروها سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند ، نسل جدید توسط آنزیم های جفت غیرفعال نمی شود.

در تمرینات زایمان ممکن است از Metipred ، Dexamethasone ، پردنیزولون استفاده شود.درمان با كورتيكواستروئيد باعث عوارض جانبي كمتري مي شود.در صورت استفاده از داروهای دیگر ، جنین ممکن است دارای عقب ماندگی رشد ، مهار عملکرد غده هیپوفیز ، آدرنال و غده هیپوفیز باشد.علائم استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها در دوران بارداری:

• تهدید تولد زودرس؛
• مرحله فعال روماتیسم وبیماریهای خود ایمنی؛
• هایپرپلازی داخل وریدی ارثی قشر آدرنال.

عوارض جانبی

استفاده از داروهای ضعیف یا معتدل به ندرت منجر به عوارض جانبی می شود.دوزهای زیاد و استفاده از داروهای فعال با واکنشهای منفی همراه است:

• ظاهر ادم.
• افزایش فشار؛
• گاستریت؛
• افزایش قند خون ، دیابت استروئیدی.
• پوکی استخوان.
• التهاب ، بثورات پوستی ، افزایش رنگدانه.
• لخته های خون را افزایش داد.
• افزایش وزن؛
• سینوزیت؛
• ملتحمه؛
• کهیر؛
• حمله آنافيلاكتیك؛
• افزایش سطح پروستاگلاندین ها.
• عفونت های باکتریایی و قارچی در برابر نقص ایمنی ثانویه.
• گلوکوم ، آب مروارید؛
• آکنه؛
• هیپوکالمی
• افسردگی ، از بین رفتن خلقی.
• سندرم Itenko-Cushing (رسوب چربی در صورت ، گردن ، قفسه سینه ، شکم ، آتروفی عضله اندام ، کبودی روی پوست ، علائم کشش-علائم کشش در شکم ، اختلالات تولید هورمون).

موارد منع مصرف

پزشک قبل از تجویز دوره ای از کورتیکواستروئیدها ، پزشک لیست موارد منع مصرف را بررسی می کند.پایین بودن سطح پتاسیم در خون ، فشار خون بالا ، نارسایی کبد و کلیه ، دیابت ، گلوکوم دلایل ممنوعیت کانی کورتیکوئیدها است.موارد منع مصرف كورتیكواستروئیدها به شرح زیر است:

• حساسیت بالایی به دارو.
​​
• سنگین استفرم عفونت (به جز شوک سپتیک و مننژیت).
• آبله مرغان؛
• فیموز؛
• توسعه ایمنی توسط واکسن زنده.

قوانین تجویز گلوکوکورتیکوئید استفاده محتاطانه از داروها را در موارد زیر ارائه می دهد:

• دیابت قندی؛
• زخم معده و اثنی عشر.
• کولیت اولسراتیو.
• سیروز؛
• فشار خون بالا؛
• نارسایی قلبی عروقی در مرحله جبران خسارت؛
• میل به تشکیل ترومبوس.
• سل.

تعامل با مواد مخدر

درگیری زیاد کورتیکواستروئیدها در فرآیندهای نظارتی حیاتی منجر به تعامل متنوعی با مواد و گروه های دارویی شده است:

• آنتی اسیدها میزان جذب داخل گلوکوکورتیکوئیدها را کاهش می دهند.
• دیفنین ، کاربامازپین ، دیمدرول ، باربیتوراتها ، ریفامپیسین ، هگزامیدین میزان متابولیسم گلوکوکورتیکوئیدها را در کبد افزایش می دهند و ایزونیازید و اریترومایسین آن را مهار می کنند.
• گلوکوکورتیکوئیدها باعث دفع سالیسیلات ها ، دیگیتوکسین ، بوتادیون ، پنی سیلین ، کلرامفنیکل ، باربیتورات ها ، دیفنین ، ایزونیازید می شوند.
• مصرف همزمان گلوکوکورتیکوئیدها با ایزونیازید قادر به ایجاد اختلالات روانی است ، با رزرپین - افسردگی.
• مصرف همزمان داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای با کورتیکواستروئیدها خطر افزایش فشار داخل چشم را افزایش می دهد.
• مصرف طولانی مدت گلوکوکورتیکوئیدها اثر آدرنومیمی را افزایش می دهد.
• گلوکوکورتیکوئیدها و تئوفیلیناثر قلبی و سمی را برانگیخته و اثر ضد التهابی گلوکوکورتیکوئیدها را افزایش می دهد.
• دیورتیک ها و آمفوتریسین با داروهای کورتیکواستروئیدها خطر هیپوکالمی را افزایش داده و اثر دیورتیک را افزایش می دهند.
• تجویز همزمان گلوکوکورتیکوئیدها و مواد معدنی کورتیکوئیدها باعث افزایش هیپرناترمیا و هیپوکالمی می شود.
• با وجود تشخیص هیپوکالمی ، ممکن است عوارض جانبی گلیکوزیدهای قلبی ایجاد شود.
• گلوکوکورتیکوئیدها در ترکیب با منعقد کننده های غیرمستقیم ایبوپروفن ، بوتیادون ، اسید اتیریک می توانند بواسیر را تحریک کنند ، و ایندومتاسین و سالیکاتورها - زخم های دستگاه گوارش هستند.
• گلوکوکورتیکوئیدها بار سمی پاراستامول را بر روی کبد افزایش می دهد.
• اثر ضد التهابی گلوکوکورتیکوئیدها با تجویز همزمان رتینول کاهش می یابد.
• تجویز همزمان هورمون ها با Methandrostenolone ، Hingamin ، Azathioprine خطر ابتلا به آب مروارید را افزایش می دهد.
• گلوکوکورتیکوئیدها باعث کاهش اثر سیکلوفسفان ، اثربخشی در کاهش داروهای قند ، اثر ضد ویروسی ایگوکسوریدین می شوند.
• استروژن ها باعث افزایش اثر گلوکوکورتیکوئیدها می شوند.
• اگر مصرف گلوکوکورتیکوئیدها با درمان با داروهای آهن و آندروژن ها ترکیب شوند ، ممکن است باعث افزایش تولید گلبول های قرمز شود.
• همراه با استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها با بیهوشی ، مرحله اولیه بیهوشی افزایش می یابد و مدت زمان انجام کلی کاهش می یابد.
• کورتیکواستروئیدها با الکل خطر ابتلا به بیماری زخم معده را افزایش می دهند.

Video

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.