چرخه زندگی Trichinella: اندازه ، شکل و الگوی رشد کرم ، چگونه می توان آن را آلوده Trichinella spiralis

عفونت با انگل روده فرد را تهدید می کند که نهنه تنها با وخیم شدن وضعیت سلامتی بلکه با پیامدهای منفی جدی بر سلامتی بدن نیز ایجاد می شود.با آموختن چگونگی چرخه زندگی یک کرم گرد trichinella ، در چه مرحله و چگونه می تواند وارد بدن شود ، می توان اقدامات ساده ای برای پیشگیری انجام داد و از تهاجم انگلی جلوگیری کرد.

Trichinella چیست

کرم انگلی Trichinella spiralis (Trichinella spiralis) متعلق به کلاس نماتدها (کرم های گرد) است که بر بافت های عضلانی مهره های بزرگ تأثیر می گذارد.هلمینت یک بیماری زا برای انسان است - تریکینوز.این انگل برای اولین بار در قرن نوزدهم کشف شد ، در حال حاضر به 8 گونه از Trichinella شناخته شده است ، که می تواند حیوانات اهلی و وحشی (خوک ، اسب ، روباه ، گرگ ، خرس و دیگران) را آلوده کند ، همچنین پرندگان و جوندگان کوچک.در 55 کشور میزان بروز بیماری تریکینوز گزارش شده است.

چرخه زندگی تریکینلا در بدن یک میزبان ، جایی که لارو وارد گوشت می شود ، با گوشت آلوده رخ می دهد.رشد جمعیت هلمینت از طریق تغذیه حیوانات وحشی ، حیوانات اهلی حمایت می شودحیوانات (به طور عمده خوک ها) به گوشت آلوده یا در تماس با جوندگان بیمار آلوده می شوند.شایع ترین مکان های محلی سازی لاروها عبارتند از:

• جویدن ماهیچه های میانی عرضی.
• ماهیچه چشم؛
• ماهیچه های دیافراگمی؛
• ماهیچه های شانه ، گردن ، ناحیه کمری.

اندازه و شکل

Trichinella یک کرم گرد با اندازه کوچک است - طول ماده 2.5-3 میلی متر ، نر - 1.5-2 میلی متر.شکل بدن به صورت مارپیچ به قطر حدود 0.5-1 میلی متر است. هلمینت ها قادر به پیچش و باز کردن هستند ، به خصوص در قسمت جلوی بدن که توسط لایه ای از هیپودرمیس و یک کوتیکول از پروتئین کلاژن فیبریلار پوشانده شده است که انگل را از پاسخ ایمنی ارگانیسم میزبان محافظت می کند.سر یک فرد بالغ دارای حفره دهانی است که به داخل مری و بیشتر در روده با غدد گوارشی که در دیواره های عضلانی آن قرار دارد عبور می کند.

این کرم دارای اندام های حسی - مکانیسم گیرنده برای ردیابی حرکت و گیرنده های شیمیایی برای شناسایی مواد شیمیایی است.نمایندگان این نوع کرم ها ناهمگن هستند ، تلفیق (تولید مثل ساده ترین روش ادغام دو گامت) از نظر جنسی اتفاق می افتد.ماده های نماتد بسیار زنده هستند (تخم نمی گذارند) ، بنابراین تقریباً کل فضای داخلی بدن آنها توسط رحم اشغال می شود ، که در طی یک یا دو ماه بیش از هزار لارو ایجاد می شود.

چرخه رشد تریکینلا

چرخه زندگی تریکینلا در درون ارگانیسم یک میزبان منفرد گسترش می یابد.تهاجم (عفونت) فقط توسط لارو از طریق غذا ممکن است رخ دهدTrichinella با گوشت آلوده به شکل کیست وارد دستگاه گوارش می شود که غشای محافظ آن تحت عمل آب معده حل می شود.یک بار در روده ها و با کمک یک استیل مخصوص بر روی دیواره روده ها ثابت شده ، پس از چند مول صفت نماتد در بزرگسالان 4-6 روزه ، آماده تولید مثل می شود.

انگلها در دیواره روده کوچک تکثیر می شوند و چرخه زندگی یک فرد بالغ 4 تا 6 هفته است.در این دوره ، ماده می تواند حدود 1.5 هزار لارو تولید کند ، و سپس بمیرد.لاروها پس از خارج کردن رحم ماده ، از طریق مخاط روده وارد رگ های خونی می شوند و از طریق گردش سیستمیک به سراسر بدن مهاجرت می کنند.نماتد ها که در عضلات ناهموار بافت اسکلتی قرار گرفته اند ، در اطراف آنها کپسول کلاژن تشکیل می دهند.در این مرحله ، لارو Trichinella از چند روز تا چند سال یا دهها سال متغیر است.

نحوه آلوده شدن

حمله لاروهای تریکینلا به حیوان یا بدن انسان از طریق غذا اتفاق می افتد.با عملیات حرارتی مناسب گوشت آلوده ، آفات از بین می روند ، بنابراین خطر این است که آفتاب خشک ، گوشت بدون پخت و پز و گوشت خانگی (گوشت خوک) و حیوانات وحشی (گراز ، خرس و غیره) ایجاد شود.بدن انسان نسبت به این عفونت بسیار حساس است ، بنابراین هنگام ورود به معده لاروها در مرحله بی هوازی (کپسول) چرخه زندگی عفونت اجتناب ناپذیر است.

علائم بیماری

علائم و شدت آن بستگی به تعداد لارو تریکینلا دارد کهبه دام افتاده در بدن ، تغییر در مرحله انتقال از مرحله (روده) ورود به عضله ، که مطابق با وضعیت سیستم ایمنی بدن آشکار می شود ، آلوده می شوند.چرخه زندگی تریکینلا بزرگسالان در روده معمولاً همراه است:

• ضعف عمومی ، همراه با تب ، میالژی ، لرز.
• درد شکم (در شکم) ، حالت تهوع ، اسهال یا استفراغ.

علائم غیر اختصاصی مرحله روده عفونت در بیشتر موارد به عنوان آنفولانزای روده یا مسمومیت غذایی تشخیص داده می شود ، اما ممکن است برای چند هفته ادامه یابد.پس از حرکت لاروها به مرحله بعدی چرخه زندگی - عضلانی - تظاهرات عفونت تغییر می کند.علائم روده ، بسته به محل قرارگیری تریکینلا ، اضافه می شود:

• سرفه مشخصه عفونت.
• درد قفسه سینه یا کمر؛
• سردرد؛
• تورم صورت ، پلک ها؛
• خونریزی در شبکیه (یا ملتحمه).
• بثورات پوستی و سایر تظاهرات آلرژیک.

درمان

تشخیص بیماری تریکینوز توسط یک آزمایش خون عمومی انجام می شود ، توجه به تعداد ائوزینوفیل ها (نوعی لکوسیت) انجام می شود.برای روشن شدن پاتوژن تشخیص سرولوژیک برای حضور در خون آنتی بادی های آنتی ژن های نماتد است.بیوپسی بافت عضلانی ، یک آزمایش آلرژی وریدی که می تواند به تشخیص بیماری از هفته دوم عفونت کمک کند ، ممکن است تجویز شود.

Trichinosis نیاز دارددرمان پيچيده سيستميك ، انتخاب داروها توسط پزشك معالج براساس علائم ، تصوير باليني بيماري و سابقه پزشكي بيمار انجام مي شود.در مرحله روده ، داروهای انتهلمینتیک تجویز می شود که در 10-14 روز اول بیماری مصرف می شود.از جمله این عوامل می توان به Mebendazole ، Albendazole ، Thiabendazole ، Vermox و آنالوگهای آنها اشاره کرد.

سایر روشهای درمانی برای علائم بیماری ، برای کاهش وضعیت عمومی بیمار و از بین بردن اثرات منفی عفونت انتخاب شده است:

• NSAIDs (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) برای تسکین روند التهاب - دیکلوفناک ، ولتارن ممکن است تجویز شود.، ارتوپن.
• داروهای ضد تب (پاراستامول ، ایبوپروفن) در دماهای بالا گرفته می شوند.
• در موارد شدید ، کورتیکواستروئیدهای سیستمیک ، گلوکوکورتیکوئیدها (پردنیزولون و دیگران) ، مهارکننده های آنزیم هیالورونیداز و سایر داروهای غیر اختصاصی تجویز می شوند.

میبندازول ، یک داروی ضد هلمینت برای تجویز خوراکی ، با مختل کردن جذب گلوکز و سایر منابع تغذیه ای ، روی بدن انگل ها عمل می کند.یک بار در هر 10 تا 15 روز اول عفونت ، سه بار در روز ، صرف نظر از مصرف مواد خوراکی ، تنها یک دوز بیش از 100 میلی گرم (1 قرص) مصرف نمی شود.این دارو در موارد منع مصرف است:

• بارداری و شیردهی.
• کولیت اولسراتیو.
• سن بیمار تا 2 سال.

داروی قدرتمند ضد التهابی غیر استروئیدی دیکلوفناک برای مواردی که از التهاب اسکلتی عضلانی و اسکلتی عضلانی استفاده می شود ، برای تریکنلوز تجویز می شود.دستگاه ، ضایعات سیستم عصبی محیطی و سایر عوارض شدید ، در اواخر مرحله بیماری.دوز توسط پزشک تنظیم می شود ، فرم دوز خوراکی یا عضلانی است.منع مصرف در:

• بیماری دستگاه گوارش؛
• نارسایی عملکردی قلب ، کلیه یا کبد.

Video

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.