ایزونیازید برای کودکان و بزرگسالان - نشانه ها ، ترکیب ، فرم انتشار ، موارد منع مصرف ، بررسی و آنالوگ

این دارو یکی از مؤثرترین داروهای مسکن سل است که در جهان بسیار گسترده است و توانایی تأثیر در انسان و حیوان را دارد.در عین حال ، خطر ابتلا به عفونت به دلیل احتمال گسترش آسیب شناسی عفونی به روش های مختلف افزایش می یابد: از طریق هوا با ارتباط غیر کلامی با شخص بیمار ، خوردن گوشت حیوانات مبتلا ، خوردن محصولات آلوده ، در تماس مستقیم با عفونت باکتریایی یا قبل از تولد.

Isoniazid چیست

این یک داروی ضد تب سل است که به منظور درمان و پیشگیری از مرحله فعال بیماری استفاده می شود.ایزونیازید ماده فعال فعالیت ضد باکتریایی بالایی را در برابر عوامل بیماری زا نشان می دهد.این ابزار برای درمان /پیشگیری از سل از اشکال و مکانهای مختلف در بزرگسالان و کودکان در نظر گرفته شده است.

ترکیب و شکل شماره

ماده اصلی فعال - ایزونیازید - یک پودر سفید با طعم تلخ است که بر روی باکتری هایی که باعث ایجاد سل می شوند ، اثر انتخابی دارد.علاوه بر این ، قرص ها حاوی نشاسته سیب زمینی ، اسید استیک کلسیم ، کراسووویدون ، پلی ساورات سورفکتانت هستند.ترکیب دارو در جدول آورده شده است:

مکانیسم عمل

عامل ایجاد کننده انواع و انواع سل - مایکوباکتریوم مایکوباکتریومسل ، که با عمل دارو هدایت می شود و به سایر میکروارگانیسم ها ، ایزونیازید ماده فعال خنثی است.اثر شیمی درمانی بر سایر عفونت ها ضعیف بیان شده است.این دارو بر روی سنتز اسیدهای میکولیک که دیواره های سلول پاتوژن سل را تشکیل می دهند تأثیر منفی می گذارد و باعث از بین رفتن باکتری ها می شود.

ایزونیازید تقریباً به طور کامل پس از تجویز خوراکی به دستگاه گوارش جذب می شود.مواد به راحتی در بافت ها و مایعات مختلف بدن نفوذ می کنند ، علاوه بر این ، آنها می توانند از سد محافظ مغز عبور کنند ، دارای یک اثر ضد باکتری و در برابر میکروب هایی هستند که به مغز رسیده اند.حداکثر غلظت داروها در پلاسمای خون در طی 1-4 ساعت پس از مصرف قرص ها به دست می آید ، با تأثیر آن بر باکتری های بیماری زا پس از یک دوز واحد 6-24 ساعت به طول می انجامد.

ماده فعال در کبد با استیله شدن متابولیزه می شود و در این زمان مواد غیرفعال تشکیل می شود.خارج کردن دارو از بدن کلیه های بیشتری ایجاد می کند.نیمه عمر دارو:

• با متابولیسم کند - 2-5 ساعت؛
• با سرعت - از 30 دقیقه تا 1.5 ساعت؛
• در اختلالات شدید کلیوی ، حدود 6-7 ساعت.

نشانه هایی برای استفاده از ایزونیازید

به عنوان یک قاعده ، سل بر سیستم تنفسی ، موضعی در ریه ها ، پلور ، برونش تأثیر می گذارد.درمان با دارو به هر شکل فعال سل ریوی ، غاری ، کانونی ، میشیایی ، پنومونی سیروز و سل نشان داده شده است.کمتر اوقات ، سل بر استخوان های ستون فقرات و مفاصل تأثیر می گذارد.در موارد نادر ، پزشکان انواع دیگری از بیماریهایی را که در دستگاه گوارش (روده کوچک ، سکوم) ، چشم ، پوست ، غدد لنفاوی ، CNS ، مغز ، سیستم ادراری تأثیر می گذارد ، تشخیص می دهند.

اشکال مختلف سل نشانه ای برای پذیرش در نظر گرفته شده است ، از جمله ابتدایی (در صورت عفونت در بدن) و عفونت ثانویه (عارضه بیماری خالی) عفونت ، آسیب شناسی حاد و مزمن ، سل باز و بسته.این دارو همچنین برای اهداف پیشگیری کننده استفاده می شود:

• در صورت وجود واکنش مثبت به سل به شکل تراکم و قرمزی ناحیه بیش از 5 میلی متر پس از واکسیناسیون (اگر اشعه ایکس وجود یک روند غیر پیشرو را تأیید کند).
• به منظور پیشگیری از ابتلا به بیماری در انسان ، با بیماران با اشکال فعال تماس گرفتسل؛
• در پاسخ به تست مانتو در کودکان زیر 4 سال بیشتر از 1 سانتی متر و احتمال ابتلا به آینده التهاب در ریه ها یا سایر ارگان ها.

روش مصرف و دوز

یک روش موثر برای درمان توسط پزشک انتخاب می شود ، همچنین مقدار مناسب دارو و مدت زمان درمان را بر اساس شدت بیماری ، سن ، وزن بدن تعیین می کند.و وضعیت بیمارایزونیازید به روشهای مختلفی اداره می شود:

• به صورت عضلانی.
• شفاهی؛
• با استنشاق؛
• به صورت داخل وریدی؛
• راه داخل حفره ای (دارو مستقیماً به ناحیه ضایعه تزریق می شود ، جایی که فرآیندهای نکروتیک اتفاق می افتد).

قرص

مقدار متوسط ​​توصیه شده برای بزرگسالان 15 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن است.در چنین دریافت دوز یک بار در 2-3 روز انجام می شود.برخی از بیماران تجویز روزانه 300 میلی گرم قرص ایزونیازید تجویز می شود.برای معالجه كودكان ، دوز روزانه بین 40-40 میلی گرم به ازای هر كیلوگرم وزن ، دو بار یا سه بار در طول هفته داده می شود.دوز روزانه دارو 10-20 میلی گرم است.

فراوانی تجویز دارو به میزان متابولیسم ماده فعال موجود در کبد در هر مورد جداگانه بستگی دارد.دوره درمان سل مدت طولانی ادامه می یابد و به 6 ماه می رسد.برای پیشگیری از بیماری های عفونی ، قرص های ایزونیازید سل با وزن 5-10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن مصرف می شود ، در حالی که بستری یک یا دو بار در روز انجام می شود.

راه حل

در صورت عدم امکانبرای استفاده از داروهای خوراکی برای درمان اشکال فعال سل ، به عنوان مثال ، بیماران مبتلا به بیماریهای دستگاه گوارش ، پزشک تزریق عضلانی یا داخل وریدی را تجویز می کند.راه تزریق تزریق برای بیماران بزرگسال با اشکال مختلف آسیب شناسی عفونی توصیه می شود ، اما برای معالجه کودکان خردسال نیز مستثنی نیست.دوز واحد مؤثر ایزونیازید برای تجویز عضلانی در بیماران بزرگسال 5 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن بدن است (تزریق یک بار در روز انجام می شود).

یک روش جایگزین برای استفاده از دارو هر 2-3 روز یکبار با یک دوز 15 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن است.برای کودکان ، مقدار توصیه شده محلول در برنامه کاربرد هر 2-3 روز ، 40 تا 20 میلی گرم در هر کیلو گرم وزن ، برای تجویز روزانه - از 10 تا 20 میلی گرم است.مسیر داخل وریدی تجویز ایزونیازید برای سل با میزان بالای عفونت نشان داده شده است.پس از تجویز دارو برای بیمار ، استراحت در بستر به مدت 1 تا 5/5 ساعت توصیه می شود.دوره درمان بطور متوسط ​​از یک ماه تا شش ماه ادامه می یابد ، پیشگیری - حدود 2 ماه.

پودر

دوز و مدت دوره به صورت جداگانه و با در نظر گرفتن ماهیت و شکل پاتولوژی مشخص می شود.نشان داده شده است که در بزرگسالان و بزرگسالان مقدار 300 میلی گرم یک بار یا 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن 2-3 بار در روز مصرف می شود.برای كودكان كوچك ، 10-20 میلی گرم به ازای هر كیلوگرم وزن بدن یك بار یا 40- 20 میلی گرم دو بار یا سه بار در هفته داده می شود.حداکثر دوز روزانه برای بیماران بالغ 300 میلی گرم است (در صورت مصرف خوراکی یا عضلانی به صورت خوراکی)پس از تبدیل محلول پودر).

دستورالعمل های خاص

الکل ممکن است در طول درمان استفاده نشود ، همچنین ترکیب دارو درمانی با ویتامین های B6 و B1 ، اسید گلوتامیک ، نمک سدیم ATP ، مهم است.برای پیشگیری از نوروپاتی محیطی (بیان شده در پیچ و تاب های موضعی به دلیل آسیب عصب محیطی) یا عوارض جانبی دیگر سیستم عصبی.رعایت حداکثر فاصله بین مصرف ایزونیازید و پس از حداقل 1 ساعت مصرف آنتی اسیدها مهم است.

یک رژیم غذایی که مصرف برخی از محصولات از جمله پنیر ، ماهی روغنی و غذاهای دریایی را شامل نمی شود ، باید در طول درمان دارویی رعایت شود.ترکیب چنین غذایی با دارو اغلب با بروز لرز ، گرما ، خارش و قرمزی پوست ، ضربان سریع قلب ، سردرد ، ضعف ، تعریق ، سرگیجه ، اختلال در متابولیسم هیستامین و تیرامین همراه است.

به منظور جلوگیری از رشد سریع مقاومت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ، از دارویی در ترکیب با سایر داروهای ضد سل استفاده می شود.برای کاهش خطر عوارض جانبی و مسمومیت های سمی ، پیریدوکسین ، گلوتامیک اسید یا تیامین همزمان با ایزونیازید تجویز می شود.قبل از دریافت دارو ، بیمار باید میزان غیرفعال بودن آن را با محتوای موجود در خون و ادرار ماده مؤثر مشخص كند.به بیماران مبتلا به متابولیسم سریع دوز افزایش یافته تجویز می شود.

در دوران بارداری و شیردهی

در طولزایمان جنین و شیردهی ایزونیازید در دوز روزانه بیش از 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن منع مصرف دارد.هنگام استفاده از دارو در مقادیر کمتری ، باید در نظر داشت که ماده فعال در سد جفت نفوذ می کند و می تواند به دلیل هیپوویتامینوز K ، میلوومنینوسوسل ، هیپوسپادیاس ، رشد روانی حرکتی باعث ایجاد خونریزی شود.ایزونیازید وارد شیر مادر می شود ، بنابراین برای از بین بردن خطر نوریت محیطی و هپاتیت در کودک ، لازم است که یا دارو را قطع کنید یا از شیردهی متوقف شوید.

ایزونیازید به کودکان

ایزونیازید در دوز انتخابی جداگانه برای درمان و پیشگیری از سل در کودکان تجویز می شود.در تجویز خوراکی آن برابر با 5-15 میلی گرم بر کیلوگرم وزن است ، بنابراین دوز مشخص شده برای 1 یا 2 پذیرش پذیرفته می شود.10-15 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق می شود.همزمان با داروی پیریدوکسین (ویتامین B6) به مقدار 10 میلی گرم برای هر 100 میلی گرم به معنی مصرف می شود - این باعث کاهش خطر عوارض جانبی (پلی نوروپاتی) می شود.

اگر کودک دچار حالت تهوع ، درد در هیپوکندری راست ، کاهش اشتها است ، با پزشک مشورت کنید.گاهی کودکانی که از دارو استفاده می کنند ، دچار تشنج ، بثورات آلرژی ، اختلال در حافظه و روانپزشکی می شوند.برخی والدین پس از خواندن دستورالعمل ، از دادن ایزونیازید به کودکان برای پیشگیری خودداری می کنند زیرا هیچ علامتی از این بیماری ندارند ، اما نمی دانند که به مدت 2 ماه سل به خودی خود نشان نمی دهد و به صورت پنهانی پیش می رود.دارو در این حالت به ایمنی کودک به سرعت کمک خواهد کردبرای مقابله با مایکوباکتریوم

تعامل با مواد مخدر

مصرف همزمان با پاراستامول ، ریفامپیسین ، آنفلوران ممکن است باعث افزایش سمیت کبدی شود و این باعث افزایش خطر ابتلا به هپاتیت می شود.اگر بیمار آسیب شناسی کبدی مختلفی داشته باشد ، چنین ترکیبی به ویژه خطرناک است.داروی سل با سایر مواد به شرح زیر ترکیب می شود:

• گلوکوکورتیکواستروئیدها غلظت دارو را در خون کاهش می دهد و باعث تسریع در متابولیسم می شود.
• اتانول سوخت و ساز بدن را تسریع می کند و باعث افزایش اثر سمی بر کبد ماده ضد سل می شود.
• ایزونیازید باعث اختلال در دفع تئوفیلین ، فنیتوئین ، آلفنتانیل ، اتوسوکسیمید ، کاربامازپین ، بنزوازیا زپین ها ، ضد انعقاد کننده های غیرمستقیم ، کومرین یا مشتقات شاخساره می شود که منجر به غلظت بالای آنها می شود.
• تجویز همزمان دارو با سایر داروهای ضد سل منجر به تقویت متقابل اقدامات آنها می شود ؛ همان تأثیر با استفاده از روش های درمانی وابستگی به الکل دی سولفیرام ارائه می شود.
• داروی سل با افزایش مقدار اسید والپروئیک اسید ، غلظت پتاسیم کتوکونازول را کاهش می دهد.
• جذب ایزونیازید با تجویز خوراکی با داروهای ضد اسیدوز کاهش می یابد.
• دیازپام ، پیریدوکسین ، تیامین ، اسید گلوتامیک باعث کاهش اثرات عصبی دارو می شود.

عوارض جانبی

دارو همیشه با خیال راحت تجویز نمی شود.برخی از بیماران عوارض جانبی را تجربه می کنندارگانیسم ، بیشتر اوقات عامل بر روی سیستم قلبی عروقی تأثیر می گذارد ، و علائم زیر را نشان می دهد:

• ضربان قلب؛
• درد قلب؛
• فشار خون بالا (فشار خون بالا از جمله ریوی).
• علائم آنژین؛
• تقویت فرآیندهای ایسکمیک در قلب.

علاوه بر این علائم ، مصرف سل بعضی اوقات ممکن است بر سیستم عصبی تأثیر منفی بگذارد ، ابراز:

• تشنج عمومی که ذاتی در صرع است.
• روان پریشی (ناشی از مسمومیت)؛
• التهاب اعصاب محیطی؛
• افزایش تحریک پذیری.
• سوزن زدن ، درک قسمت های مختلف بدن ، فلج اندام؛
• سردرد ، سرگیجه؛
• از دست دادن حافظه جزئی موقتی (فراموشی)؛
• التهاب یا اختلال در عملکرد عصب بینایی؛
• بی خوابی ، تحریک پذیری؛
• ضایعات متعدد بافت عصبی به دلیل مسمومیت (مسمومیت) یا به دلیل استفاده از دوزهای زیاد دارو؛
• آسیب غیر التهابی مغزی آلی به نام انسفالوپاتی.

سایر تغییرات بدن در سیستم های گوارشی ، ادراری و سایر سیستم ها امکان پذیر است ، که بندرت تشخیص داده می شوند.این موارد عبارتند از:

• حالت تهوع ، استفراغ؛
• هپاتیت به دلیل اثر سمی دارو؛
• خشکی غشاهای مخاطی.
• علائم هپاتیت؛
• تقویت فعالیت آنزیم (AST ، ALT) ، تولید بیلی روبین فعال (هایپربیلیروبینمی)؛
• دیسمنوره (درد شدیدسندرم قاعدگی) یا یائسگی (قاعدگی شدید) در زنان؛
• تورم ، بزرگ شدن پستان در زنان ، ژنیکوماستی در مردان؛
• کم خونی ، تغییر در ترکیب خون.
• واکنش آلرژیک پوستی ، آسم؛
• تب؛
• التهاب دیواره وریدی با تجویز داخل وریدی دارو؛
• ضعف عضلانی؛
• اختلالات هموستاز ، همولیز ، آگرانولوسیتوز.
• اسپاسم عضلانی کوتاه مدت ، پیچ خوردگی.

مصرف بیش از حد

اگر بیش از حد از مقدار تجویز شده توسط پزشک استفاده شود ، می توان بدن را با ماده فعال مسموم کرد ، که بیشتر اوقات به دلیل تقصیر بیمار است ، که معتقد است مقدار زیاد دارو باعث بهبودی می شود.مصرف تنها دوزهای زیاد دارو منجر به ایجاد آسیب شناسی هایی از قبیل:

• تشنج شدید صرع.
• اسیدوز متابولیک.
• کما.

در مسمومیت حاد (هنگام دریافت دارو به مقدار 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن) ، صرع صرع بلافاصله آغاز می شود.این همراه خواهد بود:

• تب (هایپرترمی)؛
• ظاهر استون در ادرار؛
• افت فشار خون؛
• قند خون ، ادرار (قند خون) افزایش یافته است.
• روان پریشی؛
• نارسایی کلیوی؛
• آتاشیا؛
• توهم.

در موارد شدید ، فرد یا نیم روز در حالت اغما قرار می گیرد.مسمومیت آسان نیم ساعت پس از تجویز دارو به صورت:

• ضربان قلب افزایش می یابد.
• استفراغ ، حالت تهوع؛
• اختلالات گفتاری.

دردرمان طولانی مدت با حداکثر دوز مصرف بیش از حد مزمن اتفاق می افتد ، که باعث کاهش تعداد سلولهای کبدی فعال می شود.در ابتدا ، این با افزایش تعداد ALT و AST آشکار می شود ، پس از آن تشخیص هپاتیت تشخیص داده می شود.آسیب شناسی های دیگر ، مانند نوریت اپتیک یا پلی نوروپاتی به دلیل آسیب عصب محیطی ، که با از دست دادن حساسیت پاها ، دست ها ، آتاکسی و ضعف عضلات بروز می کند ، مستثنی نیستند.

مسمومیت آسان ، با تنظیم دوز و لاواژ معده و به دنبال آن مصرف خوراکی از بین می رود.بروز هپاتیت نیاز به برداشتن دارو دارد.اگر مسمومیت با تشنج ، اختلال در متابولیسم اسید ، اغما بیان شده و همراه باشد ، بیمار بی کربنات داخل وریدی تجویز می شود.enterosorbents از نوع کربن فعال برای از بین بردن مانده های ایزونیازید از دستگاه گوارش استفاده می شود.پیریدوکسین و دیازپام برای درمان علائم عصبی استفاده می شود.

موارد منع مصرف

درمان سل با دارو در حضور برخی بیماری های همزمان ممنوع است.این موارد عبارتند از:

• آترواسکلروز عروق دارای رسوب در توده های شریانی کلسترول.
• نارسایی شدید کلیوی.
• فلج مغزی در کودکان (فلج اطفال)؛
• تشنج یا صرع در تاریخ بیمار؛
• بیماری جدی کبدی ، از جمله هپاتیت سمی.

علاوه بر موارد منع مصرف واضح ، مشروط نیز وجود دارد که در حضور آنها پزشک منصوب می شود.بیمار با دوز کاهش یافته از سل.این موارد عبارتند از:

• آسم برونشی.
• CHD؛
• فشارخون مرحله 2 و 3؛
• اگزما حاد؛
• سیروز؛
• myxedema ، یا ادم مخاطی در آخرین مرحله از نارسایی تیروئید.
• پسوریازیس؛
• آسیب شناسی عصب بینایی ، عصبی محیطی.
• قلب ریوی را فشرده کرد.
• آترواسکلروز شایع؛
• فلبیت (از تزریق استفاده نکنید).

شرایط فروش و ذخیره سازی

این دارو متعلق به دسته داروهای ضد سل است که انحصاری با نسخه فروخته می شوند.ماندگاری دارو 6 سال با فرمول قرص و 2 سال برای محلول برای تزریق است.

آنالوگ

ماده مؤثر دارو ایزونیازید است.این بخشی از سایر داروهای مورد استفاده در درمان سل است.آنالوگ های دارو شامل:

1. Prout-2.این در میزان اثربخشی متفاوت است ، فقط در مراحل اولیه بیماری کمک می کند.علاوه بر این حاوی ریفامپین و هیدروکلراید پیریدوکسین است.
2. ایزونیازید -فران.در قرص ها و محلول موجود ، می تواند برای اهداف درمانی و پیشگیری از آن استفاده شود.با استفاده طولانی مدت ، احتمال ایجاد مقاومت میکروبی در برابر مواد فعال احتمالاً وجود دارد.
3. توبازید.مترادف برای ایزونیازید ، همین ویژگی را دارد.قرص توبازید برای سل با هر نوع بومی سازی استفاده می شود.
4. فتیسوپیرام.قرص ها حاویپیرازین آمید ، گاهی اوقات نوروپاتی را تحریک می کند ، که علائم آن توسط ویتامین B6 از بین می رود.
5. ریفاکومبه.آنتی بیوتیک طیف گسترده ای که در بیماری های عفونی از جمله سل استفاده می شود.این دارو نسبت به سایر انواع آنتی بیوتیک ها مقاوم نیست ، بسیار موثر است و به سرعت توسط روده جذب می شود.

بررسی ها

تاتیانا ، 39 ساله

برای پیشگیری از قرص یک قرص برای پسرش تجویز کرد زیرا کلاس با کودک مریض تماس داشت.تمام داروها مصرف شد و بیشتر عوارض جانبی آن شروع شد - سرگیجه ، حالت تهوع (بعضی از آنها استفراغ داشتند) ، از دست دادن اشتها ، سردرد.در موارد نادر ، بثورات آلرژیک پوست تشخیص داده شد.

آنا ، 32 ساله

ما تمام خانواده Tubazid (داروی مشابه) را پس از یادگیری در مورد بیماری مادرم که در کنار ما زندگی می کرد ، گرفتیم.واکنش های منفی فقط برای من وجود داشت ، زیرا در آن زمان تشدید گاستریت مزمن بر روی زمینه اسیدیته بالا وجود داشت.به موازات آن ، قرص ها را برای عادی سازی هضم نوشیدم ، بنابراین همه چیز خوب پیش رفت.

منی ، 33 سال

در یک کودک ، پاسخ گوشته 9 میلی متر است ، با تجزیه و تحلیل های خوب و اشعه ایکس.پزشک استفاده از قرص و پیریدوکسین را تجویز کرد.چند روز بعد ، گونه های دختر قرمز شد ، انگشتان دست و انگشتان پا متورم شد ، پلک ها متورم شد.Zodak به مدت یک هفته با حساسیت مست بود ، اما او کمکی نکرد: بثوراتی روی دستان وی ظاهر شد.دکتر گفت جایگزینی وجود ندارد ، بنابراین ما همچنان به مصرف آن ادامه می دهیم.

اطلاعات ارائه شده در این مقاله آموزنده استشخصیتدر این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.