آمیودارون در قرص و آمپول - نحوه مصرف و دوز ، مکانیسم عمل ، موارد منع مصرف و بررسی

داروی ضد آریتمی آمیودارون متعلق به کلاس مهارکننده های repolarization است کهتأثیر آن بر عضله قلب را تعیین می کند.این دارو در صورت عدم موفقیت سیستم قلبی و عروقی ، برای افزایش ذخایر انرژی میوکارد توسط پزشکان تجویز می شود.دستورالعمل نحوه استفاده از آمیودارون نشانه ها ، عوارض دارویی مورد نیاز را برای شما بیان می کند.

دستورالعمل استفاده از آمیودارون

مسدود کننده β1 فعالیت های زیادی دارد که دلیل آن وجود ماده فعال آمیدودرون هیدروکلراید در آن است.از خواص این دارو می توان به اثرات ضد درد (ضد حملات آنژین) ، انسداد آدرنوبلاک ، ضد فشار خون ، بیماری عروق کرونر (بهبود خونرسانی به قلب) و تیروتروپیک (تأثیر بر غده تیروئید) اشاره کرد.آمیودارون بر روی عضله قلب تأثیر می گذارد ، ضربان قلب را تنظیم می کند (برادی کاردی ممکن است) ، عملکرد میوکارد را عادی کند ، خطر حمله قلبی را کاهش می دهد.

ترکیب و فرم تولید

این فرآورده به صورت محلول و قرص ها تهیه می شود که بسته بندی شده انددر تاول ها (10 قطعه) یا شیشه های مخصوص شیشه محافظ نور (30 قطعه).محلول دارای دوز 50mg /ml ، قطره تزریق شده ، جت فقط برای احیا قلبی است.قرص ها به رنگ سفید (گاهی اوقات به رنگ خامه ای یافت می شوند) و دارای شکل استوانه ای مسطح با صورت و میله ای هستند.ترکیب قرص:

مکانیسم عملآمیودارون

این دارو دارای اثرات ضد آریتمی و ضد آنژین است.عمل آمیودارون مبتنی بر توانایی انسداد عمدتا کانال های پتاسیم و همچنین کلسیم (در میزان کمتری) از غشاء سلول های عضلانی قلب است و باعث مهار فعال شدن بتا و آدرنرژیک های آلفا می شود.تجویز دارو به دلیل کاهش چشمگیر دامنه نوسانات و هدایت آن ، مدت زمان اعمال نیروی سازه های قلب را افزایش می دهد.این دارو تقاضای اکسیژن میوکارد را کاهش می دهد و مقاومت شریان کرونری را کاهش می دهد ، محتوای گلیکوژن را افزایش می دهد.

دسترسی قابل دسترسی به 50٪ (حداکثر 65٪) پس از تزریق می رسد.حداکثر غلظت خون در پلاسمای خون سه تا هفت ساعت پس از تجویز دارو تشکیل می شود.ارتباط با پروتئین های خون - حدود 96٪.ماده فعال توانایی تجمع در ریه ها ، طحال ، کبد ، بافت چربی را دارد.دوزهای زیاد دارو می تواند به شیر مادر نفوذ کند.مسیر اصلی دفع پس از متابولیسم از طریق صفرا است.

نشانه های استفاده

ویژگی خاصیت ماده فعال ماده اصلی را برای استفاده از دارو تعیین کرده است - جلوگیری از عود اختلالات ریتم پراکسیسمالی (دوره ای):

روش تجویز و دوز

به منظور به حداکثر رساندن اثر و به حداقل رساندن خطرات مصرف بیش از حد ، رعایت مقدار تجویز شده دارو و رژیم مهم است.دوز فردی است و توسط پزشک معین تعیین می شود که باید اثربخشی درمان را تحت نظر داشته باشد و در صورت لزوم مقدار را تنظیم کند.آمیودارون را می توان به صورت محلول یا قرص به بدن تزریق کرد.

قرص های آمیودارون

قرص های آمیودارون باید قبل از غذا به صورت خوراکی مصرف شود ، برای تسهیل بلع ، با آب شسته شود.روش دوز دارو به حالت های بار و پشتیبانی تقسیم می شود.دوز بارگیری در بیمارستان: 600-800میلی گرم (یک قرص - 200 میلی گرم در روز در چند دوز. حداکثر دوز مجاز روزانه 1200 میلی گرم در روز است. سیکل تجویز تا زمان جمع شدن کل دوز 10 گرم (5-8 روز) ادامه می یابد .در یک محیط سرپایی ، دوز اولیه به 600 محدود می شود-800 میلی گرم در روز قبل از تجمع وزن کل 10 گرم (10-14 روز).

رژیم نگهداری شامل تجویز حداقل دوز موثر است ، حجم آن بستگی به پاسخ بیمار به دلیل خصوصیات فردی دارد.از 100 تا 400 میلی گرم در روز (قرص 0.5-2)تجدید حیات نیمه عمر به یک دلیل یا دلیل دیگر افزایش یافته است ، پس از آن می توان روزانه دارو را مصرف کرد و یا مصرف آن را به مدت دو روز قطع کرد - هفته میانگین دوز درمانی یکبار مصرف - 200 میلی گرم ، دوز متوسط ​​روزانه درمانی - 400 میلی گرم ، حداکثر دوز واحد - 400 میلی گرم ، حداکثر دوز روزانه- 1200 میلی گرم.

راه حل

ویژگی های محلول آمیودارون باعث شده است که یک غلظت حداقل دو آمپول در هر 500 میلی لیتر محلول گلوکز ایزوتونیک به شدت ضروری باشد.افزودن کنسانتره برای تزریق داروهای دیگر ممنوع است.این دارو به داخل ورید مرکزی تزریق می شود.اگر از اقدامات احیاء در ایست قلبی استفاده شود ، ورود به محلول از طریق رگ های محیطی مجاز است.

از محلول تزریق آمیودارون در مورد آریتمی شدید استفاده می شود ، در شرایطی که تجویز خوراکی داروها دیگر امکان پذیر نیست و در شرایط احیاء قلبی در ایست قلبی به دلیل فیبریلاسیون بطنی نسوز.دوز اولیه تزریق داخل ورید مرکزی 5 میلی گرم در کیلوگرم در محلول گلوکز استدر طی 20 دقیقه تا دو ساعت.

تزریق دارو ممکن است دو تا سه بار به مدت 24 ساعت تکرار شود.با توجه به اینکه دارو برای مدت کوتاهی عمل می کند ، تجویز طولانی مدت لازم است.درمان حمایتی: 10-20 میلی گرم در کیلوگرم در روز (تقریباً 600-800 میلی گرم در روز ، حداکثر 1200 میلی گرم در روز) در محلول گلوکز 250 میلی لیتر.مدت زمان چند روز است.بلافاصله پس از شروع دارو ، انتقال به تجویز خوراکی (3 قرص در روز).مقدار مصرف قرص به صورت قرص می تواند به چهار تا پنج قرص در روز افزایش یابد.

ورود محلول به ورید محیطی در احیاء قلبی ریوی به دلیل فیبریلاسیون بطنی شامل استفاده از کاتتر وریدی مرکزی است.اگر قایق در دسترس نباشد ، دارو به بزرگترین ورید محیطی وارد می شود.تزریق اولیه 300 میلی گرم (5 میلی گرم در کیلوگرم) است.تزریق بعد از رقیق کردن 20 میلی لیتر محلول گلوکز 5٪ انجام می شود ، نوع تزریق جت است.اگر فیبریلاسیون متوقف نشود ، از تزریق اضافی 150 میلی گرم (2.5 میلی گرم در کیلوگرم) استفاده می شود.

تداخلات دارویی

ترکیب دارو با سایر داروهای ضد آریتمی ، بتا بلاکرها و مسدود کننده های کانال آهسته کلسیم ، مهار کننده های مونوآمین اکسیداز ممنوع است.تاکی کاردی بطنی چند شکلتداخلات دارویی دیگر:

1. ترکیب آمیودارون با مشتقات فنوتیازین ، آستمیزول و ترفنادین ، ​​داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای باعث ایجاد آریتمی و آپنه می شود.
2. این دارو اثر ضد انعقادهای خوراکی ، نیترات ها و داروها را در بدن تقویت می کندبر اساس دیجیتال ، فنیتوئین و سیکلوسپورین (تنظیم دوز مورد نیاز) ، فعالیت بیهوشی لیدوکائین را کاهش می دهد.
3. ترکیب دارو با داروهای ادرارآور ، که به منظور دفع پتاسیم ، گلوکوکورتیکواستروئیدها یا تجویز داخل وریدی آمفوتریسین B منجر به ایجاد هیپوکالمی می شود و خطر آریتمی را افزایش می دهد.
4. آمیودارون ممکن است در تعیین تیروکسین و هورمون تیروئید تیروئید تأثیر منفی بگذارد ، غلظت دکسترومتورفان را افزایش دهد.

عوارض جانبی

در صورت دوز انتخاب نشده ، تجمع بیش از حد دارو در بدن ممکن است اثرات منفی را نشان دهد.عوارض جانبی شناخته شده آمیودارون عبارتند از:

• برادی کاردی ، محاصره سینواتریال مانند پیرویوی ، آریتمی ، توقف گره سینوس.
• حالت تهوع ، اختلال در طعم ، کاهش اشتها ، استفراغ ، هپاتیت حاد سمی ، زردی ، نارسایی کبد.
• سرفه ، برونکواسپاسم ، خونریزی ریوی ، اختلالات تنفسی.
• کم کاری تیروئید ، پرکاری تیروئید.
• حساسیت زدایی ، بثورات پوستی ، رنگدانه ، اریتم ، درماتیت لایه برداری ، واسکولیت ، آلوپسی.
• لرزش ، اختلال در خواب ، آتاکسی مخچه (اختلال هماهنگی) ، تومور مغزی ، سردرد.
• ترومبوسیتوپنی ، کم خونی همولیتیک ؛
• توهم ، فشار خون بالا؛
• سرگیجه ، افسردگی؛
• اسهال ، یبوست؛
• اپیدیدیمیت (التهاب اپیدیدیمیس) ، کاهش قدرت ، استن.

مصرف بیش از حد

اگر سمیت دارو به نظر می رسداثر پرواریتیتوژنیک (بدتر شدن یا آریتمی) ، سپس درمان لغو می شود.علائم مصرف بیش از حد دوز یا مسمومیت عبارتند از کاهش فشار خون ، برادی کاردی ، آریتمی ، افزایش نارسایی مزمن قلب ، اختلال در عملکرد کبد ، اختلال در ایست قلبی.

در اولین علائم مسمومیت ، لاواژ معده و ذغال فعال باید داده شود.پادزهر خاصی وجود ندارد ، دیالیز بی اثر است.اگر برادی کاردی ایجاد شود ، آتروپین ، بتا بلاکرها باید در موارد شدید با استفاده از ضربان ساز تجویز شوند.تاکی کاردی پیرویک نیاز به تجویز داخل وریدی نمک منیزیم دارد.

موارد منع مصرف

بیماران مبتلا به نارسایی کبدی یا قلبی ، آسم برونشی ، افراد مسن باید با احتیاط درمان شوند.موارد منع مصرف آمیودارون عبارتند از:

• برادی کاردی سینوس در غیاب ضربان ساز؛
• محاصره دهلیزی؛
• بیان فشار خون؛
• کم کاری تیروئید ، پرکاری تیروئید.
• بارداری ، شیردهی؛
• هیپوکالمی ، هیپوماژسمی.
• بیماری بینابینی یا ذات الریه
• سن زیر 18 سال؛
• خونریزی داخل جمجمه.
• عدم تحمل لاکتوز؛
• واکنش آلرژیک به ید یا اجزای ترکیب.

شرایط فروش و انبارداری

دارو را می توانید فقط با نسخه خریداری کنید.این محصول در یک مکان خشک و تاریک نگهداری می شود ، درجه حرارت - تا 25 درجه.داروی مناسب به مدت دو سال

آنالوگ

جایگزین کنید آمیودارون ممکن است درمانی با همان ترکیب یا اثر درمانی نمونه ای باشد.آنالوگهای محبوب این دارو عبارتند از:

• Cordarone ، Cardiodarone ، Ritmorest - قرص های مبتنی بر هیدروکلراید آمیودارون ، با همان اثر کاربردی.
• Sedacoron یک کنسانتره با یک ماده فعال مشابه برای تزریق داخل وریدی است.

بررسی ها

آنا ، 39 ساله

مادر من به عنوان بخشی از درمان فیبریلاسیون دهلیزی ، داروی آمیودارون را تجویز کرد.وی آن را به شدت ارزیابی کرد - دارو به طور موثری افزایش ضربان قلب را از بین می برد ، فشار خون را عادی می کند و عوارض جانبی ندارد.فقط یک بار مادرم گفت که پس از مصرف قرص ها احساس تهوع کرده است و هیچ چیز دیگری منفی نبود.

Sergey، 65 سال

من از انفارکتوس میوکارد جان سالم به در بردم و بعد از مدت طولانی بهبود یافتم.قبل از آن ، من آریتمی داشتم ، بنابراین پزشکان آمیودارون را تجویز کردند.به من تزریق وریدی داده شد که بدنم را به سرعت روی پاهایش گذاشت.در طول هفته درمانی که از درد خلاص شدم ، سنگینی در عضله قلب ، قادر به بلند شدن و راه رفتن بود ، تأثیر بسیار خوبی دارد.

پیتر ، 59 ساله

با افزایش سن متوجه شدم که قلب شروع به ضرب و شتم می کند ، گاهی اوقات منجر به درد و ناراحتی شدید می شود.پزشک پس از معاینه و انجام ECG گفت که من آنژین دارم که می توان با آمیودارون تثبیت شد.بعد از دوره اول ، وضعیتم بهتر شد ، قلبم خیلی اوقات ضرب و شتم نمی شد ، تنگی نفس و سنگینی از بین می رفت.

نینا ، 64 ساله

مدت مدیدی است که از تاکی کاردی بطنی رنج می برم ،اما قبلاً هیچ تلاشی برای درمان این بیماری نکرده بود.دخترم اصرار به درمان كرد و مرا به دكتر برد.او قرص آمیودارون را تجویز كرد.من نسبت به تأثیر آنها شک داشتم ، اما این بیش از انتظارات من بود.قلب دوباره شروع به ضرب و شتم کرد ، وزن در سینه ناپدید شد.

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.