زنبور عسل چند جفت بال دارد، پاها: عکس، توضیحات. ساختار زنبور عسل: توضیحات

این مقاله ویژگی های ساختار خارجی زنبور عسل را شرح می دهد.

زنبور عسل چند جفت بال دارد: عکس، توضیحات

بشریت از زمان های بسیار قدیم به پرورش زنبور عسل مشغول بوده است. زنبورها تقریباً در سراسر جهان پراکنده هستند. انواع مختلفی از این حشرات وجود دارد. پیچیده ترین رفتار زنبور عسل ساختار بدن این حشره جالب است، زنبورها ویژگی های شگفت انگیزی دارند. ساختار بدن زنبور عسل را در نظر بگیرید.

بدن زنبور به سه بخش تقسیم می شود:

• سر
• ) سینه
• شکم

بال

زنبور عسل چهار بال دارد: جفت بزرگ (جلو) و دو کوچک (پشت). وقتی زنبور پرواز نمی کند، بال های بزرگ روی بال های کوچک قرار می گیرد. بال ها در امتداد شکم جمع شده اند. بال های زنبور عسل در مرحله شفیرگی گذاشته می شود.

هنگامی که یک زنبور در حال پرواز است، هر چهار بال در یک هواپیما به هم متصل می شوند. این به لطف قلاب های مخصوص به نام "هامولوس" اتفاق می افتد. تعداد قلاب ها می تواند بین 17-28 قطعه متفاوت باشد.

در بزرگسالان، بال ها صفحات نازکی با رگه هستند. رگه جلویی ضخیم ترین است، به عنوان قاب کل بال عمل می کند. در هواپیماهای بدون سرنشین، بال های عقبی دارای تهویه اضافی هستند.

با کمک بال های خود، زنبور می تواند مسافت های طولانی را برای جمع آوری شهد و گرده پرواز کند.

مهم: در یک ثانیه پرواز زنبور 200 جارو انجام می دهد. در افراد مسن، بال ها پاره می شوند، زنبورهای جوان سریعتر پرواز می کنند. زنبورها می توانند تا فاصله 3-4 کیلومتری پرواز کنند اما بهترین مسافت برای کار با رشوه 2 کیلومتر در نظر گرفته می شود.

سرعت پرواز زنبور با بار 20-30 کیلومتر در ساعت است، زنبورهای بدون بار تا 65 کیلومتر در ساعت سرعت دارند.

دستگاه دهان

دهان دستگاه زنبور عسل به گونه ای چیده شده است که زنبور بتواند شهد را جذب کند، موم بجود و حتی مگس را گاز بگیرد. در این کار آرواره های قوی کمک می کند که 4 عدد از آن ها در دستگاه دهان زنبور عسل وجود دارد، داخل سر حشره یک پوشش کیتینی قوی وجود دارد که به لطف آن دستگاه دهان از حمایت خوبی برخوردار است.

زنبورها دارای لب بالایی و پایینی هستند. لب بالایی باریک است، لب پایین یک پروبوسیس را تشکیل می دهد.زنبور عسل با کمک پروبوسیس شهد را می مکد. طول پروبوسیس به نژاد زنبورها بستگی دارد. طول خرطومی بر امکان استخراج شهد از گلهایی که به سختی قابل دسترس هستند، به عنوان مثال، شبدر تأثیر می گذارد.

چشم بر سر زنبور قرار دارد. یک زنبور در مجموع 5 چشم دارد: 3 چشم ساده و 2 چشم پیچیده.

اتفاقاً سر زنبور بسیار قوی است. او گرده‌های سلول‌های لانه زنبوری را با آن می‌چسباند. روی سر آنتن های بلند وجود دارد که اندام های مهم لمس هستند.

چشم زنبور مرکب را وجهی می گویند. آنها در دو طرف سر قرار دارند. چشم های وجهی از سلول های بسیاری تشکیل شده است - وجوه. چشم های صورت نقش مهمی در پرواز زنبور عسل دارند. با کمک آنها، زنبور به خوبی در فضا حرکت می کند و خطوط کلی اشیاء را تشخیص می دهد. با این حال، طیف رنگی زنبورها با انسان یکسان نیست. زنبورها قرمز نمی بینند.

مهم: از آنجایی که زنبورها قرمز نمی بینند، رسم نیست که کندوها را با این رنگ رنگ کنند. مرسوم است که کندوها را به رنگ آبی، زرد، سبز رنگ می کنند. همین امر در مورد زنبورهای عسل نیز صدق می کند: زنبور روی گل قرمز نمی نشیند، بلکه گل های آبی و زرد را دوست دارد.

سه چشم ساده زنبور عسل روی تاج قرار دارد، در حالی که چشمان پهپاد به پیشانی منتقل شده است. چشمان زنبور ثابت است. اما زنبور عسل می تواند سر خود را حرکت دهد، زیرا ماهیچه ای متحرک دارد.

زنبور عسل چند پا دارد، چگونه است نگاه: عکس، توضیحات

بدن زنبور عسل به طور متراکم با موهایی پوشیده شده است که وظایف مهمی را انجام می دهند:

1. آنها اندام های لمسی هستند..
2. آنها برای انتقال گرده خدمت می کنند.
3. من به زنبور کمک می کنم تا پوست خود را تمیز نگه دارد.
4. برای گرم کردن حشرات استفاده می شود.

شکم زنبور به بخش هایی تقسیم می شود. پوسته سخت بیرونی نیز از بدن زنبور عسل در برابر آسیب های مکانیکی محافظت می کند.

پاها

پاهای زنبور عسل روی شکم قرار دارند. در مجموع 6 عدد وجود دارد، یعنی سه جفت. ساختار پنجه ها بسیار جالب است. با کمک آنها زنبور عسل روی سطوح مختلف حرکت می کند، آنتن ها را تمیز می کند و گرده ها را جمع آوری می کند. همه جفت پاها از نظر اندازه و ساختار متفاوت هستند.

• پاهای کوچک جلویی خود بیشتر شبیه دست هستند. به راحتی خم می شوند. در انتهای پاها شکافی با موهای کیتینی به شکل شانه وجود دارد. با کمک این برش، زنبورها آنتن های خود را تمیز می کنند. زنبورها بسیار مراقب تمیزی آنتن های خود هستند، زیرا آنتن ها یک اندام مهم لمسی هستند.
• پاهای میانی به مفاصل متحرک تقسیم می شوند، در انتها یک ساق با پنجه وجود دارد. به لطف این، زنبورها می توانند روی سطوح ناهموار حرکت کنند.
• روی پاهای عقب زنبورهای کارگر سبدهایی وجود دارد که زنبورها گرده را در آن قرار می دهند. هواپیماهای بدون سرنشین و ملکه ها سبد ندارند، به آنها نیاز ندارند. ملکه ها و هواپیماهای بدون سرنشین شهد و گرده تولید نمی کنند. اما پهپادها به شدت تمیزی آنتن های خود را کنترل می کنند و با کمک آنها رحم را برای جفت گیری پیدا می کنند.

نیش

) یک نیش در انتهای شکم زنبور عسل پنهان است. با کمک آن، حشره از خود در برابر دشمنان محافظت می کند. نیش یک تخمگذار اصلاح شده است. پهپادها این اندام را ندارند. نیش دارای مخزنی از سم است که به پوست دشمن تزریق می شود. افراد جوانی که تازه از کندو خارج شده اند نیز سم ندارند، دیرتر تشکیل می شود.

نیش زنبور بسیار تیز است، می تواند پوشش سخت کیتین را سوراخ کند. زنبور می تواند هم انسان و هم حیوان را نیش بزند. اگر زنبور انسان را نیش بزند می میرد، قسمتی از شکم همراه با نیش کنده می شود. این به دلیل وجود دندانه هایی روی نیش است که زنبور نمی تواند پس از نیش آن را از پوست جدا کند. بنابراین زنبور به همین صورت نیش نمی زند، بلکه در آخرین راه از ابزار دفاعی خود استفاده می کند. در مقاله ما می توانید در مورد این موضوع بیشتر بدانید.

زنبورها سیستم تنفسی، گوارشی و گردش خون را توسعه داده‌اند.

دستگاه گوارش به سه بخش تقسیم می شود. اینها دهان، حلق، مری، معده، روده هستند. گواتر عسلی اندام خاصی برای پردازش و انتقال شهد است. می تواند محتویات تقریباً برابر با وزن یک زنبور را در خود نگه دارد.

به جای خون در زنبورها، همولنف یک مایع بی رنگ است. ساختار قلب شبیه یک لوله دراز است.

سیستم تنفسی زنبور عسل تقریباً کل بدن حشره را می پوشاند. دم و بازدم به لطف مارپیچ های متعدد واقع در بدن انجام می شود.

زنبورهای عسل ساختار خاصی دارند که به آنها در تولید عسل کمک می کند. زندگی و رفتار زنبورها کمتر جالب نیست. اینها حشرات باهوش و سازمان یافته ای هستند، مشاهده کار و زندگی آنها جالب است.

ویدئو: ساختار و رفتار زنبور عسل