) روش نصب مفصل مصنوعی (اندروپروتز) کاملاً پیچیده است. اما دوره نقاهت بعد از عمل کمتر مسئولیت پذیر و قابل توجه نیست، که تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا ایمپلنت ریشه می گیرد، راحت می شود یا اینکه فرد می تواند به زندگی کامل و حرکت آزاد بازگردد. به هر حال، ساختار کاشته شده در بدن، به صراحت، یک جسم خارجی است و برای "عادت" کامل به آن، زمان و البته تلاش می خواهد.
طبق آمار، اندو پروتز اغلب توسط افراد مسن مورد نیاز است، که روند بهبودی برای آنها حتی مشکلسازتر است. و وظایف این دوره بسیار دشوار است ، زیرا لازم است حجم بارهای وارده به اندام کاملاً بازگردانده شود و در عین حال از خطر عوارض و درد تا حد امکان جلوگیری شود.
عوامل مؤثر بر روند بهبودی پس از تعویض مفصل ران
برنامههای بهبودی کاملاً فردی هستند، زیرا پزشک باید عوامل زیادی را در نظر بگیرد. بنابراین، اول از همه، سن بیمار در نظر گرفته می شود که به نوبه خود بر تون ماهیچه ها و همچنین وضعیت کلی سلامتی تأثیر می گذارد. درجه پیچیدگی خود عمل و واکنش بدن به آن نیز باید در نظر گرفته شود.
بسته به تون عضلانی، محتوای بارهای اولیه ایجاد می شود که باید به تدریج افزایش یابد و تبدیل شود. شدیدتر اگر بیمار در تلاش برای برخاستن روی پاهای خود و بازگشت به حرکت آزاد، بدون عصا یا چوب، فوراً سعی کند با حداکثر بار شروع کند، موضوع فقط می تواند روند توانبخشی را بدتر کند یا حتی روند بهبودی را مختل کند. بافت ها و اندام های آسیب دیده
عوارض احتمالی پس از عمل پس از تعویض مفصل ران
برای بررسی وضعیت کلی سلامت و اطمینان از عدم وجود واکنش های احتمالی (التهاب یا آلرژی) بنابراین در صورت رد ایمپلنت توسط بدن، مطالعات بر اساس آزمایشات عمومی و بیوشیمیایی خون و ادرار انجام می شود. "مشکلات" با خود پروتز نیز ممکن است، به ویژه، می تواند جابجا یا شل شود و حتی تا حدی خواص عملکردی خود را از دست بدهد. همچنین خطر ابتلا به عفونت های مختلف هم در خود مفصل و هم در زخم باقی مانده پس از عمل وجود دارد.
خوشبختانه، داده های آماری خوش بینی را افزایش می دهد: عوارض پس از عمل تنها در 2.5٪ از افراد مسن ثبت شده است. در میان جوانان، این شاخص حتی کمتر است - فقط 1٪.
بسته به سن
شرایط توانبخشی به طور قابل توجهی برای افراد در سنین مختلف متفاوت است. بله، بافت استخوانی در افراد مسن به طور قابل توجهی ضعیفتر و نازکتر است. این شکنندگی استخوان ها روند بازسازی را کند می کند، بنابراین تکنیک بازیابی با در نظر گرفتن تغییرات مربوط به سن در بافت ها و استخوان ها تنظیم می شود.
بیماران جوانتر که بافتهای استخوانی آنها قویتر است، تمایل دارند سریعتر بایستند.