تجزیه و تحلیل شعر A. Fet A: "یک درخت صنوبر با آستین خود راه مرا بست"

تجزیه و تحلیل شعر فت بسیار مهم است، زیرا احساسات عمیق نویسنده را آشکار می کند که خواننده آن را برملا می کند. می تواند احساس کند.

به لطف کار آناتولی فت، یک جهت شاعرانه جدید ایجاد شد - آثار هنری با فرم کوچک. شعر او را می توان ناب و روان نامید. در اشعارش جایی برای سیاست و مسائل اجتماعی نیست. جهان بینی نویسنده از طریق طبیعت و عشق منتقل می شود.

تجزیه و تحلیل شعر A. Fet A: "یک درخت صنوبر با آستین خود راه مرا مسدود کرد"

در آثار A. A. Fet جایگاه قابل توجهی داده شده است. به اشعار منظره. نویسنده هرگز طبیعت را با رنگ های کلی توصیف نکرد. او به طرز ظریفی احساسات و خلق و خوی او را احساس کرد و در نتیجه او را زنده کرد.

بعدها، کار شاعر روسی قرن نوزدهم، آناتولی فت، به تصویر زن زیبای لهستانی ماریا لازیچ اختصاص یافت. نویسنده بسیار به دختر نزدیک بود، اما به دلیل شرایط دشوار زندگی، تصمیم گرفت ارتباط خود را با محبوب خود متوقف کند. فت برای مدت طولانی از عمل خود پشیمان بود. نگرانی او با مرگ دختر بر اثر آتش سوزی تشدید شد.

در شعرهای اولیه فت، خواننده می تواند خلق و خوی بی دغدغه و بالا را احساس کند. نویسنده. آثار متأخر، سایه تلخی و حسرت را فرا گرفته است. تصویر ماریا لازیچ خطوط ادبی بسیاری از آثار را با معنای عمیق پر می کند.
در پایان قرن نوزدهم، آناتولی فت شعر "صنوبر با آستین خود راه مرا پوشانید..." را نوشت. این کار چرخه اعترافات مکتوب قبلی به معشوق را تکمیل کرد. نویسنده لحظه ای زودگذر را به تصویر کشید که در آن توانست احساسات دلخواه را برای او تجربه کند. طبیعت به تأکید بر استرس عاطفی قهرمان کمک می کند.
از دست دادن یکی از عزیزان برای نویسنده بسیار سخت بود و باعث اختلالات روانی او شد. اشعار تقدیم شده به ماریا لازیچ در زمان حیات فت چاپ نشد. بنابراین، برای بسیاری دشوار بود که رفتار عجیب او را توصیف کنند.
در اثر «یالینا با آستین خود راه مرا پوشانید...» ذکر دختر بسیار مبهم است. بنابراین، شعر به مجموعه خلاقانه دیگری اضافه شد و قبل از مرگ فت به خواننده ارائه شد. برای کسانی که با شرایط زندگی شاعر آشنا نیستند، درک معنای پنهان کلمات گفته شده دشوار خواهد بود.
تمرکز اصلی بر اشعار منظره است. فت با توصیف طبیعت سعی می کند تجربیات عاطفی خود را منتقل کند. تصاویر یک جنگل تاریک پاییزی بسیار به حال و هوای نویسنده نزدیک است. طبیعت پژمرده نشان دهنده کمرنگ شدن زندگی شاعر است. او با تجربیات و عذاب وجدان خودش سوخت.
طوفان باد طوفان درونی نویسنده را منعکس می کند. او گروگان افکار و احساسات خود شد. او خودش نمی فهمد چه احساسی دارد: "پر سر و صدا، و ترسناک، و غمگین، و سرگرم کننده...". او پر از پیشگویی در مورد نزدیک شدن به برخی از رویدادهای مهم است، او امیدوار است که معجزه ای رخ دهد.او هنوز به ملاقات تصادفی با معشوقش اعتقاد دارد. شعر کار را می توان صمیمی نامید.
استفاده از فنون ادبی شعر را زیبا می کند. این تصور به وجود می آید که خطوط قافیه ای روی تصویر هنرمند کشیده شده است. نویسنده بر روی هر یک از اجزای جنگل تمرکز می کند. به روشی بسیار غیرمعمول، فت به صنوبر تصویری قوی و باشکوه می بخشد "...او راه مرا با آستینش مسدود کرد."
مؤلف از باد به عنوان «منادی به برنج» یاد کرده است. صدای آرام و دور با عبارت "Hinly call the hon" تاکید می شود. طبیعت هرگز برای نویسنده مجموعه ای از اشیا نبود. او همیشه تصاویر قدرتمند و جادویی از خود بیرون می داد. اما با وجود زنده بودن تصاویر، هنگام خواندن شعر غم و اندوه و همدردی با قهرمان ادبی وجود دارد.
صدایی که به نویسنده منتقل می شود به یک پیام دلپذیر مطلوب تبدیل می شود. ندای شیرین تمام ترس های ذهنی را از بین می برد و بیابان تاریک جنگلی را پر از زندگی می کند. فت در آخرین سطرها تمایل خود را برای ملاقات با معشوق ابراز می کند. با فهمیدن اینکه او دیگر آنجا نیست، با امید به زندگی خود ادامه می دهد. صدای مرموز فراتر از زمان و شرایط، توجه نویسنده را به خود جلب می کند.
فت از رفتن به سوی ابدیت نمی ترسد. در شرایط جدید، او راهی برای خروج از یک موقعیت دشوار پیدا می کند. برگ های خشک درختان باعث حسرت شد، دیگر او را گیج نمی کند. دل قهرمان پر از شادی است. تصویر دختر در این اثر تبدیل به نجات دهنده می شود. او با یک صدا توانست همه تردیدها را از بین ببرد و برای لحظه ای احساس آرامش و شادی مورد انتظار را به او بدهد.
شعر ساختار فکری روشن خود را دارد. تغییر مصراع های کوتاه به بلندتر ریتم خاصی را در هنگام خواندن ایجاد می کند که می توان آن را با نوسانات باد یا تنفس تند و تند مقایسه کرد. برای انتقال صداهای جنگل، Fet از sibilants برای بیان صدا استفاده می کند: "همه چیز زمزمه می کند و تاب می خورد، برگ ها در پاها می چرخند."
حال و هوای اصلی در شعر را باد تنظیم می کند. اوست که با عذاب مؤلف همراه است. فت تصویر باد را به عنوان یک گزاره تک کلمه ای مشخص می کند و بدین وسیله بر معنای مهم آن در این اثر تأکید می کند. فت در چنین اثر کوتاهی توانست ریتمیک بودن، احساسی بودن و تنوع طبیعت اطراف را حفظ کند. پویایی کلمات به تدریج افزایش می یابد. عدم اطمینان اولیه به تدریج منجر به حبس غنایی می شود.

فت بسیار با استعداد و بدون مزاحمت تجربیات خود را در شعر بیان می کند. این به طور هماهنگ پدیده های طبیعی و وضعیت درونی یک فرد را ترکیب می کند. نویسنده خود را به عنوان یک مسافر مرموز و هیجان انگیز زندگی معرفی می کند. محتوای اثر را می توان به عنوان پیش بینی فت از مرگ خود توصیف کرد.

یک سال پس از سرودن شعر، نویسنده درگذشت. آثار او به خواننده مدرن این فرصت را می دهد که برای مدتی به فضایی از طبیعت مرموز منتقل شود. در هر یک از لحظات توصیف شده، یک زندگی کامل منعکس شده است.در رویدادهای منحصر به فرد، همه می توانند چیزی نزدیک و عزیز را جشن بگیرند.

از نظر احساسی، شعر را می توان به دو بخش تقسیم کرد:

نویسنده در همان ابتدای کار در سردرگمی به سر می برد. او سعی می کند احساسات خود را در طبیعت اطراف پراکنده کند.
در بخش دوم، خلق و خوی Fet به طور چشمگیری تغییر می کند. جملات با علامت تعجب بر طغیان عاطفی او تأکید می کند. شنیده شده «ندای منادی مس» روحش را پریشان کرد و آرامشش را سلب کرد. این تغییر خلق و خو، تصاویر و تداعی است که باعث افزایش علاقه به این کار می شود.

منتقدان ادبی کار فت را تحسین کردند. حفظ طراوت و جوانی احساسات تجربه شده در کل فرآیند خلاقیت بسیار دشوار است. زیر بار مشکلات مادی خودخواهانه خم نشوید و از دنیای معنوی لذت ببرید. با وجود استفاده مداوم از مضامین غنایی، هر اثری تازه و غیرقابل پیش بینی است.

استفاده از راه‌حل‌های غیراستاندارد هنگام نوشتن، رنگ و نشاط منحصربه‌فردی به آثار می‌بخشد. در قالبی مختصر، معنای عمیق و تنوع احساسات انسان به طرز ماهرانه ای منتقل می شود. این ویژگی است که اشعار فت را به خوبی متمایز می کند. هرچه کلمات کمتر باشد، معنای بیشتری دارد.

اشعار فت پر از نور است. آنها همیشه حس زیبایی اطراف را دارند. برای ارائه پرشور چیزهای ساده، داشتن یک هدیه خاص ضروری است. نویسنده با دنیای اطراف خود هماهنگ است و این به او کمک می کند تا الهام جدیدی پیدا کند. تجربیات صمیمانه بیان شده توسط نویسنده قلب بسیاری از خوانندگان را جلب کرد. خواندن اشعار عشق با موسیقی خاصی همراه است.

عاشقانه های نویسنده نیز بسیار محبوب بود. ثروت معنوی دنیای درونی فت را به خوبی با سخنان او نشان می دهد: "شاعر در واقع چنین شخصی است که ظاهراً از نظر یک بیگانه، بدون توجه به اراده اش، همیشه زندگی را جاری می کند." نویسنده با شعر به عنوان معبد هنر برخورد کرده و نقش کشیش معبد را به شاعر واگذار کرده است.

وضعیت زندگی شرح داده شده در شعر "صنوبری با آستین خود راهم را بست" خواننده را به راهی برای برون رفت از هر شرایط دشوار امیدوار می کند. شرایط پیش بینی نشده می تواند ما را به زندگی بازگرداند و تصمیم درست را پیشنهاد دهد. باید بتوانید قدر تک تک لحظات زندگی خود را بدانید تا بعداً حسرت زمان از دست رفته را نخورید.