ماهواره های منظومه شمسی: نام ها. کدام ماهواره منظومه شمسی از سیاره خود بزرگتر است؟ 10 ماهواره جالب و غیر معمول منظومه شمسی

مروری بر ماهواره های منظومه شمسی.

منظومه شمسی کاملاً پیچیده است. از سیارات زیادی تشکیل شده است که ماهواره ها به دور آنها حرکت می کنند. در این مقاله در مورد آنها صحبت خواهیم کرد.

مفهوم ماهواره و دلایل پیدایش آنها

ماهواره جرم آسمانی است که در اطراف یک سیاره یا یک جرم بزرگ آسمانی حرکت می کند. در یک مدار خاص در عین حال ماهواره باید دائمی باشد. خورشید تعداد بسیار زیادی ماهواره دارد، اگرچه در واقع یک سیاره نیست، اما چیزی بیش از یک ستاره نیست. نور روشن به دلیل جریان واکنش های سنتز هلیوم و هیدروژن در سطح آن است.

از آنجایی که این واکنش گرمازا است، یعنی با آزاد شدن گرما، درخشش ستاره توسط آنها تعیین می شود. به لطف این نور و گرما، زندگی بر روی زمین امکان پذیر است. جالب ترین چیز این است که زمین یکی از چندین ماهواره خورشید است و در مدار خاصی می چرخد.

کدام ماهواره منظومه شمسی از سیاره خود بزرگتر است؟

بزرگترین ماهواره گانیمد است. همراه با آن، مشتری دارای انبوهی از ماهواره های گالیله است. این نام به این دلیل است که آنها برای اولین بار توسط ستاره شناس گالیله گالیله در دهه 1600 کشف شدند.

ماهواره های سیارات زمینی

سیارات زمینی که با چگالی بالا و اندازه کوچک مشخص می شوند، ماهواره های زیادی ندارند. زمین تنها یک ماهواره دائمی دارد - ماه. و سایر سیارات از نوع زمین نیز تعدادی ماهواره دارند. واقعیت این است که هیچ ماهواره ای برای زهره و عطارد پیدا نشده است. اگرچه صحبت های زیادی در مورد دائمی بودن برخی از اجرام آسمانی وجود داشت و در اطراف زهره حرکت می کردند.

حتی این فرضیه وجود دارد که عطارد زمانی قمر زهره بوده است. اما چندی پیش، فرض وجود ماهواره ها در زهره لغو شد و اظهار داشت که این سیاره آتشین فقط شبه ماهواره ها و سیارک هایی دارد که به عنوان ماهواره گرفته شده اند. پس از مدتی، به دلیل طنین، حرکت آنها از هم جدا شد. مریخ تنها 2 ماهواره دارد.

تعداد کم ماهواره های سیارات زمینی به دلیل جرم کم و میدان گرانشی کم آنهاست که اصولاً قادر به جذب تعداد زیادی از اجرام آسمانی و نگه داشتن آنها در سطح نیست. بر این اساس، پس از حلقه‌های سیارک‌ها، بیشترین تعداد ماهواره در سیارات غول‌پیکر که خارج از مرز سیارات زمینی هستند، یافت شده است.

ماهواره های سیارات غول پیکر و سیارات کوتوله: شماره

نمای کلی:

• مشتری 69 قمر دارد.
• زحل دارای 62 قمر و همچنین دارای یک سیستم حلقه است. این چیزی نیست جز یک معلق از ذرات غبار پراکنده کوچک، که توسط میدان گرانشی سیاره جذب می شود. بنابراین چیزی شبیه حلقه های کروی به دست می آید.
• اورانوس دارای 27 قمر و همچنین دارای یک سیستم حلقه است.
• نپتون فقط 14 قمر دارد و همچنین دارای یک سیستم حلقه است.
• پلوتون دارای 5 ماهواره است. قبلاً یک سیاره تمام عیار در نظر گرفته می شد، اما بعداً به دلیل کوچک بودن آن به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی شد. اطلاعات کمی در مورد این سیاره وجود دارد. این یک سیستم حلقه دارد، طبق فرضیات دانشمندان، آنها از گرد و غبار کیهانی و همچنین سنگ های آتشفشانی تشکیل شده اند که در نتیجه فوران آتشفشان ها در ماهواره های این سیاره به دست آمده اند.
• اخیراً در مورد نام و طبقه بندی شارون اختلاف نظرهای زیادی در بین کارشناسان وجود داشته است. واقعیت این است که قبلاً تصور می شد که این یک ماهواره تمام عیار پلوتو باشد، اما باریسنتر در سطح پلوتو یافت نشد، بلکه در وسط بین سیارات یافت شد. بنابراین، آنها شروع کردند به در نظر گرفتن پلوتون و شارون چیزی بیش از یک سیاره دوتایی یا به اصطلاح همزیستی سیارات، سیستمی که در آن اجسام به یکدیگر وابسته هستند. در عین حال، شارون از نظر اندازه با پلوتون تفاوت زیادی ندارد.
​​

چندین سیاره کوتوله دیگر در خورشید کشف شده است. سیستمی که دارای ماهواره است:

• Haumea - این سیاره کوتوله در سال 2005 توسط دانشمندان اسپانیایی کشف شد. دارای یک سیستم حلقه و همچنین دو ماهواره است. اعتقاد بر این است که این سیاره سریعترین سیاره در حال چرخش است. با تشکر از این، شکل آن یک توپ نیست، بلکه چیزی شبیه به یک بیضی، یعنی یک تخم مرغ دراز است.
• Cecera یک سیاره کوتوله کوچک در منظومه شمسی است که نزدیکترین سیاره به سیارات زمینی است. اولین بار در سال 1801 افتتاح شد. سپس آن را یک سیاره کاملاً کامل در نظر نمی گرفتند. اما بعدها، پس از تحقیقات، وضعیت یک سیارک به آن اختصاص یافت. و در سال 2006 به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی شد. هیچ ماهواره ای وجود ندارد.
• Eris و Makemake نیز 2 سیاره کوتوله هستند که هر کدام یک ماهواره دارند. Makemake در سال 2005 افتتاح شد و Erida خیلی زودتر.علاوه بر این، این سیاره کوتوله در سال 2006 عنوان سیاره دهم را به خود اختصاص داد. با این حال، پس از سال 2015، زمانی که فضاپیمای بعدی به فضا پرتاب شد، مشخص شد که پارامترها از نظر اندازه تا حدودی از پلوتون پایین تر هستند. اگرچه برای مدت طولانی اعتقاد بر این بود که اندازه آنها تقریباً یکسان است. از این نظر در میان سیارات کوتوله و همچنین پلوتو قرار گرفت.

در حال حاضر، تحقیقات زیادی در مورد حیات احتمالی در سیارات مختلف انجام می شود. دانشمندان نمی توانند وجود موجودات زنده را تایید یا رد کنند. سفینه‌های فضایی تعداد مناسبی از میکروارگانیسم‌ها را به مریخ آوردند که در این سیاره نمرده‌اند، اما همچنان به رشد خود ادامه می‌دهند. در عین حال، گندم نیز در چنین شرایط تهاجمی رشد می کند. این یک بار دیگر مؤید این است که انسان موجودی طلبکار است. حتی شرایط شدیدتر برای وجود بیش از نیمی از موجودات روی کره زمین مناسب است.

10 ماهواره جالب و غیر معمول منظومه شمسی

ماهواره های غیر معمول:

1. گانیمد بزرگترین ماهواره منظومه شمسی است. این جسم به دور مشتری می چرخد، اندازه بزرگ و میدان مغناطیسی بسیار شدیدی دارد. سیارک ها و دیگر اجرام فضایی را جذب می کند. همچنین در اطراف این بدنه گاهی حلقه ها و فلس هایی از غبار تشکیل می شود. دهانه های برخوردی و یخ یخ زده روی سطح وجود دارد. ترکیب آن تا حدودی شبیه به زمین است.

   

2. میراندا عجیب ترین و زشت ترین ماهواره در منظومه شمسی است. واقعیت این است که اگر به آن نگاه کنید، اصلا گرد و یکپارچه به نظر نمی رسد. این شبیه یک توپ جالب با شکل نامنظم است که گویی توسط یک کودک کوچک از پلاستیک ساخته شده و با کمک قطعات ساخته شده است. چنین شکل جالب و غیر معمولی به دلیل وجود تعداد زیادی دره و رشته کوه در سطح این بدن است. به همین دلیل است که به دلیل ریزش زیاد رشته کوه ها و دره های عمیق، یک طرح غیرهمگن جالب از ماهواره به دست آمد. اطلاعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه اگر سنگی را به یکی از عمیق ترین دره های این جرم آسمانی پرتاب کنید، قبل از اینکه به پایین برسد باید بیش از 10 دقیقه پرواز کند. نقش برجسته شبیه یک موزاییک پیچیده است. <>

   

3. کالیستو قمر مشتری است که با تعداد زیادی فرورفتگی مشخص می شود. این به این دلیل است که سیاره جوی ندارد که دیگر اجرام کیهانی را دفع کند. یعنی تقریباً هر چیزی که در فضا است روی سطح می افتد و سوراخ های مشخصی روی آن ایجاد می کند. با چشم انداز صاف و عدم وجود پس زمینه تشعشع متمایز می شود.

   

4. Dactyl کوچکترین ماهواره است. این جرم آسمانی تنها یک مایل قطر دارد و اصلا به دور سیاره نمی چرخد، بلکه یک سیارک است.قبل از این کشف، اعتقاد بر این بود که سیارک ها به دلیل اندازه کوچک و میدان مغناطیسی کوچکشان نمی توانند ماهواره داشته باشند. اما با کشف داکتیل این نظر به کلی تغییر کرد. این جسم توسط گرانش سیارک نگه داشته می شود.

   

5. اپیمته و ژانوس دو قمر زحل هستند. به گفته بسیاری از دانشمندان، آنها قبلا یکی بودند. به دلیل نفوذ کیهانی، آنها به دو قسمت تقسیم شدند. جالب ترین چیز این است که مدار این دو جرم آسمانی بسیار کمی از یکدیگر فاصله دارند. آنها بسیار نزدیک هستند. بنابراین، هر چهار سال یک بار این اجرام مکان خود را تغییر می دهند و مدار خود را تغییر می دهند. این واقعیت که میلیون‌ها سال است که این ماهواره‌ها با هم برخورد نکرده‌اند تعجب‌آور است. پس از مطالعه چگالی مشخص شد که اپیمته عمدتاً از یخ تشکیل شده است. <>

   

6. تریتون یکی از بزرگترین قمرهای نپتون است. یک واقعیت جالب در مورد این جرم آسمانی این است که در جهتی مشابه سیاره اصلی نمی چرخد، بلکه در جهت مخالف می چرخد. علاوه بر این، دارای تعداد زیادی آتشفشان است. اما آنها اصلا شبیه به آنهایی نیستند که روی زمین هستند و اصلاً گدازه ای از خود ساطع نمی کنند، بلکه جریان هایی از متان هستند. با توجه به اینکه درجه حرارت روی جرم آسمانی بسیار پایین است، در هنگام فوران، این جرم بلافاصله به یخ تبدیل شده و سخت می شود. با فشار بسیار کم و چشم انداز متنوع مشخص می شود. این باعث می شود که سن زیادی از جرم آسمانی را در نظر بگیریم. فرضیه هایی وجود دارد که حرکت صفحه روی تریتون وجود دارد.

   

7. تیتان یک قمر عجیب و ناشناخته است که کمی مطالعه شده است. واقعیت این است که این یکی از معدود اجسامی است که جو بسیار متراکمی روی آن پیدا شده است. چگالی تر از زمین است. این نشان می دهد که ممکن است کمی حیات در سطح وجود داشته باشد. شباهت تایید شده بین تیتان و زمین این است که جو بسیار غنی از نیتروژن است، درست مانند زمین. در عین حال، مقدار زیادی متان وجود دارد. در هنگام یخ زدن و کاهش دما، باران های متان ممکن است بر روی سطح ببارد. نقاط روشنی روی این جرم آسمانی وجود دارد. اخترفیزیکدانان پیشنهاد می کنند که آنها ممکن است با حضور دریاها، که ممکن است از متان مایع نیز تشکیل شده باشد، تحریک شوند. این فرض وجود دارد که با وجود دمای 170- درجه، حیات در این ماهواره وجود دارد. شرایط زیرزمینی، در غارها و دهانه ها می تواند برای زندگی عادی باشد. <>

   

8. آیو یک قمر آتشفشانی است که از گوگرد و گدازه تشکیل شده است. دانشمندان بر این باورند که برخی از ارتفاعات ممکن است بالاتر از جومولونگما باشند. در عین حال فوران های مکرر آتشفشانی مدام رنگ جرم آسمانی را تغییر می دهد. بدن ناپایدار

   

9. اروپا یک اقیانوس پیوسته است.روی سطح قمر مشتری یخی است که زیر آن فقط آب وجود دارد. در اینجا حیات نیز امکان پذیر است، زیرا جرم آسمانی شبیه سیارات گروه زمینی است. به هر حال، این جرم آسمانی از یک هسته فلزی و سیلیکات تشکیل شده است. همه اینها با آب پوشانده شده است که لایه های بالایی آن یخ زده است. هیچ دهانه ای در سطح وجود ندارد، اما شکاف هایی وجود دارد. آنها به دلیل شکستگی یخ تشکیل می شوند. برخی از ایستگاه ها خروج بخار آب را در نزدیکی قطب ها تشخیص دادند. همه اینها نشان دهنده تجمع احتمالی انرژی و ظهور زندگی است. تا سال 1970 اعتقاد بر این بود که نور خورشید برای وجود گیاهان و حیوانات ضروری است. اما پس از کشف نرم تنان "سیگاری سیاه" که در تاریکی کامل زندگی می کنند، وضعیت تغییر کرد. اکنون اخترفیزیکدانان از قرار دادن نور خورشید در فهرست شرایط برای وجود طبیعی موجودات زنده خودداری کردند. یکی از اولین جاهایی که به زندگی مشکوک شد اروپا بود. یخ حاوی مقدار زیادی اکسیژن است که برای انجام واکنش های ردوکس ضروری است. با این حال، برخی از دانشمندان هنوز حیات احتمالی در اروپا را به دلیل محتوای بالای گوگرد رد می کنند. با چنین اسیدیته بالایی، بقای موجودات زنده کاملاً مشکل ساز است. اما در همان زمان، منابع پراکسید کشف شد که به نفع فرضیه زندگی است. <>

   

10. انسلادوس یکی از قمرهای درونی اصلی زحل است. تقریبا 100% نور را منعکس می کند. سطح جرم آسمانی پوشیده از آبفشان است که جریان های یخ و غبار را به فضا پرتاب می کند که حلقه های زحل را تشکیل می دهند. چندی پیش، اطلاعاتی مبنی بر امکان زندگی در این ماهواره ظاهر شد. از این گذشته ، ترکیب آب شبیه به ترکیب زمین است. در ژوئن 2018 با کمک کاوشگر نمونه مناسبی از این جرم آسمانی گرفته شد. ماکرومولکول‌های آلی پیچیده در نمونه‌ها یافت شدند. که احتمال وجود موجودات زنده را تایید می کند. ایستگاه کاسینی در این امر کمک کرد.

    

همه اینها به ماهواره های طبیعی سیارات اشاره دارد که به خودی خود از گرد و غبار کیهانی و تجمع گازها علاوه بر این، موارد مصنوعی نیز وجود دارد که توسط افراد انجام می شود. مدار آنها به وضوح مشخص شده است. اساساً اینها دستگاه های شناسایی هستند تا فضای اطراف سیارات را مشاهده کنند تا پدیده های غیر معمول را ثبت کنند.

ویدئو: ماهواره‌های منظومه شمسی