آمیبیاز - علائم و درمان در بزرگسالان و کودکان

آمیبیاز - بیماری ناشی از انگل. با روند تشخیص و روش های درمان از مقاله آشنا شوید.

آمیبیازیس بیماری است که در نتیجه وجود آمیب انگلی در بدن انسان. این بیماری آمار رضایت بخشی دارد - تعداد افرادی که در معرض عفونت قرار دارند 10٪ از کل جمعیت همه کشورها است. بنابراین آمیبیازیس از نظر میزان مرگ و میر در فهرست بیماری های عفونی خطرناک رتبه دوم را دارد.

بروز و علائم اولیه آمیبیاز در بزرگسالان

عمدتاً در کشورهایی با آب و هوای گرم و سطح آسایش پایین گسترش می‌یابد. اخیراً این بیماری به دلیل هجوم مهاجران به کشورهای توسعه یافته سرایت کرده است. این بیماری از راه دهان و مدفوع منتقل می شود. این عفونت از طریق آب آشامیدنی، غذا، تماس لمسی با وسایل منزل یا ظروف غیر استریل و همچنین در صورت عدم رعایت استانداردهای بهداشتی و بهداشتی – بد شستن دست ها وارد بدن انسان می شود.

این بیماری را می توان در دو نوع بیان کرد:

1. آمیبیاز روده ، که در آن مقدار هنجار روزانه مدفوع با خون، علائم درد، کاهش وزن افزایش یافته است. ، حساسیت از دست دادن اندام ها.
2. آمیبیاز خارج روده ای با تظاهر کانون های التهابی در بافت های ریه ها، کبد و سایر اندام ها مشخص می شود.

در بدن انسان بیش از یک نوع از ساده ترین اشکال وجود دارد و تنها یکی از آنها بیماری زا است - شکل دیسانتریک آمیب . آمیبیازیس دارای چندین شکل تظاهرات با تصویر علامتی متفاوت است. شکل شایع‌تر این بیماری کولیت دیسانتریک است. اسهال خونی آمیبی زمانی رخ می دهد که با یک انگل تک سلولی - آمیب بافت شناسی آلوده شود. نام علمی میکروارگانیسم انتامبا هیستولیتیکا است. اغلب در روده بزرگ دیده می شود.

دو شکل از این انگل وجود دارد:

1. کیست ] - به تولید مثل عفونت کمک می کند و یک شکل غیر فعال است.
2. Trophozoite - در روده تجمع می یابد. فقط در چارچوب بدن انسان شکل فعال دارد، وقتی وارد محیط می شود می میرد. می تواند باعث اسهال شود که در نتیجه از روده دفع می شود. در صورت عدم وجود اسهال به کیست تبدیل می شود.

عفونت با عامل ایجاد کننده از طریق تماس با ناقل عفونت یا عدم رعایت قوانین بهداشتی و بلع ذرات توده های مدفوع آلوده رخ می دهد. ماهیت بیماری می تواند مزمن یا در مرحله حاد باشد. مدت دوره کمون از یک هفته تا شش ماه است.

علائم اولیه آمیبیاز: ]

• مدفوع زیاد تا شش بار در روز همراه با عناصر مخاطی.
• بعداً تعداد مدفوع و ترشحات بیش از 10 بار در روز افزایش می یابد در حالی که ناخالصی های خون در مدفوع مشاهده می شود.
• مدفوع از نظر قوام ژله مانند می شود و ضخیم شدن خود را از دست می دهد.
• با شکل شدید بیماری، دمای بدن افزایش می‌یابد، اسپاسم در قسمت پایین شکم بیشتر می‌شود، تهوع و استفراغ مشاهده می‌شود.
• با این حال، در مرحله اولیه بیماری، دمای بدن انسان بدون تغییر باقی می ماند.

علائم آمیبیاز در کودکان

در طول آمیبیاز در کودکان ویژگی های خاص خود را دارد و برخی از تفاوت ها علائم علامتی در مرحله اولیه، بیماری با علائم خارجی تشخیص داده نمی شود - تنها با بررسی آزمایشگاهی مدفوع کودک می توان وجود انگل را تعیین کرد. در آینده، توسعه بیماری ویژگی برجسته تری به خود می گیرد.

• حالت تهوع و استفراغ، اصرار مکرر برای اجابت مزاج وجود دارد.
• مدفوع مایع با حضور لخته های مخاطی است.
• این بیماری در کودکان تا شش هفته طول می کشد و پس از آن می توان بهبودی را مشاهده کرد و این وضعیت چندین ماه طول می کشد و سپس به مرحله تشدید بیماری باز می گردد. این دوره از بیماری به طور قابل توجهی سد ایمنی بدن کودک را تخلیه می کند و باعث ضعف، کم خونی و بی اشتهایی می شود.
• کودکان اغلب احساس طعم ناخوشایند در حفره دهان، سوزش و علائم دردناک زبان را نشان می دهند.
• ظاهر کودک با پوست رنگ پریده، کاهش وزن، بی حالی، کاهش تون عضلانی و کم آبی ظاهر می شود.
• ضربان قلب تسریع شده مشاهده می شود.
• بدن کودکان به دلیل ایمنی شکننده اش برای مقابله با چنین بیماری دشوارتر است.اگر درمان و اقدامات پیشگیرانه به موقع انجام نشود، شکل حاد می تواند با درمان پیچیده تر و طولانی مدت به شکل مزمن تبدیل شود. مهم است که کودک را به بهداشت عادت دهیم، زیرا عمده کودکان آلوده به دلیل فقدان مهارت های اولیه در این جهت به وجود می آیند.

آمیبیاز خارج روده ای

این شکل پیشرفته کولیت آمیبی است که اغلب بافت کبد را تحت تاثیر قرار می دهد.

• آسیب شناسی کبد با افزایش اندازه اندام، رنگ پوست مایل به زرد یا خاکستری و افزایش دمای بدن آشکار می شود.
• این بیماری همچنین می تواند در بافت های ریه مستقر شود.
• در عین حال، باید توجه داشت که بیمار علائمی مانند: دشواری تنفس، لرز، درد در ناحیه قفسه سینه، ترشح خلط هنگام سرفه همراه با ناخالصی‌های مخاطی و خونی را بروز می‌دهد. اگر ناحیه تحت تاثیر آمیبیاز پوست باشد، کانون های فرسایشی و زخمی با بوی نامطبوع تند پیدا می شود.
• اغلب چنین التهاباتی در ناحیه باسن، مقعد و پرینه رخ می دهد. نوع خاصی از بیماری نیز وجود دارد - آمیبیاز ناحیه تناسلی ادراری.
• عفونت از طریق تظاهرات التهابی و نقض یکپارچگی غشای مخاطی رکتوم به سیستم ادراری تناسلی نفوذ می کند. در نتیجه، این بیماری می تواند باعث ایجاد فرآیندهای انکولوژیکی در ناحیه رحم در زنان شود.
• در مردان، عفونت باعث بثورات زخمی و زگیل تناسلی می شود. خطرناک ترین نوع این بیماری - شکل مغزی آمیبیاز است.
• توسعه سریع عفونت باعث سردرد شدید و تب بالا می شود. این شکل از بیماری در طول زندگی فرد به سختی قابل تشخیص است و معمولاً به مرگ ختم می شود. شکل پریکاردیت آمیبی کمتر خطرناک نیست: در نتیجه پارگی کیسه چرکی، محتویات آن وارد محفظه قلبی پریکارد شده و باعث توقف ضربان قلب می شود.

• عفونت می تواند در بدن باقی بماند برای مدت طولانی، مطلقاً هیچ نشانه ای از وجود نشان نمی دهد. با جذب منابع داخلی روده ها و سایر اندام ها: باکتری ها و انواع قارچ ها زنده می ماند.
• انواع فرآیندهای التهابی می توانند به عنوان محرکی برای ایجاد اشکال بیماری زا عمل کنند: سوء هاضمه، تشکیل زخم یا تظاهرات گاستریت.
• همه اینها به عفونت ها اجازه می دهد تا به عمق بافت های اندام های داخلی نفوذ کنند و فعالیت انگلی ایجاد کنند. ترکیب ویژه آنزیم های ترشح شده توسط آمیب قادر به خوردگی غشای مخاطی دیواره های روده، تشکیل کانون های زخمی است - به این ترتیب، آمیب مناطق وسیعی از بافت را برای تولید مثل بیشتر می گیرد.
• بازسازی مخاط روده با تشکیل اسکار در محل آسیب رخ می دهد که منجر به ایجاد پولیپ کاذب و تنگی می شود. خطر این بیماری این است که عملکرد مخرب آمیب می تواند منجر به ایجاد انسداد روده، انکولوژی و یبوست شود.
• با ورود به خون، عفونت می تواند به تمام اندام های بدن انسان، به استثنای مغز، گسترش یابد و باعث ایجاد فرآیندهای پاتولوژیک برگشت ناپذیر در آنجا شود.

علائم عمومی آمیبیاز

این بیماری به دو گروه تقسیم می شود - آمیبیاز قابل اثبات و بدون علامت. از علائم عمومی این بیماری می توان موارد زیر را تشخیص داد:

1. سرکوب سیستم ایمنی، اختلالات گوارشی و متابولیسم و ​​همچنین تظاهر مسمومیت بدن توسط آنزیم های انگل
2. تب، ضعف، لرز، کم خونی، سردرد و درد زیر شکم
3. بی خوابی، تحریک پذیری.
4. از دست دادن اشتها، نفخ و اسهال.

دما افزایش می یابد

تشخیص آمیبیاز

اگر آمیبیاز مشکوک است که تشخیص بیماری فقط با کمک آزمایشات آزمایشگاهی امکان پذیر است.

برای انجام این کار، لازم است انواع تجزیه و تحلیل های زیر انجام شود و مراحل تحقیق مربوطه انجام شود:

1. تجزیه و تحلیل مدفوع برای آمیبیاز.
2. مواد برای مطالعه بافت های آسیب دیده - بیوپسی.
3. بررسی حفره رکتوم و اسمیر ناحیه رکتوم با رکتورومانوسکوپ.
4. سونوگرافی حفره شکمی و اندام های داخلی.
5. اشعه ایکس از قفسه سینه در صورت مشکوک به بیماری ریوی.
6. در مورد شکل مغزی - سی تی اسکن مغز.

هنگام بررسی توده های مدفوع برای وجود عوامل بیماری زا - آزمایشات به شش بار توصیه می شود این باید به منظور جلوگیری از عود بیماری انجام شود.

روش‌های درمان آمیبیاز

بیمار مبتلا به آمیب به بستری شدن در بخش بیمارستان بیماری‌های عفونی نیاز دارد. این امر به ویژه در مورد شکل شدید بیماری و انواع خارج روده ای بیماری صدق می کند.

• در درمان از داروهایی استفاده می شود که برای از بین بردن کامل علائم بیماری طراحی شده اند. همچنین داروهایی برای بازگرداندن سطح الکترولیت ها، در برابر کم آبی بدن و همچنین جبران مقدار خون از دست رفته تجویز می شود.
• طرح درمان بر اساس درمان پیچیده به منظور جلوگیری از رشد آمیب در سایر بافت‌های بدن ایجاد می‌شود: انگل توانایی پنهان شدن در مکان‌های مختلف روده را دارد، در نتیجه خارج از محدوده عمل هر داروی دارویی. برای این کار، پزشکی از تمرین ترکیبی استفاده می کند که مؤثرترین نتیجه را در مبارزه با انگل آمیب می دهد. در صورت درمان دارویی بی اثر، مداخله جراحی در صورت وجود آبسه در بدن توصیه می شود.
• این روش برای جلوگیری از ورود مایع چرکی به بافت های بدن انسان انجام می شود. اگر ضایعه کوچک باشد، با استفاده از فناوری اولتراسوند سوراخ می شود: پس از برداشتن محتویات آبسه، داروهای ضد باکتری به ناحیه آسیب دیده تزریق می شود.

• برای ضایعات اولسراتیو و آسیب شناسی نکروز در بزرگ روده، برداشتن و به دنبال آن لایه بندی کولوستومی. روش ها و روش های درمان باید فقط توسط یک متخصص انتخاب و انجام شود. در پایان دوره درمان، تکرار تشخیص پس از 1-3 ماه در شش ماه اول پس از اقدامات توصیه می شود.

درمان پیشگیرانه آمیبیاز

راه اصلی برای جلوگیری از این بیماری رعایت بهداشت است. هنگام سفر به کشورهای عجیب و غریب با سطح زندگی پایین باید مراقب باشید: سعی کنید غذاهای خیابانی و آب بدون فیلتر نخورید، دست های خود را بعد از هر تماس با محیط بیرون بشویید.

• خوردن سیر، خولان دریایی، زیره، زالزالک، گیلاس مفید است. استفاده از تنتور اکالیپتوس یا برگ صنوبر سیاه نیز مفید است.
• رعایت استانداردهای بهداشتی فاضلاب و فاضلاب - در آب کثیف حمام نکنید.