نستاگموس - علت بروز در کودکان و بزرگسالان ، روش پزشکی و جراحی درمانی
مطالب
یک اختلال چشمی که در آن حرکات غیر ارادی نوسانی چشم ها در جهات مختلف اتفاق می افتد ، نستاگموس نامیده می شود.هنگامی که این بیماری رخ می دهد ، توانایی اسکان در بدن از بین می رود ، یک اختلال بینایی مشاهده می شود.از روشهای درمانی محافظه کارانه برای تسکین تشنج و علائم صرع استفاده می شود.در موارد اضطراری ، عمل جراحی انجام می شود تا چشم به وضعیت مطلوب برسد.
نستاگموس چیست
حرکات غیر ارادی ابروها به دلیل افزایش تن در یک طرف از دخمه پرپیچ و خم گوش داخلی اتفاق می افتد.در یک فرد سالم ، سیگنال حاصل از آنالایزر وستیبولار با سرعتی یکسان به سمت چشم ها می رود و به ترکیب آنها از حرکات یا حفظ تحرک کمک می کند.با وجود نیستاگموس ، پیچ و خم هایپرتونیک رخ می دهد که همگام سازی سیگنال را مختل می کند ، و چشم های چشم شروع به نوسان در جهات مختلف می کنند.ناهنجاری های چشمی که در حین حرکت بدن رخ می دهد ، نشان دهنده مشکلات لوله های نیم دایره ای گوش داخلی است.
نستاگموس حتی در بزرگسالان سالم در چرخش سریع تنه اتفاق می افتد ، و اشیاء را به سرعت در حال مشاهده مشاهده می کنید.اگر آمددر مورد آسیب شناسی ، سپس از جمله شایع ترین دلایل: مشکلات سیستم عصبی مرکزی ، بیماری های گوش داخلی یا چشم ها.غالباً ، اختلالات چشمی به دلیل بیماری های هر اندام رخ می دهد ، پس از آن وخامت دید مشاهده می شود.
علل نیستاگموس
بیماری ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد ، شکل بدست آمده نتیجه جراحی ، تروما یا ضعف در بزرگسالان است ، اما بیشتر اوقات نستاگموس مادرزادی است.دومی در کودکی تشخیص داده می شود.نیستاگموس مادرزادی در مقابل زمینه ای از اختلالات عصبی بروز می یابد.یک عامل ژنتیکی در صورت تولد آموروز یا آلبینیسم لبر نقش دارد.علل ایجاد نیستاگموس در بزرگسالان:
- آسیب مغزی مغزی.در صورت صدمه به لوب شکمی قشر مغز یا اعصاب نوری ، لرزش چشم رخ می دهد.
- آسیب شناسی مغز.آسیب شناسی ممکن است نشان دهنده این باشد که بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس یا بدخیمی است و اختلال چشمی علائم سکته مغزی است.
- مسمومیت.این بیماری در اثر مسمومیت با مشروبات الکلی با کیفیت پایین ، مصرف بیش از حد با قرص های خواب آور یا ضد تشنج از ضایعه سمی ناشی می شود.
- عدم حدت بینایی.این بیماری نتیجه سایر بیماری ها مانند آب مروارید ، آسیب دیدگی چشم ، نابینایی (آموروز) است.
- اختلالات دستگاه دهلیزی.در صورت صدمه به تقسیمات مرکزی یا محیطی آن.در صورت وجود ضایعه ای از کانال های نیم دایره گوش داخلی ، اختلال در چشم وجود دارد.
علائم نستاگموس
اولعلائم بیماری معمولاً در اوایل کودکی بروز می کند.فرم اکتسابی می تواند در هر سنی رخ دهد.اول از همه ، این نگرانی شروع می شود که چشم ها حرکات غیرقابل کنترل را انجام می دهند.غالباً از نظر ماهیت آنها عمودی یا افقی هستند ، در بعضی موارد ، كمرهای چشم می توانند به صورت مورب یا به صورت دایره حركت كنند.تمرکز چشم دشوار است ، چشم ها نسبت به تغییرات محیط کمتر واکنش نشان می دهند.یک اختلال کلی بینایی ناشی از کاهش ذخیره اسکان وجود دارد.
به طور کامل متوقف کردن نوسانات بیماری مؤثر نیست.آنها هنگام حرکت دادن سر ، تغییر چشم و تمرکز روی چیزی اندک کاهش می یابد.برای جلوگیری از نوسانات ، بیمار شرایطی را که حداقل در آنها کمترین حالت را داشته باشد ، می یابد.غالباً با یک موقعیت مشخصی از سر ، فرکانس نوسان کاهش می یابد ، ظرفیت اسکان افزایش می یابد.بدیهی است که این بیماری در استرس ، خستگی یا حالت اضطراب آشکار می شود.
در نوع آونگ ، این بیماری از زمان شکل برفک بیشتر است.نوسانات خود به دلیل ظاهر هر جسم ، تغییر نور یا پارامترهای دیگر ممکن است تغییر کرده و تغییر کنند.اعتقاد بر این است که حال و هوایی که در آن بیمار قرار دارد و همچنین تمرکز شخص بر آنچه دیده می شود می تواند در تظاهرات بیماری تأثیر بگذارد.تمام اشکال نیستاگموس با علائم زیر همراه است:
- احساس اینکه اشیاء دائما در حال حرکت هستند.
- در اثر سرگیجه ایجاد می شود.
- مشکلات مربوط به هماهنگی حرکت و راه رفتن.
- اختلالات تون عضلانی.
- مشکلات بابینایی و شنوایی؛
- ظاهر استرابیسموس و دیپلوپیا که در آن مرئی شروع به دو برابر شدن می کند.
انواع نیستاگموس
این بیماری طبق پارامترهای خاصی طبقه بندی می شود.در زمان وقوع نیستاگموس:
- به دست آمده (بیماری پس از عمل ، تروما یا هر بیماری بروز می یابد).
- مادرزادی است (پس از تولد نوزاد تشخیص داده می شود).
برای تمرکز بر علل بیماری ، این موارد عبارتند از:
- نستاگموس نوری اکتوکینتیک یا فیزیولوژیکی (از طبیعت موقتی ، قابل توجه هنگام چشمک زدن به سرعت در جلوی چشم).اشیاء)؛
- آسیب شناختی (ناشی از آسیب شناسی دستگاه دهلیزی یا مغز).
نوع فیزیولوژیکی نیز تفاوت هایی دارد.زیر گونه های زیر وجود دارد:
- نستاگموس دهلیزی؛
- نصب؛
حرکات چشم های چشم اغلب در جهات مختلف است.بر اساس این معیار ، فرم های زیر متمایز می شوند:
- افقی (از چپ به راست)؛
- نستاگموس عمودی (بالا /پایین)؛
- مورب؛
- چرخشی (نستاگموس دوار)؛
- مرتبط (نوسانات در هر چشم متفاوت است)؛
- جدا شده (توپ های چشم به یک طرف حرکت می کنند).
- مونوكولار (فقط يك چشم مستعد ابتلا به نيستاگموس است).
ماهیت حرکت حرکات چشم نیز انواع مختلفی دارد.آویز نیستاگموس وجود دارد:
- آونگ؛
- مانند impulse؛
- نوع مخلوط؛
طبقه بندی گریگوریف وجود دارد.این گزینه های زیر را ارائه می دهد:
- نستاگموس خود به خود (با خاص رخ می دهد)چرخش سر ، اغلب با پوکی استخوان گردن رحم).
- گرانش (عوارض تومورهای مغزی)؛
- نستاگموس موقعیتی (هنگامی که فرد ناگهان موقعیت سر را تغییر دهد) آشکار می شود.
تشخیص
برای تشخیص دقیق یک آزمایش لازم است.چشم پزشک متخصص مغز و اعصاب ، که در معاینه خارجی قادر به دیدن حرکات غیرقانونی لرزش چشم ها است ، باید در تشخیص شرکت کند.پزشکان می توانند با استفاده از یک تست آسان جهت آزمایش را تعیین کنند.بیمار باید نگاه خود را روی دسته یا جهت متمرکز کند.پزشک ابزار را در جهات مختلف راهنمایی می کند ، در نتیجه نوع اختلال چشمی را تعیین می کند.برای انتخاب تاکتیک های بیشتر برای معالجه و مطالعه علل بیماری نیستاگموس استفاده می شود:
- Electronystagmography (ENG).هدف از این تحقیق: ثبت پروتئینهای زیستی ناشی از شبکیه و قرنیه.در بیماران مبتلا به نستاگموس ، محور الکتریکی تغییر می کند و باعث افزایش اختلاف بیو پتانسیل قرنیه تا 100-300 میکرو ولت می شود.
- ریزسنجی.روش تعیین نقطه تثبیت داخل ناحیه چشم ، ضبط پارامترهای نستاگموس نوری و بررسی حساسیت شبکیه.میکروپیومتری به بیمار اجازه می دهد تا کنترل شود تا اثربخشی درمانها مشخص شود.
- انکسارسنجی.نوع انکسار بالینی را تنظیم کنید.بیماران اغلب با نزدیک بینی (اختلال نزدیک بینی) ، اختلال در توانایی اسکان ، کمبود فشار خون (هایپروپیا) تشخیص داده می شوند.
- ویسومتری.تشخیص حدت بینایی (به دلیل کاهش ممکن است کاهش یابد)اختلالات عملکردی آنالایزر بصری).
- CT (توموگرافی کامپیوتری) مغز.در این روش وجود نئوپلاسم یا جابجایی ساختارهای مغز تشخیص داده می شود.
درمان بیماری
پزشک برای از بین بردن بیماری ، پزشک معالجه را تجویز می کند که شامل روش های مختلفی است: پزشکی ، نوری و جراحی.درمان مدت طولانی طول می کشد ، درمان بیماری دشوار است.این مهم است که نتیجه مراحل یک دید کامل باشد.روش های درمانی مورد استفاده:
- اصلاح نوری.در مورد حدت بینایی ، پزشک توصیه می کند که لنز یا عینک تماس با بیمار باشد.اگر بیمار دارای آلبینیسم ، آتروفی نوری یا دیستروفی شبکیه باشد ، از عینک با فیلترهای قهوه ای ، نارنجی ، زرد یا خنثی استفاده می شود.اگر حالت دوم متراکم باشد ، از اثرات منفی محیط محافظت می کند.
- درمان پلئوپاتی.این شامل انجام تمریناتی است که با تحریک شبکیه به افزایش ظرفیت خوابیدن چشم کمک خواهد کرد.
- درمان دارویی.این روش اصلی اما کمکی نیست.پزشکان گروههای زیر از داروها را تجویز می کنند: برای بهبود تغذیه چشم ها (Actovegin) و مولتی ویتامین ها.گشادکننده های عروق (کاوینتون ، توبرومین ، آنژیوتروفین ، ترنتال).نوروتروپیک (ضد تشنج ، ضد صرع).
درمان پلئوپاتی
ظرفیت تمرکز چشم ها را افزایش داده و آمبلیوپی را از طریق تمرینات ویژه عادی سازی کنید.درمان پلئوپاتی شامل تحریک شبکیه استبه روش های زیر:
- تست (رنگ و کنتراست-فرکانس) که بر روی رایانه و دستگاه توهم انجام می شود (گورخر ، صلیب ، عنکبوت).
- چراغ های مونوبینوسکوپی.از یک فیلتر قرمز برای تحریک شبکیه (قسمت مرکزی) استفاده می شود.
برای کاهش دامنه ، پزشک روش های درمانی دیپلماتیک را توصیه می کند.تمرین هایی وجود دارد که ابتدا برای هر چشم به طور جداگانه انجام می شود ، سپس به طور همزمان برای هر دو:
- دوربین شکاری.
- بینتاری.
جراحی
در شکل نقطه مانند ، اصلاح آسیب شناسی عبارت است از تضعیف عضله قوی در طرف فاز قوی ، ضمن تقویت عضله ضعیف.به این ترتیب موقعیت میانی ثابت است.این عمل چندین مرحله دارد ، در صورت كاهش ناگهانی نستاگموس ، مرحله دوم از دست می رود:
- مداخله متقارن دو طرفه (ركود) روی عضلات مسئول مرحله آرام انجام می شود.
- اگر اثری مشاهده نشود ، ركود بر روی عضلات مسئول مرحله سریع رخ می دهد.
در صورت وجود استرابیسموس ، برش كوچكتر در طرف انحراف انجام می شود و برداشت بزرگ در طرف مقابل انجام می شود.روشهای درمانی با لیزر و رادیوتراپی مؤثر به نظر می رسد: عروق و انتهای عصب حداکثر حفظ می شوند.نتایج عمل جراحی با روشهای درمانی محافظه کارانه تلفیق می شود.طبق آمار ، توانبخشی ناموفق بعد از عمل در 78٪ موارد است.
نستاگموس در کودکان
تشخیصبلافاصله پس از به دنیا آمدن کودک ، این بیماری غیرممکن است زیرا نوزادان تازه به هیچ جسم نگاه خاصی ندارند.اگر در سن 1 تا 5 ماهگی کودک نتواند چشم خود را به اسباب بازی متمرکز کند ، والدین باید نگران شوند.شما باید به یک چشم پزشک مراجعه کنید که تشخیص دقیقی خواهد داد.توسعه دستگاه بینایی در طول سال اول زندگی اتفاق می افتد ، اما اگر پیش نیازهای محکمی برای آشکار شدن این بیماری وجود داشته باشد ، مهم است که مرتباً به یک متخصص مغز و اعصاب و چشم مراجعه کنید.از جمله دلایل سوءاستفاده در کودکان:
- آلبینیسم؛
- تروما هنگام تولد؛
- آسیب شناسی رشد داخل رحمی.
برای معالجه بیماری ، لازم است کودک به موقع حدت بینایی را حفظ کند.چشم پزشک پس از معاینه و معاینه ، عینک مخصوص را توصیه کرده و معالجه (سخت افزار ، جراحی یا دارو) را تجویز می کند.اگر درمان نیستاگموس در کودکان به درستی انجام شود و بیماری شروع نشود ، حدت بینایی بدتر نمی شود.
Video
اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.
