برونکودیلاتورها - اصل عمل داروها ، علائم استفاده ، عوارض جانبی ، قیمت ها

برای معالجه بیماریهای تنفسی در کودکان و بزرگسالان ، پزشکان غالباً داروهای ضد برونشیتال را تجویز می کنند.این داروها بدون تأثیر در دلایل علائم ناخوشایند به شکل اسپاسم برونش ، در طبیعی سازی سریع رفاه بیمار نقش دارند.میزان شروع اثر درمانی به ویژه در حملات آسم بسیار مهم است.قبل از استفاده از دارو ، برای جلوگیری از بروز عوارض خطرناک ، باید خود را با اصل عمل آنها آشنا کنید.

برونکودیلاتور چیست

روند تبادل گاز در ریه ها و بافت های بدن برای اطمینان از زندگی انسان بسیار مهم است.نارسایی تنفسی یک وضعیت تهدید کننده زندگی است و نیاز به کمک فوری دارد.یکی از دلایل وخیم تر شدن اکسیژن ، برونکوسپاسم است - یک تنگی پاتولوژیک شاخه های گلو تنفسی.اسپاسم برونشی می تواند فاکتورهای درون زا یا برون زا باشد که با وسایل مناسب از بین می رود.

داروهای برونشولیتیک برای تسکین علائم بیماریهایی که باعث انقباض عضلات گلو می شوند (آسم برونش ، برونشیت) در نظر گرفته شده است.برونکودیلاتلاتورها از چندین طریق به اثر درمانی مناسب می رسند:

• چالش پاسخ بیولوژیکی آدرنرژیکها (آگونیستهای خاص - سالبوتامول ، کلنبوترول ، تربوتالین ، فنوترول یا غیر اختصاصی - آگونیستهای بتا).
• مسدود کردن عملکردهای کولینورسپتور؛
• کاهش لحن عضلات صاف (ضد اسپاسمودایک میوتروپیک ، مشتقات زانتیین - پایه پورین موجود در کلیه سلولهای بدن).
• اختلالات مرکز تنفسی (داروهای ضد درد)؛
• مهار کانال های کلسیم توسط آلکالوئیدها.

داروهای متعلق به این گروه دارویی برای از بین بردن علت ایجاد اسپاسم ها نیستند ، بنابراین انواع داروهایی مانند آنتی هیستامین ها ، کورتیکواستروئیدها ، آنتی ویروس ها و ضد میکروب ها مربوط به برونکودیلاتیلاتورها نیستند.داروهای عمل برونکودیلاتور اشکال مختلفی برای رهاسازی دارند - قرص ، استنشاقی ، شربت ، محلول تزریق.مدت زمان درمان بستگی به مؤلفه های دارو دارد (از چند ساعت تا یک روز متفاوت است).

نشانه هایی برای استفاده

نیاز به از بین بردن برونکوستریک با بروز علائم بیماری دستگاه تنفسی بروز می کند.علائم خطرناک اختلالات تنفسی عبارت است از ادم مخاطی ، برونکواسپاسم ، بیش از حد ترشح مخاط ، تنگی برونش.همه این شرایط برای جلوگیری از گرسنگی اکسیژن و اثرات آن نیاز به تدابیری دارد.برنزكودیلاتورها بر اساس تصویر كلینیكی از بیماری و وضعیت بیمار توسط پزشك تجویز می شوند.

نشانه های اصلی استفادهداروها در این گروه وجود آسیب شناسی هایی هستند که باعث ایجاد علائم اختلالات تنفسی می شوند ، که عبارتند از:

• بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD).
• بیماری التهابی دستگاه تنفسی (آسم برونش).
• اختلال در انسداد راه هوایی به دلیل فرایند التهابی (برونشیت انسداد حاد).
• برونشیولیت انسداد کننده (برطرف کننده) - مداوم پیشرونده فیبر یا التهاب اجزای پایانه سیستم برونش.
• بیماری برونکواکتاتیک - تجمع چرک در برونشهای دارای نقص عملکرد (عملکرد خود را به دلیل ناهنجاری مادرزادی یا اکتسابی از دست داده اند).
• آسیب شناسی ژنتیکی درونی دستگاه تنفسی (فیبروز کیستیک ، فیبروز کیستیک ، دیسکینزی اولیه مژک).
• دیسپلازی برونکوپه ریوی - در نتیجه آسیب به برونشهای توسعه نیافته در هنگام تهویه مصنوعی ایجاد می شود.

انواع برونکودیلاتیلاتور

به منظور تأثیرگذاری بر تظاهرات خاص اسپاسم برونش ، بسته به علت آنها ، انواع مختلفی از داروها تولید می شود ،عضله صاف را شل کنید.طبقه بندی موادی که خاصیت برونکودیلاتور دارند بر اساس این است:

• اصل عملکرد مواد فعال - آدرنومیمی ، کولینرژیک ، برونکودیلاتلاتور عمل میوتروپیک ، مهار کننده های فسفودی استراز ، تثبیت کننده غشای سلول های دمی ، گلوکوکورتیکوئیدها ، گلوکوکورتیکوئیدها.
• مدت اثر درمانی - طولانی و کوتاه مدت؛
• درجه اثر درمانی - انتخابی ، غیر انتخابی.
• امکان استفاده در تمرین کودکان - برای کودکان ، برای بزرگسالان.

برای مدت زمان عمل

درمان بیماری های مزمن تنفسی ترکیبی پیچیده از داروها با اثرات خاص است.برای از بین بردن علائم فرآیندهای التهابی داروهایی از اقدامات طولانی مدت تجویز شده است که با هدف سرکوب تدریجی واسطه های التهابی و اطمینان از وضعیت پایدار بیمار انجام می شود.در وخامت شدید وضعیت سلامتی و یا ایجاد سریع حمله حمله خفگی ، استفاده از داروهای سریع عمل شده ضروری است اما دارای یک اثر درمانی کوتاه است.

برونکودیلاتیلاتورهای طولانی مدت

داروهای طولانی مدت برای تسهیل در درمان بیماریهای مرتبط با برونکواسپاسم تولید می شوند.داروهای موجود در این گروه شامل برونکودیلاتورها هستند که به عنوان استنشاقی استفاده می شوند و در 30-50 دقیقه شروع به فعالیت می کنند.بعد از مصرف و حداقل 24 ساعت اثر درمانی را حفظ کنید.برونکواسپاسمولیتیک با فعالیت طولانی مدت باید برای درمان بیماریهای مزمن (COPD ، آسم) و پیشرفت علائم انسداد برونش مورد استفاده قرار گیرد.

داروهایی که اثر درمانی طولانی مدت دارند ، به گروههای مختلف دارویی تعلق دارند.انتخاب عوامل بر اساس توانایی آنها در دستیابی به هدف و عوارض جانبی یک بیمار خاص است.برونکودیلاتلاتورهای با عملکرد بسیار طولانی شامل Indacaterol ، Carmoterol ، Salbutamol هستند.مزایای استفاده از این ابزارها استراحتی استفاده از آنها به دلیل اثر ماندگار برای مدت طولانی ، مضرات - عدم وجود دارو به عنوان یک روش درمانی.

داروهای کوتاه مدت

برونکودیلاتیلاتورهای کوتاه مدت در درمان بیماریهای مزمن بی اثر هستند.استفاده از آنها در شرایط اسپاسم ناشی از واقعیت های برون زا یا درون زا قابل توجیه است.فارماکودینامیک عوامل موجود در این گروه مسدود کردن گیرنده های بتا 2 است که چند دقیقه پس از ورود ماده فعال به پلاسما خون رخ می دهد.جذب توسط غشاهای مخاطی برونشها ، متابولیسم - توسط کبد انجام می شود.

برای درمان آسم برونش ، از ترکیبی از برونکودیلاتیلاتورهای کوتاه مدت (Salmeterol) و coricosteroid (Fluticasone) استفاده می شود.داروهای این گروه عمدتاً به سهولت در هنگام استفاده شدید از تنگی برونش به صورت ذرات معلق در هوا یا استنشاقی در دسترس هستند.از مزایای برونکودیلاتیلاتورهای کوتاه مدت می توان به میزان زیاد شروع اثر ، معایب - احتمال بالای واکنشهای جانبی (ضربان قلب سریع ، اسپاسم پارادوکسیکال ، لرزش عضلات ، استفراغ) اشاره کرد.

طبق مکانیسم عمل

مسدود شدن برونکواسپاسم به روش های مختلفی انجام می شود.بسته به مکانیسم عملکرد مواد فعال ، داروهای برونکودیلاتور گیرنده ها ، سلول ها یا آنزیم های مختلف را سرکوب یا فعال می کنند.تأثیر داروهای همه نوع از نظر شدت ، مدت زمان حفظ اثر ، خطر عوارض متفاوت است.خوددرمانی پاتولوژی های تنفسی قابل قبول نیست.تصمیم گیری در مورد اینکه چه درمانی باید برای این یا آن شکل از بیماری انجام شود در صورت نیاز به پزشک متخصص مربوطه.

آدرنومیمیکس

نورون های حساس به مواد آدرنرژیک (آدرنالین ، نورآدرنالین) به گیرنده های آدرنرژیک گفته می شوند.3 نوع از این گیرنده ها وجود دارد:

• گیرنده های آلفا - که در دیواره رگ های خونی ، ماهیچه های قلب ، ریه ها قرار دارد.
• گیرنده بتا -1 در سیستم قلبی قرار دارند.
• گیرنده های بتا 2 - محل بومی سازی برونش ها ، رگ های خونی و نای است.

گروه داروهای حاوی مواد فعال که می توانند روی گیرنده های آدرنرژیک تأثیر بگذارند ، آدرنومیمی هستند.با تحریک گیرنده های بتا 2 ، اسپاسم عضلانی از بین می رود و برونش ها بزرگتر می شوند.بسته به توانایی تأثیر در انواع گیرنده ها ، گروه های مختلفی از آدرنومیمیتها مشخص می شوند.برونکودیلاتلاتورهای عمل جهانی می توانند روی همه گونه ها از جمله افدرین ، اپی نفرین و آدرنالین تأثیر بگذارند.

براساس اصل عمل ، محرک ها به انتخاب و غیر انتخابی تقسیم می شوند.گروه اول شامل ونتولین (سالبوتامول) ، Berotek (فنوترول) ، Ypradol (هگزوپرنالین) است.آدرنمیمی انتخابی به چندین شکل موجود است که برای معالجه بزرگسالان و کودکان مناسب است.مزیت این راهکارها عدم وجود عوارض جدی ، بسیار مؤثر در معالجه اشکال شدید بیماری ، مضرات - اثرات آن بر روی گیرنده ها ، خطر مصرف بیش از حد آن است.

به معنای غیر انتخابی ایزادرین (ایزوپرنالین) ، آلوپنت (اورسیپرنالین)به ندرت به دلیل اثرات سیستمیک روی بدن و پیشرفت در این زمینه ، عوارضی به شکل آسیب شناسی های قلبی عروقی به کار می روند.مهمترین مزیت داروها در این گروه را می توان غیر قابل تعویض در حملات حاد اسپاسم برونشی نامید که دلیل آن زیاد بودن میزان شروع اثر است.

برونکودیلاتلاتور برای استنشاق

ویژگی های نفوذ به بدن مواد فعال با استنشاق باعث می شود این روش به طور گسترده ای در بیماری های دستگاه تنفسی استفاده شود.در هنگام استنشاق ، دارو وارد پلاسمای خون نمی شود ، اما به طور مستقیم برونش ها را تحت تأثیر قرار می دهد ، که باعث افزایش اثربخشی آنها می شود و احتمال بروز عوارض جانبی را کاهش می دهد.به عنوان عوامل مناسب برای استنشاق با استفاده از دستگاه استنشاقی یا سحابی کننده ، از گروههای زیر برونکودیلاتلاتور استفاده می شود ، مانند:

• مسدود کننده های M-cholin - ipratropium bromide (Atrovent) ، Atropine sulfate ، Metacacin ، اثر پس از 5-10 رخ می دهد.دقیقه ، 5-6 ساعت طول می کشد ، نشان داده شده در برونشیت انسدادی و آسیب شناسی همزمان قلب ، اثر برونکودیلای شدت متوسط.
• آگونیست های بتا 2 - سالبوتامول (سالگیم ، آستالین) ، فنوترول (Berotek) ، حملات حاد تنگی نفس ، شروع اثر سریع اثر درمانی 3-4 ساعت؛
• عمل ترکیبی - Berodual (فنوترول و ipratropium برومید) ، COPD نشانه غالب است ، یک فرم مزمن برونشیت ، اثر به سرعت (بعد از 3-4 دقیقه) رخ می دهد و تا 6 ساعت طول می کشد.

مهارکننده های فسفودی استراز

یک گروه آنزیمی که باند فسفودیستر را هیدرولیز می کند ،شامل 5 نوع است.مهار انواع مختلف فسفودی استرازها (PDE) منجر به واکنشهای بیوشیمیایی خاص در بدن می شود.بنابراین ، سرکوب انواع آدنیل (3 و 4) ، باعث افزایش غلظت آدنوزین مونوفسفات حلقوی در میوفیبریل ها ، توزیع مجدد یون های کلسیم ، مهار فعالیت سلول های ماست سل ، لنفوسیت های T و ائوزینوفیل ها می شود.مهار نوع گانیلمنجر به جذب کلسیم توسط میتوکندری و کاهش غلظت آن در سیتوزول می شود.

گروهی از برونکودیلاتیلاتورهای مهار کننده PDE (تئوبرومین ، تئوفیلین ، یوفیلین) قادرند کسری با وزن مولکولی بالا در انواع مختلف را فقط در طول فعالیت خود سرکوب کنند ، که در حمله حاد آسم مشاهده می شود.این واقعیت ، اثربخشی بالای مهارکننده های فسفودی استراز را در مرحله حاد بیماری ، که از مزیت آنها است ، تعیین می کند.این معایب شامل یک اثر برونکواسپاسمولیتیک خفیف است که با عدم انسداد تنها PDE بدون تأثیر گیرنده های آدنین توضیح داده می شود.