فرم آزادسازی آمینازین ، ماده فعال ، دوز ، مواد منع مصرف و بررسی

داروی آمینازین یکی از اصلی ترینگروهی از عوامل عصبی که اثر مهاری بر سیستم عصبی مرکزی دارند.این دارو به طور گسترده ای برای درمان اختلالات روانی در روانپزشکی استفاده می شود.برای اولین بار ، این دارو برای از بین بردن شوک و افسردگی بعد از عمل ، در حدود دسامبر سال 1950 ساخته و تزریق شد.

آنچه آمینازین است

آمینازین یک دارو ، یک عصب عصبی ، یک آرامبخش قوی و یک داروی ضد افسردگی است که ماده مؤثر آن کلرپرومازین است.این دارو به سه شکل قرص ، قرص و راه حل برای تجویز داخل وریدی در دسترس است.بدون مواد افزودنی ، دارو نوعی پودری است که از بلورهای کوچک به اشکال مختلف تشکیل شده است ، که رنگی ندارد.

ترکیب و شکل رهاسازی

داروسازی آمینازین

دارو یک نورولپتیک از گروه داروهای مبتنی بر مشتقات فنوتیازین است.به دلیل محاصره دوپامین ، گیرنده های هیستامین مغز ، اثرات ضد روانپریشی و آرام بخش مهمی در بدن دارد.عملكرد متفاوت داروها ، نورولپتیك ها با تأثیر اثر مهاری بر تحریک در تمام قسمت های سازنده و سیستم عصبی مرکزی و محیطی همراه است.

مکانیسم عمل آمینازین

ویژگی های اصلی ماده فعال دارو تأثیر ضد روان پریشی آن ، توانایی تأثیرگذاری چشمگیر بر پیش زمینه عاطفی فرد ، برای سرکوب روانهای در حال توسعه است.با استفاده از این دارو می توان انواع هیجان روانی را از بین برد ، از بین بردن پدیده های هذیان و توهم (شنوایی یا بینایی) ، برای کاهش احساس ترس ، افزایش اضطراب ، تنش در بیماران روانی ، عصبی ، افسردگی.

در حال رشد با افزایش دوز دارو ، آرام بخش عمومی با مهار عملکردهای رفلکس مشروط ، رفلکسهای حرکتی ، کاهش فعالیت عضلات خود به خود و به طور کلی ، تضعیف صدای اسکلتی و عضله صاف همراه است.علاوه بر این ، یک حالت واکنش پذیری کم نسبت به خارجی ومشوق های داخلی

پس از تزریق داخل وریدی ، به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود.فراهمی زیستی قابل توجهی از مؤلفه فعال دارو در حدود 50-60، و ارتباط با پروتئین های پلاسما از 25 تا 30٪ است.نیمه عمر در یک فرد سالم 3-4 ساعت است.این دارو توسط سلولهای کبدی متابولیزه می شود.این ماده عمدتا توسط کلیه های ادرار دفع می شود.اجزای دارویی از سد خونی مغزی عبور می کنند و غلظت آن در بافت های مغزی و مایع مغزی نخاعی زیاد است.

نشانه هایی برای استفاده

در روانپزشکی ، این دارو در حالت های مختلف تحریک روانی در بیماران با سابقه واقعی اسکیزوفرنی (توهم-هیپر مغزی ، هبفرنیک ، سندرم های خارج از مجاری) در تشدید شرایط مزمن مورد استفاده قرار می گیرد.برانگیختگی مانیک ، با حملات مکرر در بیماران مبتلا به صرع.علاوه بر این ، تجویز کوتاه مدت دارو در افسردگی آشفته ، همراه با سایر نوروزها همراه با افزایش برانگیختگی ، فوبیا ، بی خوابی مزمن ، استفراغ مقاومت ناپذیر ، اضطراب است.

روش تجویز و دوز مصرف

این دارو به صورت خوراکی (به شکل قرص یا قرص) ، به صورت عضلانی یا داخل وریدی (به عنوان محلول) تجویز می شود.در تجویز تزریقی ، اثر بسیار سریعتر و برجسته تر است.توصیه می شود پس از صرف وعده غذایی از قرص و قرص استفاده کنید.مقدار مصرف دارو به مسیر مصرف ، نشانه ها ، سن و وضعیت بیمار بستگی دارد.

قرص های امینازین

دردرمان حالات روانی حاد ، مقدار اولیه دارو 0/025-0.075 گرم 2-3 بار در روز است ، سپس به تدریج آن را به 0.3-0.6 گرم افزایش دهید ، که در صورت لزوم به 0.7-1 گرم افزایش می یابد (برای مثال ،بیماران مبتلا به بیماری مزمن یا تحریک شدید روانی).مقدار دارو در صورت لزوم با استفاده از دوزهای بزرگ به 3-4 قسمت تقسیم می شود.مدت زمان درمان نباید بیش از دو ماه باشد.

Dragee

برای داروی درمانی ارگان های داخلی ، پوست و بیماری های دیگر ، این دارو به صورت قرص ها تجویز می شود: 1-2 عدد.3-4 گرم در روز به مدت دو تا سه هفته.برای پیشگیری از تشدید روان پریشی در اعتیاد به الکل ، اضطراب و نوروز - 1 عدد در روز به مدت 7-10 روز.برای درمان بی خوابی مزمن استفاده از داروها را در 1 قرص به مدت 30-40 دقیقه قبل از خواب به مدت 5-7 روز نشان می دهد.

محلول آمینازین

برای تجویز عضلانی ، 2 میلی لیتر 0.25--0.5 Nov نووکائین ، لیدوکائین یا مخلوط لیتیک (با درجه حرارت بالا در بیمار) به مقدار مورد نیاز محلول آمینازین اضافه می شود.این دارو به لایه های عمیق ماهیچه ها تزریق می شود ، تزریق بیش از 3 سال در روز انجام نمی شود.برای تجویز داخل وریدی ، محلول در 20 میلی لیتر 5٪ گلوکز یا در کلرید سدیم رقیق می شود.از چنین قطرات قطره ای بیش از دو بار در روز استفاده نکنید.

دستورالعمل های خاص

با احتیاط پرسنل پزشکی در مورد سنگ کیسه صفرا و ادراری ، پیلیت حاد ، روماتیسم ، آترواسکلروز وکاردیت روماتیسمی.استفاده از قرص توصیه نمی شودکلرپرومازین در زخم مزمن معده و زخم اثنی عشر.با کنترل طولانی مدت داروی کنترل از تجزیه و تحلیل کلی خون محیطی ، شاخص پروترومبین در دینامیک مورد نیاز است.مصرف دارو را نمی توان با الکل و درمان بدخیمی ها ترکیب کرد.

تداخلات دارویی

داروهای آمینازین اثرات قرص های خواب آور ، مسکن های افیونی ، بیهوشی عمومی و بی حسی موضعی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.اثر ضد تشنج ، آنتی هیستامین ها و گلیکوزیدهای قلبی تحت تأثیر کلرپرومازین تشدید می شود و مصرف همزمان این داروها می تواند باعث تشنج شدید شود.مصرف همزمان طولانی مدت ناخواسته با داروهای ضد تب (ایبوپروفن ، پاراستامول و غیره).

عوارض جانبی

عوارض جانبی سیستمیک یا موضعی که با عوارض جانبی موضعی و تحریک کننده آن همراه است ممکن است با درمان حاوی کلروپرومازین ایجاد شود.عملتماس با پوست ، اپیدرم و غشاهای مخاطی باعث تحریک شدید بافت و بثورات پوستی می شود.معرفی عضله اغلب با ظهور نفوذ و تومورها همراه است ، آبسه ها ، داروهای داخل وریدی می توانند باعث آسیب به پوشش داخلی رگ ، ترومبوز شوند.

استفاده طولانی مدت از کنترل نشده دارو می تواند باعث سردرد ، سرگیجه ، سردرگمی ، خواب آلودگی ، تاکی کاردی ، ورم مفاصل ، کاهش شدید فشار خون (فروپاشی) و از دست دادن هوشیاری شود.دردر موارد اختلال در عملکرد غدد درون ریز در مردان ، ژنیکوماستی ، چاقی در نوع زن ، ممکن است مهار عملکرد جنسی ایجاد شود ، در موارد نادر حساسیت زایی به فوتوسیناسیون می شود.

مصرف بیش از حد

با استفاده طولانی مدت از آمینازین ، یک سندرم نورولپتیک ایجاد می شود ، که در علائم پارکینسونیسم ، آکاتیزیا ، واکنش تاخیر در برابر محرک ها ، بی تفاوتی ، افزایش پرخاشگری بیان می شود.بعضی اوقات حالت طولانی افسردگی وجود دارد ، بی تفاوتی بیمار نسبت به آنچه در اطراف او اتفاق می افتد.از محرک های سیستم عصبی مرکزی برای کاهش اثرات مصرف بیش از حد استفاده می شود.تظاهرات علائم عصبی با کاهش دوز دارو کاهش می یابد.

موارد شناخته شده ای از بروز زردی مکانیکی ، آگورانولوسیتوز ، رنگدانه های پوستی ، اثرات هیپوترمی وجود دارد.اغلب بیماران دچار التهاب پوست هستند - درماتیت ، بثورات موضعی ، ورم عمومی.با مصرف بیش از حد قابل توجهی از یک دوز واحد ممکن است اثرات سمی بر روی غدد فوق کلیوی و ایجاد نارسایی عملکردی آنها داشته باشد.

موارد منع مصرف

استفاده از دارویی مبتنی بر کلروپرومازین ممنوع بافت در کبد (سیروز ، هپاتیت مزمن ، زردی همولیتیک ، و غیره) ، کلیه (گلومرولونفریت ، پیلونفریت) ، اختلالاتاندام های خونساز ، میکسسدم.علاوه بر این ، باید از مصرف دارو در بیماریهای دژنراتیو پیشرفته مغز و نخاع ، سیستم قلبی و عروقی جلوگیری کرد.

شرایطفروش و ذخیره سازی

محصول دارویی باید در جای خشک و خنک (ترجیحاً در یخچال) نگهداری شود ، در مقابل اشعه ماوراء بنفش محافظت شود و در دسترس کودکان خردسال و حیوانات خانگی نباشد.این دارو در داروخانه ها صرفاً با نسخه فروخته می شود.

آنالوگ

داروهای زیر در داروخانه ها ارائه می شوند ، که از نظر ترکیب با امینازین مشابه هستند:

1. Tizerzin.داروی نورولپتیک مبتنی بر ماده لوومروپرومازین.این دارو برای تظاهرات حاد اختلالات روانی ، شرایط هذیان ، اسکیزوفرنی و همچنین برای تجویز قبل از عمل استفاده می شود.این دارو به شکل قرص ، محلول هایی برای تزریق در دسترس است.
2. لاراگاسیل.ماده فعال اصلی دارو کلرپرومازین است.این دارو برای صدمات آسیب زای مغز ، بیماری های دژنراتیو مترقی سیستم عصبی مرکزی استفاده می شود.لاراگتیل به صورت قرص در دسترس است.

فیلم

نقد

اولسیا ، 35 سال

در دوران بارداری ، من بسیار قوی بودمبلافاصله بعد از خوردن غذا ، استفراغ را عذاب دهید.او به جای اینکه 5 کیلو وزن خود را افزایش دهد ، اصلاً نمی توانست غذا بخورد.من پزشک امینازین تجویز کرده است.بعد از اولین قرص ، سرم گیج شد ، اما بعد از آن وضعیت من به میزان قابل توجهی بهبود یافت.شروع به افزایش وزن کردم ، حالت تهوع گذشت.به طور کلی ، این دارو به من بسیار کمک کرده است.

مایکل ، 57 ساله

سکته مغزی 2 سال پیش حافظه و توجه را بدتر کرد.امینازین در قرص ها نوشیده شده بود ، برای تسکین فشار خون ماهیچه استفاده می شد و متوجه شده بود که او بهبود یافته است ، تنظیم شده بودغلظت ، فشار خون پایدار شد.تأثیر قرص ها 2-3 ساعت پس از مصرف احساس می شود.حقیقت واقعا می خواهد بعد از آن بخوابد ، بنابراین حداقل دوز تجویز کنید.

هلن ، 40 ساله

این دارو به بازگرداندن شوهرم معتاد به الکل کمک کرده است.از پزشكان مشروب ثابت نتوانستند او را بيرون بياورند ، و سپس توهم را آغاز كردند ، باعث آمبولانس شدند ، حفر شدند.سپس آمینازین در آمپول در یک کلینیک خصوصی تجویز شد.دارو بسیار قوی است ، از قرص و قرص بسیار مریض می شود ، اما اثر آن ارزشش را دارد.

اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.