چگونه یک آگنوستیک را از یک ملحد تشخیص دهیم؟ چگونه بفهمیم که یک فرد آگنوستیک است یا ملحد؟ شباهت ها و تفاوت های بین یک آگنوستیک و یک آتئیست چیست؟
در این مقاله به بررسی این موضوع می پردازیم که آگنوستیک ها و ملحدان چه کسانی هستند و چه تفاوتی با یکدیگر دارند.
در دنیای مدرن، مواضعی که با وجود برخی ادیان به طرق مختلف مخالفت می کنند یا به سادگی از آنها پیروی نمی کنند، کاملاً رایج است. آنها مشابه هستند، اما یکسان نیستند. واژه‌های بی‌خدایی و آگنوستیک، و همچنین آگنوستیک آتئیست، تداعی‌های مختلفی را در بیشتر مردم برمی‌انگیزد. اما شهروندان عادی اغلب درک نادرستی از مشکل دارند که تفاوت اصلی طرفداران این دو مفهوم در همین است.
چگونه یک ملحد را از یک آگنوستیک تشخیص دهیم؟
این مسئله وجود خدایان از دیدگاه موقعیت های زندگی آگنوستیک و الحاد است. به همین دلیل، درگیری در جامعه و سوءتفاهم بین طرفداران این مواضع به وجود می آید. برای از بین بردن هرگونه تعصب و تفسیر نادرست از این اصطلاحات، باید تفاوت های بین خداناباوران و آگنوستیک ها را در نظر گرفت. اما ابتدا مهم است که معنای هر یک از کلمات را درک کنید.
ملحد کیست؟
ملحد کسی است که به هیچ خدایی اعتقاد ندارد. علاوه بر این، او همه پدیده های ماوراء الطبیعه و به طور کلی چهره های عرفانی را انکار می کند. و همه چیزهای دیگر که با منطق و تفکر قابل درک نیست.
- در نگاه اول، بی خدایی یک مفهوم بسیار ساده است، اما اغلب اشتباه یا اشتباه درک می شود. الحاد را می توان به طرق مختلف تفسیر کرد، برای مثال:
- عدم اعتقاد به خدایان یا یک خدا است.
- بی اعتمادی به خدایان یا باز هم به یک خدا.
- اما دقیق ترین تعریفی که ماهیت این مفهوم را بیان می کند، مردی است که گزاره رایج "حداقل یک خدا وجود دارد" را رد می کند.
- این گفته متعلق به ملحدان نیست و قاطعانه مورد قبول آنها نیست. برای ملحد بودن، شخص نیازی به انجام هیچ گونه اقدام فعالی ندارد و حتی لازم نیست بداند که به این موقعیت پایبند است.
- تنها چیزی که از چنین شخصی لازم است، حمایت نکردن از اظهارات دیگران، یعنی نمایندگان خداباوری و کلیسا است.علاوه بر این، او هم با مؤمنان و هم با خود ایمان با تحقیر رفتار می کند.
مهم: آتئیست ها کمتر از پیروان کلیسا نیستند. و در برخی کشورها نیمی از جمعیت را پوشش می دهند. و حتی بدون اینکه موقعیت خود را پنهان کند.
اگنوستیک هر شخصی است که ادعا نمی کند خدایی وجود دارد. به عبارت دیگر، حتی در عقاید خود نیز تردید دارد. این ایده را می توان به اشتباه تفسیر کرد، به همین دلیل است که آگنوستیک ها اغلب با ملحدان اشتباه می شوند.
- از آنجا که او ادعا نمی کند به طور قطع می داند که آیا خدایی وجود دارد یا نه، چنین شخصی یک ادم غیرتمند است. اما در این موضوع اختلاف نظر وجود دارد. هنوز هم ارزش این را دارد که بفهمیم آیا او یک آگنوستیک-آتئیست است یا یک خداباور آگنوستیک.
- یک آگنوستیک-خدایی به هیچ خدایی اعتقاد ندارد و یک آگنوستیک-خداپرست به وجود یک خدا معتقد است. با این حال، هیچ یک از آنها ادعا نمی کنند که دانش لازم برای حمایت از این باور را دارند. آنها معتقدند که دستیابی به دانش واقعی و تأیید فرضیه آنها غیرممکن است.
- این متناقض و پیچیده به نظر می رسد، اما در واقع بسیار آسان و منطقی است. اعم از اینکه یک اگنوستیک باور داشته باشد یا نداشته باشد، راحت است که عقاید خود را اعلام نکند. کافی است که او به سادگی بفهمد که درست است یا نادرست.
- درک ماهیت بی خدایی بسیار آسان است - این به سادگی عدم اعتقاد به خدایان است. بنابراین، آگنوستیک، همانطور که بسیاری معتقدند، «راه سوم» بین الحاد و خداباوری نیست.
- به هر حال، اگنوستیک ایمان به خدا نیست، بلکه علم به او است. در اصل برای توصیف موقعیت شخصی که نمی توانست عقاید خود را بیان کند، ابداع شد. یعنی از وجود یا عدم وجود خدایی خبر دارد.
مهم: با این حال، بسیاری از مردم این تصور اشتباه را دارند که آگنوستیک و الحاد متقابل متقابل هستند. اما در واقع «نمی‌دانم» منطقاً «باور نمی‌کنم» را کنار نمی‌گذارد.
چگونه بفهمیم چه کسی یک اگنوستیک است و چه کسی آتئیست است؟
یک آزمایش ساده وجود دارد که به راحتی مشخص می کند که آیا فرد آگنوستیک است یا نه، یا به کدام دسته تعلق دارد.
- اگر شخصی بگوید که به یقین از وجود خدایان یا خدای واحدی می‌دانم، در این صورت او آگنوستیک نیست، بلکه خداباور است. یعنی برای ما فرد مؤمن معمول است. این چه خدایی است دیگر گفتگو.
- و اگر ایمان داشته باشد و حتی مطمئن باشد که خدا وجود ندارد، پس این نماینده آگنوستیک نیست، بلکه نماینده الحاد است. یعنی 100% از ایده هایش مطمئن است. حتی متقاعد کردن او به چیزی بی معنی است. جز برای نشان دادن استدلال های واقعی.
- هر کس نمی تواند به یکی از این سؤالات پاسخ مثبت دهد، شخصی است که ممکن است به یک یا چند خدا اعتقاد داشته باشد یا نباشد. آیا او معتقد است، اما نمی تواند خود مفهوم را به طور منطقی توضیح دهد. به همین دلیل است که در درون او شک ایجاد می شود. این مرد از گروه آگنوستیک ها است.
یک آگنوستیک و یک ملحد چه مشترکاتی دارند؟
بله، می توان حتی یک رشته نازک از شباهت بین این دیدگاه های همزمان متضاد و مشابه ایجاد کرد.
- نمی توان توجه داشت که اینها افراد معقولی هستند که با عقل خود هدایت می شوند. آنها تصور روشنی از جهان و اجزای آن دارند که باید به صورت بصری تأیید شود. یعنی هر چیزی باید یک توضیح منطقی و ترجیحاً یک مثال گویا داشته باشد.
- به تفکر خود ادامه می دهند و ناتوانی در اثبات وجود خدا. بله، کتاب مقدس و افسانه هایی در مورد وقایع گذشته وجود دارد. اما هیچ کس چشم ها را نمی دید و هیچ کس با دست آنها را لمس نمی کرد. در مورد آنها است که ضرب المثل "یک بار دیدن بهتر از 10 بار شنیدن است" صدق می کند.
- ویژگی دیگر باید برجسته شود. یعنی در امر ایمان. یعنی آنجا نیست. نه یک اگنوستیک فرمول دقیقی از ایمان دارد، نه یک ملحد و نه شرایط تخفیف دهنده در این مورد.
چیست؟ تفاوت بین آگنوستیک ها و آتئیست ها: مقایسه
ظهور آگنوستیک ها و ملحدان به دلیل شرایط تاریخی رشد بشر برانگیخته شد. دلیل اصلی ظهور آنها وجود تعداد زیادی از اعتقادات مختلف مذهبی در جهان است. از این گذشته ، هر نماینده ادعا می کند که موقعیت او تنها نسخه صحیح خلقت جهان است.
- قبلاً در جامعه بدوی افرادی وجود داشتند که صحت هر اعتقاد مذهبی را زیر سؤال می بردند. بت پرستی، مسیحیت یا یهودیت اهمیت خاصی ندارد. آنها وجود خدا را به عنوان خالق همه موجودات زنده و غیر زنده نمی شناختند.
- نمایندگان آگنوستیک و الحاد در میان چنین افرادی محبوب ترین هستند، اما موقعیت آنها در زندگی تا حدی با یکدیگر متفاوت است.
- امروزه، تفاوت بین یک ملحد و یک آگنوستیک باید کاملاً واضح باشد و به راحتی قابل یادآوری باشد.
- الحاد اعتقاد است یا در این صورت فقدان آن. به عبارت دقیق‌تر، وجود دارد، اما در شخصیت مخالف آن است که خدایی وجود ندارد.
- اگناستیسیسم دانش یا به طور خاص تر، جهل تایید نشده است. علاوه بر این، نمی خواهد هیچ واقعیتی را اعلام یا دریافت کند.
- به عبارت دیگر، یک ملحد به هیچ خدایی اعتقاد ندارد. و آگنوستیک نمی داند که آیا خدایی هست یا نه.
- این یک تصور غلط رایج است که آگنوستیک موضع «معقول‌تر» است.در حالی که آتئیسم «دگماتیک» است و در نهایت هیچ تفاوتی با خداباوری ندارد مگر در جزئیات. این یک استدلال نادرست است زیرا مفاهیم خداباوری، الحاد، و آگنوستیک را تحریف یا تفسیر نادرست می کند.
- بی‌شک ملحدان و آگنوستیک‌ها ویژگی‌های مشترکی دارند. اما تفاوت های بسیار بیشتری وجود دارد. اولین تفاوت نگرش نمایندگان هر دو گروه نسبت به خداباوری است.
- آتئیست ها خداباوری را به رسمیت نمی شناسند و همه پیروان وفادار را مخالف خود می دانند. علاوه بر این، آنها با تهاجمی خاصی در این موضوع متمایز می شوند. روانشناسان همچنین خاطرنشان می کنند که افراد خودخواه و بیش از حد سرسخت در بین ملحدان بیشتر است.
- اگنوستیک ها به خداباوری وفادار هستند و هیچ چیز مانع از خداباوری و در عین حال ایمان به خدا نمی شود. اتفاقاً در بین آنها نوع دوستان زیادی وجود دارد. یعنی نسبت به دیگران حتی غریبه ها بیش از حد مهربانی می کنند.
- همچنین شایان ذکر است که همان مرد می تواند ملحد و آگنوستیک باشد. واقعیت این است که یک فرد نیازی ندارد که فقط یک خداناباور یا یک آگنوستیک باشد.
- صرف نظر از نحوه برخورد آنها با مسئله وجود خدا، آگنوستیک ها و ملحدان اساساً متفاوت هستند. بسیاری از افرادی که برچسب آگنوستیک را می پذیرند به طور همزمان برچسب آتئیست را رد می کنند، حتی اگر از نظر فنی در مورد آنها صدق کند.
- خداباوران نیز به نوبه خود وجود آگنوستیک را تشخیص می دهند و سعی می کنند از فرضیه هایی که توسط او ایجاد شده است برای مبارزه با الحاد استفاده کنند و گاه آنها را تحریف کنند.
- شایان ذکر است که یک استاندارد دوگانه باطل وجود دارد. به هر حال، خداباوران ادعا می کنند که آگنوستیک بهتر از بی خدایی است. چون او کمتر جزمی است. اما آگنوستیک ها، با در نظر گرفتن این استدلال، به ندرت در مورد آن آشکارا صحبت می کنند. اغلب آنها سعی می کنند با حمله به ملحدان، خداباوران مذهبی را تأیید کنند.
- تفاوت دیگر موقعیت در جامعه است. آتئیست ها هنوز توسط جامعه محکوم و تحقیر شده اند. نگرش نسبت به آگنوستیک ها کاملاً متفاوت است.
- بله، بدون اغراق. یکی از ویژگی‌های بارز مفهوم بی‌خدایی فشار اجتماعی و تعصب مداوم علیه بی‌خدایی و بی‌خدایی‌ها است. افرادی که نمی ترسند بگویند که واقعاً به هیچ خدایی اعتقاد ندارند، همچنان به تحقیر جامعه ادامه می دهند.
- در عین حال، کلمه "اگنوستیک" به عنوان مقام محترم تری تلقی می شود و جایگاه ادم گرایی برای دیگران قابل قبول تر است.
- پس چه، حتی اگنوستیک بودن نیز اعتبار دارد، زیرا آنها نمایندگان علم به حساب می آیند. بسیاری از اگنوستیک ها فیلسوف بودند و دانشمندان حتی در حال حاضر نیز نظر خود را به اشتراک می گذارند.
مهم: اما بین این دو مفهوم تفاوت وجود دارد. آتئیسم عدم اعتقاد به هر خدایی است. اگنوستیسیسم تشخیص این است که وجود خدایان یک فرضیه اثبات نشده است. چون قابل تایید نیست.
- ) همچنین شایان ذکر است که ایشان در مورد روح انسان دیدگاههای متفاوتی دارند . و اتفاقاً نمی توان آن را دید یا لمس کرد. اما ملحد بر این موضوع سرسخت باقی می ماند، اما آگنوستیک موضع خود را تغییر داده است. او وجود روح را در انسان تشخیص می دهد. و او این را با این واقعیت استدلال می کند که آن را در درون خود احساس می کند.
- و در پایان می خواهم به سنت های عامیانه قدیمی و یا حتی آداب خانوادگی اشاره کنم. بله، حتی هدایای تولد پیش پا افتاده. یک آگنوستیک هیچ معنایی در آنها نمی بیند و حتی با کمی عصبانیت به همه هزینه های غیر ضروری واکنش نشان می دهد. استحکام اگنوستیک در این مورد نیز کمی تغییر کرده است - او با هر دو دست همه جشن های سنتی را تأیید می کند، اگر آنها را دوست داشته باشد.
شایسته است خلاصه شود تا هرگز این کلمات با یکدیگر اشتباه نشوند. آتئیست مفهومی است مرتبط با ایمان یا بهتر است بگوییم عدم وجود آن. آگنوستیک اصطلاحی است که با دانش یا به طور دقیق تر، با عدم امکان دانش قابل اعتماد همراه است.
