بیماری های بافت مفصلی - انواع ، علل ، تشخیص و روش های درمانی
مطالب
گروه بیماریدر منطقه مجاور مفصل مشترک تأثیر می گذاردروماتیسم vnesustavnыy - و به یک اسم رایج ترکیب شده است.در مبدأ و تظاهرات بالینی ، اینها فرآیندهای مختلف پاتولوژیک هستند.گروه بزرگی از بیماری های پارتاریکولی شامل آسیب شناسی بافتی است که هم در نزدیکی مفاصل و هم در فاصله کمی از آنها قرار دارد.
بیماری های روماتیسمی بافت های نرم مفصلی چیست
روماتیسم غیر مفصلی گروهی از بیماری های بافت های نرم سیستم عضلانی و اسکلتی است.فرآیندهای روماتیسمی بر غلافهای تاندون ، کیسه های غشای سینوویال ، فاسیا ، بافت زیر جلدی ، لیگامان ها ، آپونوروز ، آنتوز ، تشکیل عضلانی تأثیر می گذارد.بیشترین مورد مطالعه تا به امروز - بیماری های بافت مفصلی ، که دارای محلی سازی مشخص و تظاهرات بالینی خاصی هستند.
بیماری های روماتیسمی بافت های نرم که متعلق به آنها نیستند ، در علائم واضح تر و در مکان نامشخص تری متفاوت هستند ، که تشخیص و درمان را پیچیده تر می کند.طبق آمار ، شکستدستگاه پریارتاریکولار در 8٪ از جمعیت این سیاره مشاهده می شود.بیشتر این بیماری در زنان 34 تا 54 ساله مشاهده می شود که مشغول کار سنگین جسمی هستند.
انواع روماتیسم خارج مفصلی
کلیه فرآیندهای التهابی ناحیه مفصلی را می توان به 2 گروه تقسیم کرد: ضایعات اولیه (براساس مفاصل دست نخورده یا استئوآرتریت رخ می دهد) و ثانویه (تشکیل شده در بیماری های سیستمیک))نقش اصلی در منشأ آسیب شناسی های گروه 1 به بارهای ورزشی ، حرفه ای یا خانگی ، پایین بودن دستگاه لیگامان در بدو تولد ، وجود اختلالات رویشی - عروقی ، عصبی رفلکس و غدد درون ریز و متابولیک اختصاص یافته است.در ضایعه ثانویه ، تغییر در اپیتلیوم معمولاً ناشی از یک فرآیند سیستمیک است:
- سندرم ریتیر.
- هیگروما (تومور زیر جلدی به اندازه نخود)؛
- آرتریت روماتوئید یا نقرس.
- پريارآتروز مفصل ران؛
- فاشیلیت پلانتار؛
- سینوویتیت روماتوئید؛
- استیلوئیدیت آرنج؛
- بورسیت درون سلولی.
- پریوستیت تاندون تاندون آشیل؛
- تاندینیت کافهای شانه و دیگران را می چرخاند.
در محل بومی سازی
انواع روماتیسم خارج مفصلی نیز در محل بومی سازی آن متفاوت است.پزشکان چندین بیماری دردناک را تشخیص می دهند:
- تاندونیت یک ضایعه دژنراسیون تاندون است.
- تاندوواژینیت مرحله دوم روند التهابی است که پس از تماس تاندون ملتهب با بافت سینوویال ایجاد می شود.
- آپونوروز - آپونوروز؛
- فیبروزیت - فاشیاو آپونوروز
- فاسیت - فاشیا؛
- کپسول یک کپسول فیبر در مفصل است.
- میوتندینیت - ناحیه عضله مجاور تاندون ها.
- enthesitis - مکانهایی که دستگاه لیگامان به استخوان متصل می شود (آنزیم).
- لیگامانیت - التهاب رباط های خارج سلولی.
- بورسیت التهاب موضعی یک کیسه سروز است که پس از تماس با یک تاندون ملتهب (تاندوبورسیت) ایجاد می شود.
با توجه به ماهیت تغییرات پاتولوژیک
بیماری های بافت نرم مفصلی انحطاط یا التهاب هستند.خود پاتولوژی اولیه در اصل یک فرایند دژنراسیون است ، که در آن توسعه التهاب با میکروتراوم تاندون ، اتصال تحت استرس بیش از حد و /یا با تروفیسم اختلال در اپیتلیوم همراه است.در بیماریهای التهابی ، روند دردناک از ساختارهای اطراف عبور می کند ، بنابراین این نوع آسیب شناسی اغلب ثانویه است.
علل التهاب بافت های مفصلی
بیماری های بافت های مفصلی به دلایل زیادی بوجود می آیند.بیشتر اوقات ، فرآیندهای التهابی و دژنراتیو ناشی از تکرار میکرو آسیب زدگی یا اضافه بار فیزیکی طولانی مدت است.پزشکان عوامل دیگری را برای پیشرفت بیماری ذکر می کنند:
- ماندن طولانی مدت در شرایط رطوبت یا هیپوترمی ، به ویژه اندام تحتانی.
- اختلالات فرآیندهای متابولیکی در بدن.
- یائسگی در زنان (40-40 سال)؛
- آسیب شناسی عفونی (آنفلوانزا ، هپاتیت و دیگران)؛
- تغییر در پس زمینه هورمونی (دیابت ، چاقی ، و غیره).
- مزمن یافرم مكرر آرتروز ، گنادوروز يا آرتروز با التهاب و دژنراسيون.
- بیماری های عروقی و قلبی ، به ویژه به دلیل ضعیف خون در بافت های مفصلی.
- تنش عصبی طولانی مدت باعث ایجاد اسپاسم عروقی می شود و باعث انحطاط اپیتلیوم می شود.
عوامل خطر
علاوه بر علل مستقیم بیماری ، عوامل خطر نیز نقش دارند.در میان آنها:
- ناهنجاری مادرزادی دستگاه لیگاندوز-تاندون (سندرم hypermobility مفصل).
- ورزش حرفه ای؛
- فعالیت بدنی بالا در محل کار؛
- یک سبک زندگی غیرفعال که دستگاه در آن ضعیف می شود.
- حرکات مکرر با دامنه کلیشه ای ادامه یافت.
- وجود استئوآرتریت؛
- دچار انفارکتوس میوکارد شد.
علائم پاتولوژی
هنگامی که ضایعات بافت های مفصلی ، محدودیت در حرکت و درد فقط پس از ورود به فرآیند پاتولوژیک کیسه های سروز پودلتوئید و غلاف تاندون مشاهده می شود.آسیب شناسی اولیه علائم بالینی را نشان نمی دهد.درد فقط در حرکات مرتبط با ضایعه ایجاد می شود.در موارد دیگر ، فعالیت حرکتی بیمار به دلیل عدم انقباض تاندون مبتلا باعث ایجاد درد نمی شود.
درباره شکل گیری بیماری های بافت های مفصلی می توان با گذشت زمان علائم زیر را یاد گرفت:
- حضور افیوژن (تجمع مایع بیولوژیکی)؛
- کانون نکروز (کشتن سلول)؛
- تشکیل هماتوم در محل ضایعه.
- تورم ، تورم پوستپوشش
- حرکت محدود ، درد تابش دهنده.
- تحرک بیش از حد غیر مشخص؛
- افزایش درجه حرارت محلی.
- پسوند خمشی اندام ها وجود ندارد.
- التهاب پاشنه پا (تالژي)؛
- سندرم درد ، با حرکت یا لمس تشدید می شود.
- گاهی اوقات در تغییر شکل عناصر مفصلی اندام تحتانی ، راه رفتن یا لنگش غیر طبیعی است.
علائم پریآرتریت هومرال
بیماری التهابی بافتهای اطراف مفصل شانه ، پرهارتریت هومرال نامیده می شود.کار شانه ها توسط: عضلات فوق العاده بزرگ ، دور کوچک ، زیر زایمان ، عضلات زیر کپسول و دو سر (عضله دو سر) ، عضله روتاتور ارائه می شود.در طول بیماری در کیسه زیر کرومی ، تاندون ها یا نمک های کلسیم پریوستوز ، آهک (فرم محاسبه کننده) رسوب می شود ، به همین دلیل اندام در حرکت محدود می شود.
پری آرتریت مثانه شانه به آرامی توسعه می یابد ، اما تغییرات دیستروفیک آن به شدت بر کیفیت زندگی تأثیر می گذارد.آوردن یا برداشتن بازو به دلیل درد شدید غیرممکن است (علائم شانه مسدود شده یا نشانه ای از داوبورن).در صورت عدم آسیب شناسی ، بیمار علاوه بر درد و رنج جسمی و اخلاقی ، به ناتوانی نیز می رسد.هومروس پریآرتریت ، مانند تمام بیماری های بافت مفصلی ، پنهان می شود.آسیب شناسی تا زمانی که یک عامل تحریک آمیز ظاهر نشود ، آشکار نمی شود.
علائم اصلی بیماری تحرک محدود بازو و درد است.علائم دیگر التهاب تاندونهای شانه:
- سندرم بسیار شدید (ریشه) بیان شده دردوره حادحتی در حالت استراحت ، درد ناتوان کننده در تیغه های شانه و شانه وجود دارد ، از جلوگیری از استراحت کافی ، خوابیدن جلوگیری می کند.
- اسپونديلوز ستون فقرات گردن رحم با دوره طولاني مدت بيماري ، که در آن فرآيندهاي خارپشت در لبه هاي مهره ها رشد مي کند ، رشد مي کند.پوکی استخوان humerus اغلب آغاز می شود.
- تغییرات مخرب روی دست اثر می گذارد.پوست قلم مو یک رنگ مایل به آبی را به دست می آورد ، ماهیچه ها به تدریج آتروفی می شوند ، خم شدن انگشتان دشوار است.
پریآرتریت مفاصل آرنج
در فراوانی تظاهرات بیماری های بافت های مفصلی ، اولین مورد پریآتریت برشی است و پس از آن آرنج.توسعه آهسته این بیماری تشخیص را پیچیده تر می کند.پری آرتریت سالخورده آرنج شایع تر است.ورزش های جدی می تواند به توسعه آسیب شناسی منجر شود.در افراد این بیماری "آرنج یک تنیس باز یا گلف باز" نامیده می شود زیرا این یک بیماری حرفه ای ورزشکاران است.
در نتیجه تروما یا بیماری های عفونی یا غدد منتقل شده ، بی نظمی تاندون های آرنج رخ می دهد ، که با علائم زیر همراه است:
- تورم لایه های بالایی پوست؛
- با ترکیب خون و لنف نفوذ می کند.
- فیبرهای کلاژن تشکیل می شوند.
- مناطق اسکلروتیک تشکیل شده است.
- ساختار سلول های اطراف کیسه های مفصلی را تغییر می دهد ، دیواره های آن ذوب شده و نمک های کلسیم در آنها جمع می شود.
بعضی اوقات ، پریآرتریت همراه با بورسیت آرنج - یک بیماری استبورس غیر التهابی ، قابل توجه از آرنج.در این حالت ، لمس با بیرون زدگی تورم مشخص می شود.اگر فرآیند پاتولوژیک در کیسه های مفصلی اتفاق بیفتد ، پس از آن جت بورسیت ایجاد می شود ، که باعث قرمزی ، تورم بافت ها ، ظهور التهاب نفوذی سروز در کوره می شود.
علائم التهاب مفصل لگن
اتصال استخوان ران لگن ، محل اتصال مفصل لگن است.عناصر اصلی این قسمت سر استخوان ران است که با یک لغزش نرم غضروف و حوضه لگن پوشانده شده است.از آنجا که گردن ران عمیق وارد حفره مفصلی می شود ، پا می تواند در تمام هواپیماها حرکت کند.روی مفصل ران قسمت بالایی بدن را فشار می دهد ، که باعث می شود در معرض آسیب و تغییر شکل قرار بگیرند.حتی یک روند التهابی جزئی در عضلات گلوتئال ، گلوتئال یا بخش فوقانی ران با درد آشکار می شود.
در مرحله اول آسیب شناسی ، فرد هنگام راه رفتن احساس ضعف کمی در ران می کند.در حالت استراحت ، درد کوتاه مدت است و تحرک مفصل نیز مختل نمی شود.با پیشرفت بیماری به دلیل رشد پوکی استخوان ، درد استخوان افزایش می یابد ، لنگش ظاهر می شود.در صورت عدم وجود درمان کافی ، التهاب مفصل ران می تواند منجر به از بین رفتن کامل توانایی حرکت شود.پزشکان چندین علائم اصلی بیماری را تشخیص می دهند:
- درد شدید لگن.
- افتادگی پوست و قرمزی ضایعه.
- فلج صبح پا؛
- دردرد کوکسارتروز بعد از ورزش افزایش می یابد.
- با آرتریت ، درد هنگام راه رفتن از بین می رود.
صدمه به زانو
التهاب بافت های نزدیک زانو ، پره آرتریت است.علائم اصلی بیماری - درد پیاده روی.اغلب اتفاق می افتد که دردی که هنگام بارگیری رخ می دهد ، به عنوان مثال ، هنگام پایین آمدن از پله ها ، عملاً احساس نمی شود و درد شدید در یک قدم آرام از بین می رود.بیماران مبتلا به پریآرتریت گاهی اوقات با همراهی لمس آپاندیس داخلی ، تورم و هایپرترمی موضعی در این ناحیه ، درد را تجربه می کنند.
پری آرتریت زانو - بیماری موذی.اغلب وقتی پزشک را می بینید علائم کاملاً از بین می روند ، بنابراین درمان بیماری به طور نامحدود به تأخیر می افتد.علائم پاتولوژی ممکن است برای اولین بار در مرحله مزمن بیماری در طی هر عامل تحریک آمیز ، به عنوان مثال ، ضایعه تاندون هنگام ورزش نشان داده شود.در این حالت ، خصوصیات بارز دیگری نیز وجود دارد:
- هیپرمی و تورم اپیدرم در سطح داخلی زانو؛
- دمای بدن subfebrile (37 تا 37.5 درجه سانتیگراد) وجود دارد که می تواند حفظ یا افزایش یابد.
- خستگی ، ضعف عمومی ایجاد می کند.
- در بعضی موارد ، لنگش رخ می دهد.
- شدت فرآیند پاتولوژیک با محدودیت کارکردهای حرکتی نشان داده شده است.
- دوره طولانی پری آرتریت زانو منجر به آتروفی عضلات یا از بین رفتن کامل عملکردهای حرکتی اندام تحتانی می شود.
تشخیص بیماری
برای شناسایی بیماری ، نوع آن را تعیین کنید.در حین مراجعه به پزشک معاینه کامل انجام می شود ، دلایل روند پاتولوژیک آنالیز خواهد شد.در هنگام لمس ، پزشک مناطق درد محلی را در قسمت های اتصال تاندون یا در ناحیه عضله مشخص می کند.برای تأیید تشخیص ، روشهای ابزاری مورد نیاز است:
- مطالعه ترموگرافی بر اساس اختلاف دما در سلول التهابی.
- آرتروگرافی - رادیوگرافی مفصل با معرفی ماده حاجب برای تشخیص تغییرات پس از التهاب.
- توموگرافی کامپیوتری - روشی برای مطالعه لایه به روش مشترک مفصل.
- تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی - گرفتن تصویر توموگرافی از بافتها برای تحقیق.
برای تشخيص دقيق ضايعات پری مفصلی از سوراخ شدن مفصل ، ضايعات پریاژه و سونوگرافی استفاده می شود.ماهیت نگارشی به راحتی درمورد پاتوژنز قضاوت می شود.علاوه بر این ، از بین بردن مایعات اضافی وضعیت بیمار را تسهیل می کند.مزیت تکنیک سونوگرافی عدم بارگیری تیر و توانایی اضافی در تجسم بافت های مفصلی است.سونوگرافی اجازه می دهد تا تعیین کند:
- محلی سازی دقیق سلول ضایعه.
- پارگی رباط ها و پارگی رباط ها و تاندون ها به تازگی رخ می دهد.
- حضور اگزودات در غلاف سینوویال و بورسا.
کدام پزشک برای مشاوره
به عنوان یک قاعده ، در اولین مراجعه به پلی کلینیک ناحیه ، ثبت کننده بیمار را به سمت درمانگر راهنمایی می کند.پس از معاینه اولیه ، پزشک تشخیص اولیه را انجام می دهد و بیمار را به متخصص می فرستد.هنگامی که به یک مرکز پزشکی می روید ، می توانید سریعاً به پزشک معالج که با معالجه مشترک همکاری می کند - یک روماتولوژیست.پس از تشخیص ابزار ، معاینه مفاصل آسیب دیده و معاینه جسمی ، پزشک یک دوره درمانی را آماده می کند و در مورد امکان پذیری بستری شدن بیمار تصمیم می گیرد.
در صورت وجود روند شدید آسیب شناسی یا عدم کارآیی درمان محافظه کارانه که قبلاً تجویز شده است ، لازم است با یک متخصص آسیب شناسی-ارتوپدی مشورت کنید.این متخصص درگیر عمل جراحی مفاصل است.در موارد پیشرفته ، ارتوپدی متخصص آسیب شناسی عمل جراحی را انجام می دهد ، که به جراحی صرفه جویی در اندام (آرتروز ، برداشتن برداشتن ، آرتروپلاستی ، آرتروتومی) و آندوپروز سازی (مرحله بندی پروتز به جای مفصل) تقسیم می شود.
درمان بافت های التهابی پری اتیلاری
بیماری های بافت پریتاریکولار متفاوت درمان می شوند ، اما اصول درمانی مشابه هستند.نقش اصلی در ایجاد آسیب شناسی ، اضافه بارها و صدمات را بازی می کند ، زیرا نکته اصلی در درمان آنها - از بین بردن عواملی است که منجر به آسیب مفاصل می شود.کاردرمانی بعضی اوقات چنان ملموس است که هزینه ها توجیه شود.متخصص یک برنامه فردی از اقدامات را برای محافظت و بهبود عملکرد مفاصل ، جلوگیری از ناتوانی ایجاد می کند.گروه داروهای تجویز شده:
- داروهای ضد التهابی؛
- آنتی بیوتیک؛
- آنتی اکسیدان؛
- گلوکوکورتیکوئیدها؛
- سرکوب کننده سیستم ایمنی؛
- گاما گلوبولین ها؛
- داروهای هومیوپاتی؛
- ویتامین درمانی.
علاوه بر دارو درمانی ، بیمار تجویز می شود: ورزش درمانی ، ماساژ ، فیزیوتراپی ، حمام های درمانی با ید ، برم و وسایل دیگر.دستگاه های ارتوپدی برای بیحرکتی اندام آسیب دیده تجویز می شوند.در شکست یک تونل کارپال در موقعیت خنثی یک خط قلم مو ، در یک اپیکوندیلیت جانبی روی شانه ، بانداژ و در بدشکلی valgusny یک پا در هنگام شکستن یک تاندون عضله پشت تحمیل می کنید تا مفصل مچ پا را اعمال کنید.هنگامی که التهاب زانو نیاز به استفاده از پدهای مخصوص زانو دارد.
درمان ضد التهابی برای NSAID ها
درمان اصلی بافت های مفصلی با دارو استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) است.اینها داروهایی هستند که دارای اثرات ضد درد ، ضد التهاب و ضد تب هستند.مکانیسم عمل NSAID ها بر اساس مسدود شدن آنزیم های پروتئولیتیک مسئول تولید مواد شیمیایی - پروستاگلاندین ها ، که به تب ، التهاب و درد کمک می کند ، بستگی دارد.کلمه "غیر استروئیدی" بر این واقعیت تأکید دارد که داروهای این گروه آنالوگ هورمونهای استروئیدی نیستند.شایع ترین NSAID ها عبارتند از:
- فنیل بوتازون؛
- دیکلوفناک؛
- اورتوفن؛
- ناپروکسن؛
- ایندومتاسین؛
- بوتیون.
NSAID ها برای درد در هنگام حملات بیماری های مفصلی و برای درمان بیشتر آنها تجویز می شوند.دوز و مدت زمان درمان به صورت جداگانه تجویز می شود.داروی جدید معمولاً در ابتدا با کمترین دوز تجویز می شود.اگر دارو به خوبی تحمل شود ، دوز روزانه پس از 2-3 روز افزایش می یابد.در برخی از بیماران ، اثر درمانی در دوزهای بسیار زیاد NSAIDs حاصل می شود.
درمان موضعی
التهاب کیسه های مفصلی همیشه با ژل های موضعی و پمادها تکمیل می شود.لازم به یادآوری است که پمادهای تحریک کننده و گرم کننده موضعی می توانند در پیشرفت فرآیندهای التهابی در مفاصل به عنوان گشاد کننده عروق استفاده شوند که این امر به عارضه علائم کمک می کند.داروهای موضعی باید توسط پزشک تجویز شود.تقریباً همه پمادهای التهابی مبتنی بر NSAID هستند.بعضی اوقات این داروها با ترکیبات محافظ مغز همراه می شوند.محبوب ترین داروهای موضعی عبارتند از:
- ژل Fastum.تورم را کاهش می دهد ، دمای محلی را کاهش می دهد ، باعث بهبودی سریع مفصل می شود.در بارداری و در کودکان تا 6 سال قابل استفاده نیست.
- دولگیت.این درد شدید را سرکوب می کند ، ورم برجسته را تسکین می دهد.استفاده از آن برای نفوذ توصیه می شود.اثر درمانی 3-4 ساعت به طول می انجامد.حداقل سن استفاده از ژل 1 سال است.
- ژل دیکلوفناک.خاصیت ضد درد ، ضد التهابی دارد.باعث ایجاد درد در مفاصل در حین حرکت و در حالت استراحت می شود.در سه ماهه سوم بارداری ، در دوران شیردهی و در کودکان زیر 6 سال قابل استفاده نیست.
محاصره بافت محیطی
اگر سوزن مستقیماً به بافت اطراف تزریق شود باپارچهدر طی روش ، تأثیر بر بدن لیزر با قدرت متفاوت است.زمان قرار گرفتن در معرض مفصل بیمار 5-8 دقیقه است.مدت زمان جلسه حدود 30 دقیقه است.در صورت لزوم - دو بار در سال ، لیزر درمانی حداقل 30 عمل انجام می شود.
آموزش بدنی و ماساژ
در مرحله فعال روماتیسم خارج مفصلی ، فیزیوتراپی (PHC) و ماساژ نقطه بیولوژیکی تجویز می شود.حتی در هنگام استراحت شدید ، بیمار باید ورزش کند.با پیشرفت ، تمرینات سنگین تر برای گروه های عضلانی بزرگ با دامنه های ناقص و در فواصل منظم انجام می شود.تمرینات بدنی و ماساژ توسط روماتولوژیست تجویز می شود و روش تمرین توسط متخصص ورزش درمانی معرفی می شود.توصیه نمی شود کلاس را خودتان شروع کنید - این فقط شرایط را بدتر می کند.
Video
اطلاعات ارائه شده در این مقاله فقط برای راهنمایی است.در این مقاله نیازی به خوددرمانی نیست.فقط یک پزشک متخصص می تواند بر اساس خصوصیات فردی بیمار خاص ، تشخیص و توصیه کند.
