درمان سل: عوارض جانبی درمان ، عوامل و گروهها

عوارض جانبی سموم ناشی از داروهای ضد سل

پلی کیموتراپی با هدف ریشه کن کردن سل درمان اصلی برای بیماران سل است.در حال حاضر ، رژیم های شیمی درمانی استاندارد برای موارد جدید و مکرر ایجاد شده است ، که شامل استفاده همزمان از 4 داروی سل I در مرحله فشرده به مدت 2 ماه و پس از آن انتقال به 4 ماه دیگر است.

بیماران مبتلا به سل مقاوم به چند دارو توسط رژیم های شیمی درمانی استاندارد یا جداگانه (نسبت به مشخصات حساسیت به داروی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس) با استفاده از 5 داروی سری I و II در یک مرحله فشرده به مدت 8 ماه تحت درمان قرار می گیرند.

یکی از ویژگی های فاز شدید سل مقاوم به چند دارو ، درج اجباری در برنامه درمانی بیماران مبتلا به داروهایی از گروه آمینوگلیکوزیدها (استرپتومایسین ، کانامیایسین ، آمیکاسین) یا پلی پپتیدها (کاپرومایسین) ، صرف نظر از حساسیت مایکوباکتری ها به سل است.

هدف اصلی از چنین دوره های درمانی ، اثر ضد بیماری همه گیر است ، یعنی قطع ترشح باکتری ها در بیماران سل و جلوگیری از ظهور یا تقویت مقاومت دارویی در برابر داروهای ضد سل.

جنبه منفی پلی شیمی درمانی ، عوارض جانبی داروهای ضد سل است که به نورو ، ات- ، هپاتیت واثر نفروتوکسیک ، که همچنین بر نتیجه درمان بیماران تأثیر می گذارد و ممکن است باعث اختلالات عملکردی و آلی شود.

تعداد محدودی از داروهای ضد سل (5 داروی ردیف 1 و 5 گروه از داروهای ردیف 2) در صورت بروز عوارض جانبی امکان اصلاح درمان را نمی دهد و در بسیاری از موارد لازم است که دارو را لغو کرده یا متوقف شود..

چنین اقدامات منفی بر اثربخشی درمانی برای بیماران تأثیر می گذارد و باعث تقویت مقاومت به دارو می شود.بنابراین ، کار اصلی در معالجه بیماران مبتلا به سل جلوگیری از بروز عوارض جانبی با جایگزینی داروهای بیماری زا ، نظارت دقیق بر عوارض جانبی برای از بین بردن به موقع آنها بدون لغو داروهای ضد سل است.

واکنشهای نامطلوب وجود دارد که می توانند از بین بروند و آنهایی که از بین نمی روند.از بین تمام عوارض جانبی داروهای ضد سل ، جدی ترین اثرات آن واکنشهای سموم ناشی از استفاده از آمینوگلیکوزیدها است.در بسیاری موارد ، این واکنش ها از بین نمی روند و می توانند منجر به کم شنوایی کامل شوند.

گروه های در معرض خطر با واکنش های احتمالی جانبی به داروهای ضد سل شامل بیماران:

سالمند ،
بیمار با کاهش وزن بدن ،
سوء مصرف كنندگان الكل ،
زن باردار یا نوزادان شیرخوار ،
بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی یا كبدی ،
مبتلا به HIV ،
مبتلایان بهبیماریهای آلرژیک ،
کم خونی ،
دیابت قندی.

یكی از عوامل خطرزا كه در بروز شیمی درمانی باعث بروز عوارض جانبی شدید در ایجاد شیمی درمانی می شود ، توسعه پلی فيزيو ويتامينوز در سل فعال و به علت اقدام خاص داروهای ضد سل بر متابولیسم ویتامین ها است.

در تعویض بیشتر ویتامین های گروه B ، ویتامین C و همچنین ویتامین های محلول در چربی A و E. در کمبود و عدم تعادل وجود دارد.، C ، E ، A - اجزای اصلی سیستم آنتی اکسیدانی.

عدم تعادل با استفاده از آمینوگلیکوزیدها و ایزونیازید تشدید می شود ، که می تواند از نظر بالینی اینگونه تجسم یابد:

بی خوابی ،
لرزش ،
تشنج ،
اختلال حساسیت ،
پلی ونوروپاتی محیطی ،
ضایعات عصب وستیبولوکلار و نوری.

به دلیل عواقب شدید واکنش های اتوتوکسیک ، استرپتومایسین از رژیم های درمانی استاندارد برای بیماران با موارد جدید و مکرر سل جدا نشده است.انتصاب آن فقط در موارد استثنایی با تحمل ضعیف سایر داروهای سل ردیف اول امکان پذیر است.

آمینوگلیکوزیدها فقط برای معالجه بیماران مبتلا به سل مقاوم به چند دارو استفاده می شوند ، اما این وضعیت پیچیده است که طبق دستورالعمل های فعلی ، مدت زمان استفاده آنها برای افزایش اثر درمانی از 6 به 8 ماه افزایش یافته است.بنابراین ، چنین درمانی با عوارض جانبی همراه استواکنشها

تظاهرات شدید این واکنش ها (کاهش شنوایی ، که فقط با استفاده از شنوایی سنجی مشخص می شود) نیازی به لغو آمینوگلیکوزیدها و کاپرومایسین ندارد ، زیرا در این شرایط سود (صرفه جویی در زندگی) و آسیب (شدت واکنش اتوتوکسیک) برای بیماران ارزیابی می شود.

تأثیر آنتی بیوتیک های اتوتوکسیک بر روی گوش داخلی به دلیل ویژگی های نفوذ در داخل سازه های هماتوابیرینت و موانع پری لنفاتیک-اندولنفاتیک و تأثیر مستقیم بر ساختارهای حساس گوش داخلی است.

فرآیند دژنراسیون-آتروفیک که در سازندهای عصب گیرنده ارگان مارپیچی ایجاد می شود دارای جریان ناهموار است و در ناحیه فرهای پایینی تشدید می شود.حساسیت بالای عناصر منحنی های بخش پایه با تأثیرات مختلف بافت شناسی بر روی اندام شنوایی با این واقعیت توضیح داده می شود که قسمت های پایه میله و فرها بهتر از قسمت آپیکال عروق می شوند.

میزان خسارت ارگان شنوایی را در دوز آنتی بیوتیک و روش مصرف دارو به میزان قابل توجهی تأثیر می گذارد.بروز اختلالات حلزون حلزون همچنین با معرفی دوباره آنتی بیوتیک ها تسهیل می شود.هرچه فاصله بین دو دوره تجویز آنتی بیوتیک کوتاه تر باشد ، ضایعات اتوتوکسیک شدیدتر هستند.

فراوانی و شدت عوارض در درمان آنتی بیوتیکی تا حدودی به وضعیت عملکردی ارگان شنوایی بستگی دارد.مشخص شده است که محاصره هدایت صوتی در گوش میانی باعث افزایش نفوذ سد هماتو ماز می شود که به نوبه خود باعث ایجاد مجموعه ای از شرایط مطلوب برای شکست می شود.عناصر صوتی گوش داخلی.

اثر اتوتوکسیک آنتی بیوتیک ها تا حد زیادی به وضعیت اندام ها و سیستم های بیمار بستگی دارد ، اول از همه به وضعیت عملکردی کلیه ها.بسته به عملکرد کلیه ، غلظت آنتی بیوتیک ها در خون افزایش می یابد.در عین حال مدت طولانی دارو در بدن ذخیره می شود ، که نمی تواند بر تظاهرات خواص اتوتوکسیک آن تأثیر بگذارد.اختلال در میکروسیرکولاسیون در استخر بازسیلاری مهره ممکن است عاملی باشد که منجر به ظهور و پیشرفت کم شنوایی عصبی می شود.بنابراین ، توصیه می شود افراد مبتلا به این تغییرات را در گروه "در معرض خطر" توسعه احتمالی شکست تحلیلگر صدا در درمان آمینوگلیکوزیدها شناسایی کنید.عوامل بروز عوارض جانبی اتوتوکسیک در مرحله فشرده اصلی دوره شیمی درمانی ضد توبرکلوزیس عبارتند از:

بیماری التهابی همزمان ارگان شنوایی ،
ترومای جمجمه ،
اختلالات گردش خون مغزی ،
مننژیت ،
میوزیت ،
تاریخ میاستنی ،
انتصاب ترکیبی از داروهای اتوتوکسیک ، مصرف طولانی مدت آنها.

در بسیاری از موارد ، کم شنوایی حسی حاد نمی تواند به موقع تشخیص داده شود ، زیرا بیماران در مراحل اولیه این عارضه شکایت نمی کنند.بیماران مبتلا به اختلال شنوایی در شرایطی که عارضه با یک دوره متوسط و شدید مشخص می شود وجود دارند.

در کم شنوایی حاد عصبی ناشی از عوارض جانبی آمینوگلیکوزیدها ، کاهش شنوایی در حد بالا رخ می دهدفرکانس ها - 2000 هرتز و بالاتر.بنابراین ، هنگامی که شنوایی در فرکانس های 1000 هرتز یا حداکثر 2000 هرتز در میزان صدای حداکثر 20 دسی بل حفظ می شود ، بیمار تقریباً یک زوزه را با فاصله 5 متر تشخیص می دهد ، که این نیز به تشخیص مشکل عوارض هنگام معاینه توسط پزشک بدون معاینه شنوایی سنجی کمک می کند.و این منجر به این واقعیت می شود که عوارض به موقع تشخیص داده شده در مرحله فشرده اصلی دوره شیمی درمانی ضد سل منجر به پیشرفت سریع ضعف حسی حسی حاد و در نتیجه - تا کامل شنوایی شود.

در بیماران مبتلا به سل ریوی چند محوری با کاهش شنوایی حاد حسی ، لازم است مدت زمان درمان را در نظر بگیرید ، همچنین این واقعیت که هر طرح شامل داروهایی از گروه آمینوگلیکوزیدها یا کاپرومایسین است ، که تجویز کاپیتول در این دوره را غیرممکن می کند.مطابق توصیه می شود.استفاده از این داروها اثر سمی آنتی بیوتیک های ضد سل را در مرحله فشرده شیمی درمانی بیشتر می کند.چنین اختلال شنوایی پیش رونده در این جمعیت بیمار (گاهی اوقات برای ناشنوایی کامل) به این دلیل است که داروهای عروقی دسترسی حتی بیشتر به غلظت بالای داروهای ototoxic را به مناطق گیرنده آنالایزر شنوایی ترویج می کنند.

در مورد تشخیص و نظارت بر کم شنوایی حسی حاد ، همه موسسات ضد سل در حال حاضر در کارمندان خود یک متخصص باریک ، یک متخصص گوش و حلق و بینی ندارند ، که به صورت حرفه ای این مشکل را برطرف می کند ، که منجر به آن می شود.برای تشخیص به موقع چنین عارضه.

پزشکان عمومی که توسط بیماران به دلیل کم شنوایی یا وزوز گوش مراجعه می کنند ، همیشه درمان ضد سل را که همچنان دریافت می کنند ، در نظر نمی گیرند.در بیشتر موارد ، بیماران بیماری سل و داروهای ضد سل را پنهان می کنند که منجر به درمان نادرست برای کاهش شنوایی حاد حسی در زمینه پس زمینه پلی شیمی درمانی ضد سل می شود.

تا به امروز ، هیچ رویکرد به طور کلی پذیرفته شده برای از بین بردن واکنشهای جانبی اتوتوکسیک در مراحل مختلف شیمی درمانی ضد سل ایجاد نشده است.تدوین رژیمهای استاندارد برای جلوگیری از کاهش شنوایی حاد حسی و تعیین وقت درمان در بیماران مبتلا به سل ریوی در مرحله فشرده شیمی درمانی ، که امری عادی شده اند ، کاملاً مرتبط است.